Ζητήσαμε από τον καλύτερο ξεναγό της πρωτεύουσας της Κίνας να μας αποκαλύψει την πραγματική ζωή, μακριά από τα κλισέ των ταξιδιωτικών οδηγών. Και γνωρίσαμε μια πόλη σε αναβρασμό, που ψάχνει να βρει την ψυχή της.
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΡΟΣ Ηταν ογδοντάρης, μα χειριζόταν το κινέζικο γιο-γιο kongzhu με χάρη δασκάλου των πολεμικών τεχνών: το περνούσε κάτω απ' το πόδι, πίσω απ' τους ώμους, γύρω απ' τη μέση, ώρα πολλή, λες και διεκδικούσε κάποιο μετάλλιο. Πιο πέρα, μια συντροφιά είχε σχηματίσει κύκλο και είχε βαλθεί να κλωτσάει το jianzi, ένα τόσο δα μαραφέτι με φτερά, με σκοπό να μην πέσει κάτω. Η σκηνή αποτελούσε την καλύτερη διαφήμιση για την πλανόδια πωλήτρια που παραμόνευε: ήθελα ένα, ζήτησε 25 γιουάν, τελικά πήρα πέντε με 70 (και ακόμη ψάχνω για συμπαίκτες). Απέναντι, μια ομάδα ώριμων κυριών έκανε επίδειξη Cai Dai Wu Dao - του κινεζικού χορού της κορδέλας. Σε μια απλωσιά, καμιά εκατοστή άντρες είχαν σχηματίσει χορωδία και τραγουδούσαν με πάθος «η χώρα ποτέ δεν ξεχνά» και άλλα πατριωτικά άσματα - το τραγούδι και ο χορός στα πάρκα αποτελούν την επιτομή της ελευθερίας έκφρασης του απλού κόσμου. Σε σκιερούς πάγκους εκτυλίσσονταν ταυτόχρονα δεκάδες παρτίδες mahjong ή κινεζικού σκακιού. Αλλοι πάλευαν με τα όργανα γυμναστικής, άλλοι πετούσαν χαρταετούς, άλλοι επιδίδονταν σε ασκήσεις tai-chi. Το πάρκο του Ναού του Ουρανού, όπου κάποτε οι αυτοκράτορες έκαναν τελετές για καλή σοδειά, έσφυζε από ζωή! Για πολλούς ανθρώπους, κυρίως συνταξιούχους, έτσι κυλούν οι περισσότερες ηλιόλουστες ημέρες στο Πεκίνο, τις ίδιες ώρες που τα στελέχη επιχειρήσεων κλείνουν συμφωνίες, οι κυβερνητικοί υπάλληλοι είναι χωμένοι στη γραφειοκρατία τους και τα golden boys κανονίζουν σε ποιο κλαμπ θα συνοδεύσουν τις νεαρές «προστατευόμενές» τους με τις υπερφορολογημένες Μercedes και τις Porsche. Για όσους δεν έχουν πια το άγχος της «επιτυχίας», τα πάρκα είναι τόποι συνάντησης και συναναστροφής, άσκησης και αναψυχής, συντήρησης νου και σώματος - γιατί, σε αντίθεση μ' εμάς τους Δυτικούς, οι Κινέζοι ουδέποτε είχαν ένα αξιόπιστο σύστημα υγείας να τους φροντίσει αν πάθουν κάτι. Συνάντησα την κυρία Λι, μόλις είχε τελειώσει το μαγείρεμα στην κουζινούλα της αυλής, στο hutong Dοngmianghua, βορειοδυτικά της Απαγορευμένης Πόλης, όπου με οδήγησε για εξερεύνηση ο Τόνι Σεν - ο ξεναγός με τις καλύτερες συστάσεις. Είχε κέφι για παρεούλα, κάπου της κίνησε την περιέργεια και η λέξη «ji zhe», δημοσιογράφος, και μας άνοιξε την πόρτα της κάμαρης που μοιράζεται με τον άντρα της. Ενα φαρδύ κρεβάτι, ένα ξύλινο