Κωνσταντινούπολη, η πόλη που ανήκει σε όσους τη νιώθουν και την
αγαπούν (άρθρο του Στέλιου Ελληνιάδη)
Posted by sarant στο 9 Ιανουαρίου, 2018
5 Votes
Την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς συνάντησα τον φίλο Στέλιο Ελληνιάδη.
Κρατούσε το τελευταίο φύλλο του «Δρόμου της Αριστεράς» και μου έδειξε
το άρθρο που θα σας παρουσιάσω σήμερα -«το καλύτερο άρθρο που έχω
γράψει για την Κωνσταντινούπολη», είπε. «Θα το βάλω στο ιστολόγιο
κάποια στιγμή», του είπα. Καθώς χτες είχα ταξίδι και δεν προλάβαινα
να γράψω άρθρο, θεώρησα πως είναι κατάλληλη η στιγμή για την
αναδημοσίευση.
Ο Στέλιος, που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, κρατάει στον Δρόμο
της Αριστεράς ένα δισέλιδο που έχει τον τίτλο «Περίπτερο Ιδεών». Το
άρθρο δημοσιεύτηκε, φυσικά, και στον ιστότοπο της εφημερίδας.
Κωνσταντινούπολη, η πόλη που ανήκει σε όσους τη νιώθουν και την αγαπούν
Η Νέα Υόρκη είναι αμερικάνικη, η Μόσχα ρώσικη, το Παρίσι γαλλικό, το
Λονδίνο αγγλικό, το Βερολίνο γερμανικό, η Αθήνα ελληνική. Η
Κωνσταντινούπολη, όμως, ενώ βρίσκεται μέσα και κατοικείται από
πολίτες του τουρκικού κράτους, βασικά Τούρκους και Κούρδους, δεν
είναι τουρκική. Όπως δεν είναι ελληνική, ρωμαϊκή, φράγκικη,
οθωμανική, πολυθεϊκή, χριστιανική ορθόδοξη, αιρετική ή καθολική,
μουσουλμανική, ούτε βέβαια ρώσικη, αρμένικη ή εβραϊκή. Είχε
αυτοκράτορες και αυτοκρατόρισσες, σουλτάνους και σουλτάνες, πρίγκιπες
και πριγκίπισσες, Ιταλούς, Μακεδόνες, Ίσαυρους, Ιλλυριούς, Σλάβους,
Θράκες, 'Ιβηρες, Χαζάρους, Έλληνες, Αρμένιους, Γαλάτες, Πέρσες,
Άραβες, Οθωμανούς, Τούρκους, από πολλές φυλές και εθνότητες
(Παφλαγόνες, Δάκες, Φρύγες, Λυδούς, Πάρθους, Κούρδους κ.ά.). Κανένας
από τους 91 αυτοκράτορες και τους 36 σουλτάνους, συν τις συμβίες
τους, δεν έμεινε στην ιστορία με αναφορά στην εθνική του καταγωγή, με
εξαίρεση τον Λέοντα Γ΄ τον Ίσαυρο, τον Λέοντα Δ΄ τον Χάζαρο και την
Ειρήνη την Αθηναία. Ασφαλώς, η παράλειψη αυτή οφείλεται στο ό,τι οι
αυτοκρατορίες αυτές, με συνολική διάρκεια ζωής 1600 χρόνια, ήταν
πολυεθνικές και όχι εθνικές. Αλλά, αυτό ακριβώς το γεγονός συνέτεινε
ώστε η Πόλη να αποκτήσει μέσα σε 16 αιώνες ένα χαρακτήρα, μία «φύση»
μοναδική και ξεχωριστή, η οποία όσο κι αν συμπιέζεται και
παραβιάζεται παραμένει υπαρκτή και αισθητή ακόμα και από τον πιο αδαή
κάτοικο ή επισκέπτη. Καθένας μπορεί να την αισθανθεί δική του, να τη
νιώσει ελληνική, τούρκικη, οικουμενική ή ατομικά προσωπική. Κάτι που
δεν ισχύει για καμία άλλη πόλη του κόσμου, όσα θέλγητρα κι αν έχει.
Μάταια προσπαθούν οι εθνικιστές να τη στριμώξουν μέσα στα κουτάκια τους.
