Αυτό...., το οτι "απενοχοποίησε την ελαφρότητα"....: αυτό παραδέχομαι
κι εγώ στον χαμένο ρομαντικό Λαυρέντη...Γι' αυτό θρηνώ...., θρηνώ, όπως θρηνείς όταν ξέρεις πως το πεπερασμένο του θανάτου σου στερεί τη δυνατότητα να ξανα-συναντήσεις κάποιον αγαπημένο άνθρωπο..., φίλο.... Ήμουν τυχερή ν' ακούσω από κοντά την ευαίσθητη, βραχνή ροκιά στη φωνή του Μαχαιρίτσα..., γι' αυτό έκλαψα λες κι έχασα κάποιον οικείο..... Για τον ΄διο λόγο, δεν ξεχνώ ποτέ, θρήνησα, έκλαψα..., πένθησα μιαν οόκληρη μέρα, τη μέρα των γενεθλίων μου, μάλιστα -που, ναι, δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να τη γιορτάσει, αν και βρισκόμουν σε ταξίδι..., αν και σ' όμορφο προορισμό- όταν έφτασε στ' αφτιά μου η είδηση για τον αγύριστο δρόμο του Δημήτρη Μητροπάνου (μέσα του Απρίλη του 2012).... Παρηγοριά σε μάς που μένουμε και που φτωχαίνουμε...; Το παραδέχομαι κι αυτό, η αθανασία των τραγουδιών, το σεκοντάρισμα κάθε φορά που τ' ακούμε, γιατί είναι κτήμα μας οι στίχοι τους οι πιο πολλοί. On 18/9/2019 3:20 μμ, Kostas .D. Theodoropoulos wrote: > > > Γεια σου Χρυσέλα. Έλα να πάμε στα καμένα. Ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια του > Λαυρέντη αν και όχι τόσο προβεβλημένο. > https://www.youtube.com/watch?v=j2Tn2mW11R4 > --Kostas— > > Στάλθηκε από την Αλληλογραφία για Windows 10 > > Από: Chrysella Lagaria > Αποστολή: Τετάρτη, 18 Σεπτεμβρίου 2019 1:35 μμ > Προς: orasi@hostvis.net > Θέμα: [Orasi] Λαυρέντης Μαχαιρίτσας: Ο Θεός τον έστειλε στο έντεχνο... - > Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online > > > https://www.tovima.gr/printed_post/o-theos-ton-esteile-crsto-entexno/ > > Λαυρέντης Μαχαιρίτσας: Ο Θεός τον έστειλε στο έντεχνο… > Βραχνή φωνή, στο βάθος ραγισμένη, σπάνιος ερμηνευτής. Τραγουδοποιός με > μελωδίες μοναδικές, στίχους εξαίρετους που ακόμη και στα πιο ανάλαφρα > τραγούδια έδιναν καινούργιο νόημα στις πιο παλιές μας αγωνίες. Ο τόσο πρόωρα > χαμένος Λαυρέντης Μαχαιρίτσαςαφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα στον μουσικό > πολιτισμό μας, με την τέχνη του αλλά και το ήθος του > > Ιωάννου Οδυσσέας 15.09.2019, 06:00 > Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, με τους μεγάλους συνθέτες να έχουν υποχωρήσει > – τουλάχιστον στην πλειονότητά τους, με τις εξέχουσες εξαιρέσεις συνθετών > όπως ο Μικρούτσικος, ο Κραουνάκης, ο Παπαδημητρίου, ο Ανδρέου – είτε λόγω > ηλικίας είτε λόγω καλλιτεχνικής κόπωσης, έκαναν την εμφάνισή τους οι > τραγουδοποιοί που κράτησαν ανοιχτά τα περάσματα του ελληνικού τραγουδιού, > όπως αυτό δημιουργήθηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα και συνέχισε μέσα από > το λαϊκό και το έντεχνο. Ηταν μια εποχή καμπής, με το τραγούδι της πίστας να > έχει αρχίσει να ανάγεται σε «εθνικό» μας τραγούδι. > > Εκεί χρειάστηκε ένα ανάχωμα να διαφυλάξει τα αυτονόητα του κοινού μας > αισθήματος αλλά και της μνήμης μας σε αυτό το πολύ σπουδαίο κομμάτι του > νεοελληνικού πολιτισμού. Κατσιμίχα, Πορτοκάλογλου, Μαχαιρίτσας, Τσακνής, > Μάλαμας, Περίδης, αλλά και Πασχαλίδης, Θηβαίος, Δεληβοριάς, Ιωαννίδης, > Φάμελος, Λειβαδάς, Θαλασσινός, Μάνου, Λάκης Παπαδόπουλος, Παπάζογλου, Θανάσης > Παπακωνσταντίνου, συνεπικουρούμενοι από τα ηλεκτρικά συγκροτήματα, κράτησαν > το μυαλό μας στη θέση του, όταν όλα γύρω μας επιχειρούσαν για το αντίθετο… > > Ο Λαυρέντης – ξέρω πως είναι φθαρμένη η έκφραση – ήταν μια κατηγορία μόνος > του. Ενας