καίγωνται οι Εκκλησίες, να βεβηλώνωνται τα άγια και να δίδωνται τα ιερά
σκεύη στα σκυλιά και «παν το ημέτερον γένος, δουλεία παραδιδόμενον και
μαχαίρα», προσευχόταν στον Θεό να του αποκαλύψη για το που οφείλεται
αυτή η εγκατάλειψη του λαού και «η τοσαύτη του Θεού αγανάκτησις καθ
?μ?ν». Και μετά από πολλές προσευχές βρήκε ποιό είναι το αίτιο και θέλει
να το αποκαλύψη, την ημέρα αυτή, ενώπιον των Βασιλέων και των αρχόντων
και όλου του λαού, γιατί φοβάται, μήπως τιμωρηθή αν σιωπήση. Και η αιτία
της οργής του Θεού και της δικαίας Του αγανακτήσεως κατά των Ρωμαίων
είναι «το πωλείσθαι καθ’ εκάστην το του Χριστού σώμα και αίμα, παρά των
λεγομένων πνευματικών και αγοράζεσθαι προς υμών των χριστιανών».
Διαμαρτύρεται για το γεγονός αυτό και επικαλείται ως μάρτυρες τον χορό
των αγίων και των αγγέλων. Ζητά από τους άρχοντες τον Κλήρο και τον λαό
να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στον Θεό για να γίνη «η του γένους
ανάκλησις» και να είναι μαζί τους ο Θεός, γιατί διαφορετικά θα πάθουν
χειρότερα από εκείνα που έπαθεν η παλαιά Ιερουσαλήμ, που κυριεύθηκε από
τους εχθρούς. Σαφώς εδώ αναφέρεται στην πτώση της Κωνσταντινουπόλεως,
της νέας Ιερουσαλήμ. Ζητά από τους κατοίκους να μετανοήσουν, γιατί αν
δεν γίνη αυτό, η καταστροφή θα είναι τόσο μεγάλη που όλα τα έθνη και οι
μέλλουσες γενεές θα λένε σε παρόμοιες περιπτώσεις: «μη πάθοιμεν α οι
Ρωμαίοι πεπόνθασιν». Εδώ πρέπει να παρατηρηθή ότι παραμονές της αλώσεως
της Κωνσταντινουπόλεως και της Αυτοκρατορίας οι κάτοικοί της δεν
λέγονταν Βυζαντινοί –που ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους
Φράγκους– αλλά Ρωμαίοι.
Δεν αρκείται, όμως, ο Ιωσήφ Βρυέννιος σε γενικές προτροπές για μετάνοια,
αλλά την συγκεκριμενοποιεί και με αυτόν τον τρόπο αναλύει στην
πραγματικότητα τι θα πη να πωλούν το σώμα και το αίμα του Χριστού,
δηλαδή αναφέρεται στην ανάξια μετάληψη του σώματος και του αίματος του
Χριστού, την τέλεση διαφόρων αμαρτιών από Κληρικούς, μοναχούς και
λαϊκούς, τις οποίες δεν εξομολογούνται και την προδοσία της πίστεως. Με
αυτούς τους τρόπους γίνεται ασέβεια στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.
Δίνει τέσσερεις συμβουλές και κατευθύνσεις μετανοίας.
Η πρώτη είναι οι πνευματικοί να μη λαμβάνουν χρήματα από τους
εξομολογουμένους. Η δεύτερη συμβουλή είναι να μη κρατούν οι Ιερείς
ενέχυρα για τόκους, να μη λαμβάνη κάποιος μοναχός η μονάστρια τόκους,
ούτε οι εκτός της Μονής να κρατούν αδελφάτα πάνω από δύο ο καθένας και
μετά παρέλευση δέκα χρόνων, και να μη κοινωνή κανείς των αχράντων
μυστηρίων από εκείνους που είναι τελώνες και άδικοι, αν δεν αποκαταστήση
και επιστρέψη το αδίκημα. Η τρίτη συμβουλή είναι να μη κοινωνή κανείς
από του σώματος και του αίματος του Χριστού, «της αμαρτίας έτι
ενεργουμένης» –αν δεν έχη μετανοήσει και δεν ελευθερώθηκε από την
αμαρτία– εκτός και εάν μετά την εξομολόγηση είναι βαριά ασθενής προς
θάνατον. Και η τέταρτη συμβουλή είναι «μηδείς ιερέων τοις δυσσεβούσιν
ιερεύσι συλλειτουργή (εννοεί τους λατίνους και λατινόφρονας) μηδέ τις
των κοσμικών αυτούς εκδική».
Και επειδή μερικοί ισχυρίζονταν ότι πριν αποθάνη κανείς θα έπρεπε να
κοινωνήση χωρίς τις αναγκαίες προϋποθέσεις, ο Ιωσήφ Βρυέννιος λέγει ότι
κανένας δεν πήγε στην Κόλαση, επειδή δεν πρόλαβε να κοινωνήση των
Αχράντων Μυστηρίων, την τελευταία στιγμή –εννοείται αφού ζούσε σε
μετάνοια μέσα στην Εκκλησία– αλλά μύριοι κολάσθηκαν «δια το αναξίως
μεταλαβείν». Γι’ αυτό συνιστά στους Χριστιανούς να εξομολογούνται και να
τηρούν τον χρόνο αποχής από την θεία Κοινωνία που θα επιβληθή από τον
πνευματικό για την θεραπεία κάθε αμαρτήματος. Επίσης, μετά βεβαιότητος
λέγει: «κρείσσων γαρ η αποχή τούτου μετ’ ευλαβείας και φόβου, ήπερ η
μετάληψις μετά τόλμης και αναξιότητος, πίστευσον».
Είναι σημαντικός αυτός ο λόγος του μεγάλου διδασκάλου του γένους μας
πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως που δείχνει ποιά είναι τα
πνευματικά αίτια της πτώσεως της Βασιλευούσης των πόλεων και ποιά πρέπει
να είναι η αληθινή ζωή των Κληρικών και Χριστιανών που θέλουν να είναι
και να λέγωνται ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Τα διάφορα δεινά έχουν κυρίως και προ παντός πνευματικά αίτια, έστω κι
αν δεν θέλουμε να τα εντοπίζουμε. Δεν πρέπει να παραμένουμε μόνον σε
πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, αλλά θα πρέπη να
βλέπουμε και την πνευματική διάσταση του θέματος, αφού ο Θεός διευθύνει
την ιστορία. Άλλωστε η χιλιόχρονη Ρωμαϊκή – Βυζαντινή Αυτοκρατορία
διατηρήθηκε τόσα χρόνια, γιατί βίωνε την ορθόδοξη πίστη, αφού το πρότυπό
της, κατά βάση, ήταν ο αγιασμός και η συμμετοχή στην δόξα του Θεού.
Επίσης, από τον προφητικό και πατερικό αυτόν λόγο του Ιωσήφ Βρυεννίου
φαίνεται ότι πρέπει να μάθουμε «πως δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι ήτις
εστιν εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και έδραιωμα της αληθείας» (Α’ Τιμ. γ
, 15). Αυτό αναφέρεται στον κατάλληλο τρόπο προσελεύσεως στα άγια
Μυστήρια, στην προσπάθεια να τηρούμε τις εντολές του Χριστού στην
καθημερινή μας ζωή, και στον αγώνα να διατηρούμε ανόθευτη την ορθόδοξη
πίστη.