τραπέζι, ανεμιστήρας, βραστήρας, κεντητά μαξιλαράκια, ραφάκια με μπιχλιμπίδια - αυτό είναι όλο κι όλο το νοικοκυριό της, στο οποίο τελευταία έχουν προστεθεί ένας αστραφτερός ψυγειοκαταψύκτης και μια μεγάλη οθόνη LCD. H κυρία Λι ήταν μία από τις εκατομμύρια φοιτήτριες που ο Μάο έστειλε στις επαρχίες για να «διδαχτούν» από τους αγρότες. Οταν επέστρεψε στο Πεκίνο, έγινε εισπράκτορας σε λεωφορείο - καλύτερα απ' το να καταλήξει σ' ένα εργοστάσιο που έφτιαχνε τούβλα ή ηλεκτρικούς λαμπτήρες και να αναπνέει χημικά, όπως η μητέρα του Τόνι. Προσελήφθη το 1978 με μισθό 24 γιουάν, πέρασε 30 χρόνια στη γραμμή 25 και πλέον παίρνει σύνταξη 2.500 το μήνα. Ο σύζυγός της δούλευε σε κρατική κατασκευαστική, μετά την άφησε για να γίνει φωτιστής θεάτρου, με αποτέλεσμα να μη δικαιούται σύνταξη: του πρότειναν να εξαγοράσει χρόνια με 80.000 γιουάν, αλλά δεν το θεώρησε καλή συμφωνία. Η κ. Λι δηλώνει ικανοποιημένη, «βελτιώνονται τα πράγματα», λέει. Κατά τον Τόνι, πρέπει να καταλάβω πόσο χειρότερες ήταν οι συνθήκες ζωής της πριν από 20 ή 30 χρόνια. Χειρότερες από τι; Καθώς με οδηγεί σε δαιδαλώδη hutong με απίθανες ονομασίες (π.χ. «των κατασκευαστών σκουπών»), αφηγείται με λεπτομέρειες ιστορίες για τη ζωή στο παλιό Πεκίνο. Μου δείχνει ντάνες από καρβουνότουβλα που καίγονται για θέρμανση και πρόχειρες προεκτάσεις των σπιτιών σε αυλές που στέγαζαν 30 οικογένειες. Μου λέει ότι τα κίτρινα κεραμίδια σημαίνουν πως οι ένοικοι είχαν την εύνοια του αυτοκράτορα, ότι κόκκινες πόρτες είχαν οι αξιωματούχοι και ότι οι γκρίζοι τοίχοι παραπέμπουν στον «απλό λαό». Οτι τα γύψινα μπαλώματα που βλέπουμε παντού είναι για να καλυφθούν οι ζημιές που είχε προξενήσει η καταστροφική μανία της Πολιτιστικής Επανάστασης. Οτι οι νυχτερίδες «fu» στις εξώπορτες είναι για καλή τύχη, ότι οι καθρέφτες είναι για να βλέπουν τα κακά πνεύματα το είδωλό τους και να τρομάζουν. Αν και τα hutong διαθέτουν νερό, ρεύμα (από τα καλώδια των πυλώνων κάποιοι κρεμάνε τα κλουβιά με τα ωδικά πτηνά τους) και καλωδιακή TV, οι τουαλέτες είναι δημόσιες, τα κουφώματα και οι σκάλες ξεχαρβαλωμένα, και οι ένοικοι δεν ξέρουν πότε το κράτος θα τους χτυπήσει την πόρτα για να τους απομακρύνει προκειμένου να κτιστεί ακόμη ένας ουρανοξύστης. Οπότε δεν μπαίνουν στον κόπο και στα έξοδα επισκευών. Ούτε έχουν ευχέρεια επιλογής. Μετά την απελευθέρωση της αγοράς ακινήτων, οι τιμές πήραν φωτιά. Η τιμή του τετραγωνικού σε ένα απλό σύγχρονο διαμέρισμα μπορεί να ξεπεράσει τα 30.000 γιουάν, οι κρατικές αποζημιώσεις ποτέ δεν επαρκούν, η μετεγκατάσταση τις περισσότερες φορές γίνεται σε απρόσωπα