Χρήστος Μάρτσος "Που Πεθαίνουμε Ρέ Φίλε...
Συνήθως σε ρωτώ για το "Πού Ζούμε"... Σήμερα όμως, κόντρα στο εορταστικό πνεύμα των ημερών, ή μάλλον, ακριβώς εξαιτίας αυτού, θέλω να σου μιλήσω για το Που Πεθαίνουμε Ρέ Φίλε, σαν άτομα, σαν οικογένειές και σαν έθνος. Και πρέπει να μ' ακούσεις, γιατί το θέμα, δυστυχώς, το κατέχω καλά. Όπως ίσως γνωρίζεις είμαι Έλληνας παντρεμένος με Αγγλίδα. Κι απ'όλες τις διαφορές στον πολιτισμό και την κουλτούρα μεταξύ των "Ξενέρωτων" και των "Μεσογειακών" καμία δεν είναι πιο τρανταχτή απ' ότι αυτή στο θέμα της οδικής ασφάλειας και συμπεριφοράς. Αν θέλεις αποδείξεις, ορίστε μια. Η Μεγάλη Βρετανία έχει κι επίσημα πλέον τους ασφαλέστερους δρόμους στην Ευρώπη, σε θλιβερή αντίθεση με την Ελλάδα που "μάχεται" με την Βουλγαρία και την Ρουμανία για τον αποτρόπαιο τίτλο των πιο θανατηφόρων δρόμων στην Γηραιά Ήπειρο. Θυμάμαι μια έκφραση που είχα ακούσει από μια Αγγλίδα γιαγιά να λέει στο εγγονάκι της: "Wear clean underwear because you could be hit by a bus" που μεταφράζεται σε: "Να φοράς καθαρά εσώρουχα σε περίπτωση που σε χτυπήσει κάποιο λεωφορείο". Πέρα από τους φανερούς "λόγους υγιεινής" πίσω από την παρότρυνση, αυτό που μου είχε κάνει ιδιάιτερη εντύπωση ήταν ότι η πιθανότητα του "να σε χτυπήσει κάποιο λεωφορείο" στην Αγγλία θεωρείται, προφανώς, τόσο μηδαμινή που την χρησιμοποιούν "χαριτολογώντας" σε σχήματα λόγου. "Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί"...λέει μια δική μας παροιμία. Πιστεύω όμως πως είναι εδώ ακριβώς όπου πρέπει να μιλήσουμε και για το "σχοινί" και για τα αμέτρητα θύματα του, αν επιθυμούμε κάποια στιγμη να "κόψουμε" την θηλειά που μας στραγγαλίζει. Σε αντίθεση με το εγγονάκι της Αγγλίδας γιαγιάς, εμένα με χτύπησε όντως ένα λεωφορείο σε ηλικία 9 ετών. Ηταν όταν σχόλασα απο την τάξη μου, ακριβώς έξω από το 94 δημοτικό σχολείο Θεσ/νίκης και παραδόξως επέζησα. Η μητέρα μου δεν στάθηκε τόσο τυχερή όταν, 3 χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε από διερχόμενο λεωφορείο άλλης γραμμής, καθώς διέσχιζε πεζή, κάπου κοντά στην Τσιμισκή, ετών 33. Έχω χάσει μέσα στα χρόνια ένα "σωρό" ξαδέρφια, αδερφικούς φίλους κι αναρίθμητους γνωστούς σε αυτοκινητιστικά δυστύχηματα. Δεν γνωρίζω ούτε έναν άνθρωπο που να μην έχει επίσης επηρεαστεί απο τον χαμό κάποιου δικού του συγγενή, φίλου ή γνωστού από τροχαίο. Οι αναμνήσεις μου είναι σχεδόν όμοιες κι εξίσου τραγικές με αυτές των προσφύγων από έμπόλεμες ζώνες, οι ιστορίες μου γεμάτες με ονόματα ανθρώπων που χάθηκαν πρώιμα κι άδικα, ανθρώπων που, όταν τους ανακαλώ, τους θυμάμαι πια μόνο με την μορφή των ξεθωριασμένων πρόσωπων τους σε σκονισμένες φωτογραφίες, οι ψυχές τους, εγκλωβισμένες θαρείς σε μια παλιά στιγμή, με κοιτούν για λίγο κάθε φορά που προσπερνώ μπροστά από την κορνίζα τους σε κάποιο ράφι...