Αυτοί οι λόγοι του Ιωσήφ Βρυεννίου αναφέρονται και σε μας, αφού τόσο
στην εθνική, όσο και στην οικογενειακή και προσωπική μας ζωή, πρέπει να
στηριζόμαστε σε πνευματικά θεμέλια. Τα χωρία «μακάριος ο λαός ου εστι
βοηθός Κύριος ο Θεός αυτού» και «μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον
Κύριον» έχουν πνευματική εφαρμογή και συνιστούν τον λεγόμενο πνευματικό
νόμο. Εάν ζούμε απρεπώς, τότε ο Θεός προς παιδαγωγία και από αγάπη
επιτρέπει διάφορα δεινά για να μετανοήσουμε.
Ο προφητικός λόγος του διδασκάλου του γένους μας Ιωσήφ Βρυεννίου είναι
επίκαιρος.
(Πηγή: "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Μάιος 2006)
Διαβάστε περισσότερα κείμενα του σεβασμιωτάτου πατώντας εδώ
RSSκαίγωνται οι Εκκλησίες, να βεβηλώνωνται τα άγια και να δίδωνται τα
ιερά σκεύη στα σκυλιά και «παν το ημέτερον γένος, δουλεία παραδιδόμενον
και μαχαίρα», προσευχόταν στον Θεό να του αποκαλύψη για το που οφείλεται
αυτή η εγκατάλειψη του λαού και «η τοσαύτη του Θεού αγανάκτησις καθ
?μ?ν». Και μετά από πολλές προσευχές βρήκε ποιό είναι το αίτιο και θέλει
να το αποκαλύψη, την ημέρα αυτή, ενώπιον των Βασιλέων και των αρχόντων
και όλου του λαού, γιατί φοβάται, μήπως τιμωρηθή αν σιωπήση. Και η αιτία
της οργής του Θεού και της δικαίας Του αγανακτήσεως κατά των Ρωμαίων
είναι «το πωλείσθαι καθ’ εκάστην το του Χριστού σώμα και αίμα, παρά των
λεγομένων πνευματικών και αγοράζεσθαι προς υμών των χριστιανών».
Διαμαρτύρεται για το γεγονός αυτό και επικαλείται ως μάρτυρες τον χορό
των αγίων και των αγγέλων. Ζητά από τους άρχοντες τον Κλήρο και τον λαό
να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στον Θεό για να γίνη «η του γένους
ανάκλησις» και να είναι μαζί τους ο Θεός, γιατί διαφορετικά θα πάθουν
χειρότερα από εκείνα που έπαθεν η παλαιά Ιερουσαλήμ, που κυριεύθηκε από
τους εχθρούς. Σαφώς εδώ αναφέρεται στην πτώση της Κωνσταντινουπόλεως,
της νέας Ιερουσαλήμ. Ζητά από τους κατοίκους να μετανοήσουν, γιατί αν
δεν γίνη αυτό, η καταστροφή θα είναι τόσο μεγάλη που όλα τα έθνη και οι
μέλλουσες γενεές θα λένε σε παρόμοιες περιπτώσεις: «μη πάθοιμεν α οι
Ρωμαίοι πεπόνθασιν». Εδώ πρέπει να παρατηρηθή ότι παραμονές της αλώσεως
της Κωνσταντινουπόλεως και της Αυτοκρατορίας οι κάτοικοί της δεν
λέγονταν Βυζαντινοί –που ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους
Φράγκους– αλλά Ρωμαίοι.
Δεν αρκείται, όμως, ο Ιωσήφ Βρυέννιος σε γενικές προτροπές για μετάνοια,
αλλά την συγκεκριμενοποιεί και με αυτόν τον τρόπο αναλύει στην
πραγματικότητα τι θα πη να πωλούν το σώμα και το αίμα του Χριστού,
δηλαδή αναφέρεται στην ανάξια μετάληψη του σώματος και του αίματος του
Χριστού, την τέλεση διαφόρων αμαρτιών από Κληρικούς, μοναχούς και
λαϊκούς, τις οποίες δεν εξομολογούνται και την προδοσία της πίστεως. Με
αυτούς τους τρόπους γίνεται ασέβεια στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.
Δίνει τέσσερεις συμβουλές και κατευθύνσεις μετανοίας.
Η πρώτη είναι οι πνευματικοί να μη λαμβάνουν χρήματα από τους
εξομολογουμένους. Η δεύτερη συμβουλή είναι να μη κρατούν οι Ιερείς
ενέχυρα για τόκους, να μη λαμβάνη κάποιος μοναχός η μονάστρια τόκους,
ούτε οι εκτός της Μονής να κρατούν αδελφάτα πάνω από δύο ο καθένας και
μετά παρέλευση δέκα χρόνων, και να μη κοινωνή κανείς των αχράντων
μυστηρίων από εκείνους που είναι τελώνες και άδικοι, αν δεν αποκαταστήση
και επιστρέψη το αδίκημα. Η τρίτη συμβουλή είναι να μη κοινωνή κανείς
από του σώματος και του αίματος του Χριστού, «της αμαρτίας έτι
ενεργουμένης» –αν δεν έχη μετανοήσει και δεν ελευθερώθηκε από την
αμαρτία– εκτός και εάν μετά την εξομολόγηση είναι βαριά ασθενής προς
θάνατον. Και η τέταρτη συμβουλή είναι «μηδείς ιερέων τοις δυσσεβούσιν
ιερεύσι συλλειτουργή (εννοεί τους λατίνους και λατινόφρονας) μηδέ τις
των κοσμικών αυτούς εκδική».
Και επειδή μερικοί ισχυρίζονταν ότι πριν αποθάνη κανείς θα έπρεπε να
κοινωνήση χωρίς τις αναγκαίες προϋποθέσεις, ο Ιωσήφ Βρυέννιος λέγει ότι
κανένας δεν πήγε στην Κόλαση, επειδή δεν πρόλαβε να κοινωνήση των
Αχράντων Μυστηρίων, την τελευταία στιγμή –εννοείται αφού ζούσε σε
μετάνοια μέσα στην Εκκλησία– αλλά μύριοι κολάσθηκαν «δια το αναξίως
μεταλαβείν». Γι’ αυτό συνιστά στους Χριστιανούς να εξομολογούνται και να
τηρούν τον χρόνο αποχής από την θεία Κοινωνία που θα επιβληθή από τον
πνευματικό για την θεραπεία κάθε αμαρτήματος. Επίσης, μετά βεβαιότητος
λέγει: «κρείσσων γαρ η αποχή τούτου μετ’ ευλαβείας και φόβου, ήπερ η
μετάληψις μετά τόλμης και αναξιότητος, πίστευσον».
Είναι σημαντικός αυτός ο λόγος του μεγάλου διδασκάλου του γένους μας
πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως που δείχνει ποιά είναι τα
πνευματικά αίτια της πτώσεως της Βασιλευούσης των πόλεων και ποιά πρέπει
να είναι η αληθινή ζωή των Κληρικών και Χριστιανών που θέλουν να είναι
και να λέγωνται ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Τα διάφορα δεινά έχουν κυρίως και προ παντός πνευματικά αίτια, έστω κι
αν δεν θέλουμε να τα εντοπίζουμε. Δεν πρέπει να παραμένουμε μόνον σε
πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, αλλά θα πρέπη να
βλέπουμε και την πνευματική διάσταση του θέματος, αφού ο Θεός διευθύνει
την ιστορία. Άλλωστε η χιλιόχρονη Ρωμαϊκή – Βυζαντινή Αυτοκρατορία
διατηρήθηκε τόσα χρόνια, γιατί βίωνε την ορθόδοξη πίστη, αφού το πρότυπό
της, κατά βάση, ήταν ο αγιασμός και η συμμετοχή στην δόξα του Θεού.
