Re: [Orasi] Γνωστοί στο Θεό. Inside Story
Ευχαριστούμε Μιχάλη, έξοχο Στάλθηκε από το iPhone μου 14 Μαΐ 2016, 09:01, ο/η Μιχάλης Λάσπας έγραψε: > >Το συμμαχικό νεκροταφείο στον Άλιμο συγκεντρώνει > πολλές ιστορίες: της αιματηρής > απεργίας της Σερίφου, του Λεμονοδάσους στον Πόρο, του Κίπλινγκ και του Σκόμπι, > των Βρετανών νεκρών του Εμφυλίου αλλά κι εκείνων που έπεσαν υπερασπιζόμενοι το > ελληνικό έδαφος, Νεοζηλανδών και Ινδών, Εβραίων και Παλαιστινίων, > Ελληνοκυπρίων > και Τουρκοκυπρίων. Και μας θυμίζει την τεράστια σημασία της μνήμης. > > > Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι μαζί στο συμμαχικό κοιμητήριο. > > > > > Παρασκευή 29 Απριλίου 2016 > > > Κείμενο > > Τάσος Τέλλογλου > > Φωτογραφίες > > Δημήτρης Μιχαλάκης > > > > > > Το τηλέφωνο χτύπησε. Ήταν ένας φίλος, μόλις είχε αγοράσει ένα διαμέρισμα στον > Άλιμο. Του έδωσα συγχαρητήρια για την αγορά –δεν είχε ποτέ δικό του σπίτι– > αλλά > εκείνος φαινόταν να έχει κάτι άλλο στο μυαλό του. «Τι σημαίνει εχθρική > περιουσία;» με ρώτησε. Δεν είχα ακούσει ξανά τον όρο και τηλεφώνησα στο > υπουργείο Οικονομικών. «Ότι κάποιος ιδιοκτήτης ακινήτου είχε τη γερμανική > ιθαγένεια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και η ιδιοκτησία του δημεύθηκε» > μου > εξήγησε ένας διευθυντής του υπουργείου. Το ίδιο βράδυ, ο φίλος μου μου έδειξε > το > συμβόλαιο του διαμερίσματος που είχε αγοράσει στον Άλιμο. Στην τέταρτη σελίδα, > εκεί που αναφέρονται όλοι οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες του ακινήτου, γράφει επί > λέξει: «Το ως άνω οικόπεδον, ανήκον αρχικώς, εν μεγαλυτέρα εκτάσει, εις τον > Γεώργιον Αιμιλίου Γρώμαν, περιήλθεν αυτοδικαίως και άνευ άλλου τινός εις το > Ελληνικόν Δημόσιον ως εχθρική περιουσία κατά τας διατάξεις του ΒΔ 1158/1949 > και > 1530/50...» > > Είχαμε καθίσει στη βεράντα του και χαζεύαμε προς το νεκροταφείο της Βρετανικής > Κοινοπολιτείας, το «συμμαχικό» όπως το λένε οι κάτοικοι της περιοχής, το οποίο > βρίσκεται ακριβώς κάτω από το μπαλκόνι. «Θα μου βρεις το Βασιλικό Διάταγμα; > Και > σε παρακαλώ μάθε ποιος είναι ο Γρώμαν» παρακάλεσε ο φίλος μου. > > > Εχθρική περιουσία > > Η γραφή του ονόματος στο συμβόλαιο είναι παραπλανητική. Μπορεί το όνομα να το > βρεις γραμμένο και Γκρόμαν η Γρόμαν. Η οικογένεια είναι γνωστή και έχει παίξει > ρόλο στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Οι Grohmann ήταν Γερμανοί που είχαν έρθει > από την Ανατολική Πρωσία, που σήμερα ανήκει στην Πολωνία. Η οικογένεια άρχισε > να > ασχολείται με την εξόρυξη σιδηρομεταλλεύματος και το 1884 o ορυκτολόγος > Αιμίλιος > (Εμίλ) Γκρόμαν απέκτησε