«Κάθε φορά που βλέπω ράμπα για αναπηρικά αμαξίδια, ξέρω ότι κάπως-κάπου
έχει παίξει ρόλο η Ευρώπη σε αυτό.»
Αλέξης Γαγλίας-HuffPost Greece
«Δεν θα ήθελα όμως να μιλήσουμε για την ιστορία με τη σημαία. Αυτό είναι
παρελθόν πλέον, ας συζητήσουμε για το σήμερα», αυτό ήταν το μόνο που μου
ζήτησε
πριν από την συνέντευξη ο ψυχίατρος και υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη
Ν.Δ., Στέλιος Κυμπουρόπουλος. Σεβάστηκα αυθόρμητα την επιθυμία του – δεν
είχα ούτως
ή άλλως καμία πρόθεση να ξοδέψω σε παλιές, χιλιοειπωμένες κιόλας ιστορίες,
έστω και λίγο χώρο από αυτό το κείμενο.
Πολλοί θυμούνται ακόμα τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο, ως τον πρώτο μαθητή σε
αμαξίδιο που παρήλασε (την 28η Οκτωβρίου του 1999) ως σημαιοφόρος. Είκοσι
χρόνια
μετά ο εργάζεται ως ψυχίατρος – σεξολόγος, επιμελητής Β΄ στην Β΄
Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική Αθηνών του ΠΓΝ “ΑΤΤΙΚΟΝ”.
Ιδρυτής του I-Living, ενός δικτύου – οργανισμού για την ανεξάρτητη
διαβίωση των ΑμεΑ συμπολιτών μας, υποψήφιος ευρωβουλευτής με τους
Πράσινους το 2014,
μάλιστα πρώτος σε σταυρούς στο ψηφοδέλτιο του συνδυασμού του, ο Στέλιος
Κυμπουρόπουλος διεκδικεί ξανά μια θέση στο Ευρωκοινοβούλιο, ως υποψήφιος
με τη
Ν.Δ. στις ευρωεκλογές της 26ης Μαϊου.
Πριν προχωρήσετε στην ανάγνωση της συνέντευξής του στη HuffPost Greece,
σημειώστε μόνο το εξής: λόγω χρονικών περιορισμών, η φωτογράφηση του
Στέλιου Κυμπουρόπουλου
έγινε στο καφέ όπου συναντηθήκαμε. Πίσω του, σε κάδρο, ένα πόστερ του
σούπερμαν. Εντελώς τυχαίο φόντο. Αλλά αρμόζον, τέλεια.
Η «απολιτίκ» πραγματικότητα ευνοεί την στασιμότητα.
HuffPost: Έχεις υπάρξει ένας ενεργός πολίτης, δραστήριος κοινωνικά και με
δημόσιο λόγο. Η σχέση σου με την πολιτική;
Πολιτική (πρέπει να) σημαίνει ότι νοιαζόμαστε για τους άλλους, όπως
νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας. Από μικρός είχα έγνοια κοινωνική και ήθελα
να πράξω
για να αλλάξω «τα κακώς κείμενα», ίσως με μια μεγαλύτερη δόση ρομαντισμού.
Και από τη θέση που είμαι δε μπορώ να κάτσω ήσυχος. Γράφτηκε στον Επιτάφιο
του
Περικλή: «Μόνοι εμείς θεωρούμε όποιον δε μετέχει στα κοινά, όχι απλά
φιλήσυχο, αλλά άχρηστο».
Σκληρός; Μάλλον. Αλλά κάτι θέλει να πει.
Η «απολιτίκ» πραγματικότητα ευνοεί την στασιμότητα. Όταν δεν μετέχεις,
αφήνεις άλλους να κάνουν την δουλειά για σένα όπως αυτοί θέλουν και χωρίς
να σου
δίνουν λόγο. Δεν το δέχομαι αυτό- θέλω και μπορώ να δυναμώσω το επιχείρημά
μου, να ακουστεί η φωνή μου. Όχι μόνο η δική μου αλλά μιας γενιάς ανθρώπων
που
«πληρώνουμε» έναν λογαριασμό που δεν δημιουργήσαμε οι ίδιοι.
