Καλησπέρα:
Πολίνα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Ιδιαίτερα η οικογένεια παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της
προσωπικότητας του ανάπηρου παιδιού.
Δυστηχώς, υπάρχουν οικογένειες που θέλουν να κρύβουν το πρόβλημα που
υπάρχει στην οικογένεια, κρατώντας το ανάπηρο παιδί τους
περιθωριοποιημένο και με υπεκφυγές, με ψευδαισθήσεις, να προσπαθούν να
πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Υπάρχουν όμως και πολλές οικογένειες, που βοηθάνε με τον καλύτερο τρόπο
τα παιδιά τους, ψάχνουν για την αναπηρία, δεν αποκλείουν το ανάπηρο
παιδί τους απο δραστηριότητες και όπου και εάν πηγαίνουν, το έχουν
πάντοτε μαζί τους, δίνοντας του την ευκαιρία και τη δυνατότητα να
συμμετέχει σε όλα τα δρόμενα της οικογένειας και του περιβάλλοντος του
στο οποίο ζεί και κινείται.
Εγώ προσωπικά, όπως είπα και σε παλιότερα μυνήματα μου σε άλλη λίστα,
πήγα σχολείο στα 15 μου χρόνια, επειδή η οικογένεια μου θέλοντας να
κρύψουν το πρόβλημα που υπήρχε και γενικότερα δεν ήθελαν να βγώ έξω απο
το σπίτι.
Οταν πρωτοκυκλοφόρησα για πρώτη φορά με μπαστούνι στα Γιανιτσά, η
αντίδραση τους ήταν άμεση.
Δεν μπορεί όπως λέγανε, ο γιός του Κώστα του Αστυνομικού, να κυκλοφορεί
με μπαστούνι, για εμάς τους γωνείς είναι πολύ βαρύ αυτό.
Εγώ όμως δεν το έβαλα κάτω, συνέχισα να κυκλοφορώ με το μπαστούνι, όπου
στεκόμουν κι όπου βρισκόμουν.
Για αυτό έχω και όλη αυτή την πορεία που ξέρετε.
Σήμερα, με τους γωνείς μου δεν έχω καμία επαφή, διότι δεν θέλαν να
παντρεφτώ την Εφη, επειδή είναι τυφλή και είχαν βλέψεις να παντρεφτώ
βλέπουσα, να έχει αμάξι και να είναι καθηγήτρια.
Πρίν ενάμιση χρόνο, όπως μερικοί ξέρετε, μου παρουσιάστηκε πρόβλημα στα
μάτια και χρειάστηκε να κάνω αφαίρεση, επειδή σάπισαν και ανέβαζα
πίεση.
Είναι γνωστά σε όλους τα προβλήματα που προκαλούνται σε όσους
τυφλώνονται απο τη Θερμοκητίδα.
Με όριο το 14 όπως όλοι ξέρετε, είχα 60 και 80 πίεση στα μάτια και μου
πονούσε το κεφάλι, είχα τσούξιμο και όλα τα συναφή.
Αρχικά, επισκέφτηκα το Ιπποκράτιο στη Θεσσαλονίκη, στο οποίο είχε η
γυναίκα μου γνωστό τον κύριο Νίκο Κοζέη, διότι πρίνα 3 χρόνια περίπου,
έκανε και η ίδια αφαίρεση τα μάτια της.
Η μάνα μου πίσω απο την πλάτη μου και ενώ αρχικά συμφωνήσαμε με το
γιατρό να γίνει άμεσα η επέμβαση, ξαφνικά ο γιατρός άλλαξε στάση
απέναντί μου, βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες και προφάσεις, π.χ. ότι
δεν υπήρχε διαθεσιμότητα στο νοσοκομείο.
Πήρε λοιπόν η μάνα μου το γιατρό και ποιός ξέρει τίτου είπε, ώστε να μή
μου κάνει την επέμβαση.
Μετά, επισκέφτηκα τον Ευαγγελισμό στην Αθήνα.