τραγουδοποιός που δεν έγραφε στίχους, όμως οι επιλογές του είχαν > έναν απόλυτα προσωπικό χαρακτήρα. Αρκετά απρόβλεπτος, ώρες-ώρες με αιφνιδίαζε > για τους στίχους και τη θεματολογία που επέλεγε, όμως όταν έφτιαχνε τις > μελωδίες και τα ερμήνευε ο ίδιος αποκτούσες μια απίστευτη οικειότητα με το > τραγούδι. > > Αρα, πρώτο του χάρισμα η αμεσότητα. Ο τρόπος του ήταν η πραγμάτωση του στίχου > του Ρίτσου πως τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο. Τα λόγια του Μαρματάκη, > του Σπυρόπουλου, του Γκανά, του Σούση, της Δημοπούλου δεν ήταν εύκολα, > εκείνος τα έκανε καλόπιοτα. Πολιτικός, αιχμηρός, στοχαστικός, αλλά ποτέ > φανατικός και πολωτικός. > Εκείνο όμως που του χρωστάμε περισσότερο από όλα ήταν πως απενοχοποίησε την > ξέγνοιαστη μελωδία, τη γελαστή, η οποία ερμηνευμένη από μια φωνή που στο > κύτταρό της κουβαλούσε λύπη κατάφερνε στο τελικό πρόσημο να αφήνει μια ωραία > ελαφρότητα. > > Η αγάπη του στους δασκάλους του, τους σπουδαίους ιταλούς τροβαδούρους, σε > συνδυασμό με τη βαθιά του γνώση για τους μεγάλους έλληνες συνθέτες που > προηγήθηκαν, δημιουργούσαν ένα μείγμα που δεν το κατάφερε κανένας άλλος. Από > τα σκοτεινά του τραγούδια μέχρι εκείνα που χαμογελούσαν στην ποπ, ήταν ένας. > > Τίμιος, καθαρός, με αισθητική που δεν χαρακτηριζόταν από κάποια επιθετικότητα > για το διαφορετικό – παρά τη συχνή του αυτοϋπονόμευση σε συνεντεύξεις. Ετσι > κι αλλιώς όμως στους καλλιτέχνες το έργο υπερβαίνει τα λόγια τους. Πόσω > μάλλον στους ταλαντούχους και επιδραστικούς. Μπορεί να θύμωνε, αλλά το έργο > του ήταν στην ουσία ενωτικό. Ανοιγε τις μεγάλες αγκαλιές των αγαπημένων > ρεφρέν και χωρούσαμε όλοι. Εστω και για λίγες στιγμές μάς ανάγκαζε να είμαστε > ο καλός, ο ανεκτικός μας εαυτός. Γιατί τραγουδήθηκε από όλους. Κυριολεκτικά > από όλους! > > O Θεός τον έστειλε στο έντεχνο > Τον Μαχαιρίτσα τον έστειλε ο Θεός στο έντεχνο, για να πάρει τις ανάσες του, > να ξαναθυμηθεί το παιχνίδι, το fun που λένε οι Εγγλέζοι. Ναι, οξύμωρο για > έναν τραγουδοποιό που τραγούδησε και βαθιά πολιτικό λόγο, αλλά είπαμε πως > ήταν μια κατηγορία μόνος του, και σε αυτό. > Τα τραγούδια του – ως νεύρο, διάθεση και ένταση – δεν αντιστοιχούσαν στη > σκηνική του παρουσία. Ο Ζουγανέλης τον πείραζε λέγοντας πως στήνεται και > τραγουδάει στη σκηνή σαν να πληρώνει εκείνος και όχι οι θεατές. Η αλήθεια > είναι πως είχε το ύφος «χάρη σας κάνω», όμως δεν ήταν σε καμία περίπτωση > σνομπισμός. Απλά δεν ήταν φτιαγμένος για να πουλήσει επάνω στη σκηνή κάτι > περισσότερο από τα τραγούδια του. > > Από τα χρόνια που έφτιαχνε την πρώτη του μουσική παρέα, τους PLJ BAND, > τραγουδώντας στα αγγλικά, μέχρι τη μετεξέλιξή τους σε Τερμίτες, αλλά και την > πολυετή προσωπική του διαδρομή, έχω την αίσθηση πως στα τραγούδια του > ονομάτιζε κάθε φορά τους μουσικούς του ήρωες, τις επιρροές του, τις ζήλιες > του. Τα ξένα συγκροτήματα της rock με τον επιθετικό ήχο αλλά και τις > μπαλάντες τους, τη μεσογειακή ευγένεια του Battisti, του Branduardi, του > Rossi, τη ρυθμική αγωγή του Μικρούτσικου. > > Συνήθως λένε πως οι τραγουδοποιοί μπορούν να ερμηνεύσουν καλά μόνο τα δικά > τους τραγούδια. Ο λόγος είναι πως οι μελωδίες που γράφουν είναι γραμμένες > επάνω στη φωνή τους και στις δυνατότητές τους, χωρίς να ρισκάρουν κάτι πιο > απαιτητικό. Αυτό είναι εν μέρει σωστό, αλλά σίγουρα είναι και αυστηρό για > αρκετούς, οι οποίοι όταν κλήθηκαν