Επίσης, από τον προφητικό και πατερικό αυτόν λόγο του Ιωσήφ Βρυεννίου
φαίνεται ότι πρέπει να μάθουμε «πως δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι ήτις
εστιν εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και έδραιωμα της αληθείας» (Α’ Τιμ. γ
, 15). Αυτό αναφέρεται στον κατάλληλο τρόπο προσελεύσεως στα άγια
Μυστήρια, στην προσπάθεια να τηρούμε τις εντολές του Χριστού στην
καθημερινή μας ζωή, και στον αγώνα να διατηρούμε ανόθευτη την ορθόδοξη
πίστη.
Αυτοί οι λόγοι του Ιωσήφ Βρυεννίου αναφέρονται και σε μας, αφού τόσο
στην εθνική, όσο και στην οικογενειακή και προσωπική μας ζωή, πρέπει να
στηριζόμαστε σε πνευματικά θεμέλια. Τα χωρία «μακάριος ο λαός ου εστι
βοηθός Κύριος ο Θεός αυτού» και «μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον
Κύριον» έχουν πνευματική εφαρμογή και συνιστούν τον λεγόμενο πνευματικό
νόμο. Εάν ζούμε απρεπώς, τότε ο Θεός προς παιδαγωγία και από αγάπη
επιτρέπει διάφορα δεινά για να μετανοήσουμε.
Ο προφητικός λόγος του διδασκάλου του γένους μας Ιωσήφ Βρυεννίου είναι
επίκαιρος.
(Πηγή: "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Μάιος 2006)
Διαβάστε περισσότερα κείμενα του σεβασμιωτάτου πατώντας εδώ
RSSκαίγωνται οι Εκκλησίες, να βεβηλώνωνται τα άγια και να δίδωνται τα
ιερά σκεύη στα σκυλιά και «παν το ημέτερον γένος, δουλεία παραδιδόμενον
και μαχαίρα», προσευχόταν στον Θεό να του αποκαλύψη για το που οφείλεται
αυτή η εγκατάλειψη του λαού και «η τοσαύτη του Θεού αγανάκτησις καθ
?μ?ν». Και μετά από πολλές προσευχές βρήκε ποιό είναι το αίτιο και θέλει
να το αποκαλύψη, την ημέρα αυτή, ενώπιον των Βασιλέων και των αρχόντων
και όλου του λαού, γιατί φοβάται, μήπως τιμωρηθή αν σιωπήση. Και η αιτία
της οργής του Θεού και της δικαίας Του αγανακτήσεως κατά των Ρωμαίων
είναι «το πωλείσθαι καθ’ εκάστην το του Χριστού σώμα και αίμα, παρά των
λεγομένων πνευματικών και αγοράζεσθαι προς υμών των χριστιανών».
Διαμαρτύρεται για το γεγονός αυτό και επικαλείται ως μάρτυρες τον χορό
των αγίων και των αγγέλων. Ζητά από τους άρχοντες τον Κλήρο και τον λαό
να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στον Θεό για να γίνη «η του γένους
ανάκλησις» και να είναι μαζί τους ο Θεός, γιατί διαφορετικά θα πάθουν
χειρότερα από εκείνα που έπαθεν η παλαιά Ιερουσαλήμ, που κυριεύθηκε από
τους εχθρούς. Σαφώς εδώ αναφέρεται στην πτώση της Κωνσταντινουπόλεως,
της νέας Ιερουσαλήμ. Ζητά από τους κατοίκους να μετανοήσουν, γιατί αν
δεν γίνη αυτό, η καταστροφή θα είναι τόσο μεγάλη που όλα τα έθνη και οι
μέλλουσες γενεές θα λένε σε παρόμοιες περιπτώσεις: «μη πάθοιμεν α οι
Ρωμαίοι πεπόνθασιν». Εδώ πρέπει να παρατηρηθή ότι παραμονές της αλώσεως
της Κωνσταντινουπόλεως και της Αυτοκρατορίας οι κάτοικοί της δεν
λέγονταν Βυζαντινοί –που ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους
Φράγκους– αλλά Ρωμαίοι.
Δεν αρκείται, όμως, ο Ιωσήφ Βρυέννιος σε γενικές προτροπές για μετάνοια,
αλλά την συγκεκριμενοποιεί και με αυτόν τον τρόπο αναλύει στην
πραγματικότητα τι θα πη να πωλούν το σώμα και το αίμα του Χριστού,
δηλαδή αναφέρεται στην ανάξια μετάληψη του σώματος και του αίματος του
Χριστού, την τέλεση διαφόρων αμαρτιών από Κληρικούς, μοναχούς και
λαϊκούς, τις οποίες δεν εξομολογούνται και την προδοσία της πίστεως. Με
αυτούς τους τρόπους γίνεται ασέβεια στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.
Δίνει τέσσερεις συμβουλές και κατευθύνσεις μετανοίας.
Η πρώτη είναι οι πνευματικοί να μη λαμβάνουν χρήματα από τους
εξομολογουμένους. Η δεύτερη συμβουλή είναι να μη κρατούν οι Ιερείς
ενέχυρα για τόκους, να μη λαμβάνη κάποιος μοναχός η μονάστρια τόκους,
ούτε οι εκτός της Μονής να κρατούν αδελφάτα πάνω από δύο ο καθένας και
μετά παρέλευση δέκα χρόνων, και να μη κοινωνή κανείς των αχράντων
μυστηρίων από εκείνους που είναι τελώνες και άδικοι, αν δεν αποκαταστήση
και επιστρέψη το αδίκημα. Η τρίτη συμβουλή είναι να μη κοινωνή κανείς
από του σώματος και του αίματος του Χριστού, «της αμαρτίας έτι
ενεργουμένης» –αν δεν έχη μετανοήσει και δεν ελευθερώθηκε από την
αμαρτία– εκτός και εάν μετά την εξομολόγηση είναι βαριά ασθενής προς
θάνατον. Και η τέταρτη συμβουλή είναι «μηδείς ιερέων τοις δυσσεβούσιν
ιερεύσι συλλειτουργή (εννοεί τους λατίνους και λατινόφρονας) μηδέ τις
των κοσμικών αυτούς εκδική».
Και επειδή μερικοί ισχυρίζονταν ότι πριν αποθάνη κανείς θα έπρεπε να
κοινωνήση χωρίς τις αναγκαίες προϋποθέσεις, ο Ιωσήφ Βρυέννιος λέγει ότι
κανένας δεν πήγε στην Κόλαση, επειδή δεν πρόλαβε να κοινωνήση των
Αχράντων Μυστηρίων, την τελευταία στιγμή –εννοείται αφού ζούσε σε
μετάνοια μέσα στην Εκκλησία– αλλά μύριοι κολάσθηκαν «δια το αναξίως
μεταλαβείν». Γι’ αυτό συνιστά στους Χριστιανούς να εξομολογούνται και να
τηρούν τον χρόνο αποχής από την θεία Κοινωνία που θα επιβληθή από τον
πνευματικό για την θεραπεία κάθε αμαρτήματος. Επίσης, μετά βεβαιότητος
λέγει: «κρείσσων γαρ η αποχή τούτου μετ’ ευλαβείας και φόβου, ήπερ η
μετάληψις μετά τόλμης και αναξιότητος, πίστευσον».