Ατενίζοντας την Αγία Σοφία (φωτο Στ. Ελληνιάδης, 2002)
Η πόλη όλων
Η Κωνσταντινούπολη έχει τον δικό της πολιτισμό χωρίς να είναι πάντα η
ίδια. Πολλοί Τούρκοι, παλιοί της κάτοικοι και καλλιεργημένοι αστοί,
νοσταλγούν τους Έλληνες που ξεριζώθηκαν γιατί η παρουσία μας
συμβόλιζε τη διαχρονική Κωνσταντινούπολη. Δεν τους λείπουμε για την
οικονομική μας συνδρομή στον πλούτο της πόλης, η οποία έτσι κι αλλιώς
στην τελευταία φάση της ανθηρής μας κοινότητας δεν ήταν πια τόσο
καθοριστική, αφού η πόλη μεγάλωνε και η συμμετοχή μας μίκραινε.
Μάλιστα, σήμερα, ακόμα κι αν δεν είχαμε φύγει, θα ήμασταν πολύ λίγοι
ανάμεσα στα 15-17 εκατομμύρια που την έχουν κατακλύσει. Μας
νοσταλγούν γιατί η τουρκοποίηση, εκ προθέσεως και εκ των πραγμάτων,
αντιβαίνει στον ενσωματωμένο οικουμενικό υπερεθνικό χαρακτήρα της
Πόλης. Οι περί ου ο λόγος Τούρκοι ξέρουν τι αξία έχει αυτή η
φυσιογνωμία της Πόλης και αυτήν επιθυμούν να έχει. Αυτή τους γεμίζει
κι αυτήν έχουν ανάγκη να διαφυλάξουν από την κακοποίηση και την
αλλοίωση. Τη θεωρούν στολίδι της χώρας τους με βάση την ιστορία της.
Γι' αυτό νοσταλγούν τους «Ρουμ», τους «μειονοτικούς», τους
«γκιαούρηδες» που έλεγαν οι φανατισμένοι εθνικιστές. Γι' αυτό δεν
θέλουν να φύγει το Πατριαρχείο. Γι' αυτό δεν ενοχλούνται καθόλου όταν
κάποιος αποκαλεί την πόλη τους Κωνσταντινούπολη. Και γι' αυτό
διαμαρτύρονται και αντιστέκονται με μεγάλο ρίσκο στην ανέγερση των
ουρανοξυστών και την «αξιοποίηση» του πάρκου Γκεζί. Όχι μόνο για τους
περιβαλλοντικούς λόγους που αγωνίζονται οι ευαίσθητοι άνθρωποι σε
κάθε μέρος του κόσμου. Η υπεράσπιση της αισθητικής της Πόλης έχει και
μία άλλη διάσταση, διιστορική και υποδόρια, που κάνει τους πολίτες να
συνταράσσονται όταν οι εξουσίες και τα οργανωμένα συμφέροντα ασελγούν
πάνω της.
Με την εμπειρία που έχουμε, φοβάμαι ότι αν η Πόλη είχε κατοχυρωθεί
στην Ελλάδα, κάτι που εξ αρχής δεν αποκλειόταν εντελώς στο πλαίσιο
της μικρασιατικής εκστρατείας, μπορεί να της είχαμε προκαλέσει
μεγαλύτερες βλάβες απ' αυτές που υπέστη από τα «ξένα χέρια -που-
είναι μαχαίρια» όπως λέει το εξαίρετο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη
δοσμένο σπαρακτικά από την Καίτη Γκρέυ. Αν δούμε τι απέμεινε από τις
ομορφιές της Αθήνας, τα αρχαία πάνω στα οποία χτίστηκαν οι
πολυκατοικίες, τα νεοκλασικά του Τσίλερ και των άλλων σπουδαίων
αρχιτεκτόνων που κατεδαφίστηκαν και των ποταμών που μπαζώθηκαν και
τσιμεντώθηκαν, εύκολα βγάζουμε συμπέρασμα. Η Ακρόπολη σώθηκε μάλλον
επειδή έτυχε να είναι ψηλά πάνω στο βράχο. Αν ήταν στην Κυψέλη, το
Παγκράτι ή τον Κολωνό. Όταν βλέπουμε πώς χτίσαμε τις σύγχρονες πόλεις
μας και ότι συνεχίζεται αδιάκοπα ο βιασμός των νησιών, των ακτών και
των δασών μας, τι να υποθέσουμε, ότι θα φερόμασταν καλύτερα στην Πόλη;