συγκροτήματα μακριά από την πόλη. Η αίσθηση της γειτονιάς και συμβίωσης που μαρτυρεί η ίδια η λέξη «χουτόνγκ» (μογγολικής προέλευσης, σημαίνει πηγάδι) και η οποία χαρακτήριζε την πόλη από τον 13ο αιώνα, χάνεται. Η διαπροσωπική επικοινωνία κλονίζεται, το ίδιο και η αλληλεγγύη - αν ένα σπίτι έπιανε φωτιά, όλοι βοηθούσαν, αν κάποιος τολμούσε να κλέψει, όλοι βγαίνανε με τα μαχαίρια... «Τα πάντα στην Κίνα πια στρέφονται γύρω από το χρήμα», μου λέει η Αγγλίδα Κάρεν Σμιθ, αυθεντία στην κινεζική τέχνη, που ζει στο Πεκίνο τα τελευταία 15 χρόνια. Τη συναντώ στο σπίτι της, απέναντι από το πάρκο Jingshan, βόρεια της Απαγορευμένης Πόλης. Μια σπάνια περίπτωση hutong που ούτε κατεδαφίστηκε, ούτε μετετράπη σε μπουτίκ ξενοδοχείο, αλλά αποκαταστάθηκε με κόπο και ασύλληπτα έξοδα (κοντά 1 εκατομμύριο δολάρια) από τους ιδιώτες ενοίκους του. Οι οποίοι ήλπιζαν να το καταστήσουν βιώσιμο μ' ένα «φρεσκάρισμα», μέχρι να διαπιστώσουν ότι από το νερό της βροχής είχαν ποτιστεί οι τοίχοι, τα δοκάρια είχαν σαπίσει, από τις τρύπες στη στέγη έβλεπαν τον ουρανό, ενώ ο τοίχος τους συνόρευε με τα προστατευόμενα τείχη της δυναστείας Μing, τα οποία απαγορεύεται μεν να αγγιχθούν, αλλά οι γείτονες τα χρησιμοποιούσαν ως εσωτερικό τοίχο του δικού τους σπιτιού! Περιέργως η εκ θεμελίων ανακατασκευή κράτησε μόλις τέσσερις μήνες: όταν η γραφειοκρατία ξεπεραστεί, τα σφυριά χτυπούν γρήγορα στην Κίνα… Η Κάρεν πιστεύει ότι από πολλές απόψεις το σύγχρονο Πεκίνο μοιάζει με το Λονδίνο της Βικτωριανής εποχής, τότε που μια πόλη που έμοιαζε με ανοιχτό υπόνομο μπήκε σε φάση εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης υποδομών. «Η διαφορά είναι ότι η Κίνα βρίσκεται σε πανικό· για να τα αλλάξει όλα τόσο γρήγορα, κατεδαφίζει ολόκληρες γειτονιές και κτίζει στη θέση τους ουρανοξύστες με ταχύτητα ασύλληπτη, ενώ στο Λονδίνο η εξέλιξη ήταν πιο ήπια - και κατασκευάστηκαν κτίρια που πραγματικά χαίρεσαι να κοιτάζεις». Της κάνω την ίδια ερώτηση την οποία απευθύνω και σε όλους τους Κινέζους που γνωρίζω, από την πρώτη φορά που επισκέφτηκα τη χώρα: πώς αντιλαμβάνεται τις αλλαγές στη ζωή. «Οι νέοι γεννιούνται και ζουν σε μια υπερδύναμη, γεγονός που τους γεμίζει εθνική υπερηφάνεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν και πολιτική ταυτότητα. Τα τελευταία 10 - 15 χρόνια η ιδεολογία έχει υποχωρήσει απέναντι στην ιδέα της «αγάπης για την πατρίδα». Το βλέπεις και στην τέχνη. Υπάρχει μεγάλη παραγωγή, αλλά δεν ξέρω πόσα έργα έχουν ψυχή. Τα media έχουν εκατονταπλασιαστεί και μερικοί καλλιτέχνες αντιμετωπίζονται ως σταρ. Σε επίπεδο αγαθών, υπάρχουν