από την πτωχευμένη γαλλική εταιρεία > Serifos-Spilialeza, > χωρίς σχεδόν καθόλου κεφάλαιο, τα δικαιώματα εξόρυξης στο ορυχείο της Σερίφου > με > μόνη υποχρέωση να καταβάλει ένα συμβολικό ποσό στο ελληνικό κράτος. > > Οι συνθήκες στα μεταλλεία, που ήταν πλούσια σε ορυκτό πλούτο, ήταν απάνθρωπες. > Οι εργάτες πέθαιναν από τις κακουχίες στις στοές (για χρόνια αργότερα > ανακαλύπτονταν σκελετοί), αλλά αυτό δεν εμπόδισε πάνω από 2.000 ανθρώπους από > όλη την Ελλάδα, κυρίως από τα γύρω κυκλαδίτικα νησιά, να πάνε στη Σέριφο για > να > εργαστούν στα ορυχεία Γκρόμαν στο Μεγάλο Λιβάδι. Μέχρι που το 1916 ο αναρχικός > Κωνσταντίνος Σπέρας οργάνωσε στο νησί την πρώτη απεργία σε ελληνικό έδαφος για > την καθιέρωση του οκταώρου –παράλληλα οι εργάτες απαιτούσαν τη βελτίωση των > άθλιων συνθηκών εργασίας. Προκειμένου να κατασταλεί η απεργία, ο Γεώργιος > Γκρόμαν, γιος του Αιμίλιου που είχε απoβιώσει το 1906, ζήτησε βοήθεια από τη > Χωροφυλακή. Η απόβαση 30 χωροφυλάκων από την κοντινή Τζιά είχε ως αποτέλεσμα > την > αιματηρή σύρραξη της 21ης Αυγούστου και το θάνατο τεσσάρων εργατών. Η εκπομπή > Μαρτυρίες της ΕΡΤ έχει κάνει αφιέρωμαΔείτε το αφιέρωμα στην ταινιοθήκη της ΕΡΤ > στην ιστορική για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα απεργία. > > > > > file0004.jpg > > > > > O Γεώργιος Γκρόμαν, ο οποίος είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, απέκτησε επτά παιδιά > με > τη σύζυγό του, Ισμήνη Ζάννου. Τα έστειλε να σπουδάσουν στην Γερμανία και δύο > από > αυτά ήρθαν στην Ελλάδα κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ντυμένα με την στολή > του γερμανικού στρατού –ο ένας είχε την ευθύνη του ανεφοδιασμού του γερμανικού > στρατού με φρέσκα λαχανικά από την Κρήτη. > > Δεν ήταν όμως και τα επτά παιδιά του Γκρόμαν στο ίδιο μήκος κύματος. Ο > Ροδόλφος > (Ρούντι) πολέμησε ενάντια στους Ιταλούς στην Αλβανία, ενώ και τα μικρότερα > αδέλφια του «πάλευαν ανάμεσα στις δύο ταυτότητες, την ελληνική και τη > γερμανική» > όπως εξομολογήθηκε στο inside story μέλος της οικογένειας. > > Όταν η Ελλάδα απελευθερώθηκε, οι περισσότεροι γιοι ακολούθησαν τον γερμανικό > στρατό και τον πατέρα τους, που κατηγορήθηκε ως συνεργάτης των κατοχικών > δυνάμεων, πίσω στην ανατολική Γερμανία. Όταν λίγους μήνες αργότερα αυτή > καταλήφθηκε από τους Ρώσους, οι Γκρόμαν πήγαν στη Δυτική Γερμανία. Ο Ρούντι > έμεινε πίσω κι έγινε Έλληνας υπήκοος, διατηρώντας έτσι κομμάτι της ιδιοκτησίας > της οικογένειας στο Λεμονοδάσος του Πόρου, το οποίο είχε αγοράσει ο Γεώργιος > το > 1918 και όπου οι Γκρόμαν περνούσαν τα καλοκαίρια. > > Το