Γιατί Ιστανμπούλ;
Βασιλική και Στυλιανός Ελληνιάδης του Κωνσταντίνου και της Χρυσάνθης
(Foto Isik, Beyoglu, 1956)
Όχι μόνο για γεωστρατηγικούς λόγους, ο Κεμάλ, στην προσπάθειά του να
καλλιεργήσει, να επιβάλλει και να αναδείξει τη συνείδηση του
«τουρκισμού» στον μουσουλμανικό πληθυσμό, ως απαραίτητη προϋπόθεση
για τη δημιουργία και στερέωση ενός τουρκικού εθνικού κράτους,
αποφάσισε να εγκαταστήσει την πρωτεύουσά του στην Άγκυρα, στα
ενδότερα, σε μια νέα, καθαρά τουρκική πόλη. Ίσως και να πίστευε
ανομολόγητα ότι η Πόλη έπρεπε να μείνει αυτό που είναι, να ανήκει,
βέβαια, στο νέο τουρκικό κράτος, να διοικείται από Τούρκους, αλλά να
μην χάσει το «είναι» της, τον κοσμοπολιτισμό της. Γιατί άραγε έκανε
το ανοσιούργημα -για τους μουσουλμάνους, να μετατρέψει την Αγία
Σοφία, από περίοπτο τζαμί που ήταν επί 450 χρόνια σε μουσείο; Γιατί
διάλεξε το «Ιστανμπούλ», που ήξερε ότι προέρχεται από το
«Εις-την-πόλιν», όπως προφερόταν σαν μία λέξη, και όχι το
«Ισλάμ-μπολ» που ήθελαν οι μουσουλμάνοι; Και γιατί προτιμούσε ο ίδιος
να ζει -και να πεθάνει- στην Πόλη και όχι στην πρωτεύουσα που ίδρυσε
αυτοπροσώπως;
Δεν αιτιολογούνται όλα με απόλυτους συλλογισμούς. Ίσως να έχει δίκιο
ο Κώστας Βίρβος που μιλάει για «μέρη μαγικά» στο τραγούδι
«Κωνσταντινούπολις» που ερμήνευσε υπέροχα ο Στέλιος Καζαντζίδης, σε
δισκάκι 45 στροφών, το 1961. Μπορεί τίποτα απ' όλ' αυτά, τα λογικά,
να μην εξηγούν επαρκώς αυτή τη μαγεία που αισθάνεται κανείς στην
Πόλη, είτε Έλληνας είναι, είτε Τούρκος, είτε Κούρδος, είτε Αρμένης,
είτε Εβραίος, είτε ξένος. Αλλά στα μεταφυσικά δεν είμαι καλός.
Η πόλη των 27 αιώνων!
Η ιστορία δείχνει ότι το μικρό γίνεται μεγάλο και το μεγάλο γίνεται
μικρό. Και μπορεί κανείς να δει και μέσα απ' αυτό το πρίσμα την
Κωνσταντινούπολη. Πώς ένας μικρός αρχικός εποικισμός, για τον οποίο
μας άφησε πληροφορίες ο Ηρόδοτος, που δημιουργήθηκε από λίγους
ανθρώπους και λίγα πλοία, έμελλε να αποκτήσει τέτοιες αδιανόητες
διαστάσεις και προεκτάσεις σε βάθος χιλιετιών. Το μικρό Βυζάντιο, με
συνολική διάρκεια ζωής γύρω στα χίλια χρόνια, μεγάλωσε και έγινε μια
σημαντική πόλη-κράτος που είχε τον έλεγχο του Βοσπόρου με ό,τι καλό
συνεπαγόταν αυτό και με ό,τι μπελάδες προκαλούσε στους κτήτορές του.
Μετά, οι Ρωμαίοι, με τον Κωνσταντίνο, τον αποκαλούμενο Μέγα, το
κατέστησαν πρωτεύουσα μιας αχανούς αυτοκρατορίας για πάνω από χίλια
εκατό χρόνια. Και με τη σειρά τους, οι Οθωμανοί, έκαναν την ίδια πόλη
κέντρο της δικής τους αυτοκρατορίας για άλλα 470 χρόνια. Και, εδώ και
εκατό σχεδόν χρόνια, η πόλη αυτή, στο ίδιο μέρος, μόνο πολύ πιο
μεγάλη, ζει την τέταρτη ζωή της, συμπληρώνοντας μια αδιάλειπτη
-σημαντική σε παγκόσμια κλίμακα- παρουσία δυόμιση χιλιάδων χρόνων.
