Με δεδομένο ότι το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ) αποτελεί εδώ και 3,5 δεκαετίες το ζωντανό σύμβολο της μάχης για χειραφέτηση των Ελλήνων τυφλών αλλά και ευρύτερα του ελληνικού αναπηρικού κινήματος, η σημερινή του κατάσταση “πλήρους απαξίωσης στα όρια της κατάρρευσης” αξιολογείται ως κάτι περισσότερο από θλιβερή. Αν μη τι άλλο, η τύχη ενός Κέντρου η δημοσιοποίηση του οποίου ήταν το αποτέλεσμα αγώνα που συμπύκνωσε όλα τα κρίσιμα σημαίνοντα των διαχρονικών αναπηρικών διεκδικήσεων, έχει ιδιαίτερη – συμβολική, κοινωνική, πολιτική – σημασία...
Ο πάλαι ποτέ Οίκος Τυφλών (άντρο επί δεκαετίες άθλιων φιλανθρώπων ακροδεξιάς κοπής και άγριων πατερναλιστών) δημοσιοποιήθηκε και μετεξελίχτηκε/μετονομάστηκε σε ΚΕΑΤ ύστερα από μετωπικό αγώνα ομάδας χειραφετημένων τυφλών που ξεκίνησε τον Μάϊο του 1976 και κράτησε περίπου μιά τριετία. Απέναντι στους τότε εξεγερμένους ήταν το ακραία συντηρητικό κατεστημένο στο σύνολό του (εκκλησία, αστυνομικό δεξιό κράτος, αμερικάνικη πρεσβεία, κάθε λογής “έμποροι” της φιλανθρωπίας) , στο πλευρό τους αναπτύχθηκε ένα ευρύτατο προοδευτικό κίνημα αξίωσης δικαιωμάτων που ξεπερνούσε τα στενά ελληνικά σύνορα. Το μείγμα αποφασιστικότητας των εξεγερμένων και κοινωνικής αποδοχής των αιτημάτων τους απεδείχθη ανίκητο, το φαινομενικά ανίκητο συντηρητικό κατεστημένο ηττήθηκε. Επί της ουσίας, οι χειραφετημένοι τυφλοί του 1976 προσέφεραν με τον τριετή αγώνα τους 1976 – 1979 συστατικά χειραφέτησης σε ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία, δεν ήταν πρωτοπόροι σε ό,τι αφορά μόνο τα του “Οίκου” τους αλλά σε ό,τι αφορά το ευρύτερο κοινωνικό πεδίο. Τα χρόνια που ακολούθησαν κάποιοι από τους βασικούς πρωταγωνιστές της εξέγερσης του 76 τιμήθηκαν με διακριτούς ρόλους, σε πολιτικό, κομματικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Με λίγα λόγια, εισέπραξαν το δικαιωματικό κοινωνικό αντίτιμο της πρωτοπορίας τους, ή αλλιώς επέστρεψαν ως “ηγέτες” στα του Οίκου τους, ως ... προοδευτικά άλλοθι του ευρύτερου συστήματος (ιδεών και αξιών) εναντίον του οποίου είχαν προηγούμενα στραφεί. Πρακτικά, ο ρόλος τους αποχειραφετήθηκε! Τοποθετήθηκαν και λειτούργησαν ως ηγέτες σε μικροσυστήματα διαχείρισης , ως τοποτηρητές των (τύποις προοδευτικών) νέων Οίκων τους, βολευόμενοι και βολεύοντας αυτούς που τους βόλεψαν. Η διαδικασία της αποχειραφέτησης εξελίχτηκε με σταθερά βήματα, βάση της ήταν η βολική αδυναμία συνειδητοποίησης της θεμελιώδους αρχής ότι ... η ιστορία είναι κυκλική. Δηλαδή, ότι το βαθύ ακροδεξιό συντηρητικό κεκτημένο δεν ηττάται άπαξ και ανεπιστρεπτί, ο μετωπικός εναντίον του ρόλος όσων το αντιστρατεύονται οφείλει να είναι διαρκής και ανυποχώρητος. Υπαρξιακός! Στον ρόλο του απροκάλυπτου αντιδραστικού κατεστημένου προ 1976, τοποθετήθηκαν και λειτούργησαν “τιμητικά” κάποιοι