Πάντα προσπαθούσα να είμαι ενεργός πολίτης. Πάντα το έψαχνα πολύ. Αυτό
συστήνω και στους αναγνώστες μας: Ψάξτε το! Μην εφησυχάζετε. Δεν
πολιτεύεσαι μόνο
αν είσαι υποψήφιος αλλά και με το να έχεις άποψη και επιχειρήματα.
Μπορείτε όλοι να το ψάξετε.
HuffPost: Πως προέκυψε η υποψηφιότητά σου με τη Ν.Δ. στις επερχόμενες
ευρωεκλογές; Είναι κάτι που επεδίωξες, ή σου προτάθηκε;
Όλα ξεκινούν από την προσπάθεια που κάνουμε με φίλους και συνεργάτες για
την προώθηση της ανεξάρτητης διαβίωσης των συνανθρώπων μας με αναπηρία.
Είχα σχετικές
επαφές με πολιτικούς και παράγοντες όλων των κομμάτων, στους οποίους
κατέθετα την πλατφόρμα μας με σκοπό αυτή η προσπάθειά μας να νομοθετηθεί.
Βρήκα ευήκοα
ώτα σε όλα τα κόμματα, αν και σε διαφορετικές αναλογίες.
Γιατί με τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Ξέρετε, στη ΝΔ συνάντησα όχι
μόνο την καλύτερη πρόθεση αλλά κυρίως την πιο ολοκληρωμένη γνώση για τα
ζητήματα
των ανθρώπων με αναπηρία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προσωπική άποψη και
συγκεκριμένες θέσεις–ίσως παίζει ρόλο το γεγονός πως η μητέρα του, Μαρίκα
Μητσοτάκη,
είχε αντιμετωπίσει και αυτή τις συνθήκες της αναπηρίας. Όταν κάτι το ζεις,
το κατανοείς καλύτερα. Βρήκα λοιπόν έναν άνθρωπο με γνώση πλήρη των
πρακτικών
της Ευρώπης στο ζήτημα των ατόμων με αναπηρία και με ειλικρινή πίστη στην
κοινωνική δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια του ατόμου.
Στην Πειραιώς είδα μεράκι, αλτρουισμό, φιλότιμο, ικανότητες, χαμόγελα.
Είπα «εδώ είμαστε»! Διαμορφώθηκε μέσα μου μια ξεκάθαρη θετική προδιάθεση.
Μετά,
ήρθε και η πρόταση από τον ίδιο τον πρόεδρο του κόμματος και τώρα «φτερά»
στα πόδια» που λέμε! Έχει τρέξιμο αλλά και ελπίδα.
Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος με τον Κυριάκο Μητσοτάκη
«Ρε Στέλιο, τι δουλειά έχεις εσύ με αυτά»
HuffPost: Είχες (ή έχεις) επιφυλάξεις; Η ενασχόληση με την πολιτική,
ειδικά σε αυτό το επίπεδο, δημιουργεί αναπόφευκτα και αντιπάθειες, ή την
ανάγκη συμβιβασμών.
Θεωρείς ότι θα μπορέσεις να διαχειριστείς αυτή τη νέα κατάσταση;
Κάθε δράση έχει και αντίδραση. Κάθε απόφαση, έχει και δεύτερες σκέψεις.
Όμως κρατάω το σημαντικό: Ασχέτως αν εκλεγώ ή όχι, με την συμμετοχή μου
έβαλα στο
τραπέζι της συζήτησης μια σειρά από ζητήματα που μέχρι σήμερα ήταν
δευτερεύουσας σημασίας: την ανεξάρτητη διαβίωση και το θεσμό του
προσωπικού βοηθού για
τα άτομα με αναπηρία, τις πολιτικές ενσωμάτωσης και αφομοίωσης, την
κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτά είναι θεμέλιοι λίθοι της Ευρωπαϊκής Ιδέας και
σήμερα μένουν
στο περιθώριο.
Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα: Όλοι οι άνθρωποι διαφέρουμε. Αυτή όμως
είναι η αιτία της εξέλιξης της ανθρωπότητας, της επιστήμης, της
τεχνολογίας, των
κοινωνιών εντέλει. Οι φίλοι μας, η οικογένεια μας, η κοινωνία μας, ο χώρος
εργασίας μας, αποτελείται από διαφορετικούς ανθρώπους. Και είναι καλύτερο
να
είμαστε πολλοί και διαφορετικοί. Η ΝΔ λειτουργεί σήμερα σαν μια μεγάλη
ομάδα που χωράει όλες τις δημοκρατικές, δημιουργικές απόψεις, όλους τους
ανθρώπους
που θέλουν να προσφέρουν στην κοινωνία.
Έχω διαβάσει αυτές τις μέρες στα social media και στα MME πολλά θετικά,
αλλά και αρνητικά σχόλια για την επιλογή μου. Μου αρέσει η κριτική,
κατανοώ κάποιους
ανθρώπους που λένε «ρε Στέλιο, τι δουλειά έχεις εσύ με αυτά». Μία μόνο
απάντηση έχω: «αν όχι εμείς ποιοί; Κι αν όχι τώρα, πότε;».
HuffPost: Προφανώς είσαι φίλος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης – της Ευρώπης
αλλά και της Ε.Ε.. Γιατί; Τι θεωρείς ότι ‘κερδίζεις’ σαν πολίτης;
Δείτε τη μακρά ιστορία του κόσμου: μέσα από την Ευρωπαϊκή Ιδέα πρώτη φορά
υπάρχει σε μια ήπειρο ειρήνη και δημοκρατία σε τέτοια διάρκεια. Η Ε.Ε.
χτίστηκε
πάνω στις αρχές του Κράτους Δικαίου και στην προστασία των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα αυτά δεν είναι αυτονόητα για
πολλούς. Ο αγώνας
πρέπει να είναι συνεχής, ειδικά με αυτά που έχουμε δει τα τελευταία
χρόνια. Χρειάζεται και άλλος κόπος για να γνωρίσουμε και να βιώσουμε την
ανθρώπινη
πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτό μας θέλει συμμέτοχους όλους- να
ρίξουμε και τον δικό μας ιδρώτα για να δούμε μία Ευρώπη του Ανθρώπου.
Προσωπικά,
κάθε φορά που βλέπω ράμπα για αναπηρικά αμαξίδια, ξέρω ότι κάπως-κάπου
έχει παίξει ρόλο η Ευρώπη σε αυτό.
Δεν μπορούμε να ξεχνούμε πως οι πολιτικές για τον περιορισμό των
ανισοτήτων στα κράτη – μέλη μας έδωσαν ισχυρά χρηματοδοτικά πακέτα με τα
οποία έγιναν
μεγάλες εθνικές οδοί, νοσοκομεία, σχολεία, κοινωνικές δομές για τους
Δήμους. Εν ολίγοις, η Ευρώπη αποτελεί την ομπρέλα της οικονομικής
ανάπτυξης για την
χώρα αλλά και της κοινωνικής συνοχής, ακόμα και σήμερα που το δεύτερο έχει
μείνει πίσω…
Προσωπικά έχω ένα στοίχημα: προσβασιμότητα και ανεξάρτητη διαβίωση.
HuffPost: Τι σε ανησυχεί στην σημερινή Ευρώπη; Τι πρέπει να αλλάξει;
Τρομάζω στην ιδέα της ανόδου της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Θλίβομαι
ειλικρινά. Όμως το γιατί έχει γίνει αυτό είναι ξεκάθαρο: Μεταναστευτικό
και εγκατάλειψη
της κοινωνικής Ευρώπης.
Όσον αφορά το μεταναστευτικό, θα πρέπει να κατανοήσουμε τις εξελίξεις.
Άνθρωποι φεύγουν από τις χώρες τους, τα σπίτια και τις οικογένειες τους
γιατί φοβούνται
για τη ζωή τους. Η Ευρώπη, δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια, όμως δεν μπορεί
και να κάνει επιλεκτική τοποθέτηση τους στις χώρες που κάποιους βολεύει.