Εκεί, έγινε η αφαίρεση του πρώτου ματιού, ωστόσο η μάνα μου μπροστά μου
κιόλας, προσπαθούσε με χίλιους τρόπους να πείσει το γιατρό να μή μου
κάνει την επέμβαση, επειδή όπως μας έλεγε, έλπιζε ότι θα βρεθεί
θεραπεία
και ότι θα δώ ξαφνικά, ήθελε δηλαδή να κρατήσω σάπιο μάτι με το έτσι
θέλω κι ας πονούσα μέρα νύχτα.
Οταν μετά απο ένα μήνα ξαναπήρα το γιατρό στον Ευαγγελισμό και να
συνενοηθούμε για την επέμβαση του δεύτερου ματιού, μου είπε επιλέξη,
Εγώ
δεν έχω πρόβλημα να σου κάνω την επέμβαση, αλλά παίρνει η μητέρα σου
τηλέφωνο και μας λέει να μήν σου κάνουμε την επέμβαση.
Στη συνέχεια, πήγα στον Αγιο Σάββα στην Αθήνα, αυτή τη φορά όμως χωρίς
να ενημερώσω κανέναν απο την οικογένεια μου.
Η επέμβαση έγινε κανονικά και φυσικά ανακουφίστηκα μιά για πάντα απο
τους πόνους, διότι 3 μήνες υπέφερα.
Πολλά λοιπόν ήταν τα μπερδέματα και τα ανακατέματα που δημιουργούσαν οι
γωνείς μου.
Φυσικά εγώ προχώρησα μπροστά, δεν έδωσα σημασία σε τίποτα απο όλα αυτά
και δεν ενέδωσα σε καμία αντίδραση τους.
Αυτοί χάσαν την ευκαιρία να με δούν γαμπρό, αφού στο γάμο δεν
παραβρέθηκαν.
Οταν γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος, σκαρφίστηκαν χίλιους δδυό τρόπους να
πάρουν το παιδί επάνω στα Γιανιτσά, βάζοντας τους συγγενείς να με
παίρνουν τηλέφωνο και να προσπαθούν να με πείσουν να στείλω το παιδί
εκεί.
Μέχρι και παιδίατρο βρήκαν κρυφά απο εμάς και χωρίς την έγκρηση μας,
φυσικά είχαν το σκοπό τους.
Οταν παραβρέθηκαν στη βάφτιση του, τραβούσαν το παιδί απο τα χέρια μας
λές και ήταν σακί, επειδή δεν θέλαν να βγούν φωτογραφίες μαζί μας, αλλά
είχαν δική τους κάμερα.
Δεν μας χαιρέτισε κανένας μετά τη βάφτιση και μάλιστα, εγώ ως
μικρότερος
πήγα 2 φορές να χαιρετίσω τον πατέρα μου και να του πώ να μας ζήσει το
παιδί και εκείνος μου γύρισε την πλάτη.
Το παιδί μου όπως πολλοί ξέρετε, γεννήθηκε μέρα Πάσχα και για το λόγω
αυτό, τον βάφτίσαμε Κωνσταντίνο Αναστάσιο.
Κωνσταντίνος του πατέρα μου και Αναστάσιος για τη μέρα του Πάσχα.
Για αυτό θύμωσε ο πατέρας μου και λίγες μέρες πρίν τη βάφτιση, θέλαν να
βρεθούμε και να συζητήσουμε για το όνομα.
Ούτε και εδώ το βάλαμε κάτω, προχωρήσαμε ως ζευγάρι και ως οικογένεια
σε
αυτό που αποφασίσαμε εγώ και η γυναίκα μου και νομίζουμε ότι αυτό είναι
το σωστότερο απο όλα.
Εδώ και ένα χρόνο ούτε φωνή, ούτε ακρόαση.
Ούτε τηλέφωνο μας πήραν, αλλά ούτε και ήρθαν καθόλου σπίτι μας.
Βέβαια, είμαστε πολύ ήρεμοι, ζούμε μιά χαρά, χωρίς φασαρίες και
μπερδέματα.
Με εκτίμηση, Τσακιρίδης Δημήτριος.
----- Original Message -----
From: "Pwlina Papanikolaou" <pwlin...@otenet.gr>
To: "orasi mailing list" <orasi@hostvis.net>
Sent: Wednesday, August 31, 2011 2:38 PM
Subject: Re: [Orasi] αναπηρία σημένη κακία.