Και σ' αυτό είναι μοναδική. Δεν υπάρχει καμία άλλη πόλη με τα ίδια
εύσημα. Σημαντικές πόλεις προϋπήρχαν. Όμως, όλες, καταστράφηκαν,
εγκαταλείφθηκαν, υποβαθμίστηκαν, ατρόφησαν ή εξαφανίστηκαν από το
χάρτη. Μερικές αναγεννήθηκαν μετά από αιώνες, αλλά καμία δεν έπαιξε
κεντρικό ρόλο για πάνω από δύο χιλιετίες χωρίς κενά. Άλλαζε ο κόσμος,
άλλαζαν οι κάτοικοί της, άλλαζαν τα κράτη στα οποία ανήκε, άλλαζαν οι
κουλτούρες, οι γλώσσες, οι θρησκείες, τα πολιτικά συστήματα, άλλαζε η
αρχιτεκτονική της, άλλαζε ό,τι μπορεί να αλλάξει κι όμως, η πόλη
παρέμενε δεσπόζουσα, γι' αυτό πολλοί τη θεωρούν ως την πόλη των
πόλεων. Κι αυτό το περιγράφει και το αποδεικνύει με ένα δικό της
τρόπο η Bettany Hughes με το κατακαίνουργιο 866 σελίδων βιβλίο της
«Κωνσταντινούπολη - Μια ιστορία τριών πόλεων» (μετάφραση Χρήστου
Καψάλη, εκδ. Ψυχογιός).
Η συγγραφέας δεν λέει την ιστορία των κρατών και των αυτοκρατοριών
που εδράζονται στην Πόλη. Γι' αυτά έχουν γραφτεί αμέτρητοι τόμοι.
Βλέπει την Πόλη ως μία ξεχωριστή οντότητα, με δική της ζωή μέσα σε
ένα πελώριο ωκεανό ιστορικών γεγονότων. Και επιλέγει, προσεκτικά
συναρθρωμένα, εκείνα τα χαρακτηριστικά και εκείνα τα συμβάντα που
διαμορφώνουν και επιβεβαιώνουν αυτή την ταυτότητα.
Βυζάντιο και «Βυζάντιο»
Εμείς, οι Κωνσταντινουπολίτες, νομίζω ότι έχουμε έντονη αυτή την
αίσθηση, ότι ζούσαμε σε μια πόλη που όμοιά της, και δεν εννοώ μόνο
την προφανή ομορφιά της, δεν έχει υπάρξει στον κόσμο. Οι
περισσότεροι, όχι αδικαιολόγητα, αποδίδουν αυτή την αίσθηση στο
γεγονός ότι η Πόλη συμβολίζει το μεγαλείο της χριστιανικής Ανατολικής
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που καθιερώθηκε να αποκαλείται Βυζαντινή
πολλά χρόνια μετά την άλωση το 1453. Βέβαια, μ' αυτή την ιστορική
αυθαιρεσία ήρθε στο προσκήνιο για να μείνει για πάντα το ξεχασμένο
Βυζάντιο, η αποικία των Μεγαρέων, που ήταν πολύ μικρή, αλλά ίσως
χωρίς αυτήν να μην είχε ποτέ επιλεγεί η τοποθεσία για να γίνει η
πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κατά τη μετακόμισή της
ανατολικά. Ούτε ήταν αυτό στις αληθινές προθέσεις αυτών που
υιοθέτησαν εκ των υστέρων, και ερήμην των «Βυζαντινών» αυτή την
ονομασία που σκαρφίστηκε, το 1557, ο ιστορικός Ιερώνυμος Βολφ. Απ'
ό,τι φάνηκε στην εξέλιξη, η αλλαγή της ονομασίας της αυτοκρατορίας
από Ανατολική Ρωμαϊκή σε Βυζαντινή βόλεψε τόσο τους Δυτικούς όσο και
τους Ανατολικούς που αμφότεροι την υιοθέτησαν με προθυμία. Οι πρώτοι
γιατί θέλησαν να υποβαθμίσουν την πολιτισμική αξία του Βυζαντίου
αποκόβοντάς το από την «οικογένεια» της Δύσης, οπότε έπρεπε να
λησμονηθεί ότι επρόκειτο για το μεγαλύτερο τμήμα της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας, ότι εκεί εδραιώθηκε ο χριστιανισμός και ότι ο ανθός
της βυζαντινής κουλτούρας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Αναγέννηση που
ουσιαστικά έβγαλε την Ευρώπη από το σκοτεινό Μεσαίωνα. Με λίγες
εξαιρέσεις, οι δυτικοί καθεστωτικοί διανοούμενοι που γράφουν την
επίσημη ιστορία επιδίωξαν και κατάφεραν να υποβαθμίσουν το Βυζάντιο
τόσο με την αλλαγή του ονόματος της αυτοκρατορίας όσο και με την
μεροληπτική ερμηνεία της ιστορικής πραγματικότητας. Οι δεύτεροι, οι
Ρωμαίοι ή Ρωμιοί, απόγονοι των «Βυζαντινών», θεωρώντας αιρετικούς
τους παπικούς της Δύσης με ανακούφιση αποδέχτηκαν τη νέα
ονοματοδοσία, έστω κι αν αποτελεί καθαρή παραποίηση, που τους
διαχώριζε από τους σχισματικούς, αν και ποτέ δεν απαρνήθηκαν την
ταυτότητα του Ρωμιού, δηλαδή του πολίτη της Ανατολικής Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας, η οποία εν τέλει ταυτίστηκε με την ταυτότητα του
Έλληνα, κάτι που κάποτε αποτελούσε ποινικά κολάσιμη επιλογή.