Υπάρχουν
συμφωνίες και αποφάσεις που δεν εφαρμόζονται. Υπάρχουν πολιτικές που δεν
λειτουργούν και πρέπει να αλλάξουν. Δε γίνεται να κλείνουμε τα μάτια αλλά
πρέπει
να διαχειριστούμε τα ζητήματα που προκύπτουν.
Σχετικά με την «Κοινωνική Ευρώπη», υπάρχουν αριθμοί υπάρχουν όμως και
άνθρωποι. Υπάρχουν στη σημερινή Ευρώπη άνθρωποι που δεν απολαμβάνουν πλήρη
εκπαίδευση,
που δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες, ούτε πρόσβαση στη γνώση. Και είναι
πολιτικός νόμος ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν αποκομμένοι,
περιθωριοποιημένοι,
απογοητευμένοι θα οδηγηθούν στα ακραία κόμματα για να εκφράσουν την οργή
τους. Χρειαζόμαστε ελπίδα, ειλικρίνεια και ανθρωποκεντρικές πολιτικές για
να πείσουμε
αυτούς τους ανθρώπους. Πρέπει να βάζουμε και άλλους στο παιχνίδι, να
βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα. Αυτή είναι η Ευρώπη του μέλλοντος.
Σήμερα το μεγάλο μας πρόβλημα είναι η ανεργία. Λαμπρά μυαλά φεύγουν στο
εξωτερικό αλλά και λαμπρά μυαλά που μένουν, απογοητεύονται και τους
κόβονται τα
φτερά. Καθημερινά στο ΑΤΤΙΚΟ Νοσοκομείο, όπου είμαι επιμελητής της
ψυχιατρικής, μιλώ με εξαιρετικούς συναδέλφους, που νοιώθουν ότι δεν
αναγνωρίζεται η
αξία τους, αλλά και με ασθενείς- νέα παιδιά που η κρίση και έλλειψη
ευκαιριών τα οδηγεί σε στρεσογόνες διαταραχές.
Προσωπικά έχω ένα στοίχημα: προσβασιμότητα και ανεξάρτητη διαβίωση. Δίνω
αυτές τις μάχες όλη μου τη ζωή μου και θα συνεχίσω μέχρι την τελική
δικαίωση των
προσπαθειών όλων εκείνων των ανθρώπων που υπήρξαν, αλλά και όσων θα
υπάρξουν μετά από μένα.
Γιατί, όποτε η Ευρώπη έδειξε κοινωνικό πρόσωπο και επένδυσε στους πολίτες
της και στις δυνάμεις τους, ωφελήθηκε και ωφέλησε την ανθρωπότητα.
HuffPost: Εν τέλει είσαι αισιόδοξος για την Ε.Ε. και την Ευρώπη;
Έμαθα από μικρός, με την βοήθεια της οικογένειάς μου, να προσπαθώ και,
εφόσον προσπαθώ, να ελπίζω. Η ασταμάτητη προσπάθεια μου είναι η ευχή της
μάνας μου. Οπότε
και για την Ευρώπη μας είμαι αισιόδοξος!
Οι στόχοι του στην Πολιτική
HuffPost: Τομείς και πεδία με τα οποία θέλεις να ασχοληθείς και να
προσφέρεις ως πολιτικός;
Καταρχήν παραμένω γιατρός- τώρα, με την εμπλοκή μου στην πολιτική θέλω να
κάνω συγκεκριμένα πράγματα. Μέχρι σήμερα έχω δραστηριοποιηθεί στο κομμάτι
της
βελτίωσης του κράτους πρόνοιας. Και σας διαβεβαιώ ότι οι ψηφιακές
εφαρμογές και η ρομποτική φέρνουν εξαιρετικά νέα για όλους.Η καινοτομία
λοιπόν αποτελεί
πυλώνα της πολιτικής μου παρέμβασης.
Θέλω να αναπτύξω δράσεις για το σχολείο του μέλλοντος, το ψηφιακό σχολείο.
Να μιλήσω για Παιδεία στην πλήρη της έννοια – γιατί άλλο Παιδεία και άλλο
Εκπαίδευση
– και για ένα Πολιτισμό που σέβεται τις αξίες του παρελθόντος και τις
παντρεύει με τις αξίες και το ήθος του σήμερα.