Είναι σημαντικός αυτός ο λόγος του μεγάλου διδασκάλου του γένους μας
πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως που δείχνει ποιά είναι τα
πνευματικά αίτια της πτώσεως της Βασιλευούσης των πόλεων και ποιά πρέπει
να είναι η αληθινή ζωή των Κληρικών και Χριστιανών που θέλουν να είναι
και να λέγωνται ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Τα διάφορα δεινά έχουν κυρίως και προ παντός πνευματικά αίτια, έστω κι
αν δεν θέλουμε να τα εντοπίζουμε. Δεν πρέπει να παραμένουμε μόνον σε
πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, αλλά θα πρέπη να
βλέπουμε και την πνευματική διάσταση του θέματος, αφού ο Θεός διευθύνει
την ιστορία. Άλλωστε η χιλιόχρονη Ρωμαϊκή – Βυζαντινή Αυτοκρατορία
διατηρήθηκε τόσα χρόνια, γιατί βίωνε την ορθόδοξη πίστη, αφού το πρότυπό
της, κατά βάση, ήταν ο αγιασμός και η συμμετοχή στην δόξα του Θεού.
Επίσης, από τον προφητικό και πατερικό αυτόν λόγο του Ιωσήφ Βρυεννίου
φαίνεται ότι πρέπει να μάθουμε «πως δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι ήτις
εστιν εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και έδραιωμα της αληθείας» (Α’ Τιμ. γ
, 15). Αυτό αναφέρεται στον κατάλληλο τρόπο προσελεύσεως στα άγια
Μυστήρια, στην προσπάθεια να τηρούμε τις εντολές του Χριστού στην
καθημερινή μας ζωή, και στον αγώνα να διατηρούμε ανόθευτη την ορθόδοξη
πίστη.
Αυτοί οι λόγοι του Ιωσήφ Βρυεννίου αναφέρονται και σε μας, αφού τόσο
στην εθνική, όσο και στην οικογενειακή και προσωπική μας ζωή, πρέπει να
στηριζόμαστε σε πνευματικά θεμέλια. Τα χωρία «μακάριος ο λαός ου εστι
βοηθός Κύριος ο Θεός αυτού» και «μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον
Κύριον» έχουν πνευματική εφαρμογή και συνιστούν τον λεγόμενο πνευματικό
νόμο. Εάν ζούμε απρεπώς, τότε ο Θεός προς παιδαγωγία και από αγάπη
επιτρέπει διάφορα δεινά για να μετανοήσουμε.
Ο προφητικός λόγος του διδασκάλου του γένους μας Ιωσήφ Βρυεννίου είναι
επίκαιρος.
(Πηγή: "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Μάιος 2006)
Διαβάστε περισσότερα κείμενα του σεβασμιωτάτου πατώντας εδώ
RSSκαίγωνται οι Εκκλησίες, να βεβηλώνωνται τα άγια και να δίδωνται τα
ιερά σκεύη στα σκυλιά και «παν το ημέτερον γένος, δουλεία παραδιδόμενον
και μαχαίρα», προσευχόταν στον Θεό να του αποκαλύψη για το που οφείλεται
αυτή η εγκατάλειψη του λαού και «η τοσαύτη του Θεού αγανάκτησις καθ
?μ?ν». Και μετά από πολλές προσευχές βρήκε ποιό είναι το αίτιο και θέλει
να το αποκαλύψη, την ημέρα αυτή, ενώπιον των Βασιλέων και των αρχόντων
και όλου του λαού, γιατί φοβάται, μήπως τιμωρηθή αν σιωπήση. Και η αιτία
της οργής του Θεού και της δικαίας Του αγανακτήσεως κατά των Ρωμαίων
είναι «το πωλείσθαι καθ’ εκάστην το του Χριστού σώμα και αίμα, παρά των
λεγομένων πνευματικών και αγοράζεσθαι προς υμών των χριστιανών».
Διαμαρτύρεται για το γεγονός αυτό και επικαλείται ως μάρτυρες τον χορό
των αγίων και των αγγέλων. Ζητά από τους άρχοντες τον Κλήρο και τον λαό
να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στον Θεό για να γίνη «η του γένους
ανάκλησις» και να είναι μαζί τους ο Θεός, γιατί διαφορετικά θα πάθουν
χειρότερα από εκείνα που έπαθεν η παλαιά Ιερουσαλήμ, που κυριεύθηκε από
τους εχθρούς. Σαφώς εδώ αναφέρεται στην πτώση της Κωνσταντινουπόλεως,
της νέας Ιερουσαλήμ. Ζητά από τους κατοίκους να μετανοήσουν, γιατί αν
δεν γίνη αυτό, η καταστροφή θα είναι τόσο μεγάλη που όλα τα έθνη και οι
μέλλουσες γενεές θα λένε σε παρόμοιες περιπτώσεις: «μη πάθοιμεν α οι
Ρωμαίοι πεπόνθασιν». Εδώ πρέπει να παρατηρηθή ότι παραμονές της αλώσεως
της Κωνσταντινουπόλεως και της Αυτοκρατορίας οι κάτοικοί της δεν
λέγονταν Βυζαντινοί –που ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους
Φράγκους– αλλά Ρωμαίοι.
Δεν αρκείται, όμως, ο Ιωσήφ Βρυέννιος σε γενικές προτροπές για μετάνοια,
αλλά την συγκεκριμενοποιεί και με αυτόν τον τρόπο αναλύει στην
πραγματικότητα τι θα πη να πωλούν το σώμα και το αίμα του Χριστού,
δηλαδή αναφέρεται στην ανάξια μετάληψη του σώματος και του αίματος του
Χριστού, την τέλεση διαφόρων αμαρτιών από Κληρικούς, μοναχούς και
λαϊκούς, τις οποίες δεν εξομολογούνται και την προδοσία της πίστεως. Με
αυτούς τους τρόπους γίνεται ασέβεια στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.
Δίνει τέσσερεις συμβουλές και κατευθύνσεις μετανοίας.
Η πρώτη είναι οι πνευματικοί να μη λαμβάνουν χρήματα από τους
εξομολογουμένους. Η δεύτερη συμβουλή είναι να μη κρατούν οι Ιερείς
ενέχυρα για τόκους, να μη λαμβάνη κάποιος μοναχός η μονάστρια τόκους,
ούτε οι εκτός της Μονής να κρατούν αδελφάτα πάνω από δύο ο καθένας και
μετά παρέλευση δέκα χρόνων, και να μη κοινωνή κανείς των αχράντων
μυστηρίων από εκείνους που είναι τελώνες και άδικοι, αν δεν αποκαταστήση
και επιστρέψη το αδίκημα. Η τρίτη συμβουλή είναι να μη κοινωνή κανείς
από του σώματος και του αίματος του Χριστού, «της αμαρτίας έτι
ενεργουμένης» –αν δεν έχη μετανοήσει και δεν ελευθερώθηκε από την
αμαρτία– εκτός και εάν μετά την εξομολόγηση είναι βαριά ασθενής προς
θάνατον. Και η τέταρτη συμβουλή είναι «μηδείς ιερέων τοις δυσσεβούσιν
ιερεύσι συλλειτουργή (εννοεί τους λατίνους και λατινόφρονας) μηδέ τις
των κοσμικών αυτούς εκδική».