εκ των πρωταγωνιστών της τότε ήττας του, αθροίζοντας τα δικά τους μικρά κατεστημένα – άλλοθι προοδευτισμού και αναπαράγοντας σε τύποις προοδευτικά μικροσυστήματα τον πατερναλισμό που υποτίθεται ότι πολέμησαν. Η βολική εξέλιξη (αντικατάσταση/υποκατάσταση της αντιδραστικής μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70 πραγματικότητας με μεταπολιτευτικά προοδευτικά άλλοθι), σήμερα που τα άλλοθι πλέον εκπίπτουν έχει μεταλλαχτεί σε άβολη. Η σημερινή απαξίωση του ΚΕΑΤ έχει δρομολογηθεί σταδιακά μέσα στις δύο τελευταίες δεκαετίες, δεν είναι προϊόν κάποιων αποφάσεων κορυφής στο χρονικό σημείο ΜΗΔΕΝ της τρέχουσας Μνημονιακής συγκυρίας, είναι με όρους κοινωνικούς ανεπίστρεπτη. Τούτο διότι δεν μπορεί να πολεμηθεί με όρους ευρύτερα ιδεολογικούς, έχει απωλεθεί η δυνατότητα συγκεκριμενοποίησης του “εχθρού”, του “κακού”, έχει πλέον χαθεί η ορατότητα της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα σε “συντηρητικό” και “προοδευτικό”. Χάθηκε σταδιακά μέσα από τις πράξεις και παραλείψεις δεκαετιών... Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δυνατότητα διάσωσης του ΚΕΑΤ με όρους ιδεολογικής νίκης, υπό τις σημερινές συνθήκες δε νοείται. Ο λόγος είναι απλός. Στο συγκρουσιακό σχήμα (πρόοδος – συντήρηση), η δεύτερη πλευρά δεν είναι ορατή, δηλαδή σε ό,τι αφορά π.χ. το ΚΕΑΤ δεν υπάρχουν υποψήφιοι της ακροδεξιάς ή της εκκλησίας που το διεκδικούν ώστε να οριστούν ως “αντίπαλοι”, υπάρχει μόνο η κατάρρευσή του! Οι ... αντίπαλοι απλώς εννοούνται ή υποννοούνται ως νομοτελειακό αποτέλεσμα της κατάρρευσης, όμως δεν είναι απτοί, κρύβονται, αναμένουν, μιάς και τους βολεύει η νομοτέλεια των καιρών! Ακόμα και οι πλέον ακραιφνείς φασίστες σήμερα λαμβάνουν δόσεις πολιτικής νομιμοποίησης, επί του δικαιωματικού πλαισίου είναι ή διδάσκονται να είναι προσεκτικοί, ουδέν πρόβλημα έχουν να δηλώσουν αλληλέγγυοι με τον δικαιωματικό δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης – αποκατάστασης των τυφλών (και όχι μόνο) μιάς και απλώς πλέον δεν προστατεύεται, δεν ισχύει. Κυνικά διεκδικούν εύσημα, ακόμα κυνικότερα αναμένουν εκ του αποτελέσματος τις επερχόμενες φιλανθρωπικές – πατερναλιστικές λογικές για να διεκδικήσουν ακόμα περισσότερα. Οσο από “προοδευτικής” (τα εισαγωγικά ευνόητα) πλευράς η αντίσταση δίδεται με όρους χαρακωμάτων, με παραγνώριση του ότι τα σημερινά αδιέξοδα του ΚΕΑΤ δεν οφείλονται στους σταθερούς διαχρονικούς εχθρούς “κυράδες, φιλάνθρωπους, παπάδες” και λοιπούς ιδεολόγους της αντίδρασης που κυριαρχούσαν στα του Οίκου (τυφλών) τους προ τρισήμισι δεκαετιών αλλά και στην αποχειραφέτηση των δυνάμεων που απελευθέρωσαν – τότε – τον Οίκο τους, το παιχνίδι είναι χαμένο. Το γενικό και αόριστο αίτημα για “άμεση λύση και αντιμετώπιση των προβλημάτων του ΚΕΑΤ που έχουν λάβει εφιαλτικές διαστάσεις”, απευθυνόμενο