Και λόγω επαγγέλματος, να δραστηριοποιηθώ ειδικά στην ενίσχυση του
Ιατρικού Τουρισμού. Ο τουρισμός γονιμοποιείται από τον Πολιτισμό. Και αυτό
προϋποθέτει
υπηρεσίες προσβάσιμες για όλους. Υπηρεσίες που απολαμβάνουν όλοι, πλούσιοι
και φτωχοί, ανάπηροι και μη.
HuffPost: Η ζωή των ανθρώπων με αναπηρία στην Ελλάδα. Ποια είναι τα βασικά
προβλήματα;
Πρέπει να βελτιώσουμε την προσβασιμότητα των δημόσιων χώρων. Και των
δημοσίων υπηρεσιών.
Έπειτα πρέπει να εισάγουμε το πλαίσιο του προσωπικού βοηθού. Κάποιοι δεν
έχουν τις οικογένειές τους να τους βοηθάνε. Και στο κάτω κάτω, την
οικογένεια
μου θέλω να την χαίρομαι και όχι να με «τρέχει».
Χρειαζόμαστε λιγότερη γραφειοκρατία, λιγότερη χαρτούρα για να
αποδεικνύουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες… Ευκολότερη πρόσβαση σε
κινησιοθεραπείες, λογοθεραπείες
και υπηρεσίες, καθώς και εργαλεία, που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής του
ανθρώπου με αναπηρία. Πρέπει οι παροχές να εναρμονιστούν με τις
εξατομικευμένες
ανάγκες και το κράτος να μην έχει τυπική, αλλά ατομική σχέση με κάθε
άνθρωπο για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Τώρα, ειδικά για τις εκλογές, υπάρχει μια ολόκληρη πανευρωπαϊκή καμπάνια
για την διευκόλυνση των ανθρώπων με αναπηρία στην πρόσβαση στις κάλπες και
την
άσκηση του δικαιώματός τους.Έχω ξεκινήσει μια σειρά από επαφές και
παρεμβάσεις με σκοπό την διευκόλυνση των ατόμων με αναπηρία στην εκλογική
διαδικασία
και ελπίζω ότι θα τα καταφέρουμε.
I-Living
HuffPost: Είσαι ιδρυτής του I-Living, ενός δικτύου – οργανισμού για την
ανεξάρτητη διαβίωση. Τι είναι η «ανεξάρτητη διαβίωση» και ο «προσωπικός
βοηθός»
;
Όλα ξεκίνησαν το 2008, με αφετηρία την πίστη µου ότι µπορεί να εφαρµοστεί
η φιλοσοφία της ανεξάρτητης διαβίωσης και του προσωπικού βοηθού και στην
Ελλάδα.
Η ‘ανεξάρτητη διαβίωση’ είναι ο οδηγός, ο τρόπος ώστε κάθε άνθρωπος µε
αναπηρία να ζει όπως επιλέγει ο ίδιος. Το µόνο που στέκεται εµπόδιο στην
εμπέδωση
αυτού του πανανθρώπινου δικαιώματος είναι η ίδια η κοινωνία, που δεν
δέχεται στα σπλάχνα της τους ανθρώπους µε αναπηρία. Γι’ αυτό και
δημιουργήθηκε ο “i-Living”,
µε σκοπό να κινητοποιήσει την κοινωνία, αλλά και την Πολιτεία και τους
ίδιους τους ανθρώπους µε αναπηρία. Και να τους δείξει πως υπάρχει ένας
καλύτερος
τρόπος διαβίωσης, που δηµιουργεί ενεργητικούς και παραγωγικούς πολίτες.
Αυτό περνά μέσα από την έννοια της «Προσωπικής Βοήθειας». Υπάρχουμε
άνθρωποι που για να ζήσουμε με μεγαλύτερη ανεξαρτησία, χρειαζόμαστε
υποστήριξη στις
καθημερινές δραστηριότητες μας. Τι εννοούμε ‘προσωπική βοήθεια’; Την
ύπαρξη είτε περιστασιακής είτε 24ωρης υποστήριξης- αυτό παρέχει ο
προσωπικός βοηθός.