Η διαμόρφωση της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου είναι πολυπαραγοντική και
επηρεάζεται στην ανηλικότητα μας από την στάση των γονιών, του
οικογενειακού και ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος και φυσικά
μετέπειτα από τις προσωπικές μας επιλογές.
Σε ό,τι αφορά τους/τις Ανθρώπους με Αναπηρία είναι πολύ σημαντικό το
περιβάλλον σου να σε αντικρίζει με θετική ματιά και όχι
περιθωριοποιημένα... Η "κακία" ίσως αντικατοπτρίζει τις αρνητικές
προσλαμβάνουσες της μη αποδοχής....
Πωλίνα Π.
Στις 31/8/2011 9:18 πμ, ο/η Stathis έγραψε:
Κατ' αρχήν να πω ότι συμφωνώ με τον Κώστα.
Χρυσούλα υπάρχει αυτό σε όλων των κόσμο. Βέβαια στους αναπήρους
περισσότερο για τον εξής λόγο: Όταν μέσα σου νιώθεις ανασφαλής και
κατώτερος, πρέπει κάτι να έχεις ή να κάνεις που να διαφέρεις. Για να
διαφέρεις λοιπόν, δεν πρέπει να το κάνει άλλος. Ένα παράδειγμα: Είχα
φίλους που χρόνια ολόκληρα πήγαιναν διακοπές με τα εισιτήρια
κοινωνικού τουρισμού. Εγώ έμαθα από μια κουβέντα που ξέφυγε κατά
λάθος
ότι ως τυφλοί δικαιούμαστε εισιτήρια, στα 23 μου χρόνια. Και ήμουν
στο
χώρο από μικρό παιδί ε.... Αυτοί είχαν κάτι που δεν είχαν κάποιοι
άλλοι και αυτό ενδεχομένως τους έκανε να νιώθουν ανώτερη. Γι' αυτό
και το απέδωσα σε ανασφάλεια... Διαφορετικά θα το απέδιδα σε
ηλιθιότητα, εφόσον και να τα έπαιρνα, σίγουρα δεν θα τα στερούσα απ'
αυτούς.
----- Original Message ----- From: "Χρυσούλα Καραθύμιου"
<chris...@otenet.gr>
To: "orasi mailing list" <orasi@hostvis.net>
Sent: Wednesday, August 31, 2011 4:37 AM
Subject: Re: [Orasi] αναπηρία σημένη κακία.
Ναι πιστεύω πως υπάρχουν κακοί ανάπηρη που λένε γιατί εγώ και όχι
εσύ. αμφιβάλετε?
Δεν το έχετε ζήσει ποτέ εσείς αυτό?
----- Original Message ----- From: "Anastasia Brenta"
<banasta...@freemail.gr>
To: "orasi mailing list" <orasi@hostvis.net>
Sent: Tuesday, August 30, 2011 8:19 PM
Subject: Re: [Orasi] αναπηρία σημένη κακία.
τελικά είμαστε κακοί; Εσείς τί λέτε;
Φιλικά
Νατάσα
----- Original Message ----- From: "Σπύρος Σκορδίλης"
<spyri...@otenet.gr>
To: "ορασι ορασι" <orasi@hostvis.net>
Sent: Monday, August 29, 2011 6:36 PM
Subject: [Orasi] αναπηρία σημένη κακία.