Μια πόλη, τρία ονόματα
Προσωπικά, όσο πιο πολύ ασχολούμαι με την Πόλη τόσο πιο συχνά νιώθω
να με ξεπερνάει και να με πνίγει η έκταση αυτής της ιστορικής
διάρκειας, η πυκνότητα των νοημάτων που αναβλύζουν μέσα από τη ζωή
της, η σύνθεση των πολιτισμών που συντελείται μέσα στον πυρήνα της
και η ικανότητά της να ενσωματώνει κάθε τι και κάθε έναν που
εγκαθίσταται σ' αυτήν. Σίγουρα, κάτι αντίστοιχο, με διαφορετική
αφετηρία, συμβαίνει και με τη συγγραφέα του βιβλίου, όπως ομολογεί η
ίδια γράφοντας: «Ο πολυδιάστατος χαρακτήρας της Κωνσταντινούπολης, το
παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, ήταν αυτά που τροφοδότησαν τον δικό
μου έρωτα για την πόλη, μια σχέση που μετρά περισσότερες από τέσσερις
δεκαετίες. Η ιστορία αυτού του τόπου με τα τρία ονόματα -Βυζάντιο
(περ. 670 π.Χ.-330 μ.Χ., Κωνσταντινούπολη, αλ-Κουσταντινίγια, ύστερα
Κοσταντινίγιε (περ. 300 μ.Χ.-1930), Ιστανμπούλ ή Στημπόλη (περ. 1453
και μετά)- συχνά απομονώνεται σε διακριτά τμήματα: αρχαίο, βυζαντινό,
οθωμανικό, τουρκικό. Όμως, για μένα, η πολιτισμική, πολιτική και
συναισθηματική δύναμη της Κωνσταντινούπολης πηγάζει από το γεγονός
ότι το αφήγημα της πόλης δεν περιορίζεται από κάποιες γραμμές στον
χρόνο. Είναι ένας τόπος όπου οι άνθρωποι συνδέονται στον χρόνο μέσω
του χώρου, κι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο αναμετρήθηκα με το
ηράκλειο, ενίοτε αυγείο, έργο της αξιοποίησης στοιχείων στο τοπίο
προκειμένου να αφηγηθώ την ιστορία αυτής της πόλης, από την
προϊστορία μέχρι το παρόν.»
Η Bettany Hughes δίνει στο Βυζάντιο, το αυθεντικό, που «ενσωματώθηκε
επίσημα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τον Βεσπασιανό» το 73 μ.Χ., τη
θέση που του αρμόζει στην ιστορία, για την ακρίβεια την προϊστορία
της Κωνσταντινούπολης. Την πόλη, πρώην πόλη-κράτος, που σε μια
απότομη στροφή της ιστορίας, αναβαθμίστηκε παίρνοντας το όνομα του
αυτοκράτορα που αποφάσισε στην τοποθεσία της να εγκαινιάσει, το 330
μ.Χ., την πρωτεύουσα της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας στον κόσμο με το
προσωρινό όνομα «νέα Ρώμη». Και στη συνέχεια, παραθέτει όλα τα
περάσματα από εποχή σε εποχή και από καθεστώς σε καθεστώς με
ενδιάμεσες, πολύ παραστατικές αναφορές σε επιμέρους αλλά πολύ
αντιπροσωπευτικά χαρακτηριστικά της κάθε περιόδου, φτάνοντας μέχρι
τις μέρες μας. Το βιβλίο είναι πολύ πλούσιο σε «εικόνες»,
συναρπαστικό και ευκολοδιάβαστο. Όποιος αγαπάει την Πόλη μας θα
μάθει, θα συνοψίσει, θα θυμηθεί, θα το απολαύσει.