Η ανεξάρτητη διαβίωση και ο προσωπικός βοηθός αποτελούν, κατ’ εμέ, βασικές
προϋποθέσεις ώστε μια κοινωνία να είναι πραγματικά σύγχρονη και δίκαιη.
HuffPost: Γιατί έγινες γιατρός; Γιατί ψυχίατρος;
Όταν ήμουν παιδί δεν ήξερα ακριβώς τι θέλω να κάνω επαγγελµατικά στην ζωή
μου. Είχε πρώτιστη σημασία για εμένα να είμαι υγιής, να προσφέρω και
τελικά να
βρίσκοµαι µε ανθρώπους που νοιώθω όμορφα μαζί τους. Όταν όμως ήρθε η ώρα
να αποφασίσω, η ιατρική ήρθε αβίαστα- πλέον είμαι σίγουρος ότι ήταν ορθή
επιλογή
γιατί αισθάνομαι ότι με βελτιώνει σαν άνθρωπο κάθε μέρα, όλο και
περισσότερο. Η ψυχιατρική αποτέλεσε μια επιλογή αυθόρμητη αλλά τελικά
συνειδητή- γιατί
από εκεί ξεκινούν όλα, απ’ την ψυχή. Θέλει θάρρος και πολύ κουράγιο και
μεράκι για να ασχοληθείς με αυτήν την ειδικότητα. Αλλά όταν βλέπεις
ανθρώπους με
διάφορα προβλήματα να στέκονται ξανά στα πόδια τους, αυτό είναι η καλύτερη
ανταμοιβή.
Θέλω να βοηθήσω να γιατρευτεί η συλλογική μας ψυχή
HuffPost: Θεωρείς ότι υπάρχει κοινωνική/συλλογική κατάθλιψη στην Ελλάδα;
Και ευθύνεται για αυτό η οικονομική κρίση ;
Είμαστε η πιο απαισιόδοξη χώρα της Ε.Ε. και από τις τρεις πιο απαισιόδοξες
του κόσμου αυτή τη στιγμή. Αυτό είναι πρόβλημα. Προσπαθώ να βοηθήσω από το
επάγγελμα
μου όσο μπορώ, αλλά αναφέρομαι σε έναν μικρό αριθμό ανθρώπων. Σκοπός μου
μέσα από την ενασχόληση μου με την πολιτική είναι να βοηθήσω να γιατρευτεί
η συλλογική
μας ψυχή που κομματιάστηκε από την σκληρή περίοδο κρίσης, όπως τηβιώνουμε
μέχρι και σήμερα.
HuffPost: Επέδρασε, θετικά ή αρνητικά, η οικονομική κρίση στην ελληνική
νοοτροπία;
Αντικειμενικά, η κοινωνία μας υπέστη μία απότομη και βίαιη μεταβολή- από
επιστημονικής άποψης αυτό επιφέρει τεκτονικές αλλαγές στην νοοτροπία και
την αντίληψη
των συστατικών μερών κάθε κοινωνίας. Δυστυχώς, η ελληνική κρίση ανέδειξε
ακραίες δυνάμεις, ενίσχυσε την οργή και τον θυμό και επέβαλλε μια
ισοπεδωτική
λογική. Γίναμε περισσότερο καχύποπτοι, ακόμα και οπαδοί θεωριών
συνομωσίας. Η κρίση έφερε όμως στο προσκήνιο μια νέα γενιά που αγωνιά και
διεκδικεί τον
χώρο και τον ρόλο της. Κι αυτή η γενιά αντιδρά με τον δικό της τρόπο-είναι
μια εξαιρετικά καταρτισμένη γενιά που σε μεγάλο ποσοστό φεύγει από την
χώρα
και αναζητά την τύχη της στο εξωτερικό. Αυτή η γενιά, είναι έτοιμη να
κάνει την υπέρβασή της και να πάρει, δημιουργικά, τις τύχες της στα χέρια
της.