Του Γιάννη Ζουμπουλάκη
Μισέλ Πετρουτσιάνι:«Στην αναπηρία, αληθινή ελευθερία σημαίνει
κακία»
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 28/08/2011, 05:45
Μισέλ Πετρουτσιάνι:«Στην αναπηρία, αληθινή ελευθερία σημαίνει
κακία»
Το όνομα Μισέλ Πετρουτσιάνι ενδεχομένως να είναι γνωστό μόνο στους
φανατικούς της τζαζ και της κλασικής μουσικής- και δη της πατρίδας
του της Γαλλίας. Παιδί
ημιεπαγγελματιών μουσικών, ο Μισέλ Πετρουτσιάνι γεννήθηκε με όλα
τα
κόκαλά του σπασμένα στις 28 Δεκεμβρίου του 1962 στην Οράνζ της
Νότιας Γαλλίας. Το ύψος
του δεν ξεπερνούσε το ενάμισι μέτρο. Επασχε από ατελή οστεογένεση
(Οsteogenesis imperfecta), μια γενετική διαταραχή που
χαρακτηρίζεται από τα οστά που
σπάζουν εύκολα, συχνά από ελάχιστη ή καμία προφανή αιτία. Τα
αποκαλούν «γυάλινα κόκαλα». Σε όλη τη σύντομη ζωή του- πέθανε το
1999 σε ηλικία 36 ετών- ο
Πετρουτσιάνι πονούσε. Για να ξεπεράσει την αδυναμία του έγινε
μουσικός.
Προτού αναλάβει να γυρίσει το ντοκυμαντέρ «Μichel Ρetrucciani» που
θα παιχτεί στο πλαίσιο του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας τον
Σεπτέμβριο, ο βρετανός σκηνοθέτης
Μάικλ Ράντφορντ - ο οποίος τη δεκαετία του 1990 είχε υπογράψει την
παγκόσμια επιτυχία «Ο ταχυδρόμος» - δεν είχε ιδέα για τον Μισέλ
Πετρουτσιάνι. «Δεν ήξερα
καν το όνομά του » μας είπε ο Ράντφορντ στο Φεστιβάλ των Καννών
όπου ο «Μichel Ρetrucciani» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του.
« Σ τη Βρετανία οι δίσκοι του Μισέλ Πετρουτσιάνι δύσκολα μπορούσαν
να βρεθούν,ενώ πριν από μερικά χρόνια κανείς δεν έδινε σημασία στη
μουσική του». Λάτρης
της τζαζ και μουσικός ο ίδιος ( «κακός σαξοφωνίστας» λέει για τον
εαυτό του), ο Ράντφορντ δεν είναι ο μόνος που δεν γνώριζε τον
Πετρουτσιάνι. Ρωτώντας
κόσμο που ασχολείται με την τζαζ, το όνομα του ιδιοφυούς, όπως
αποδείχθηκε, νάνου, δεν φαίνεται να φέρνει μνήμες στην επιφάνεια,
παρ΄ ότι στις αρχές της
δεκαετίας του 1990 ο Πετρουτσιάνι είχε δώσει συναυλία στην Ελλάδα,
με μεγάλη μάλιστα επιτυχία. Επομένως για ποιον λόγο ένα
ντοκυμαντέρ
για τον Μισέλ Πετρουτσιάνι
θα μπορούσε να κάνει «κλικ» στο κοινό;
«Πέρα από το ότι ήταν ένας ιδιο φυής μουσικός καιπέρα από το ότι
ήταν ανάπηρος, νομίζω ότι το γεγονός πως δεν παραδέχθηκε ποτέ την
αναπηρία του λέει πολλά
και προκαλεί το ενδιαφέρον» μας είπε ο Ράντφορντ στο τελευταίο
Φεστιβάλ των Καννών. «Ο Πετρουτσιάνι θεωρούσε ότι ζούσε μια
φυσιολογική, για εκείνον,ζωή».
Και φυσιολογική ζωή για τον Μισέλ Πετρουτσιάνι ήταν «όχι μόνο να
βρει γυναίκα,αλλά καθ΄ ότι Μεσόγειοςαμέσως να την απατήσει» λέει
χαμογελώντας ο Ράντφορντ,
πατέρας ο ίδιος πέντε παιδιών. «Αν μου δινόταν η ευκαιρία να τον
ρωτήσω κάτι, αυτό θα ήταν, πρώτον, "πώς νιώθεις στ΄ αλήθεια μέσα
σου;" και,κυρίως, " ποιο
είναι το μυστικό της επιτυχίας σου με τις γυναίκες;"» συμπληρώνει
και προσθέτει την προσωπική του εκτίμηση ως απάντηση: «Αγαπούσε
πραγματικά τις γυναίκες».