Advertisements
Report this ad
Report this ad
Περαιτέρω:
?Email
?Facebook5
?Twitter
Σχετικά
Η γιαβουκλού κι ο φούφουτος
σε "Αναδημοσιεύσεις"
Σκεπτόμενοι και προδότες
σε "Εφημεριδογραφικά"
Μεζεδάκια, ίσως με κύριο πιάτο
σε "Ακλισιά"
This entry was posted on 9 Ιανουαρίου, 2018 στις 09:40 and is filed
under Αναδημοσιεύσεις, Παρουσίαση βιβλίου, Πατριδογνωσία. Με ετικέτα:
Bettany Hughes, Δρόμος της Αριστεράς, Κωνσταντινούπολη, Πόλη, Στέλιος
Ελληνιάδης. You can follow any responses to this entry through the
RSS 2.0 feed. You can leave a response, ή trackback from your own site.
73 Σχόλια to "Κωνσταντινούπολη, η πόλη που ανήκει σε όσους τη νιώθουν
και την αγαπούν (άρθρο του Στέλιου Ελληνιάδη)"
1.Γς said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 09:46
Καλημέρα,
Νέα Υόρκη είναι αμερικάνικη, η Μόσχα ρώσικη
και δεν μπορώ να θυμηθώ πως λένε οι Ρώσοι παραδοσιακά την Πόλη
2.Γς said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 09:48
Νέα Υόρκη είναι αμερικάνικη
και όχι μόνο
3.?ρχιμήδης ?ναγνώστου said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 09:57
1. Τσάριγκραντ ? κάπως ?τσι
4.Δύτης των νιπτήρων said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 09:58
Ωραία.
Η σημείωση για τους αυτοκράτορες και τους σουλτάνους, στην πρώτη
παράγραφο, ενώ είναι σωστή καταρχήν, είναι και λίγο ανακριβής μιας
και παραβλέπει τις ονομασίες των δυναστειών (π.χ. Μακεδόνες ή
Ίσαυροι/Σύριοι) - ή και το γεγονός ότι όλοι οι δυτικοί μιλούσαν για
τον Μεγάλο Τούρκο (όπως και -με ακόμα μεγαλύτερη ανακρίβεια- για τον
Μεγάλο Μογγόλο).
5.spiral architect ???? said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 09:58
Τσαργκράντ ή Τσαριγκράντ
6.Γς said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:04
εκεί εδραιώθηκε ο χριστιανισμός και ότι ο ανθός της βυζαντινής
κουλτούρας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Αναγέννηση που ουσιαστικά
έβγαλε την Ευρώπη από το σκοτεινό Μεσαίωνα
κι άντε μετά να τα πεις αυτά στην καθ ύλην αρμόδια Βυζαντινολόγο
ιστορικό Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ!
7.ΓιώργοςΜ said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:06
Καλημέρα.
Λίγο υπερβολική βρίσκω κι εγώ την αποκλειστικότητα της Πόλης στην
υπερεθνική διάσταση. Η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, ενδεχομένως και καναδυό
πόλεις της Άπω Ανατολής για τις οποίες δεν έχω άποψη (Χονγκ-Κονγκ
ενδεχομένως, Σαγκάη, Σιγκαπούρη) μπορούν να διεκδικήσουν έναν
παρόμοιο χαρακτήρα. Της ανήκει ο τίτλος της πρώτης πόλης αυτής της
κατηγορίας, βέβαια.
Ονοματολογικά, η «Πόλη», όπως την έλεγε κι η γιαγιά μου που την
έζησε, είναι κτγμ η καλύτερη σύνοψη του χαρακτήρα της- άλλη πόλη δεν
ξεχωρίζει έτσι. Ίσως αξιωθώ να πάω κάποτε.
8.spiral architect ???? said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:06
(B)ANK;
MILYON LIRA;
9.spiral architect ???? said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:07
. στη φωτό του Στέλιου.
10.sarant said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:09
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
5 Που είναι βέβαια παλιά ονομασία αλλά ακούγεται ακόμα
7 Ναι -υπάρχει άραγε άλλη πόλη που να ονομάστηκε Πόλη; (Χώρες
υπάρχουν πολλές βέβαια, μία σε κάθε νησί που λέει ο λόγος)
8 Αυτά διαβάζω κι εγώ.
11.ΣΠ said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:28
Καλημέρα.
«Οι περί ου ο λόγος Τούρκοι.». Νικοκύρη, δεν του το επισήμανες να το
διορθώσει;
12.sarant said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:29
11 Ελα ντε! Βέβαια αυτό δείχνει πως η φράση έχει απολιθωθεί.
13.gpointofview said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:30
Μνήμες αξέχαστες από την επιστροφή στις ρίζες.
14.Γς said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:33
Κωνσταντινούπολη λοιπόν ή όπως αλλιώς την λένε οι ξένοι.
Για μας όμως είναι η Πόλη.