HuffPost: Η ελληνική πολιτική είναι ένα καταθλιπτικό περιβάλλον;
Η ελληνική πολιτική δεν είναι τίποτε άλλο από εμάς τους ίδιους, οι
πολιτικοί που εκλέγουμε είναι οι επιλογές μας, οι άνθρωποι που εμείς
προκρίνουμε. Οπότε,
καταθλιπτικό περιβάλλον δεν υπάρχει. Η πολιτική είναι χαρά, είναι
δημιουργία, είναι αλληλεγγύη, είναι πράξη προσφοράς προς τον συνάνθρωπο.
Τουλάχιστον
έτσι θα έπρεπε…
HuffPost: Η καθημερινότητά σου; Τι σε χαροποιεί και τι σε αποκαρδιώνει;
Η καθημερινότητά μου είναι αυτή ενός νέου ανθρώπου, όπως τόσοι άλλοι- η
δουλειά μου, το ‘ΑΤΤΙΚΟΝ’ και η Β΄ Ψυχιατρική Κλινική, οι ασθενείς μου και
οι υποχρεώσεις
μου ως Επιμελητής Β΄. Και από ’κεί και πέρα, μια κανονική ζωή: οι φίλοι
μου, η σύντροφός μου, η οικογένεια μου που είναι δίπλα μου κάθε στιγμή.
Μου αρέσουν
πολύ τα ταξίδια- να γνωρίζω νέους τόπους, νέους ανθρώπους, άλλους
πολιτισμούς. Να παρατηρώ το πλήθος στο εξωτερικό- πως κινείται, πως
λειτουργεί.. Δεν
υπάρχει μεγαλύτερο μάθημα παιδείας από το να ταξιδεύεις.
Aλλά όπως και κάθε νέο άνθρωπο της ηλικίας μου, που μάχεται να
δημιουργήσει, απογοητεύομαι από το ψέμα και τα μεγάλα λόγια. Θέλω να βλέπω
πράξεις. Γι αυτό
και είμαι και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη- γιατί είναι άνθρωπος των πράξεων.
HuffPost: Πως θα περιέγραφες, ανθρωποκεντρικά, τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο;
Ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται και αγαπά τους άλλους ανθρώπους. Αυτό με
καλύπτει.
Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος με τον πατέρα του, Παναγιώτη, την μητέρα του,
Μιρέλα και τον αδερφό του, Σπύρο
Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος με τον πατέρα του, Παναγιώτη, την μητέρα του,
Μιρέλα και τον αδερφό του, Σπύρο
Η σχέση του με τον Θεό
HuffPost: Η σχέση σου με τον Θεό; Η Πίστη, η προσευχή.
Η πίστη στον Θεό είναι κάτι πολύ υποκειμενικό. Προσωπικά, πιστεύω. Το πολύ
και λίγο δεν είναι όροι που μπορούν να ποσοτικοποιήσουν την πίστη – ή έχω
ακούσει
κόσμο να λέει «γιατί σε εμένα Θεέ μου». Λάθος. Ο Θεός μας είναι μέσα μας,
η εσωτερική δύναμη που κάθε φορά μας λέει “πάμε λίγο ακόμα” και “λίγο
ακόμα”,
ξανά. Η προσευχή αποτελεί την εσωτερική μας εξομολόγηση. Δεν είναι
ανταποδοτική η σχέση μου με το Θεό, δεν προσεύχομαι για να αποκτήσω την
εύνοιά Του.
Προσεύχομαι και καταφεύγω σε Αυτόν γιατί παίρνω δύναμη ώστε να είμαι
καλύτερος άνθρωπος, να πράττω καλύτερα την αποστολή μου και εντέλει να
νοιώθω εσωτερική
γαλήνη.
HuffPost: Διαχειρίστηκες την αναπηρία ως ένα χαρακτηριστικό σου. Και έχεις
γράψει σε ένα κείμενό σου ότι «η ζωή στην αναπηρία είναι κομμάτι του
υπόλοιπου
φυσιολογικού εαυτού».