Και επειδή μερικοί ισχυρίζονταν ότι πριν αποθάνη κανείς θα έπρεπε να
κοινωνήση χωρίς τις αναγκαίες προϋποθέσεις, ο Ιωσήφ Βρυέννιος λέγει ότι
κανένας δεν πήγε στην Κόλαση, επειδή δεν πρόλαβε να κοινωνήση των
Αχράντων Μυστηρίων, την τελευταία στιγμή –εννοείται αφού ζούσε σε
μετάνοια μέσα στην Εκκλησία– αλλά μύριοι κολάσθηκαν «δια το αναξίως
μεταλαβείν». Γι’ αυτό συνιστά στους Χριστιανούς να εξομολογούνται και να
τηρούν τον χρόνο αποχής από την θεία Κοινωνία που θα επιβληθή από τον
πνευματικό για την θεραπεία κάθε αμαρτήματος. Επίσης, μετά βεβαιότητος
λέγει: «κρείσσων γαρ η αποχή τούτου μετ’ ευλαβείας και φόβου, ήπερ η
μετάληψις μετά τόλμης και αναξιότητος, πίστευσον».
Είναι σημαντικός αυτός ο λόγος του μεγάλου διδασκάλου του γένους μας
πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως που δείχνει ποιά είναι τα
πνευματικά αίτια της πτώσεως της Βασιλευούσης των πόλεων και ποιά πρέπει
να είναι η αληθινή ζωή των Κληρικών και Χριστιανών που θέλουν να είναι
και να λέγωνται ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Τα διάφορα δεινά έχουν κυρίως και προ παντός πνευματικά αίτια, έστω κι
αν δεν θέλουμε να τα εντοπίζουμε. Δεν πρέπει να παραμένουμε μόνον σε
πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, αλλά θα πρέπη να
βλέπουμε και την πνευματική διάσταση του θέματος, αφού ο Θεός διευθύνει
την ιστορία. Άλλωστε η χιλιόχρονη Ρωμαϊκή – Βυζαντινή Αυτοκρατορία
διατηρήθηκε τόσα χρόνια, γιατί βίωνε την ορθόδοξη πίστη, αφού το πρότυπό
της, κατά βάση, ήταν ο αγιασμός και η συμμετοχή στην δόξα του Θεού.
Επίσης, από τον προφητικό και πατερικό αυτόν λόγο του Ιωσήφ Βρυεννίου
φαίνεται ότι πρέπει να μάθουμε «πως δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι ήτις
εστιν εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και έδραιωμα της αληθείας» (Α’ Τιμ. γ
, 15). Αυτό αναφέρεται στον κατάλληλο τρόπο προσελεύσεως στα άγια
Μυστήρια, στην προσπάθεια να τηρούμε τις εντολές του Χριστού στην
καθημερινή μας ζωή, και στον αγώνα να διατηρούμε ανόθευτη την ορθόδοξη
πίστη.
Αυτοί οι λόγοι του Ιωσήφ Βρυεννίου αναφέρονται και σε μας, αφού τόσο
στην εθνική, όσο και στην οικογενειακή και προσωπική μας ζωή, πρέπει να
στηριζόμαστε σε πνευματικά θεμέλια. Τα χωρία «μακάριος ο λαός ου εστι
βοηθός Κύριος ο Θεός αυτού» και «μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον
Κύριον» έχουν πνευματική εφαρμογή και συνιστούν τον λεγόμενο πνευματικό
νόμο. Εάν ζούμε απρεπώς, τότε ο Θεός προς παιδαγωγία και από αγάπη
επιτρέπει διάφορα δεινά για να μετανοήσουμε.
Ο προφητικός λόγος του διδασκάλου του γένους μας Ιωσήφ Βρυεννίου είναι
επίκαιρος.
(Πηγή: "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Μάιος 2006)
Διαβάστε περισσότερα κείμενα του σεβασμιωτάτου πατώντας εδώ
RSSκαίγωνται οι Εκκλησίες, να βεβηλώνωνται τα άγια και να δίδωνται τα
ιερά σκεύη στα σκυλιά και «παν το ημέτερον γένος, δουλεία παραδιδόμενον
και μαχαίρα», προσευχόταν στον Θεό να του αποκαλύψη για το που οφείλεται
αυτή η εγκατάλειψη του λαού και «η τοσαύτη του Θεού αγανάκτησις καθ
?μ?ν». Και μετά από πολλές προσευχές βρήκε ποιό είναι το αίτιο και θέλει
να το αποκαλύψη, την ημέρα αυτή, ενώπιον των Βασιλέων και των αρχόντων
και όλου του λαού, γιατί φοβάται, μήπως τιμωρηθή αν σιωπήση. Και η αιτία
της οργής του Θεού και της δικαίας Του αγανακτήσεως κατά των Ρωμαίων
είναι «το πωλείσθαι καθ’ εκάστην το του Χριστού σώμα και αίμα, παρά των
λεγομένων πνευματικών και αγοράζεσθαι προς υμών των χριστιανών».
Διαμαρτύρεται για το γεγονός αυτό και επικαλείται ως μάρτυρες τον χορό
των αγίων και των αγγέλων. Ζητά από τους άρχοντες τον Κλήρο και τον λαό
να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στον Θεό για να γίνη «η του γένους
ανάκλησις» και να είναι μαζί τους ο Θεός, γιατί διαφορετικά θα πάθουν
χειρότερα από εκείνα που έπαθεν η παλαιά Ιερουσαλήμ, που κυριεύθηκε από
τους εχθρούς. Σαφώς εδώ αναφέρεται στην πτώση της Κωνσταντινουπόλεως,
της νέας Ιερουσαλήμ. Ζητά από τους κατοίκους να μετανοήσουν, γιατί αν
δεν γίνη αυτό, η καταστροφή θα είναι τόσο μεγάλη που όλα τα έθνη και οι
μέλλουσες γενεές θα λένε σε παρόμοιες περιπτώσεις: «μη πάθοιμεν α οι
Ρωμαίοι πεπόνθασιν». Εδώ πρέπει να παρατηρηθή ότι παραμονές της αλώσεως
της Κωνσταντινουπόλεως και της Αυτοκρατορίας οι κάτοικοί της δεν
λέγονταν Βυζαντινοί –που ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους
Φράγκους– αλλά Ρωμαίοι.
Δεν αρκείται, όμως, ο Ιωσήφ Βρυέννιος σε γενικές προτροπές για μετάνοια,
αλλά την συγκεκριμενοποιεί και με αυτόν τον τρόπο αναλύει στην
πραγματικότητα τι θα πη να πωλούν το σώμα και το αίμα του Χριστού,
δηλαδή αναφέρεται στην ανάξια μετάληψη του σώματος και του αίματος του
Χριστού, την τέλεση διαφόρων αμαρτιών από Κληρικούς, μοναχούς και
λαϊκούς, τις οποίες δεν εξομολογούνται και την προδοσία της πίστεως. Με
αυτούς τους τρόπους γίνεται ασέβεια στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.
Δίνει τέσσερεις συμβουλές και κατευθύνσεις μετανοίας.