πλέον τα πάντα. Σε επίπεδο πολιτισμού η Κίνα ακόμη παλεύει. Και όσον αφορά την καθημερινότητα, αντιλαμβάνεσαι πια τις δυσκολίες στη διαπροσωπική επαφή. Οι ουρανοξύστες στερούν την αίσθηση της γειτονιάς, η μικροπαραβατικότητα αυξάνεται. Η αφόρητη κίνηση στους δρόμους βγάζει μια επιθετικότητα στους ανθρώπους, Το αισθάνεσαι, ακόμη κι όταν μπαίνεις σ' ένα ταξί». Οντως. Το να πέσεις σε μποτιλιάρισμα με ταξιτζή-εσωτερικό μετανάστη, ο οποίος δεν μπορεί να βρει πού πας, παρότι έχεις τη διεύθυνση γραμμένη στα κινεζικά, μπορεί να οδηγήσει σε αφόρητα σουρεαλιστικές καταστάσεις: εκείνος να μουρμουράει στα κινέζικα σε τόνο βρισιάς, εσύ στα ελληνικά, εγκλωβισμένοι σε τροχοφόρο φυλακή που κάνει κύκλους και τα λεπτά να μοιάζουν ατελείωτα, μέχρι τη στιγμή που θα του αφήσεις τα ρέστα και θα σου πετάξει ένα xie-xie - ευχαριστώ. Προ ημερών ο ανταποκριτής του New Yorker στο Πεκίνο, Evan Osnos, παρουσίασε στο Conde Nast Traveler τη δική του ματιά για την πόλη που θεωρεί πως είναι η πιο συναρπαστική σε ολόκληρο τον κόσμο. «Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, η κινεζική πρωτεύουσα έπαιρνε ώθηση από τη δύναμη της δημιουργικής καταστροφής», έγραφε. «Η πόλη σχηματοποιήθηκε από τη δυναμική που αναπτύχθηκε ανάμεσα στην κατεδάφιση και την οικοδόμηση. Το αρχιτεκτονικό σχέδιο και την μπουλντόζα. Την πένα του συγγραφέα και το ψαλίδι του λογοκριτή. Τα πάντα -αυτοκρατορίες, ιδεολογίες, τρόπος ζωής- οργώνονταν σε αναζήτηση της επόμενης μεγάλης ιδέας». Για να πάρω μια γεύση από την προηγούμενη μεγάλη ιδέα, της οικονομικής ανάπτυξης, ζητάω από την Τζιν, επίσης ξεναγό στο γραφείο του Τόνι, να με πάει σε μια αγορά χονδρικής. Καταλήγουμε στη Mu Xi Yuen, ένα αχανές σύμπλεγμα πελώριων κτιρίων που φιλοξενούν χιλιάδες χονδρεμπόρους. Η μυρωδιά της μπογιάς από τα καινούργια προϊόντα φέρνει πονοκέφαλο. Τα πάντα διατίθενται σε ποσότητες απίστευτες, από νυχοκόπτες μέχρι αγάλματα του Βούδα, από βεντάλιες μέχρι παιδικά αμαξίδια, πλαστικά λουλούδια και πιατικά, κούκλες και κινέζικα ξυλάκια, κρεμάστρες και κάρτες μνήμης, μαξιλαράκια «φλις» και dvd player των 20 ευρώ. Δεν έχεις ιδέα πού και από ποιους φτιάχτηκαν, αντιλαμβάνεσαι πάντως ότι είναι φθηνά, αμφίβολης ποιότητας και ανεξάντλητα - και ξέρεις ότι θα μπουν στο επόμενο κοντέινερ που θα καταλήξει μ' ένα καράβι στον Πειραιά και από εκεί στα σπίτια μας. Και η επόμενη μεγάλη ιδέα; Σύμφωνα με το δωδέκατο πενταετές πρόγραμμα, έχει να κάνει με τη στροφή της οικονομίας στην ποιότητα, με τη βιώσιμη ανάπτυξη και το σεβασμό στο περιβάλλον, με το κλείσιμο της ψαλίδας ανάμεσα