Κι έγραφε η Ειρήνη στο μπλόγκ της για την κανελα:
http://miremben.blogspot.gr/2016/06/blog-post_77.html
.
Εκεί ήθελα να καταλήξω. Στην κανέλα.
Που άκουσα κάποτε να λένε «Από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή
κανέλα» και που δεν ήξερα τι σημαίνει. Μέχρι που κατάλαβα ότι κανείς
δεν ξέρει και πολύ ευχαριστήθηκα.
Μπαχαρικά λοιπόν και είχα εντυπωσιαστεί από τα πιπέρια τις κανέλες τα
γαρύφαλλα και τα μοσχοκάρυδα σ εκείνη την ταινία. Την Πολιτική
Κουζίνα. Είχε απ όλα και κεφτέδες με κανέλα. Και Πολιτική. Πολιτικά
μαγειρέματα, δολοπλοκίες και τέτοια.
Κάποτε έμαθα και ότι η Κωνσταντινούπολη δεν είναι απλά μια πόλη.
Είναι «Η Πόλη». Και ότι η Πολίτικη κουζίνα, που δεν έλεγε τίποτα σε
μένα, δεν ήταν Πολιτική κουζίνα.
.
15.alsatiancousin said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:38
@10
Υπάρχει η μαμά της Κωνσταντινούπολης, η Ρώμη, η Urbs ??
Καλή χρονιά!
16.sarant said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:41
Καλή χρονιά! Τώρα συζητούσα στο ΦΒ για τη Ρώμη, που και αυτή έχει
λίγους αιώνες παρακμής (εκεί από 5ο μέχρι 8ο)
17.dryhammer said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:42
Καλημέρα, Καλή Χρονιά, Χρόνια Πολλά σε όσους -εντός και εκτός
ιστολογίου - γιόρταζαν όλες αυτές τις μέρες.
4(τέλος). Το Μέγα Μογγόλο τον πρωτάκουσα σαν διαμάντι (πως φαίνεται ο
.πορφυρογέννητος)
18.?ρχιμήδης ?ναγνώστου said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:46
10. ?ν δ?ν κάνω λάθος ο? Ρωμα?οι ?νόμαζαν Πόλη τ? Ρώμη, γι? τ?ν
?κρίβεια Urbe
19.Alexis said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:50
Ωραίο άρθρο και ωραία γραφή!
Θα συμφωνήσω με τα γραφόμενα περί μοναδικότητας της Κωνσταντινούπολης
ως υπερ-εθνικής και πολυ-πολιτισμικής πόλης, γιατί από όσο μπορώ να
σκεφτώ αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει άλλη πόλη στον κόσμο που να
συνδυάζει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά.
20.?ρχιμήδης ?ναγνώστου said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:51
Πάντως κα? ? Θεσσαλονίκη ?ταν πολυεθνικ?-πολυπολιτισμικ? πόλη ?π?
?θωμανικ?ς Α?τοκραρίας
21.Παναγιώτης Κ. said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:51
@11. Mε πρόλαβες! ??
22.ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:54
Το λονδρέζικο City δεν μετράει, είναι άλλο πράμα.
23.Γς said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 10:59
16:
?ν δ?ν κάνω λάθος ο? Ρωμα?οι ?νόμαζαν Πόλη τ? Ρώμη, γι? τ?ν ?κρίβεια
Urbe
και Orb τον κοσμο
Urbi et Orbi
Η φράση Urbi et orbi (ούρμπι ετ όρμπι) είναι παπική ευλογία που
σημαίνει «στην πόλη (εννοείται της Ρώμης) και στην οικουμένη»,
προκειμένου έτσι να δειχθεί ότι η ευλογία αυτή απευθύνεται προς όλο
τον κόσμο της οικουμένης.
Η φράση αυτή χρησιμοποιείται, επίσης, προκειμένου να δηλωθεί μία
πράξη με διεθνή σημασία ή και να καταδειχθεί αυτή διεθνώς π.χ. συνθήκες.
Βίκη
24.Παναγιώτης Κ. said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 11:00
Με μεγάλη θέρμη για την Πόλη μιλάει η Μ.Κορομηλά και σε βάζει για
καλά μέσα στο συναίσθημα γιαυτό τον τόπο.
Την επισκέφθηκα τρεις φορές και μπορώ να πω ότι αισθάνεσαι αρκετά
οικεία.Υπάρχουν αρκετά πράγματα που θυμίζουν Ελλάδα.
25.Mod said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 11:14
Περί πολυεθνικής Πόλης ενδιαφέρον φυσικά το «Ισταμπούλ, πόλη και
αναμνήσεις» του Παμούκ.