Re: [Orasi] Γνωστοί στο Θεό. Inside Story
Καλημέρα Γιάννη, καλημέρα σε όλους. Είναι μερικά πράγματαπου τα μαθαίνουμεστην πορεία της ζωής μας αν και περνούσαμε από εκεί συχνότατα. Φιλικώτατα Μιχάλης On 14/5/2016 10:46 πμ, Γιάννης Παπαχρήστος wrote: Μπράβο Μιχάλη! Ωραίο κείμενο! Ιωάννης Παπαχρήστος 14 Μαΐ 2016, 9:00 πμ, ο/η Μιχάλης Λάσπας έγραψε: Το συμμαχικό νεκροταφείο στον Άλιμο συγκεντρώνει πολλές ιστορίες: της αιματηρής απεργίας της Σερίφου, του Λεμονοδάσους στον Πόρο, του Κίπλινγκ και του Σκόμπι, των Βρετανών νεκρών του Εμφυλίου αλλά κι εκείνων που έπεσαν υπερασπιζόμενοι το ελληνικό έδαφος, Νεοζηλανδών και Ινδών, Εβραίων και Παλαιστινίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Και μας θυμίζει την τεράστια σημασία της μνήμης. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι μαζί στο συμμαχικό κοιμητήριο. Παρασκευή 29 Απριλίου 2016 Κείμενο Τάσος Τέλλογλου Φωτογραφίες Δημήτρης Μιχαλάκης Το τηλέφωνο χτύπησε. Ήταν ένας φίλος, μόλις είχε αγοράσει ένα διαμέρισμα στον Άλιμο. Του έδωσα συγχαρητήρια για την αγορά –δεν είχε ποτέ δικό του σπίτι– αλλά εκείνος φαινόταν να έχει κάτι άλλο στο μυαλό του. «Τι σημαίνει εχθρική περιουσία;» με ρώτησε. Δεν είχα ακούσει ξανά τον όρο και τηλεφώνησα στο υπουργείο Οικονομικών. «Ότι κάποιος ιδιοκτήτης ακινήτου είχε τη γερμανική ιθαγένεια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και η ιδιοκτησία του δημεύθηκε» μου εξήγησε ένας διευθυντής του υπουργείου. Το ίδιο βράδυ, ο φίλος μου μου έδειξε το συμβόλαιο του διαμερίσματος που είχε αγοράσει στον Άλιμο. Στην τέταρτη σελίδα, εκεί που αναφέρονται όλοι οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες του ακινήτου, γράφει επί λέξει: «Το ως άνω οικόπεδον, ανήκον αρχικώς, εν μεγαλυτέρα εκτάσει, εις τον Γεώργιον Αιμιλίου Γρώμαν, περιήλθεν αυτοδικαίως και άνευ άλλου τινός εις το Ελληνικόν Δημόσιον ως εχθρική περιουσία κατά τας διατάξεις του ΒΔ 1158/1949 και 1530/50...» Είχαμε καθίσει στη βεράντα του και χαζεύαμε προς το νεκροταφείο της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, το «συμμαχικό» όπως το λένε οι κάτοικοι της περιοχής, το οποίο βρίσκεται ακριβώς κάτω από το μπαλκόνι. «Θα μου βρεις το Βασιλικό Διάταγμα; Και σε παρακαλώ μάθε ποιος είναι ο Γρώμαν» παρακάλεσε ο φίλος μου. Εχθρική περιουσία Η γραφή του ονόματος στο συμβόλαιο είναι παραπλανητική. Μπορεί το όνομα να το βρεις γραμμένο και Γκρόμαν η Γρόμαν. Η οικογένεια είναι γνωστή και έχει παίξει ρόλο στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Οι Grohmann ήταν Γερμανοί που είχαν έρθει από την Ανατολική Πρωσία, που σήμερα ανήκει στην Πολωνία. Η οικογένεια άρχισε