σε έχοντες και μη. Με τις εικόνες από τη φτωχολογιά των hutong στο μυαλό μου, κατευθύνομαι στο νέο ορόσημο της πόλης, το λεγόμενο Village στο Sanlitun, για να συνειδητοποιήσω πόσο δύσκολο στοίχημα είναι. Πρόκειται για ένα φουτουριστικό, αστραφτερό mall, όπου όλες οι διεθνείς φίρμες που σέβονται τον εαυτό τους διαθέτουν καταστήματα, ακριβώς απέναντι από υποφωτισμένα μπαρ, κατάλοιπα της εποχής κατά την οποία η περιοχή φημιζόταν για τα φθηνά ποτά και τα κόκκινα φανάρια. Εκεί, οι προνομιούχοι ψωνίζουν από το Armani και το Balenciaga, τον Lanvin και την Apple, ενώ οι υπόλοιποι απλώς κοιτάζουν - και συνειδητοποιούν το χάσμα που τους χωρίζει. Τα βράδια, όταν οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες ποτίζονται με αλκοόλ, νιώθεις την ένταση να πλανάται στον αέρα. Και φεύγεις με την απορία αν και πώς, μέσα απ' όλες αυτές τις αντιθέσεις του, το Πεκίνο θα καταφέρει να βρει την ψυχή του. TO ΠΑΛΙΟ ΠΕΚΙΝΟ... Απαγορευμένη Πόλη (1406-1420) 980 κτίρια σε μια έκταση 720.000 τ.μ. - λίγα είναι επισκέψιμα, εντούτοις πρόκειται για εμπειρία ζωής. Ντυθείτε για περπάτημα, πάρτε νερό και ξεκινήστε νωρίς το πρωί πριν συγκεντρωθούν τα πλήθη. Ναός του Ουρανού (1406-1420) Και οπωσδήποτε στο πάρκο! Πύργοι Καμπάνας και Τυμπάνου (Aρχική κατασκευή 1272, ανακατασκευή 1420) Σήμαιναν την ώρα στην παλιά πόλη - και, με ύψος 47 μ. έκαστος, αποτελούσαν τα υψηλότερα σημεία της. O Ναός με τις Πέντε Παγόδες (1473). Τείχος της Πόλης (1435). Από τα 23,5 χλμ. του αρχικού μήκους του, σώζεται μόνο ο Πύργος στην Dongdianmen, στη νοτιοανατολική γωνία της παλιάς πόλης. Στεγάζει την Γκαλερί Red Gate. …ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ CCTV. Το πιο εντυπωσιακό μοντέρνο οικοδόμημα, έργο των Rem Koolhas και Ole Scheeren / OMA. Ολυμπιακό Στάδιο. Η διάσημη «φωλιά του πουλιού», σχέδιο των Herzog & de Meuron. Mέγαρο Μουσικής. Το «αυγό» από γυαλί και τιτάνιο, έργο του Paul Andreu. ΑΡΙΘΜΟΙ • 4 δισ. τ.μ. ακινήτων θα πουληθούν το 2011 στο Πεκίνο. • 486,1 χλμ./ώρα το ρεκόρ ταχύτητας της υπερταχείας Harmony. • 4,7 εκατομμύρια οχήματα κυκλοφορούν στο Πεκίνο. 24 χλμ./ώρα η μέση τους ταχύτητα. Προβλέπεται να πέσει στα 15 χλμ./ώρα. Οι άδειες για αγορά νέου Ι.Χ. κληρώνονται κάθε μήνα, με πιθανότητες επιτυχίας 1 στις 50 (που μειώνονται διαρκώς). • 1,34 δισ. είναι ο πληθυσμός της Κίνας φέτος. 1,5 δισ. θα είναι το 2030 - όμως ο αριθμός των νέων 20 - 30 ετών θα μειωθεί κατά 25%. • 750 ¥ είναι ο κατώτατος ελάχιστος μισθός στην Κίνα - στην αυτόνομη περιοχή Ningxia Hui. • 2.500 ¥ το μήνα χρειάζεται μια μέση, τριμελής οικογένεια στο Πεκίνο για τα είδη πρώτης ανάγκης, το ηλεκτρικό και το νερό. ΔΙΑΦΟΡΑ ΩΡΑΣ: +6 ΚΩΔΙΚΟΣ ΚΛΗΣΗΣ: 0086 10 ΝΟΜΙΣΜΑ: Υuan Remnibi. 