Η πρώτη είναι οι πνευματικοί να μη λαμβάνουν χρήματα από τους
εξομολογουμένους. Η δεύτερη συμβουλή είναι να μη κρατούν οι Ιερείς
ενέχυρα για τόκους, να μη λαμβάνη κάποιος μοναχός η μονάστρια τόκους,
ούτε οι εκτός της Μονής να κρατούν αδελφάτα πάνω από δύο ο καθένας και
μετά παρέλευση δέκα χρόνων, και να μη κοινωνή κανείς των αχράντων
μυστηρίων από εκείνους που είναι τελώνες και άδικοι, αν δεν αποκαταστήση
και επιστρέψη το αδίκημα. Η τρίτη συμβουλή είναι να μη κοινωνή κανείς
από του σώματος και του αίματος του Χριστού, «της αμαρτίας έτι
ενεργουμένης» –αν δεν έχη μετανοήσει και δεν ελευθερώθηκε από την
αμαρτία– εκτός και εάν μετά την εξομολόγηση είναι βαριά ασθενής προς
θάνατον. Και η τέταρτη συμβουλή είναι «μηδείς ιερέων τοις δυσσεβούσιν
ιερεύσι συλλειτουργή (εννοεί τους λατίνους και λατινόφρονας) μηδέ τις
των κοσμικών αυτούς εκδική».
Και επειδή μερικοί ισχυρίζονταν ότι πριν αποθάνη κανείς θα έπρεπε να
κοινωνήση χωρίς τις αναγκαίες προϋποθέσεις, ο Ιωσήφ Βρυέννιος λέγει ότι
κανένας δεν πήγε στην Κόλαση, επειδή δεν πρόλαβε να κοινωνήση των
Αχράντων Μυστηρίων, την τελευταία στιγμή –εννοείται αφού ζούσε σε
μετάνοια μέσα στην Εκκλησία– αλλά μύριοι κολάσθηκαν «δια το αναξίως
μεταλαβείν». Γι’ αυτό συνιστά στους Χριστιανούς να εξομολογούνται και να
τηρούν τον χρόνο αποχής από την θεία Κοινωνία που θα επιβληθή από τον
πνευματικό για την θεραπεία κάθε αμαρτήματος. Επίσης, μετά βεβαιότητος
λέγει: «κρείσσων γαρ η αποχή τούτου μετ’ ευλαβείας και φόβου, ήπερ η
μετάληψις μετά τόλμης και αναξιότητος, πίστευσον».
Είναι σημαντικός αυτός ο λόγος του μεγάλου διδασκάλου του γένους μας
πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως που δείχνει ποιά είναι τα
πνευματικά αίτια της πτώσεως της Βασιλευούσης των πόλεων και ποιά πρέπει
να είναι η αληθινή ζωή των Κληρικών και Χριστιανών που θέλουν να είναι
και να λέγωνται ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Τα διάφορα δεινά έχουν κυρίως και προ παντός πνευματικά αίτια, έστω κι
αν δεν θέλουμε να τα εντοπίζουμε. Δεν πρέπει να παραμένουμε μόνον σε
πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, αλλά θα πρέπη να
βλέπουμε και την πνευματική διάσταση του θέματος, αφού ο Θεός διευθύνει
την ιστορία. Άλλωστε η χιλιόχρονη Ρωμαϊκή – Βυζαντινή Αυτοκρατορία
διατηρήθηκε τόσα χρόνια, γιατί βίωνε την ορθόδοξη πίστη, αφού το πρότυπό
της, κατά βάση, ήταν ο αγιασμός και η συμμετοχή στην δόξα του Θεού.
Επίσης, από τον προφητικό και πατερικό αυτόν λόγο του Ιωσήφ Βρυεννίου
φαίνεται ότι πρέπει να μάθουμε «πως δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι ήτις
εστιν εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και έδραιωμα της αληθείας» (Α’ Τιμ. γ
, 15). Αυτό αναφέρεται στον κατάλληλο τρόπο προσελεύσεως στα άγια
Μυστήρια, στην προσπάθεια να τηρούμε τις εντολές του Χριστού στην
καθημερινή μας ζωή, και στον αγώνα να διατηρούμε ανόθευτη την ορθόδοξη
πίστη.
Αυτοί οι λόγοι του Ιωσήφ Βρυεννίου αναφέρονται και σε μας, αφού τόσο
στην εθνική, όσο και στην οικογενειακή και προσωπική μας ζωή, πρέπει να
στηριζόμαστε σε πνευματικά θεμέλια. Τα χωρία «μακάριος ο λαός ου εστι
βοηθός Κύριος ο Θεός αυτού» και «μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον
Κύριον» έχουν πνευματική εφαρμογή και συνιστούν τον λεγόμενο πνευματικό
νόμο. Εάν ζούμε απρεπώς, τότε ο Θεός προς παιδαγωγία και από αγάπη
επιτρέπει διάφορα δεινά για να μετανοήσουμε.
Ο προφητικός λόγος του διδασκάλου του γένους μας Ιωσήφ Βρυεννίου είναι
επίκαιρος.
(Πηγή: "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Μάιος 2006)
Διαβάστε περισσότερα κείμενα του σεβασμιωτάτου πατώντας εδώ
RSSκαίγωνται οι Εκκλησίες, να βεβηλώνωνται τα άγια και να δίδωνται τα
ιερά σκεύη στα σκυλιά και «παν το ημέτερον γένος, δουλεία παραδιδόμενον
και μαχαίρα», προσευχόταν στον Θεό να του αποκαλύψη για το που οφείλεται
αυτή η εγκατάλειψη του λαού και «η τοσαύτη του Θεού αγανάκτησις καθ
?μ?ν». Και μετά από πολλές προσευχές βρήκε ποιό είναι το αίτιο και θέλει
να το αποκαλύψη, την ημέρα αυτή, ενώπιον των Βασιλέων και των αρχόντων
και όλου του λαού, γιατί φοβάται, μήπως τιμωρηθή αν σιωπήση. Και η αιτία
της οργής του Θεού και της δικαίας Του αγανακτήσεως κατά των Ρωμαίων
είναι «το πωλείσθαι καθ’ εκάστην το του Χριστού σώμα και αίμα, παρά των
λεγομένων πνευματικών και αγοράζεσθαι προς υμών των χριστιανών».
Διαμαρτύρεται για το γεγονός αυτό και επικαλείται ως μάρτυρες τον χορό
των αγίων και των αγγέλων. Ζητά από τους άρχοντες τον Κλήρο και τον λαό
να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στον Θεό για να γίνη «η του γένους
ανάκλησις» και να είναι μαζί τους ο Θεός, γιατί διαφορετικά θα πάθουν
χειρότερα από εκείνα που έπαθεν η παλαιά Ιερουσαλήμ, που κυριεύθηκε από
τους εχθρούς. Σαφώς εδώ αναφέρεται στην πτώση της Κωνσταντινουπόλεως,
της νέας Ιερουσαλήμ. Ζητά από τους κατοίκους να μετανοήσουν, γιατί αν
δεν γίνη αυτό, η καταστροφή θα είναι τόσο μεγάλη που όλα τα έθνη και οι
μέλλουσες γενεές θα λένε σε παρόμοιες περιπτώσεις: «μη πάθοιμεν α οι
Ρωμαίοι πεπόνθασιν». Εδώ πρέπει να παρατηρηθή ότι παραμονές της αλώσεως
της Κωνσταντινουπόλεως και της Αυτοκρατορίας οι κάτοικοί της δεν
λέγονταν Βυζαντινοί –που ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους
Φράγκους– αλλά Ρωμαίοι.