να τραγουδήσουν κλασικά τραγούδια της > δισκογραφίας μας τα είπαν με το αίσθημα την εποχής, με την εσωστρέφεια που > μας «γλύκανε» τα τελευταία χρόνια. > > Οι ερμηνείες του Μαχαιρίτσα σε τραγούδια από τον «Σταυρό του Νότου» ή από > τους «Λιποτάκτες» του Μίκη είναι συγκινητικές. Το φευγιό του Λαυρέντη το > αισθάνομαι σαν ξήλωμα. Εφυγαν πόντοι από μέσα μου στο ρούχο που μου ζέστανε > όλα τα νεανικά μου χρόνια. Σε όλους εκείνους η γενιά μου χρωστάει ότι βρήκαμε > σκιά να καθίσουμε. Κι ένα σπίτι να θέλουμε να επιστρέφουμε. Μπορεί να μας > μεγάλωσαν λίγο μουτρωμένους, με μια στενοχώρια που δεν την δικαιολογούσε > απόλυτα ο τρόπος ζωής και εκείνα που πραγματικά μας έτυχαν, αλλά μας πήραν > από το χέρι όταν το χεράκι μας το ζαχάρωναν οι ντίλερς του lifestyle. Δεν > ξέρω τι καταφέραμε να γίνουμε τελικά. Σίγουρα κάτι λιγότερο από αυτό που > ονειρευόμασταν και πιστεύαμε πως αξίζαμε. Αλλά ήταν τόσο εύκολο να χαθούμε > και να μη γίνουμε απολύτως τίποτα. Tους χρωστάμε μόνο ευχαριστώ. > > Στον αποχαιρετισμό, την Τετάρτη στο Νεκροταφείο Ζωγράφου, συγκεντρώθηκαν όλοι > οι δικοί του άνθρωποι, φίλοι και συνεργάτες, συνοδοιπόροι μιας ζωής, όπου > μαζί με το μεγάλο πλήθος όσων αγάπησαν τα τραγούδια του, έφτιαξαν μια > «γιορτή» μνήμης. Αλλοι προσπαθούσαν να διασκεδάσουν το ράγισμα, αφηγούμενοι > ιστορίες αστείες από τον Λαυρέντη, άλλοι δεν είχαν το κουράγιο για τέτοια, > και πολλοί ψιθύριζαν ρεφρέν του. Μπήκαμε στα αυτοκίνητά μας και πέσαμε σε > τραγούδια του στο ραδιόφωνο. Ολα συνεχίζονται. > > Λίνα Δημοπούλου: «Μπλέχτηκαν οι ζωές μας» > Ο Λαυρέντης είναι εκείνος που με έσπρωξε στη δισκογραφία. Θα έλεγα πως η ζωή > μου χωρίζεται σε εκείνη προτού γνωρίσω τον Λαυρέντη και στη μετέπειτα, αν > αναλογιστείς πως η συνεργασία μας ξεκίνησε πριν από τριάντα περίπου χρόνια. > Αυτό για το οποίο πραγματικά τον παραδεχόμουν ήταν πως ό,τι στίχο και να του > έδινα, όσο σκληρός ή «επιθετικός» κι αν ήταν, δεν τον απέτρεπε από το να τον > μελοποιήσει. Η σχέση μας με τα χρόνια έγινε σχεδόν οικογενειακή. Εχω ζήσει > όλα τα πάνω και τα κάτω του, τα ηχηρά του γέλια, την παιδικότητα, όλα στο > κόκκινο. Η διαδρομή από το «Ρίξε κόκκινο στη νύχτα» ως σήμερα ήταν κοινή. > Μπλέχτηκαν οι ζωές μας. Το «Τόσα χρόνια μια ανάσα» ήταν ένα τραγούδι που στην > ουσία γράφτηκε έπειτα από παραγγελία, μου το ζήτησε. Εχοντας ζήσει από κοντά > όλες τις χαρές αλλά και τις τραγωδίες της ζωής του, ήξερα τι ακριβώς θα > έλεγα. Τον είδα στις 14 Αυγούστου στη συναυλία του στην Κεφαλλονιά και χάρηκα > για τη δύναμή του στη σκηνή, την ενέργειά του. Τον αισθάνθηκα πιο ώριμο και > πιο ήρεμο από ποτέ. Το σοκ μου είναι πολύ μεγάλο και η απώλειά του θα > καθορίσει τη ζωή μου απ’ εδώ και πέρα. > > Θάνος Μικρούτσικος: «Ο δικός μου Λαυρέντης, > μια αγκαλιά» > > Το ότι ο Λαυρέντης ήταν ένας σπουδαίος τραγουδοποιός, με τραγούδια που θα > τραγουδιούνται από τις επόμενες γενιές αλλά και σπουδαίος τραγουδιστής, αυτά > είναι αυτονόητα. Ο δικός μου Λαυρέντης ήταν επίσης μια μεγάλη αγκαλιά μικρού > παιδιού που χωρούσε από τα σοβαρά μέχρι τα αστεία και δευτερεύοντα πράγματα. > Από την αγάπη για τον Παναθηναϊκό μέχρι τα ίχνη από σάλτσα όταν έτρωγε με > βουλιμία μακαρονάδα τα καλοκαίρια, αλλά και την παθολογική αγάπη του για την > κόρη του, Μαρία-Κλάρα, και τη γυναίκα του Ελένη. > Ο θάνατος είναι ασύμμετρος, χτυπάει απρόβλεπτα κι εκεί που δεν πρέπει. > Ο Λαυρέντης