9,14 ¥ / 1 € ΠΤΗΣΗ Tαξίδεψα με Etihad Airways, μέσω Αbu Dhabi. Αναχώρηση από Αθήνα στις 13.35 και άφιξη στο Πεκίνο στις 9.50 το επόμενο πρωί, με λιγότερο από 2 ώρες αναμονή στον ενδιάμεσο σταθμό. Η βραβευμένη Pearl Businness Class, με επίπεδα κρεβάτια και 600 ώρες ψυχαγωγικού προγράμματος εγγυάται ένα άνετο ταξίδι (www.etihadairways.com, T/210-3241010). Aπό τις 17 Μαΐου, η Air China συνδέει την Αθήνα με το Πεκίνο κάθε Τετάρτη και Σάββατο, με χρόνο πτήσης 13 ώρες και 25 λεπτά. Αλλες επιλογές είναι η Emirates (μέσω Ντουμπάι) και η Lufthansa (μέσω Μονάχου). ΔΙΑΜΟΝΗ Εμεινα στο Fairmont Beijing (8 Yong An Dong Li, T/+86 10 8511 7777, www.fairmont.com) στη Central Businness District, 5 λεπτά από το σταθμό Yong An Li και 10 από την περιβόητη Silk Market. Τα 222 ευρύχωρα δωμάτια είναι από τα καλύτερα εξοπλισμένα που έχω δει: διαθέτουν από καφετιέρα Nespresso και ηχοσύστημα Bose για το iPod μέχρι θερμαινόμενα πατώματα στο λουτρό (απόλαυση το χειμώνα). Επειδή είναι ολοκαίνουργιο, οι τιμές παραμένουν άκρως ελκυστικές - γύρω στα 150 ευρώ η διανυκτέρευση. ΑΛΛΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ Ο συναγωνισμός των μεγαλύτερων αλυσίδων πολυτελείας είναι έντονος και οι τιμές γενικά κυμαίνονται από 120 έως 300 ευρώ ανά διανυκτέρευση. Grand Hyatt, Westin, Shangri-La, Ritz Carlton, Hilton, Regent, St. Regis και Peninsula είναι τα πιο γνωστά. Εναλλακτικά, το Opposite House αποτελεί την επιτομή του design, το Ηan's Royal Garden στεγάζεται σε πολυτελώς ανακαινισμένο hutong, ενώ το Aman at Summer Palace είναι ένα υπερπολυτελές και πανάκριβο ησυχαστήριο μακριά από το κέντρο. Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo: www.booking.com ΦΑΓΗΤΟ Το Dadong Roast Duck Restaurant (22 Dongsi Shi Tiao, T/5169-0328) φημίζεται διεθνώς για την πάπια Πεκίνου - ροδοκόκκινη, με τραγανή κρούστα και τρυφερό κρέας που συνοδεύεται από γλυκιά και πικάντικη σάλτσα, ψιλοκομμένα λαχανικά και μαλακές πιτούλες (γύρω στα 30 ευρώ το άτομο, με κρασί ή μπίρα). Το Dali Courtyard Restaurant (67 Χiao Jing Chang Hutong, T/8408-2030) είναι μικρό, οικογενειακό, με υπέροχη εσωτερική αυλή, κρυμμένο σ' ένα χουτόνγκ κοντά στο Drum Tower και κάθε μεσημέρι και βράδυ σερβίρει «φιξ» μενού με συνταγές από τη νότια επαρχία Yunnan, ανάλογα με τα υλικά που βρίσκει στην αγορά ο μάγειρας (15 - 30 ευρώ το άτομο). Αργά ένα βράδυ, που επιθύμησα κάτι… δυτικό, κατέφυγα στο νεανικό και δημοφιλές La Pizza (33 Sanlitun Beilu, T/5136-5582), που το δουλεύουν Ιταλοί και κατά πολλούς σερβίρει την καλύτερη πίτσα της πόλης. ΑΛΛΑ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ Capital M, Made in China, Le Quai, Duck de Chine, Bei, Xiao Wang Fu είναι μερικά ονόματα που καλό είναι να έχετε κατά νου - διάβασα πολλά γι' αυτά, δεν τα επισκέφτηκα. ΠΟΤΟ Το Centro, στο ισόγειο του ξενοδοχείου Shangi-La Kerry Center (1 Guanghua Road, T/6561-8833), συγκαταλέγεται στα καλύτερα και πιο ζωηρά μπαρ της πόλης, με καλά κοκτέιλ, πλούσια οινοθήκη και, συνήθως, ζωντανή τζαζ μουσική. Το LAN (4/F LG Twin Tower, B12 Jianguomen Waidajie, Τ/5109-6012/13) είναι μπαρ - εστιατόριο - κλαμπ - υπερπαραγωγή, σε διακόμηση Philippe Starck. Στο μπουτίκ ξενοδοχείο Opposite House (The Village, 11 Sanlitun Beilu, T/6410-5240) λειτουργούν το μοδάτο μπαρ Μesh και το υπόγειο κλαμπ Punk, ενώ για πιο αυθεντική κινεζική εμπειρία στην ίδια γειτονιά θα βρεις μικροσκοπικά μπαράκια δύο - τριών τραπεζιών, όπου το ίδιο άτομο σερβίρει - πλένει ποτήρια - παίζει μουσική. Αν έχεις κουράγιο για συνέχεια, το World of Suzie Wong (1A Nongzhanguan Lu, Chaoyang District, T/6500-3377) είναι τριώροφο κλαμπ-θεσμός, με ατμόσφαιρα παλαιού οπιοποτείου, ακριβούτσικα ποτά, εκκωφαντική dance μουσική και κόσμο που δεν βρίσκει τίποτε κακό στα παραπάνω. Το καλοκαίρι, ορδές νέων Κινέζων συρρέουν στον πεζόδρομο δίπλα στη λίμνη Houhai, με δεκάδες μπαρ και κλαμπ. ΜΑΣΑΖ Μετά τη βόλτα στα καταστήματα του Sanlitun, το Bodhi Therapeutic Retreat (17 Gongti Beilu, Chaoyang, T/6417-9595, με είσοδο κρυμμένη σε μια πάροδο του κεντρικού δρόμου απέναντι από τη βόρεια πύλη του Worker's Stadium) είναι μια μικρή όαση αναζωογόνησης με εξαιρετικούς θεραπευτές (30 - 40 ευρώ για 90 λεπτά). Για πιο exclusive εμπειρία μια πρόταση είναι το Heavenly Spa του ξενοδοχείου Westin (7 North Dongsanhuan Road, Chaoyang, T/5922-8888). Εκεί οι θεραπείες σώματος και προσώπου περιλαμβάνουν εκλεκτά φυτικά προϊόντα και παίρνουν χαρακτήρα ιεροτελεστίας. ΤΕΧΝΗ Η περιοχή 798, το «Σόχο του Πεκίνου», χρειάζεται μία μέρα να την εξερευνήσεις, κατά προτίμηση Σάββατο, οπότε πηγαίνουν από παρέες φοιτητών μέχρι μέλη της νέας ελίτ με τις Ferrari τους. Eγκατεστημένη σε πρώην βιομηχανικό σύμπλεγμα βορειοανατολικά του κέντρου και περίπου 35 - 45 λεπτά με ταξί, αριθμεί δεκάδες γκαλερί, καφέ, εστιατόρια και καταστήματα. Τα έργα τέχνης είναι παντού, οι φωτογραφίες επιτρέπονται παντού (ώς και τα περιοδικά μόδας εδώ κάνουν πολλές φωτογραφίσεις τους), η ατμόσφαιρα είναι νεανική, καλλιτεχνίζουσα και trendy. Η Karen Smith