Έχω πει επίσης πως «δεν γεννιούνται ανάπηροι άνθρωποι, η κοινωνία
δημιουργεί τις αναπηρίες». Γιατί οι δυσκολίες και τα προβλήματα που
υπάρχουν, έχουν δημιουργηθεί
από άλλους ανθρώπους που δεν αντιμετωπίζουν αυτό που βιώνω εγώ ή κάποιος
άλλος. Για παράδειγμα, το παρκάρισμα σε ράμπα αναπήρων είναι πράξη από
άνθρωπο.
Αν όμως ο ίδιος άνθρωπος ήταν στην ‘άλλη πλευρά’, δεν θα το έκανε,
σίγουρα.
Θέλω να πω ότι όλοι μας μπορούμε να μάθουμε να ζούμε, να λειτουργούμε και
να δημιουργούμε μέσα σε μια κοινωνία με τα καλά ή τα κακά της. Σημασία
έχει να
υπάρχει πρακτικά η δυνατότητα να έχουμε όλοι μας τις ίδιες προσβάσεις, το
ίδιο εύρος επιλογών και ίσες ευκαιρίες. Δεν είναι πρόβλημα εξ αρχής ότι
στο κατώφλι
του 2020 μιλάμε για «πρόσβαση»;
Δεν είναι προβληματικό αυτό, ακόμα και ως πολιτική έλλειψη, σε μια
σύγχρονη κοινωνία;
Όσον αφορά εμένα, μεγάλωσα όπως όλα τα άλλα παιδιά. Σε αυτό μεγάλο ρόλο
έπαιξε η οικογένεια μου, οι συμμαθητές μου αλλά και οι δάσκαλοί μου που
δεν με
έφεραν ποτέ στην ‘απέναντι’ πλευρά. Ωστόσο, τα προβλήματα στην κοινωνία
υπήρξαν, υπάρχουν και θα παλέψω για να περιοριστούν.
Δεν ένοιωσα παιδί «θαύμα»
HuffPost: Τι σκέφτεσαι, πως νιώθεις και αντιδράς, όταν κάποιοι άνθρωποι σε
αντιμετωπίζουν διαφορετικά, ίσως με μια επίπλαστη συμπάθεια, ως να ήσουν
‘παιδί’;
Τους αποδεικνύω πως είμαι ένας νέος άνθρωπος, επιστήμονας, ψυχίατρος με
γνώση, νου και φυσικά προβληματισμούς για το μέλλον, όπως κάθε άλλος νέος
της ηλικίας
μου.
HuffPost: Έχεις νιώσει ποτέ θύμα διακρίσεων; Ή «παιδί θαύμα»;
Γενικώς, δεν «χαμπαριάζω», που λέει και ο πατέρας μου! Με έχουν πληγώσει,
όμως, γενικόλογες αναφορές. Θυμάμαι ένα ατυχές σχόλιο του κ. Λαζόπουλου,
ότι
οι ανάπηροι κολλάνε σε μια ιδέα, όπως κολλάνε στο αναπηρικό τους
καροτσάκι; Στενοχωρήθηκα πραγματικά όταν το άκουσα. Όχι γιατί με έριξε
ψυχολογικά, αλλά
γιατί τέτοιες απόψεις βρίσκουν, δυστυχώς, απήχηση σε ένα μεγάλο κοινό.
Σήμερα, προσπαθώ να αποδείξω πως δεν είμαστε κολλημένοι, ούτε στο αμαξίδιο
μας, ούτε σε τίποτα. Είμαστε όμως αποφασισμένοι να παλέψουμε για να έχουμε
επί
της ουσίας κοινωνική δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες.
Παιδί «θαύμα», όχι δεν ένοιωσα. Γιατί δεν είμαι και δεν ήμουν ποτέ κάτι
διαφορετικό. Ξέρετε πόσα παιδιά με εξίσου σημαντικά προβλήματα, όχι
αποκλειστικά
κινητικά, καταφέρνουν και πετυχαίνουν και προοδεύουν στην ζωή τους; Στην
θέλησή μας είναι όλα- και στην απόφασή μας να τα καταφέρουμε. Αυτό ισχύει
και
για τη χώρα μας, στο χέρι μας είναι όλα.
http://www.huffingtonpost.gr
________
Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της
λίστας στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net
διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__________
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_____________
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις
προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών
____________