Δεν αρκείται, όμως, ο Ιωσήφ Βρυέννιος σε γενικές προτροπές για μετάνοια,
αλλά την συγκεκριμενοποιεί και με αυτόν τον τρόπο αναλύει στην
πραγματικότητα τι θα πη να πωλούν το σώμα και το αίμα του Χριστού,
δηλαδή αναφέρεται στην ανάξια μετάληψη του σώματος και του αίματος του
Χριστού, την τέλεση διαφόρων αμαρτιών από Κληρικούς, μοναχούς και
λαϊκούς, τις οποίες δεν εξομολογούνται και την προδοσία της πίστεως. Με
αυτούς τους τρόπους γίνεται ασέβεια στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.
Δίνει τέσσερεις συμβουλές και κατευθύνσεις μετανοίας.
Η πρώτη είναι οι πνευματικοί να μη λαμβάνουν χρήματα από τους
εξομολογουμένους. Η δεύτερη συμβουλή είναι να μη κρατούν οι Ιερείς
ενέχυρα για τόκους, να μη λαμβάνη κάποιος μοναχός η μονάστρια τόκους,
ούτε οι εκτός της Μονής να κρατούν αδελφάτα πάνω από δύο ο καθένας και
μετά παρέλευση δέκα χρόνων, και να μη κοινωνή κανείς των αχράντων
μυστηρίων από εκείνους που είναι τελώνες και άδικοι, αν δεν αποκαταστήση
και επιστρέψη το αδίκημα. Η τρίτη συμβουλή είναι να μη κοινωνή κανείς
από του σώματος και του αίματος του Χριστού, «της αμαρτίας έτι
ενεργουμένης» –αν δεν έχη μετανοήσει και δεν ελευθερώθηκε από την
αμαρτία– εκτός και εάν μετά την εξομολόγηση είναι βαριά ασθενής προς
θάνατον. Και η τέταρτη συμβουλή είναι «μηδείς ιερέων τοις δυσσεβούσιν
ιερεύσι συλλειτουργή (εννοεί τους λατίνους και λατινόφρονας) μηδέ τις
των κοσμικών αυτούς εκδική».
Και επειδή μερικοί ισχυρίζονταν ότι πριν αποθάνη κανείς θα έπρεπε να
κοινωνήση χωρίς τις αναγκαίες προϋποθέσεις, ο Ιωσήφ Βρυέννιος λέγει ότι
κανένας δεν πήγε στην Κόλαση, επειδή δεν πρόλαβε να κοινωνήση των
Αχράντων Μυστηρίων, την τελευταία στιγμή –εννοείται αφού ζούσε σε
μετάνοια μέσα στην Εκκλησία– αλλά μύριοι κολάσθηκαν «δια το αναξίως
μεταλαβείν». Γι’ αυτό συνιστά στους Χριστιανούς να εξομολογούνται και να
τηρούν τον χρόνο αποχής από την θεία Κοινωνία που θα επιβληθή από τον
πνευματικό για την θεραπεία κάθε αμαρτήματος. Επίσης, μετά βεβαιότητος
λέγει: «κρείσσων γαρ η αποχή τούτου μετ’ ευλαβείας και φόβου, ήπερ η
μετάληψις μετά τόλμης και αναξιότητος, πίστευσον».
Είναι σημαντικός αυτός ο λόγος του μεγάλου διδασκάλου του γένους μας
πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως που δείχνει ποιά είναι τα
πνευματικά αίτια της πτώσεως της Βασιλευούσης των πόλεων και ποιά πρέπει
να είναι η αληθινή ζωή των Κληρικών και Χριστιανών που θέλουν να είναι
και να λέγωνται ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Τα διάφορα δεινά έχουν κυρίως και προ παντός πνευματικά αίτια, έστω κι
αν δεν θέλουμε να τα εντοπίζουμε. Δεν πρέπει να παραμένουμε μόνον σε
πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, αλλά θα πρέπη να
βλέπουμε και την πνευματική διάσταση του θέματος, αφού ο Θεός διευθύνει
την ιστορία. Άλλωστε η χιλιόχρονη Ρωμαϊκή – Βυζαντινή Αυτοκρατορία
διατηρήθηκε τόσα χρόνια, γιατί βίωνε την ορθόδοξη πίστη, αφού το πρότυπό
της, κατά βάση, ήταν ο αγιασμός και η συμμετοχή στην δόξα του Θεού.
Επίσης, από τον προφητικό και πατερικό αυτόν λόγο του Ιωσήφ Βρυεννίου
φαίνεται ότι πρέπει να μάθουμε «πως δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι ήτις
εστιν εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και έδραιωμα της αληθείας» (Α’ Τιμ. γ
, 15). Αυτό αναφέρεται στον κατάλληλο τρόπο προσελεύσεως στα άγια
Μυστήρια, στην προσπάθεια να τηρούμε τις εντολές του Χριστού στην
καθημερινή μας ζωή, και στον αγώνα να διατηρούμε ανόθευτη την ορθόδοξη
πίστη.
Αυτοί οι λόγοι του Ιωσήφ Βρυεννίου αναφέρονται και σε μας, αφού τόσο
στην εθνική, όσο και στην οικογενειακή και προσωπική μας ζωή, πρέπει να
στηριζόμαστε σε πνευματικά θεμέλια. Τα χωρία «μακάριος ο λαός ου εστι
βοηθός Κύριος ο Θεός αυτού» και «μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον
Κύριον» έχουν πνευματική εφαρμογή και συνιστούν τον λεγόμενο πνευματικό
νόμο. Εάν ζούμε απρεπώς, τότε ο Θεός προς παιδαγωγία και από αγάπη
επιτρέπει διάφορα δεινά για να μετανοήσουμε.
Ο προφητικός λόγος του διδασκάλου του γένους μας Ιωσήφ Βρυεννίου είναι
επίκαιρος.
(Πηγή: "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Μάιος 2006)
Διαβάστε περισσότερα κείμενα του σεβασμιωτάτου πατώντας εδώ
RSSκαίγωνται οι Εκκλησίες, να βεβηλώνωνται τα άγια και να δίδωνται τα
ιερά σκεύη στα σκυλιά και «παν το ημέτερον γένος, δουλεία παραδιδόμενον
και μαχαίρα», προσευχόταν στον Θεό να του αποκαλύψη για το που οφείλεται
αυτή η εγκατάλειψη του λαού και «η τοσαύτη του Θεού αγανάκτησις καθ
?μ?ν». Και μετά από πολλές προσευχές βρήκε ποιό είναι το αίτιο και θέλει
να το αποκαλύψη, την ημέρα αυτή, ενώπιον των Βασιλέων και των αρχόντων
και όλου του λαού, γιατί φοβάται, μήπως τιμωρηθή αν σιωπήση. Και η αιτία
της οργής του Θεού και της δικαίας Του αγανακτήσεως κατά των Ρωμαίων
είναι «το πωλείσθαι καθ’ εκάστην το του Χριστού σώμα και αίμα, παρά των
λεγομένων πνευματικών και αγοράζεσθαι προς υμών των χριστιανών».