από τα σωματεία των τυφλών ή των εργαζομένων στο Κέντρο προς την ... κυβέρνηση Παπαδήμου υπό τις διαμορφωθείσες συνθήκες είναι ανεκδοτολογικού χαρακτήρα. Τι σημαίνει άραγες “άμεση λύση και αντιμετώπιση των προβλημάτων” δίχως την παραμικρή εξειδίκευση αναφορικά με το “πως”; Δίχως την παραμικρή επεξεργασία και συνειδητοποίηση της ζωτικής ανάγκης ενός στοιχειωδώς βιώσιμου αναπτυξιακού μοντέλου που θα αντανακλά την ανάγκη ισόρροπης σχέσης μεταξύ κόστους – ωφέλειας; Ορθά – κοφτά: Το αίτημα άμεσης χρηματοδότησης των υφιστάμενων προβλημάτων άνευ περαιτέρω εξειδίκευσης είναι ... φιλανθρωπικό! Στο όνομα της ... επερχόμενης κυριαρχίας της φιλανθρωπίας συνεπεία της κατάρρευσης του ΚΕΑΤ των πολλαπλών συμβολισμών (αλλά και πάμπολλων ομοειδών φορέων), ζητείται σήμερα φιλανθρωπική διάσωση. Πρόκειται για οξύμωρο σχήμα που αναδεικνύει το βάθος της αποχειραφέτησης όσο κανένα. Αυτοί που απευθύνουν το αίτημα – αυτός και ο ορισμός της μάχης χαρακωμάτων – αρνούνται να αποδεχτούν μέσα τους αυτό που είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητο, ό,τι δηλαδή υπό τις υφιστάμενες συνθήκες το αίτημα δεν διεκδικεί την παραμικρή πιθανότητα ικανοποίησης. Δεν διαθέτει καν την δυναμική ενεργοποίησης κοινωνικών συμμαχιών, απευθύνεται μόνο για την τιμή των όπλων... Είναι δεδομένο ότι ... πολιτικές φιλανθρωπίες στην σημερινή εποχή κατάρρευσης των προοδευτικών άλλοθι που επενδύθηκαν τις τελευταιες δεκαετίες ταγμένα εξ’ αρχής να γυρίσουν μπούμερανγκ, δε νοούνται. Κατά μείζονα λόγο δεν ζητούνται, όσοι δε τις ζητούν υπό τον άκυρο φιλανθρωπικό κωδικό “δώστε άμεση λύση στα προβλήματα” αποτελούν μέρος του ευρύτερου προβλήματος υπό τον υπαρξιακό κοινωνικοπολιτικό κωδικό “αποχειραφέτηση”. Τι ζητείται; Αφενός, ο διαχωρισμός της ήρας από το στάρι, δηλαδή η αποκάλυψη και κατόπιν απομόνωση όσων στο όνομα της χειραφέτησης του αναπηρικού κινήματος συμμετείχαν στην διοίκηση φορέων όπως το ΚΕΑΤ, καπηλεύτηκαν τους ρόλους τους και συνέβαλαν με συγκεκριμένους τρόπους στην πορεία προς το αδιέξοδο. Αφετέρου, ο σοβαρός σχεδιασμός ορθολογικού πλαισίου λειτουργίας του Κέντρου (αλλά και των πάμπολλων ομοειδών φορέων) ώστε να είναι απτό και συγκεκριμένο το μοντέλο διάσωσης και ανάπτυξης του δημόσιου χαρακτήρα του(ς) και οι συνταγές αποφυγής των παθογενειών που οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα. Τέλος, η οργανωμένη κοινωνικοπολιτική προσπάθεια επιβολής της προοδευτικής αναγκαιότητας που οι δύο παραπάνω προϋποθέσεις ορίζουν. Εξαιρετικά δύσκολα όλα αυτά; Σίγουρα ναι, ποιός όμως άραγες είναι αυτός που μπορεί σοβαρά να ισχυριστεί ότι ο αγώνας για χειραφέτηση ή αλλιώς για επανάκτηση της χειραφέτησης είναι εύκολη και βολική υπόθεση; Η τρίτη προϋπόθεση ( οργανωμένη ανάδειξη και επιβολή ορθολογικού προοδευτικού περιεχομένου στις