να ασχολείται με την εξόρυξη σιδηρομεταλλεύματος και το 1884 o ορυκτολόγος Αιμίλιος (Εμίλ) Γκρόμαν απέκτησε από την πτωχευμένη γαλλική εταιρεία Serifos-Spilialeza, χωρίς σχεδόν καθόλου κεφάλαιο, τα δικαιώματα εξόρυξης στο ορυχείο της Σερίφου με μόνη υποχρέωση να καταβάλει ένα συμβολικό ποσό στο ελληνικό κράτος. Οι συνθήκες στα μεταλλεία, που ήταν πλούσια σε ορυκτό πλούτο, ήταν απάνθρωπες. Οι εργάτες πέθαιναν από τις κακουχίες στις στοές (για χρόνια αργότερα ανακαλύπτονταν σκελετοί), αλλά αυτό δεν εμπόδισε πάνω από 2.000 ανθρώπους από όλη την Ελλάδα, κυρίως από τα γύρω κυκλαδίτικα νησιά, να πάνε στη Σέριφο για να εργαστούν στα ορυχεία Γκρόμαν στο Μεγάλο Λιβάδι. Μέχρι που το 1916 ο αναρχικός Κωνσταντίνος Σπέρας οργάνωσε στο νησί την πρώτη απεργία σε ελληνικό έδαφος για την καθιέρωση του οκταώρου –παράλληλα οι εργάτες απαιτούσαν τη βελτίωση των άθλιων συνθηκών εργασίας. Προκειμένου να κατασταλεί η απεργία, ο Γεώργιος Γκρόμαν, γιος του Αιμίλιου που είχε απoβιώσει το 1906, ζήτησε βοήθεια από τη Χωροφυλακή. Η απόβαση 30 χωροφυλάκων από την κοντινή Τζιά είχε ως αποτέλεσμα την αιματηρή σύρραξη της 21ης Αυγούστου και το θάνατο τεσσάρων εργατών. Η εκπομπή Μαρτυρίες της ΕΡΤ έχει κάνει αφιέρωμαΔείτε το αφιέρωμα στην ταινιοθήκη της ΕΡΤ στην ιστορική για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα απεργία. file0004.jpg O Γεώργιος Γκρόμαν, ο οποίος είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, απέκτησε επτά παιδιά με τη σύζυγό του, Ισμήνη Ζάννου. Τα έστειλε να σπουδάσουν στην Γερμανία και δύο από αυτά ήρθαν στην Ελλάδα κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ντυμένα με την στολή του γερμανικού στρατού –ο ένας είχε την ευθύνη του ανεφοδιασμού του γερμανικού στρατού με φρέσκα λαχανικά από την Κρήτη. Δεν ήταν όμως και τα επτά παιδιά του Γκρόμαν στο ίδιο μήκος κύματος. Ο Ροδόλφος (Ρούντι) πολέμησε ενάντια στους Ιταλούς στην Αλβανία, ενώ και τα μικρότερα αδέλφια του «πάλευαν ανάμεσα στις δύο ταυτότητες, την ελληνική και τη γερμανική» όπως εξομολογήθηκε στο inside story μέλος της οικογένειας. Όταν η Ελλάδα απελευθερώθηκε, οι περισσότεροι γιοι ακολούθησαν τον γερμανικό στρατό και τον πατέρα τους, που κατηγορήθηκε ως συνεργάτης των κατοχικών δυνάμεων, πίσω στην ανατολική Γερμανία. Όταν λίγους μήνες αργότερα αυτή καταλήφθηκε από τους Ρώσους, οι Γκρόμαν πήγαν στη Δυτική Γερμανία. Ο Ρούντι έμεινε πίσω κι έγινε Έλληνας υπήκοος, διατηρώντας έτσι κομμάτι της ιδιοκτησίας της οικογένειας στο Λεμονοδάσος του Πόρου, το οποίο είχε αγοράσει ο Γεώργιος το 1918 και όπου οι Γκρόμαν περνούσαν τα καλοκαίρια. Τον χειμώνα τον περνούσαν στην περίφημη