Διαμαρτύρεται για το γεγονός αυτό και επικαλείται ως μάρτυρες τον χορό
των αγίων και των αγγέλων. Ζητά από τους άρχοντες τον Κλήρο και τον λαό
να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στον Θεό για να γίνη «η του γένους
ανάκλησις» και να είναι μαζί τους ο Θεός, γιατί διαφορετικά θα πάθουν
χειρότερα από εκείνα που έπαθεν η παλαιά Ιερουσαλήμ, που κυριεύθηκε από
τους εχθρούς. Σαφώς εδώ αναφέρεται στην πτώση της Κωνσταντινουπόλεως,
της νέας Ιερουσαλήμ. Ζητά από τους κατοίκους να μετανοήσουν, γιατί αν
δεν γίνη αυτό, η καταστροφή θα είναι τόσο μεγάλη που όλα τα έθνη και οι
μέλλουσες γενεές θα λένε σε παρόμοιες περιπτώσεις: «μη πάθοιμεν α οι
Ρωμαίοι πεπόνθασιν». Εδώ πρέπει να παρατηρηθή ότι παραμονές της αλώσεως
της Κωνσταντινουπόλεως και της Αυτοκρατορίας οι κάτοικοί της δεν
λέγονταν Βυζαντινοί –που ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους
Φράγκους– αλλά Ρωμαίοι.
Δεν αρκείται, όμως, ο Ιωσήφ Βρυέννιος σε γενικές προτροπές για μετάνοια,
αλλά την συγκεκριμενοποιεί και με αυτόν τον τρόπο αναλύει στην
πραγματικότητα τι θα πη να πωλούν το σώμα και το αίμα του Χριστού,
δηλαδή αναφέρεται στην ανάξια μετάληψη του σώματος και του αίματος του
Χριστού, την τέλεση διαφόρων αμαρτιών από Κληρικούς, μοναχούς και
λαϊκούς, τις οποίες δεν εξομολογούνται και την προδοσία της πίστεως. Με
αυτούς τους τρόπους γίνεται ασέβεια στο Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.
Δίνει τέσσερεις συμβουλές και κατευθύνσεις μετανοίας.
Η πρώτη είναι οι πνευματικοί να μη λαμβάνουν χρήματα από τους
εξομολογουμένους. Η δεύτερη συμβουλή είναι να μη κρατούν οι Ιερείς
ενέχυρα για τόκους, να μη λαμβάνη κάποιος μοναχός η μονάστρια τόκους,
ούτε οι εκτός της Μονής να κρατούν αδελφάτα πάνω από δύο ο καθένας και
μετά παρέλευση δέκα χρόνων, και να μη κοινωνή κανείς των αχράντων
μυστηρίων από εκείνους που είναι τελώνες και άδικοι, αν δεν αποκαταστήση
και επιστρέψη το αδίκημα. Η τρίτη συμβουλή είναι να μη κοινωνή κανείς
από του σώματος και του αίματος του Χριστού, «της αμαρτίας έτι
ενεργουμένης» –αν δεν έχη μετανοήσει και δεν ελευθερώθηκε από την
αμαρτία– εκτός και εάν μετά την εξομολόγηση είναι βαριά ασθενής προς
θάνατον. Και η τέταρτη συμβουλή είναι «μηδείς ιερέων τοις δυσσεβούσιν
ιερεύσι συλλειτουργή (εννοεί τους λατίνους και λατινόφρονας) μηδέ τις
των κοσμικών αυτούς εκδική».
Και επειδή μερικοί ισχυρίζονταν ότι πριν αποθάνη κανείς θα έπρεπε να
κοινωνήση χωρίς τις αναγκαίες προϋποθέσεις, ο Ιωσήφ Βρυέννιος λέγει ότι
κανένας δεν πήγε στην Κόλαση, επειδή δεν πρόλαβε να κοινωνήση των
Αχράντων Μυστηρίων, την τελευταία στιγμή –εννοείται αφού ζούσε σε
μετάνοια μέσα στην Εκκλησία– αλλά μύριοι κολάσθηκαν «δια το αναξίως
μεταλαβείν». Γι’ αυτό συνιστά στους Χριστιανούς να εξομολογούνται και να
τηρούν τον χρόνο αποχής από την θεία Κοινωνία που θα επιβληθή από τον
πνευματικό για την θεραπεία κάθε αμαρτήματος. Επίσης, μετά βεβαιότητος
λέγει: «κρείσσων γαρ η αποχή τούτου μετ’ ευλαβείας και φόβου, ήπερ η
μετάληψις μετά τόλμης και αναξιότητος, πίστευσον».
Είναι σημαντικός αυτός ο λόγος του μεγάλου διδασκάλου του γένους μας
πριν την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως που δείχνει ποιά είναι τα
πνευματικά αίτια της πτώσεως της Βασιλευούσης των πόλεων και ποιά πρέπει
να είναι η αληθινή ζωή των Κληρικών και Χριστιανών που θέλουν να είναι
και να λέγωνται ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Τα διάφορα δεινά έχουν κυρίως και προ παντός πνευματικά αίτια, έστω κι
αν δεν θέλουμε να τα εντοπίζουμε. Δεν πρέπει να παραμένουμε μόνον σε
πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, αλλά θα πρέπη να
βλέπουμε και την πνευματική διάσταση του θέματος, αφού ο Θεός διευθύνει
την ιστορία. Άλλωστε η χιλιόχρονη Ρωμαϊκή – Βυζαντινή Αυτοκρατορία
διατηρήθηκε τόσα χρόνια, γιατί βίωνε την ορθόδοξη πίστη, αφού το πρότυπό
της, κατά βάση, ήταν ο αγιασμός και η συμμετοχή στην δόξα του Θεού.
Επίσης, από τον προφητικό και πατερικό αυτόν λόγο του Ιωσήφ Βρυεννίου
φαίνεται ότι πρέπει να μάθουμε «πως δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι ήτις
εστιν εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και έδραιωμα της αληθείας» (Α’ Τιμ. γ
, 15). Αυτό αναφέρεται στον κατάλληλο τρόπο προσελεύσεως στα άγια
Μυστήρια, στην προσπάθεια να τηρούμε τις εντολές του Χριστού στην
καθημερινή μας ζωή, και στον αγώνα να διατηρούμε ανόθευτη την ορθόδοξη
πίστη.
Αυτοί οι λόγοι του Ιωσήφ Βρυεννίου αναφέρονται και σε μας, αφού τόσο
στην εθνική, όσο και στην οικογενειακή και προσωπική μας ζωή, πρέπει να
στηριζόμαστε σε πνευματικά θεμέλια. Τα χωρία «μακάριος ο λαός ου εστι
βοηθός Κύριος ο Θεός αυτού» και «μακάριοι πάντες οι φοβούμενοι τον
Κύριον» έχουν πνευματική εφαρμογή και συνιστούν τον λεγόμενο πνευματικό
νόμο. Εάν ζούμε απρεπώς, τότε ο Θεός προς παιδαγωγία και από αγάπη
επιτρέπει διάφορα δεινά για να μετανοήσουμε.
Ο προφητικός λόγος του διδασκάλου του γένους μας Ιωσήφ Βρυεννίου είναι
επίκαιρος.
(Πηγή: "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Μάιος 2006)
Διαβάστε περισσότερα κείμενα του σεβασμιωτάτου πατώντας εδώ
RSS
________
Orasi mailing list
________
Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net
διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__________
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
__________
Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο
ρεπερτόριο επισκεφθείτε το
http://www.isobitis.com
_____________