πολιτικές προστασίας των δομών κοινωνικής ένταξης των ΑμεΑ), έχει ως αναγκαία συνθήκη την βούληση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων 1ον) να υπερβούν την βολική εκδοχή της ψευτοπροοδευτικής μάχης χαρακωμάτων και 2ον) να συνεργαστούν συνειδητά και αποφασιστικά. Επί του πρακτέου, αναμένεται να έχουν απέναντί τους όχι τους ακραιφνείς συντηρητικούς πατερναλιστές (αυτοί υπάρχουν μόνο ως αόρατη απειλή ή ως βολικό άλλοθι για τις μάχες χαρακωμάτων) αλλά τους ψευτοπροοδευτικούς φωνασκούντες υπέρ της άκυρης ψευτοδιεκδίκησης “δώστε λύση σε όλα τα προβλήματα” που θα τους εγκαλούν για ... δεξιά ή και προδοτική παρέκκλιση. Ερώτημα: Ποιές είναι άραγες σήμερα στην χώρα μας οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που όχι μόνο δεν έχουν ανάγκη τα άλλοθι ψευδοπροοδευτισμού αλλά αντίθετα διεκδικούν το τέλος τους, ή αλλιώς αυτές που δεν ομιλούν και πράττουν στο όνομα μιας απωλεσθείσας μέσα στα χρόνια χειραφέτησης αλλά στο όνομα της επαναδιεκδίκησής της; Απάντηση: Είναι αυτές που θα κάνουν τον κόπο να εμπνευστούν και να σχεδιάσουν σήμερα μοντέλα βιωσιμότητας των δημόσιων δομών κοινωνικής ένταξης, αρνούμενες να υποταχτούν στην μάχη χαρακωμάτων και στις αγανακτισμένες κραυγές όσων λειτούργησαν επί χρόνια ως πατερναλιστικό – ψευτοπροοδευτικό άλλοθι της απαξίωσής τους. Είναι αυτές που δεν θα αρκεστούν να διεκδικήσουν ψευτοπροοδευτικό άλλοθι αφήνοντας ανοικτό τον δρόμο για την επανάκαμψη του πατερναλισμού και της φιλανθρωπίας αλλά θα διεκδικήσουν με αληθινές συνταγές και πράξεις πολιτικής την αναχαίτισή τους. Τελικό σχόλιο: Η αποχειραφέτηση δεκαετιών έχει τίμημα. Το τίμημα της αποχειραφέτησης – σε κάθε λογής κεκτημένα ή “κεκτημένα” – νομοτελειακά στο κοινωνικό παιχνίδι πληρώνεται και αδιαμφισβήτητα θα πληρωθεί. Η προοδευτικού χαρακτήρα πληρωμή όπως παραπάνω την έχουμε ορίσει, επιβάλλεται να ιδωθεί ως το τίμημα της επανάκτησης της χειραφέτησης. Σχηματικά μιλώντας, το βασικό “όπλο” της προοδευτικής των πραγμάτων εκδοχής είναι η συσσωρευμένη εμπειρία των δεκαετιών σταδιακής αποχειραφέτησης. Ως εμπειρία – παράδειγμα προς αποφυγήν για το άμεσο μέλλον. Ως παρακαταθήκη για να διεκδικηθεί με καλύτερους όρους ο νέος κύκλος χειραφέτησης των Ελλήνων τυφλών και ευρύτερα των Ελλήνων αναπήρων. Η αγνόηση της εμπειρίας που προσπαθούν να επιτύχουν οι πρωταγωνιστές της αποχειραφέτησης των τελευταίων δεκαετιών είναι η βέβαιη συνταγή βαθιάς συντριβής των προοδευτικών αμυνών και αντανακλαστικών. Τα περί ων ο λόγος αντανακλαστικά και άμυνες ενυπάχουν σήμερα ως ανεπεξέργαστη πρώτη ύλη σε εν δυνάμει νέες πρωτοπορίες του αναπηρικού χώρου, πρέπει επειγόντως να αποκτήσουν δομημένη κοινωνική ισχύ και περιεχόμενο. Κοινωνικό και πολιτικό ονοματεπώνυμο, ταυτότητα. Υπό την έννοια αυτή, προοδευτικού χαρακτήρα πολιτικές παρεμβάσεις – όπως π.