Εφημερίδα ο φιλελεύθερος https://www.philenews.com/koinonia/eidiseis/article/1242133/-oneiro-i-stigi-poy-foresa-ti-stoli-toy-astronafti
Γιώργος Τζίβας Μια συζήτηση με την πρώτη Κύπρια αναλογική αστροναύτη μια μέρα μετά που επέστρεψε από το Διαστημικό Κέντρο Εκπαίδευσης στην Πολωνία θέλει καλή προετοιμασία. Διακρίνεις και την κούραση αλλά και τον ενθουσιασμό της. Όλα πήγαν καλά, πολύ καλά, λέει η Ελένη Χαρίτωνος. Έτσι ξεκινήσαμε την περιγραφή του πρώτου οδοιπορικού της στο Διάστημα. Η εικόνα που εκπέμπει η Ελένη Χαρίτωνος είναι μιας κοπέλας που στα εικοσιένα της βρέθηκε με φτερά στις πλάτες και ξέρει τι να τα κάνει και πώς να τα χρησιμοποιήσει! Η πρώτη Κύπρια αναλογική αστροναύτης επέστρεψε από την Πολωνία όπου για είκοσι σχεδόν μέρες ήταν «εγκλωβισμένη» στα πρώτα βήματα του ονείρου της. «Μόλις έκλεισαν οι πόρτες πίσω μας, πήρα μια βαθιά ανάσα αισιοδοξίας και αποφασιστικότητας πως θα τα καταφέρω». Αυτή ήταν η πρώτη διατύπωσή της μόλις καθίσαμε για μια δίωρη συνάντηση που θα έβγαζε αυτή τη συνέντευξη. Η αλήθεια είναι πως όταν η Ελένη μιλά για την εμπειρία της στον αναλογικό σταθμό Διαστήματος στην Pila της Πολωνίας το πρόσωπό της λάμπει, όπως μια καλοκαιρινή πανσέληνος. «Δεν είχα ούτε ένα λεπτό να σκεφτώ πως είμαστε «κλειδωμένοι» σε μια αναλογική διαστημική βάση, τονίζει, συμπληρώνοντας πως: «Υπήρχαν συνέχεια πράγματα και δραστηριότητες που έπρεπε να εκτελέσουμε. Μαγικό!... Μάς παρακολουθούσαν από το Κέντρο Ελέγχου συνέχεια. Τίποτα δεν μπορούσαμε να κάνουμε αν δεν προηγείτο εντολή»! Και πιάνει τον καφέ και τον μετακινεί μια πιθαμή. «Ούτε καν αυτό»! «Και ο χρόνος πώς περνούσε;», ρωτάω: «Ποιος χρόνος;», απαντά. «Με τα άλλα πέντε μέλη της αποστολής δέσαμε αμέσως, γίναμε μια οικογένεια που ο ένας νοιαζόταν για τον άλλο. Τέσσερις Πολωνοί, μια Ιρλανδή κι εγώ από την Κύπρο». Τρεις άνδρες, τρεις γυναίκες, λέει, αλλά διακρίνω μια προτίμηση στον ειδικό από την Μπόιγκ. «Έμαθα τόσα πολλά μιλώντας μ’ αυτόν», μου λέει αλλά «όλα τα παιδιά ήταν εξαιρετικά. Τους πεθύμησα ήδη», λέει φωναχτά και το βλέμμα της γυαλίζει, ακόμα ένα δείγμα πως είναι έτοιμη για το επόμενο βήμα. Μια συνεχής άσκηση To πρόγραμμα LUNARES δεν είναι παιχνίδι. Είναι μια συνεχής άσκηση, μια υπομονετική δραστηριότητα που απαιτεί πειθαρχία και αφοσίωση. Μου δείχνει ένα βίντεο από το εσωτερικό του χώρου εκπαίδευσης και διαμονής. Μοιάζει με τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ISS. Στο γαλάζιο φως διακρίνονται οι χώροι των πειραμάτων, η κεντρική «πλατεία», όπου μαζεύονταν όλοι για τον συντονισμό, και στα πλευρά οι «φάκελοι του ύπνου», τα… υπνοδωμάτιά τους. «Ξυπνούσαμε νωρίς το πρωί και συνεχίζαμε μέχρι να νυχτώσει». «Η εκπαίδευση ήταν επίπονη αλλά αυτό μας ντόπαρε», λέει. Η ίδια είχε αναλάβει να μελετήσει τις καλλιέργειες φυτών και λουλουδιών. Φεύγοντας απ’ εκεί άφησε πίσω της έναν «κήπο», τον οποίο μετρούσε και ξαναμετρούσε με τα όργανα που είχε στη διάθεσή της. Ως φοιτήτρια Μαθηματικών και Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, ήξερε ακριβώς τι να κάνει και πως όλα τα δεδομένα θα ήταν μια αρχή της μελέτης της «για μια πανδμημία στο Διάστημα». «Οι επόμενοι που θα έρθουν, να συνεχίσουν τα πειράματα, θα μας αφήσουν καινούργια δεδομένα για τη συνέχιση της έρευνας. «Δεν σταματάμε ποτέ», λέει σχεδόν φωνάζοντας και κάνοντας χαρακτηριστικές κινήσεις με τα χέρια που δείχνουν προς τον ουρανό! Ξηρή τροφή η διατροφή στα στεγανά του Σταθμού Είχα βέβαια μια μεγάλη περιέργεια για τη διατροφή στα στεγανά του Σταθμού. «Μόνο ξηρή τροφή με βραστό νερό. Όλα συσκευασμένα σε φάκελο. Έβαζες το βραστό νερό και για δέκα λεπτά το κουνούσες να ψηθεί. Είχε ωραίες γεύσεις, λέει χαμογελώντας. Μόνο