Re: [Orasi] Γνωστοί στο Θεό. Inside Story
Μπράβο Μιχάλη! Ωραίο κείμενο! Ιωάννης Παπαχρήστος 14 Μαΐ 2016, 9:00 πμ, ο/η Μιχάλης Λάσπας έγραψε: > >Το συμμαχικό νεκροταφείο στον Άλιμο συγκεντρώνει > πολλές ιστορίες: της αιματηρής > απεργίας της Σερίφου, του Λεμονοδάσους στον Πόρο, του Κίπλινγκ και του Σκόμπι, > των Βρετανών νεκρών του Εμφυλίου αλλά κι εκείνων που έπεσαν υπερασπιζόμενοι το > ελληνικό έδαφος, Νεοζηλανδών και Ινδών, Εβραίων και Παλαιστινίων, > Ελληνοκυπρίων > και Τουρκοκυπρίων. Και μας θυμίζει την τεράστια σημασία της μνήμης. > > > Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι μαζί στο συμμαχικό κοιμητήριο. > > > > > Παρασκευή 29 Απριλίου 2016 > > > Κείμενο > > Τάσος Τέλλογλου > > Φωτογραφίες > > Δημήτρης Μιχαλάκης > > > > > > Το τηλέφωνο χτύπησε. Ήταν ένας φίλος, μόλις είχε αγοράσει ένα διαμέρισμα στον > Άλιμο. Του έδωσα συγχαρητήρια για την αγορά –δεν είχε ποτέ δικό του σπίτι– > αλλά > εκείνος φαινόταν να έχει κάτι άλλο στο μυαλό του. «Τι σημαίνει εχθρική > περιουσία;» με ρώτησε. Δεν είχα ακούσει ξανά τον όρο και τηλεφώνησα στο > υπουργείο Οικονομικών. «Ότι κάποιος ιδιοκτήτης ακινήτου είχε τη γερμανική > ιθαγένεια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και η ιδιοκτησία του δημεύθηκε» > μου > εξήγησε ένας διευθυντής του υπουργείου. Το ίδιο βράδυ, ο φίλος μου μου έδειξε > το > συμβόλαιο του διαμερίσματος που είχε αγοράσει στον Άλιμο. Στην τέταρτη σελίδα, > εκεί που αναφέρονται όλοι οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες του ακινήτου, γράφει επί > λέξει: «Το ως άνω οικόπεδον, ανήκον αρχικώς, εν μεγαλυτέρα εκτάσει, εις τον > Γεώργιον Αιμιλίου Γρώμαν, περιήλθεν αυτοδικαίως και άνευ άλλου τινός εις το > Ελληνικόν Δημόσιον ως εχθρική περιουσία κατά τας διατάξεις του ΒΔ 1158/1949 > και > 1530/50...» > > Είχαμε καθίσει στη βεράντα του και χαζεύαμε προς το νεκροταφείο της Βρετανικής > Κοινοπολιτείας, το «συμμαχικό» όπως το λένε οι κάτοικοι της περιοχής, το οποίο > βρίσκεται ακριβώς κάτω από το μπαλκόνι. «Θα μου βρεις το Βασιλικό Διάταγμα; > Και > σε παρακαλώ μάθε ποιος είναι ο Γρώμαν» παρακάλεσε ο φίλος μου. > > > Εχθρική περιουσία > > Η γραφή του ονόματος στο συμβόλαιο είναι παραπλανητική. Μπορεί το όνομα να το > βρεις γραμμένο και Γκρόμαν η Γρόμαν. Η οικογένεια είναι γνωστή και έχει παίξει > ρόλο στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Οι Grohmann ήταν Γερμανοί που είχαν έρθει > από την Ανατολική Πρωσία, που σήμερα ανήκει στην Πολωνία. Η οικογένεια άρχισε > να > ασχολείται με την εξόρυξη σιδηρομεταλλεύματος και το 1884 o ορυκτολόγος > Αιμίλιος > (Εμίλ) Γκρόμαν απέκτησε από την πτωχευμένη γαλλική εταιρεία > Serifos-Spilialeza, > χωρίς σχεδόν καθόλου κεφάλαιο, τα δικαιώματα εξόρυξης στο ορυχείο της Σερίφου > με > μόνη υποχρέωση να καταβάλει ένα συμβολικό ποσό στο ελληνικό κράτος. > > Οι συνθήκες στα μεταλλεία, που ήταν πλούσια σε ορυκτό πλούτο, ήταν απάνθρωπες. > Οι εργάτες πέθαιναν από τις κακουχίες στις στοές (για χρόνια αργότερα > ανακαλύπτονταν σκελετοί), αλλά αυτό δεν εμπόδισε πάνω από 2.000 ανθρώπους από > όλη την Ελλάδα, κυρίως από τα γύρω κυκλαδίτικα νησιά, να πάνε στη Σέριφο για > να > εργαστούν στα ορυχεία Γκρόμαν στο Μεγάλο Λιβάδι. Μέχρι που το 1916 ο αναρχικός > Κωνσταντίνος Σπέρας οργάνωσε στο νησί την πρώτη απεργία σε ελληνικό έδαφος για > την καθιέρωση του οκταώρου –παράλληλα οι εργάτες απαιτούσαν τη βελτίωση των > άθλιων συνθηκών εργασίας. Προκειμένου να κατασταλεί η απεργία, ο Γεώργιος > Γκρόμαν, γιος του Αιμίλιου που είχε απoβιώσει το 1906, ζήτησε βοήθεια από τη > Χωροφυλακή. Η απόβαση 30 χωροφυλάκων από την κοντινή Τζιά είχε ως αποτέλεσμα > την > αιματηρή σύρραξη της 21ης Αυγούστου και το θάνατο τεσσάρων εργατών. Η εκπομπή > Μαρτυρίες της ΕΡΤ έχει κάνει αφιέρωμαΔείτε το αφιέρωμα στην ταινιοθήκη της ΕΡΤ > στην ιστορική για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα απεργία. > > > > > file0004.jpg > > > > > O Γεώργιος Γκρόμαν, ο οποίος είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, απέκτησε επτά παιδιά > με > τη σύζυγό του, Ισμήνη Ζάννου. Τα έστειλε να σπουδάσουν στην Γερμανία και δύο > από > αυτά ήρθαν στην Ελλάδα κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ντυμένα με την στολή > του γερμανικού στρατού –ο ένας είχε την ευθύνη του ανεφοδιασμού του γερμανικού > στρατού με φρέσκα λαχανικά από την Κρήτη. > > Δεν ήταν όμως και τα επτά παιδιά του Γκρόμαν στο ίδιο μήκος κύματος. Ο > Ροδόλφος > (Ρούντι) πολέμησε ενάντια στους Ιταλούς στην Αλβανία, ενώ και τα μικρότερα > αδέλφια του «πάλευαν ανάμεσα στις δύο ταυτότητες, την ελληνική και τη > γερμανική» > όπως εξομολογήθηκε στο inside story μέλος της οικογένειας. > > Όταν η Ελλάδα απελευθερώθηκε, οι περισσότεροι γιοι ακολούθησαν τον γερμανικό > στρατό και τον πατέρα τους, που κατηγορήθηκε ως συνεργάτης των κατοχικών > δυνάμεων, πίσω στην ανατολική Γερμανία. Όταν λίγους μήνες αργότερα αυτή > καταλήφθηκε από τους Ρώσους, οι Γκρόμαν πήγαν στη Δυτική Γερμανία. Ο Ρούντι > έμεινε πίσω κι έγινε Έλληνας υπήκοος, διατηρώντας έτσι κομμάτι της ιδιοκτησίας > της οικογένειας στο Λεμονοδάσος του Πόρου, το οποίο είχε αγοράσει ο Γεώργιος > το > 1918 και όπου οι Γκρόμαν περνούσαν τα καλοκαίρια. > > Τον χ