κέρδισε την αθανασία και δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ. > > Μίλτος Πασχαλίδης: «Οποτε τον χρειάστηκα > ήταν δίπλα μου» > > Δεν θα πω για μουσική. Από το 1996, όποτε κι αν τον χρειάστηκα, ήταν δίπλα > μου. Με έπαιρνε από το χέρι και με σύστηνε στο κοινό του. Νοέμβρης του 2012, > πρόβες στον Ζυγό. Η κόρη μου σχεδόν τεσσάρων. Την έχω μαζί στην πρόβα, για > παρέα. Και για να γνωρίζει τους φίλους μου. Στον δρόμο τής παίρνω παγωτό, > κυπελλάκι σοκολάτα-φράουλα. Μπαίνουμε στο μαγαζί, τη βλέπει ο Λαυρέντης, > «καλώς το μου» αναφωνεί. Κάθονται απέναντι στο μακρόστενο τραπέζι. Τη ρωτάει: > «Ευγενία μου, καλό το παγωτό;». Σηκώνει το κεφάλι το παιδί, τον κοιτάζει και > δίπλα βλέπει και τον Σταρόβα. Και χωρίς να απαντήσει, αρχίζει έντρομη να > χλαπακιάζει το παγωτό με απανωτές αγωνιώδεις κουταλιές. Ο Μαχαιρίτσας σκάει > στα γέλια. «Αγάπη μου, δεν θα σ’ το φάω, απλά αν σ’ αρέσει ρώτησα…». > Γελούσαμε μέρες. > Πάντα γελούσαμε με τον Λάρυ, κι ας είχε φήμη βλοσυρού και δύστροπου. > Δεν ήταν, ρε γαμώτο. «Πες μου πως είναι ψέμα» που λέει κι ο Νίκος. > > > > > Χρυσέλλα Λαγαρία > ________ > > Orasi mailing list > για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση > orasi-requ...@hostvis.net > και στο θέμα γράψτε unsubscribe > > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας > στείλτε email στην διεύθυνση > Orasi@hostvis.net > > διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα > http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net > > Για το αρχείο της λίστας > http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ > Εναλλακτικό αρχείο: > http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/ > παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) > http://www.freelists.org/archives/orasi > __________ > NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού > http://www.nvda-project.org/ > _____________ > Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις > προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών > ____________ > > > > --- > Αυτό το e-mail ελέγχθηκε για ιούς από το πρόγραμμα Avast antivirus. > https://www.avast.com/antivirus > ________ > > Orasi mailing list > για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση > orasi-requ...@hostvis.net > και στο θέμα γράψτε unsubscribe > > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας > στείλτε email στην διεύθυνση > Orasi@hostvis.net > > διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα > http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net > > Για το αρχείο της λίστας > http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ > Εναλλακτικό αρχείο: > http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/ > παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) > http://www.freelists.org/archives/orasi > __________ > NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού > http://www.nvda-project.org/ > _____________ > Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις > προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών > ____________ ________ Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ Εναλλακτικό αρχείο: http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __________ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ _____________ Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών ____________