συνιστά να δούμε τις γκαλερί UCCA (Ullens Center for Contemporary Art), Beijing Commune, Boers Li, Long March και Tang - προμηθευτείτε ένα μικρό χάρτη της περιοχής και ετοιμαστείτε για πολύ περπάτημα (Dashanzi 798 Art District). ΑΓΟΡΕΣ Στο Village στο Sanlitun βρίσκει κανείς από Adidas και Apple Store μέχρι Lanvin και Balenciaga. H μήκους 1,5 χλμ. Wangfujing είναι η Oxford Street του Πεκίνου, με πολυκαταστήματα και εμπορικά κέντρα (Beijing Department Store, Sun Dong An Plaza, Oriental Plaza), δυτικές φίρμες και το διάσημο βιβλιοπωλείο Wangfujing Bookstore. H Nan Luo Gu Xiang είναι το πιο trendy hutong της πόλης με καφέ και μαγαζάκια. Η Da Shi Lan, νότια της Tienanmen, είναι ο ομορφότερος εμπορικός δρόμος, με το ιστορικότερο κινεζικό φαρμακείο Τongrentang (έτος ιδρύσεως 1669), το διάσημο υποδηματοποιείο Nei Lian Sheng και το επίσης μοναδικό κατάστημα τσαγιού Zhang Yi Yuan. Η Liulichang, τέλος, είναι ίσως ο ιστορικότερος δρόμος του Πεκίνου, με καταστήματα που πουλάνε αντίκες (αλλά και απομιμήσεις) και το ξακουστό εργαστήριο-κατάστημα ειδών καλλιγραφίας Daiyuexuan. ΞΕΝΑΓΟΣ Ακούγεται πολυτέλεια αλλά, πιστέψτε με, είναι ανάγκη: για να οργανώσετε το χρόνο και τις μετακινήσεις σας σε μια εν πολλοίς χαοτική πόλη, να συνεννοηθείτε, να δείτε και να μάθετε δέκα φορές περισσότερα πράγματα απ' όσα θα προλαβαίνατε μόνοι. Η μικρή εταιρεία Stretch A Leg του Tony Shen θεωρείται η καλύτερη και ο ίδιος -πολυταξιδεμένος, δεινός αγγλομαθής και συμπαθέστατος- ξέρει την πόλη σαν την παλάμη του. Δέχεται μόνο ολιγομελείς παρέες και καταστρώνει σχέδια ανάλογα με τις προτιμήσεις τους, ξεφεύγοντας από την τουριστική πεπατημένη και αποκαλύπτοντάς τους απίθανες κρυμμένες γωνιές της. Για πλήρες οκτάωρο χρεώνει 130 ευρώ. (www.stretchalegtravel.com, T/6401-8933) ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ Το μετρό είναι γρήγορο και φθηνό, αλλά τις περισσότερες φορές θα «σαρδελοποιηθείτε» και θα χρειαστεί να πάρετε ταξί από το σταθμό προορισμού, για να φτάσετε στη διεύθυνση που ψάχνετε. Τα ταξί βρίσκονται ευκολότερα τη μέρα απ' ό,τι τη νύχτα, γενικά είναι φθηνά, αλλά πρέπει να έχετε απαιραιτήτως τη διεύθυνση γραμμένη στα κινεζικά, καθότι η συνεννόηση είναι γενικά αδύνατη και πολλοί οδηγοί είναι εσωτερικοί μετανάστες που δεν ξέρουν καλά την πόλη. Αν έχετε iPhone, μερικές εφαρμογές (χάρτης - κάρτες διευθύνσεων κ.λπ.) θα αποδειχτούν πολύτιμες, ενδεικτικά: Beijing Genius Map, Beijing Taxi Guide, Beijing MTrip. http://www.kathimerini.gr ________ Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ ______________