χ. η πρόσφατη ερώτηση των βουλευτών του κόμματος της ΔημΑρ για τα αδιέξοδα του ΚΕΑΤ που μεταξύ άλλων αναφέρεται στη “μη αξιοποίηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας του Κέντρου” – οφείλουν πλέον να υπηρετούν το τεκμήριο ορατότητας προς τα επόμενα βήματα, δηλαδή στο “πως και από ποιούς” θα σχεδιαστούν οι διέξοδοι (από τα αδιέξοδα) και η αξιοποίηση της περιουσίας. Με την κατάλληλη έμφαση στο “από ποιούς”, δηλαδή στην διασφάλιση της αναγκαιότητας κοινωνικού ελέγχου, το “πως” είναι κάτι παραπάνω από προσιτό. Η συνενοχή στην αδιαφάνεια είναι το πλέον χαρακτηριστικό σύμπτωμα της αποχειραφέτησης μέσα στα χρόνια των λεγόμενων “ηγεσιών” του αναπηρικού κινήματος και των – ενίοτε και αφελών – συνοδοιπόρων τους. Οι ψευτοηγέτες της αποχειραφέτησης, λοιπόν, είναι αυτοί που πρέπει άμεσα να παραμεριστούν. Οχι και επ’ ουδενί τα προοδευτικά κεκτημένα πολιτικής των οποίων την διάσωση σήμερα φιλανθρωπικά αιτούνται ως άλλοθι αυτοί που τα ευτέλισαν διεκδικώντας αποκλειστικά και μόνο την δική τους διάσωση! Τέρμα οι γενικευμένες κουβέντες, τέρμα τα άλλοθι. Υπηρετούν νομοτελειακά τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης και του πατερναλισμού. Το ιστορικό ΚΕΑΤ των μεγάλων συμβολισμών, αποτελεί ενδιαφέρον σημείο αναφοράς για να επιδιωχθεί η αλλαγή στρατηγικής. Για μιά πρότυπη παρέμβαση. Πρώτο βήμα της, η κατάθεση ενός σχεδίου λειτουργίας του από μηδενική βάση. Σοβαρή αποτίμηση της περιουσίας και του ρεαλιστικού τρόπου και ρυθμού αξιοποίησής της, επανασχεδιασμός – επαναπροσανατολισμός των υπηρεσιών και προτεραιοτήτων, εκπόνηση ρεαλιστικού σχεδίου χρηματοδότησης. Αυτοπεποίθηση και πλήρης ανάληψη της ευθύνης από σοβαρούς ανθρώπους - επιστήμονες του χώρου των τυφλών που στο ελάχιστο δεν βαρύνονται με το οποιοδήποτε μερίδιο “συνένοχης σιωπής” στα χρόνια της αδιαφάνειας ή εκφυλισμού. Θα απωλεθούν κεκτημένα, από κάποιους πιθανώς και – υπό την τυπική έννοια του όρου - άδικα. Πρέπει. Το τίμημα που λέγαμε ... ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το δημόσιο ΚΕΑΤ έχει ήδη οικονομικά καταρρεύσει, ζητούμενο είναι να μην καταρρεύσει ανεπιστρεπτί και ο δημόσιος χαρακτήρας των ενταξιακών υπηρεσιών, ο λόγος ύπαρξής του. Η πρώτη κατάρρευση είναι οικονομοτεχνικού χαρακτήρα, η δεύτερη είναι κατάρρευση με ιδεολογικοπολιτικά σημαίνοντα. Η πρώτη έχει ήδη συντελεστεί, η δεύτερη μπορεί ακόμα να αποφευχθεί. Αρκεί να υπάρξει πείσμα προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση, αντίστοιχο με το επαναστατικό πείσμα που 35 χρόνια πριν έφερε τα κάτω πάνω. Προσοχή: Επαναστατικό πείσμα, όχι πεισματική επαναστατικότητα ή αλλιώς εμμονή σε διάσωση “κεκτημένων” που πολύ απλά δεν διασώζονται ... http://www.truerespect.com.cy ________ Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ ______________