[Orasi] Γνωστοί στο Θεό. Inside Story
Το συμμαχικό νεκροταφείο στον Άλιμο συγκεντρώνει πολλές ιστορίες: της αιματηρής απεργίας της Σερίφου, του Λεμονοδάσους στον Πόρο, του Κίπλινγκ και του Σκόμπι, των Βρετανών νεκρών του Εμφυλίου αλλά κι εκείνων που έπεσαν υπερασπιζόμενοι το ελληνικό έδαφος, Νεοζηλανδών και Ινδών, Εβραίων και Παλαιστινίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Και μας θυμίζει την τεράστια σημασία της μνήμης. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι μαζί στο συμμαχικό κοιμητήριο. Παρασκευή 29 Απριλίου 2016 Κείμενο Τάσος Τέλλογλου Φωτογραφίες Δημήτρης Μιχαλάκης Το τηλέφωνο χτύπησε. Ήταν ένας φίλος, μόλις είχε αγοράσει ένα διαμέρισμα στον Άλιμο. Του έδωσα συγχαρητήρια για την αγορά –δεν είχε ποτέ δικό του σπίτι– αλλά εκείνος φαινόταν να έχει κάτι άλλο στο μυαλό του. «Τι σημαίνει εχθρική περιουσία;» με ρώτησε. Δεν είχα ακούσει ξανά τον όρο και τηλεφώνησα στο υπουργείο Οικονομικών. «Ότι κάποιος ιδιοκτήτης ακινήτου είχε τη γερμανική ιθαγένεια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και η ιδιοκτησία του δημεύθηκε» μου εξήγησε ένας διευθυντής του υπουργείου. Το ίδιο βράδυ, ο φίλος μου μου έδειξε το συμβόλαιο του διαμερίσματος που είχε αγοράσει στον Άλιμο. Στην τέταρτη σελίδα, εκεί που αναφέρονται όλοι οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες του ακινήτου, γράφει επί λέξει: «Το ως άνω οικόπεδον, ανήκον αρχικώς, εν μεγαλυτέρα εκτάσει, εις τον Γεώργιον Αιμιλίου Γρώμαν, περιήλθεν αυτοδικαίως και άνευ άλλου τινός εις το Ελληνικόν Δημόσιον ως εχθρική περιουσία κατά τας διατάξεις του ΒΔ 1158/1949 και 1530/50...» Είχαμε καθίσει στη βεράντα του και χαζεύαμε προς το νεκροταφείο της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, το «συμμαχικό» όπως το λένε οι κάτοικοι της περιοχής, το οποίο βρίσκεται ακριβώς κάτω από το μπαλκόνι. «Θα μου βρεις το Βασιλικό Διάταγμα; Και σε παρακαλώ μάθε ποιος είναι ο Γρώμαν» παρακάλεσε ο φίλος μου. Εχθρική περιουσία Η γραφή του ονόματος στο συμβόλαιο είναι παραπλανητική. Μπορεί το όνομα να το βρεις γραμμένο και Γκρόμαν η Γρόμαν. Η οικογένεια είναι γνωστή και έχει παίξει ρόλο στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Οι Grohmann ήταν Γερμανοί που είχαν έρθει από την Ανατολική Πρωσία, που σήμερα ανήκει στην Πολωνία. Η οικογένεια άρχισε να ασχολείται με την εξόρυξη σιδηρομεταλλεύματος και το 1884 o ορυκτολόγος Αιμίλιος (Εμίλ) Γκρόμαν απέκτησε από την πτωχευμένη γαλλική εταιρεία Serifos-Spilialeza, χωρίς σχεδόν καθόλου κεφάλαιο, τα δικαιώματα εξόρυξης στο ορυχείο της Σερίφου με μόνη υποχρέωση να καταβάλει ένα συμβολικό