Ποιος είναι φυσιολογικός;
«Τι είναι όμως τελικά φυσιολογικό;» δείχνει να αναρωτιέται η
ταινία. Ποιος ορίζει το φυσιολογικό; «Ολοι έχουμε προβλήματα »
λέει
ο Ράντφορντ. «Στους αναπήρους
είναι απλώς περισσότερο ορατά. Για τον Πετρουτσιάνι η ζωή δεν ήταν
ένα πρόβλημα.Γι΄ αυτό και η ιστορία του είναι ένα μάθημα ζωής για
όλους μας: κάνε το
καλύτερο που μπορείς να κάνεις με τα υλικά που έχεις και χωρίς να
σε νοιάζει τίποτε άλλο.Ποτέ μην παραιτείσαι,ποτέ μην παραπονιέσαι»
.
Ο Ράντφορντ πέταξε το σενάριο του «Μichel Ρetrucciani» αμέσως όταν
το έγραψε. «Οταν γυρίζεις ένα ντοκυμαντέρ η αλήθεια,θέλεις- δεν
θέλεις,θα βγει και όχι
πάντα με τον τρόπο που νομίζεις». Και η αλήθεια για τον Μισέλ
Πετρουτσιάνι ήταν παράξενη. Από τη μία πλευρά υπήρξε ένας δοτικός
άνθρωπος, μια γενναιόδωρη
φύση που έδειχνε πραγματικό ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους του.
Την ίδια ώρα όμως «μπορούσε να γίνει ένας μπάσταρδος» συνεχίζει ο
Ράντφορντ. Μπορούσε
να ακυρώσει τη γενναιοδωρία του και να την αντικαταστήσει με μια
πολύ δυσάρεστη πλευρά του εαυτού του.
Μιλώντας με τον επίσης νάνο, 20χρονο γιο του Πετρουτσιάνι, τον
Αλεξάντρ Πετρουτσιάνι που βρέθηκε και αυτός στο φεστιβάλ για την
προώθηση της ταινίας, ο
Ράντφορντ αντιλήφθηκε ότι «η αληθινή ελευθερία για κάθε ανάπηρο
είναι να είναι κακός. Δυσάρεστος. Διότι, ενώ προσπαθείς όλη την
ώρα
να δείξεις στους άλλους
ότι είσαι εντάξει με τον εαυτό σου, ότι όλα είναι καλά, αυτό που
πραγματικά θες να τους πεις είναι "άντε στον Διάολο". Αλλά ποτέ
δεν
μπορείς να το πεις.
Ισως αυτό να τον έκανε να νιώθει φυσιολογικός» .
«Οταν βρίσκεσαι στην κατάστασή μας δεν μπορείς να είσαι πάντα
χαρούμενος με τον εαυτό σου,αλλά πρέπει πάντα να δείχνεις
χαρούμενος προς τους άλλους» είπε
ο Αλεξάντρ Πετρουτσιάνι. «Ορισμένες φορές αυτό δεν γίνεται.Είσαι
περιστοιχισμένος από ανθρώπους που δεν γουστάρεις και απλώς πρέπει
τους το πεις».
Σύμφωνα με την έρευνα του σκηνοθέτη, πολλοί άνθρωποι που πάσχουν
από την ασθένεια του Πετρουτσιάνι είναι εξαιρετικά ισχυρές
προσωπικότητες. «Λες και κατά
κάποιον τρόπο το σώμα αυτο-αποζημιώνεται για την οδύνη του- και
είναι τρομερή οδύνη, ίσως μια από τις χειρότερες που μπορεί να
φανταστεί κανείς». Ο Πετρουτσιάνι
υπήρξε ένας ήρωας των αναπήρων, αλλά ο ίδιος έδινε την εντύπωση
ότι
είχε ξεχάσει την πάθησή του. «Και το έλεγε. " Κοιτάξτε με! Είμαι
μια χαρά!".Την ίδια
ώρα όμως θα έδινε τα πάντα για να μπορέσει να περπατήσει σε μια
παραλία με μια κοπέλα» .