το ριζότο δεν μου φάνηκε σπουδαίο και το απέφυγα. Ήταν η μόνη εμπειρία που δεν έφερα μαζί μου», ξεκαθαρίζει. Τη ρωτάω για την οικογένειά της. «Η μητέρα μου είναι πιο ενθουσιασμένη από μένα», λέει περιχαρής. Θέλει να πάω «πάνω» όσο πιο σύντομα γίνεται». Αυτό το «πάνω» πότε μπορεί να γίνει πραγματικότητα, ρωτάω γεμάτος απορία. «Έχω ακόμα πολύ δρόμο και πολλά στάδια να περάσω. Τουλάχιστον στην επόμενη πενταετία θα ανεβαίνω τη… σκάλα του διαστημόπλοιου»! «Και μετά;», επιμένω εγώ. «Ε, μέσα σ’ αυτή τη δεκαετία είναι προβλέψιμο», ανταπαντά με τη σιγουριά του ανθρώπου που έχει μελετήσει πολύ σοβαρά τον βηματισμό της εξέλιξής του. «Ποια ήταν η πιο σημαντική σου στιγμή Ελένη;», ρωτάω αν και υποψιαζόμουν την απάντηση. «Τη στιγμή που μου έφεραν τη στολή για να τη φορέσω! Είδα και τη σημαία της Κύπρου στο πέτο και με έπιασε μια ανατριχίλα. Θα είναι ίσως η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου»! Να σου πω για τη στολή;». «Αμ πώς», είπα κι εγώ με αρκετό υπαινιγμό… κάποιας ζήλιας. «Θέλεις μια ώρα σχεδόν για να τη φορέσεις και μόνος σου δεν μπορείς. Πρέπει να σε βοηθά κάποιος. Ιδιαίτερα στα άκρα, τα χέρια και τα πόδια, είναι πολύ βαριά. Φυσικά στην έλλειψη βαρύτητας γίνεται πιο εύκολο το περπάτημα. Το κράνος είναι ακόμα πιο βαρύ, αλλά η αναπνοή του οξυγόνου είναι σχετικά ομαλή. Δεν το πιστεύω ότι τα κατάφερα!...» (ήταν μια στιγμιαία έκρηξη ενθουσιασμού, που γρήγορα μαζεύεται και μιλάμε για τις αντιδράσεις του κόσμου). «Όλοι με ρωτάνε πώς το αποφάσισα! Τους λέω πως από μικρό κοριτσάκι είχα το βλέμμα στα άστρα. Πολλές μητέρες με ευχαριστούν που δίνω ένα πρότυπο στα παιδιά τους. Κάτι πρέπει να κάνουμε για τα μικρά παιδιά! Υπάρχουν οκτάχρονα που ξέρουν απίστευτα πράγματα για το Διάστημα. Θα κάνω ό,τι μπορώ γι’ αυτά τα παιδιά!» Από τη Λευκωσία Η πρώτη Κύπρια αναλογική αστροναύτης κατάγεται από τη Λευκωσία και κατοικεί στην Αγλαντζιά. Θυμώνει με ελάχιστα «πράγματα», όπως η αγένεια και η αυθάδεια. Μου περιγράφει κι ένα περιστατικό και κουνάμε και οι δύο με αλληλοκατανόηση τα κεφάλια… Από τη μικρή βραχονησίδα της Κύπρου βρέθηκε σε επίγειο Διαστημικό Κέντρο Εκπαίδευσης, για μια αποστολή στη Σελήνη και στον Άρη. Στον σταθμό ανέλαβε και καθήκοντα αρχηγού αποστολής. Αν και η πιο νεαρή, στους συναδέλφους της το έκανε ξεκάθαρο: «Εγώ αποφασίζω σήμερα». Φυσικά όλοι πειθάρχησαν αφού όλοι έχουν στο DNA τους την κουλτούρα της αποδοχής της ιεραρχίας. Με τη σειρά τους όλοι έγιναν αρχηγοί αποστολής. Δεν ήθελα να φύγω… Οι δύο ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβουμε. Ο χρόνος είναι μια ασύλληπτη στιγμή. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολύ περισσότερα αλλά ο χώρος είναι περιορισμένος. «Με τι κλείνουμε Ελένη;», τη ρωτάω. «Με τη στιγμή που μετά από είκοσι μέρες μάς ανακοίνωσαν ότι οι πόρτες ανοίγουν για να βγούμε»… «Δεν ήθελα να φύγω. Αγκάλιαζα ό,τι έβρισκα μπροστά μου! Ανθρώπους και αντικείμενα… Αλλά δεν τέλειωσε τίποτα. Θα ξανάρθω, κι αν δεν είναι εδώ, κάπου αλλού θα βρεθώ σίγουρα. Κρατήστε το αυτό»! Αυτή είναι η Ελένη Χαρίτωνος, 21 ετών, από τη Λευκωσία που έβαλε τη σημαία της Κύπρου στο πέτο του αστροναύτη. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι το ταξίδι της στα άστρα θα το ακολουθήσουν κι άλλα παιδιά από την Κύπρο. ________ Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ Εναλλακτικό αρχείο: http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __________ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ _____________ Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών ενώ Για να κατεβάσετε τον σχετικό κατάλογο επισκεφθείτε το http://www.hostvis.net/audiobooks/katalogos.zip ____________