ποσό στο ελληνικό κράτος. Οι συνθήκες στα μεταλλεία, που ήταν πλούσια σε ορυκτό πλούτο, ήταν απάνθρωπες. Οι εργάτες πέθαιναν από τις κακουχίες στις στοές (για χρόνια αργότερα ανακαλύπτονταν σκελετοί), αλλά αυτό δεν εμπόδισε πάνω από 2.000 ανθρώπους από όλη την Ελλάδα, κυρίως από τα γύρω κυκλαδίτικα νησιά, να πάνε στη Σέριφο για να εργαστούν στα ορυχεία Γκρόμαν στο Μεγάλο Λιβάδι. Μέχρι που το 1916 ο αναρχικός Κωνσταντίνος Σπέρας οργάνωσε στο νησί την πρώτη απεργία σε ελληνικό έδαφος για την καθιέρωση του οκταώρου –παράλληλα οι εργάτες απαιτούσαν τη βελτίωση των άθλιων συνθηκών εργασίας. Προκειμένου να κατασταλεί η απεργία, ο Γεώργιος Γκρόμαν, γιος του Αιμίλιου που είχε απoβιώσει το 1906, ζήτησε βοήθεια από τη Χωροφυλακή. Η απόβαση 30 χωροφυλάκων από την κοντινή Τζιά είχε ως αποτέλεσμα την αιματηρή σύρραξη της 21ης Αυγούστου και το θάνατο τεσσάρων εργατών. Η εκπομπή Μαρτυρίες της ΕΡΤ έχει κάνει αφιέρωμαΔείτε το αφιέρωμα στην ταινιοθήκη της ΕΡΤ στην ιστορική για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα απεργία. file0004.jpg O Γεώργιος Γκρόμαν, ο οποίος είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, απέκτησε επτά παιδιά με τη σύζυγό του, Ισμήνη Ζάννου. Τα έστειλε να σπουδάσουν στην Γερμανία και δύο από αυτά ήρθαν στην Ελλάδα κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ντυμένα με την στολή του γερμανικού στρατού –ο ένας είχε την ευθύνη του ανεφοδιασμού του γερμανικού στρατού με φρέσκα λαχανικά από την Κρήτη. Δεν ήταν όμως και τα επτά παιδιά του Γκρόμαν στο ίδιο μήκος κύματος. Ο Ροδόλφος (Ρούντι) πολέμησε ενάντια στους Ιταλούς στην Αλβανία, ενώ και τα μικρότερα αδέλφια του «πάλευαν ανάμεσα στις δύο ταυτότητες, την ελληνική και τη γερμανική» όπως εξομολογήθηκε στο inside story μέλος της οικογένειας. Όταν η Ελλάδα απελευθερώθηκε, οι περισσότεροι γιοι ακολούθησαν τον γερμανικό στρατό και τον πατέρα τους, που κατηγορήθηκε ως συνεργάτης των κατοχικών δυνάμεων, πίσω στην ανατολική Γερμανία. Όταν λίγους μήνες αργότερα αυτή καταλήφθηκε από τους Ρώσους, οι Γκρόμαν πήγαν στη Δυτική Γερμανία. Ο Ρούντι έμεινε πίσω κι έγινε Έλληνας υπήκοος, διατηρώντας έτσι κομμάτι της ιδιοκτησίας της οικογένειας στο Λεμονοδάσος του Πόρου, το οποίο είχε αγοράσει ο Γεώργιος το 1918 και όπου οι Γκρόμαν περνούσαν τα καλοκαίρια. Τον χειμώνα τον περνούσαν στην περίφημη Βίλα Γκρόμαν στο Καλαμάκι –εκεί όπου χτίστηκε αργότερα το σπίτι του φίλου μου–, η οποία μετά τον πόλεμο κηρύχθηκε εχθρική ιδιοκτησία και αρχικά φιλοξένησε ανάπηρους πολέμου. Ήταν ένα δίπατο σπίτι πνιγμένο στα δέντρα (κυρίως λεμονιές), με χωμάτινο γήπεδο τένις και αν