Το χάρισμα του Πετρουτσιάνι βέβαια ήταν η μουσική του και αυτό του
έδινε το προβάδισμα σε σχέση με τους ανθρώπους που δεν ήταν μεν
ανάπηροι αλλά ούτε και
προικισμένοι. Εγινε ένας καταπληκτικός πιανίστας και όλος ο
συναισθηματικός κόσμος του έβγαινε στη μουσική του και από εκεί,
κατά μια έννοια, βγαίνει η
μοναδική προσωπικότητά του. «Κάποιος τον απεκάλεσε "ξωτικό" που
κατέβηκε για λίγο στη Γη για να γράψει τη μουσική του και στη
συνέχεια εξαφανίστηκε » είπε
ο σκηνοθέτης. «Αυτό τα λέει όλα».
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Σύμφωνα με την ταινία αλλά και τον Μάικλ Ράντφορντ,οι σχέσεις του
Μισέλ Πετρουτσιάνι με τον πατέρα του δεν ήταν καθόλου καλές.Ο
πατέρας του Μισέλ αισθανόταν
άσχημα που ο γιος του ήταν ανάπηρος και αργότερα τον ζήλευε αφού
ως
μουσικός έγινε διάσημος,κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ ο ίδιος. «Το
μόνο καλό με τον
πατέρα του ήταν ότι τον δίδαξε μουσική υπό αυστηρότατες συνθήκες»
είπε ο Ράντφορντ.Στη συνέχεια και ως τα 18 του ο Μισέλ
Πετρουτσιάνι
έγινε η «βιτρίνα»,ή
καλύτερα ο «κράχτης» των γονέων του στα φθηνά κλαμπ όπου έπαιζαν
μουσική.Τους άφησε για πάντα όταν ενηλικιώθηκε.
Από την πλευρά του ο Αλεξάντρ Πετρουτσιάνι,που είναι κάτοχος των
δικαιωμάτων της μουσικής του Μισέλ Πετρουτσιάνι, δεν δέχθηκε να
μιλήσει για τον παππού
του αποκαλώντας τη σχέση τους «εξαιρετικά πολύπλοκη».Ο Ράντφορντ
προσπάθησε να πάρει συνέντευξη από τον πατέρα του Πετρουτσιάνι
αλλά
δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει
στις 100.000 ευρώ που ζήτησε ο δεύτερος για να μιλήσει.
ΠΟΤΕ & ΠΟΥ
Η ταινία «Μichel Ρetrucciani» θα προβληθεί στο πλαίσιο του
φεστιβάλ
Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x (14-25 Σεπτεμβρίου)
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
απο το βήμα.
________
Orasi mailing list
to unsubscribe from this list any time
orasi-requ...@hostvis.net with subject unsubscribe
To post a message for members of this list
Orasi@hostvis.net
general information for this list
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
for the archive of this list
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net
for the old archive
http://www.freelists.org/archives/orasi
_____________
________
Orasi mailing list
to unsubscribe from this list any time
orasi-requ...@hostvis.net with subject unsubscribe
To post a message for members of this list
Orasi@hostvis.net
general information for this list
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
for the archive of this list
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net
for the old archive
http://www.freelists.org/archives/orasi
_____________
________
Orasi mailing list
to unsubscribe from this list any time
orasi-requ...@hostvis.net with subject unsubscribe
To post a message for members of this list
Orasi@hostvis.net
general information for this list
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
for the archive of this list
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net
for the old archive
http://www.freelists.org/archives/orasi
_____________
________
Orasi mailing list
to unsubscribe from this list any time
orasi-requ...@hostvis.net with subject unsubscribe
To post a message for members of this list
Orasi@hostvis.net
general information for this list
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
for the archive of this list
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net
for the old archive
http://www.freelists.org/archives/orasi
_____________
________
Orasi mailing list
to unsubscribe from this list any time
orasi-requ...@hostvis.net with subject unsubscribe
To post a message for members of this list
Orasi@hostvis.net
general information for this list
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
for the archive of this list
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net
for the old archive
http://www.freelists.org/archives/orasi
_____________
________
Orasi mailing list
to unsubscribe from this list any time
orasi-requ...@hostvis.net with subject unsubscribe
To post a message for members of this list
Orasi@hostvis.net
general information for this list
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
for the archive of this list
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net
for the old archive
http://www.freelists.org/archives/orasi
_____________
