Mani pias
campur sepa beungeut Ki Tanu; terus nyembah pok nyarita:”Ti iraha eta dua budak
awewe, jadi murid sampeyan ………… ?” 

Kakara ge
sakitu nyaritana gaplok we Ki Tanu dua kali dicabok, bari teu bisa nyingcet
atawa nakis2 acan; atuh dua huntuna langsung copot harita keneh. 


“Eh………..
pantes siah nanya ka Kula soal eta ? naha pantes hah !??” 


“Adduuuh
ampuuun……………. Enya Kula salah; eh barudak gancang bebaskeun eta Nyi Epon jeung
Nyi Ipah. Gancang harita keneh duanana dibebaskeun. 


Ngan sakilat
Si Mawar Hideung geus ngajingjing dua budak awewe kenca katuhu; teu nyaho iraha
gerakna; da ngan sakilat pisan; terus wae luncat bari nyakakak :”Hahahaha ! Heh
kunyuk Ki Tanu ! Kula titip nyawa andika; moal waka dicabut ayeuna2; ati2
ngajaga eta sirah ulah copot !” 


Sorana masih
kadenge, tapi jelemana mah teu nyaho geus kamana 


Ki Tanu ngan
ukur bisa gogodeg bari mencetan sirah, nu ngadadak pararusing; keur kitu
kadenge sora kuda jeung jelema lalumpatan nuju ka markas Rajawali bodas. Wah
ieu semah ti mana deui ? Ki Tanu mikir mani nyureng. Naha ayeuna aing loba
pisan sial jeung apes ? Boa ieu ge nu bakal ngaganggu ka Kaula. 


Langsung we
ayeuna mah Ki Tanu nyiapkeun anakbuahna supaya saha wae nu wani ngadeukeutan,
tong loba tatanya langsung we serang. 

Atuh harita
keneh pasukan panah geus aya di tingkat pangluhurna; siap2 bakal manahan nu
datang. 


Nu datang
ayeuna mah tujuhan naek kuda, nu sejenna lalumpat; kaciri garagah jeung
sarigep; terus hareupeun markas kira2 50 meter masang Bandera nu Gambarna Maung
Hideung ! 


“Maung
Hideung ? Lain di Gunung Gede ? Naha jauh2 make ka dieu ? Kitu pikiran Ki Tanu;
nu panghareupna kaciri masih ngora pisan, make rompi beubeur jeung geulang ti
na kulit macan. 

  
HANCA
 

Kirim email ke