Αυτοί οι άνθρωποι θα πρεπε να βρίσκονται ακόμη κοντά μου. "Τι φταίει"... Φταίνε οι άπειρες κακοτεχνίες στους δρόμους, η συνεχής και διαρκής ατιμωρησία όσων εγκληματιών "παρέδωσαν" αυτα τα "δημόσια έργα-καρμανιολές" αλλά κι αυτών που δέχτηκαν και τα "παρέλαβαν"ως "καλώς έχει". Φταίει η φοροεισπρακτική κι οχι προληπτική "πολιτική" της τροχαίας που "στήνει" τις κάμερες καταγραφής υπερβολικής ταχύτητας στο "τέρμα" των σημείων στα οποία μπορείς να την αναπτύξεις και όχι στην αρχή τους έτσι να σε αποτρέψει να το κάνεις. Φταίει που δεν "μπορείς" να φοράς ζώνη ή που "φοράς" στον αγκώνα κάτι το οποίο είναι όφθαλμοφανέστατα σχεδιασμένο να προστατεύει το (έστω και άδειο σου) κεφάλι. Φταίει η έλειψη οδικής (και όχι μόνο) παιδείας, που σημαίνει, πως τελικά (και με κάποια δόση αόριστης "ανακούφισης"), "φταίει το ίδιο το σύστημα" που παράγει καφρους για οδηγούς σ' ένα κράτος που παράγει κρετίνους για υπήκοους. Φταίει πως το αυτοκίνητο είναι ένας "μεγεθυντικός ή παραμορφωτικός φακός" του συλλογικού"Εθνικού" ευατού μας και, ως τέτοιος, μας μετατρέπει αυτόματα από "Ελληνες" σε "Ελληναράδες". Κι αυτό ξεκινά να ισχύει από τον τρόπο και τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε τα αυτοκινήτα μας εκτονώνωντας τα απωθημένα και τα κόμπλεξ μας, περνάει μέσα από τον άξεστο κι αγενή τρόπο με τα οποία τα οδηγούμε, σταματά για λίγο στον γελοίο κι εγώκεντρικό τρόπο με τον οποίο τα (διπλό-τριπλό)-παρκάρουμε πάνω στα πεζοδρόμια και τις διαβάσεις, στις θέσεις και τις ράμπες ΑΜΕΑ, πριν καταλήξει, "αναπόφευκτα" κι αμετάκλητα στο αδιαίρετο συνοθύλευμα μέταλου και σάρκας μιας πλαγιομετωπικής σύγκρουσης... Οι στατιστικές μιλάνε μόνες τους. "Η Ελλάδα, εξακολουθεί να παρουσιάζει σημαντικά υψηλότερο αριθμό θανάτων από τροχαία ατυχήματα ανά εκατ. κατοίκων (73 και 74 αντίστοιχα για το 2014 και το 2015), σε σχέση με τον μέσο όρο της ΕΕ (51 και 51,5 για τα αντίστοιχα έτη). Πίσω από τα αριθμητικά στοιχεία και τις στατιστικές υπάρχουν σύζυγοι, γονείς, παιδιά, αδέλφια, συνάδελφοι και φίλοι που πενθούν. Φταίει και η άτυχη επιλογή των λέξεων με τις οποίες απαξιώνουμε κι επικοινωνούμε αυτή την τραγωδία. Μιλάμε για "Φόρο Αίματος στην "κάθε επετειακή έξοδο". Σε κάθε μας ταξίδι πληρώνουμε στα διόδια του Άδη με τις ψυχές αγαπημένων μας για αντίτιμο. Αυτό το Πάσχα "δώσαμε" 33 νεκρους και 400 τραυματιες. Περισσότερους από όσους σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν στην τρομοκρατική επίθεση των Βρυξελλών που σόκαρε τον κόσμο! Πάνω απ'ολα όμως φταίει το ότι η αέναη επανάληψη ενός αφύσικου και παράλογου δράματος μας "εκπαίδευσε" τελικά στην μοιρολατρίκή αποδοχή πως αυτή η καθημερινή σφαγή δικών μας ανθρώπων είναι μια "λογικη κι αναμενόμενη" Νόρμα, made in Greece. Κι έτσι "απλά και βολικά", δεν κάνουμε κάτι, δεν απαιτούμε τίποτε για να αλλάξει. Προσευχόμαστε μονάχα πως όταν χτυπήσει άγρια το τηλέφωνο στις 3 τα ξημερώματα, θα' ναι του γείτονα και όχι το δικό μας... Μπορεί να μην μάθουμε ή να μην εκτιμήσουμε ποτέ το "Πού ζούμε" ρε φίλε, μπορώ όμως να σου πω, με απόλυτη βεβαιοτητα, παραθέτωντας αμέτρητα στοιχεία και βιώματα, πως και ατομικά και σαν Έθνος ψυχοραγούμε και πεθαίνουμε καθημερινά επάνω σ' ένα άσχημα ασφαλτοστρωμένο ναρκοπέδιο...." https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1347624271960468&id=100001387237472&comment_id=1348180331904862&_rdr#1348180331904862 ________ Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ Εναλλακτικό αρχείο: http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __________ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ _____________ Κατάλογος ηχητικών βιβλίων για ανάγνωση http://www.hostvis.net/audiobooks/katalogos.xls Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών ____________