26.ΛΑΜΠΡΟΣ said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 11:17
Όμορφο ανάγνωσμα και πολύ συγκινησιακή περιγραφή αλλά όπως έχει πεί
κι ο Κρισναμούρτι «η περιγραφή δεν είναι ποτέ αυτό που περιγράφουμε»
κάτι που ισχύει απόλυτα κατά την γνώμη μου στην συγκεκριμένη περίπτωση.
27.spatholouro said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 11:19
#11/12/21
Έχω και άλλοτε υπογραμμίσει ότι αυτά είναι κατ' εξοχήν στοιχειώδη
ζητήματα μερίμνης του διορθωτού. Αλλά τι ψάχνω να βρω..
Γενικότερα, μπράβο στον Νίκο για την ανάρτηση και βέβαια μπράβο και
χαιρετισμούς στον παλαιό φίλο Στέλιο (και την αδελφή του Βάσω -σχεδόν
δεν έχουν αλλάξει τα πρόσωπά τους από τη φωτό!).
Το λέω σε κάθε ευκαιρία: ο Στέλιος (εντελώς ανεξάρτητα από
ιδεολογικοπολιτικές προσεγγίσεις) αναδείχθηκε πολύ δημιουργικός με
ό,τι ασχολήθηκε και ασχολείται.
28.spiral architect ???? said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 11:20
Δεν έχω πάει εκεί, θέλω να πάω, αλλά ένας αδιόρατος φόβος με
διακατέχει . ??
29.Άγριος said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 11:23
Στις σλαβικές γλώσσες, τσάρος (????) είναι ο Καίσαρ (στη γερμανική
και στην ολλανδική είναι Kaiser). Επομένως, ???????? σημαίνει (σε
μάλλον ελεύθερη μετάφραση) Βασιλεύουσα (ονομασία που χρησιμοποιείται
και στην ελληνική για τη Κωνσταντινούπολη).
30.sarant said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 11:27
28 Φόβος ότι.;
27 Επάγγελμα που τείνει προς εξαφάνιση σε μεγάλα έντυπα.
31.Γς said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 11:30
29:
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, η αναπτυσσόμενη Ρωσική
Αυτοκρατορία άρχισε να βλέπει τον εαυτό της ως διάδοχο της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας, και ως επίδοξη Τρίτη Ρώμη.
Αυτή η πεποίθηση υποστηρίχτηκε από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και
πήρε τουλάχιστον έναν αέρα νομιμότητας από το γάμο του Ιβάν Γ΄ με την
Σοφία Παλαιολογίνα, συγγενή του τελευταίου Βυζαντινού Αυτοκράτορα.
Υποτίθεται ότι ήταν στόχος των Τσάρων να ανακαταλάβουν την πόλη, αλλά
παρά τις πολλές επεκτάσεις προς τα νότια αυτό δεν πραγματοποιήθηκε
ποτέ, λόγω των Δυτικών παρεμβάσεων στον Πόλεμο της Κριμαίας.
Βίκη
32.spiral architect ???? said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 11:59
@30α: Με αυτόν τον ισλαμιστή στην εξουσία και το κλίμα που'χει
δημιουργηθεί διαχρονικά, πολύ θέλει;
Κωνσταντινούπολη - 9 Απρίλη 1991
(ο οδηγός του πούλμαν ήταν συμμαθητής μου, ευτυχώς επέζησε)
33.Alexis said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:01
Θυμάμαι κάποτε ένας συνάδελφος μου είπε, μισοαστεία-μισοσοβαρά, για
κάποιο χωριό, εδώ στο Ν. Πρέβεζας στο οποίο συνυπάρχουν 3 «φυλές»:
Αρβανίτες, Βλάχοι και Γυ.(φτου κακά ?? ) .Ρομά.
Με δεδομένο ότι το χωριό αυτό δεν έχει πάνω από 200-300 κατοίκους
πρέπει να είναι σπάνια περίπτωση πολυπολιτισμικότητας, ανάλογη της
Κωνσταντινούπολης! ??
(λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως και την δυσκολία της συμβίωσης των 3
συγκεκριμένων «φυλών») !!!
34.diant said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:05
Καλημέρα κι από μένα
Θα ήθελα να ρωτήσω μιας και μιλάμε για λέξεις, το Ινσταμπούλ όντως
προέρχεται από το «εις την Πόλη» ή προκειται για χόακα;
35.Κώστας said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:08
#7 Ίσως αξιωθώ να πάω κάποτε.
#28 Δεν έχω πάει εκεί, θέλω να πάω [.]
Αν και είμαι Αθηναίος (ο πατέρας μου γεννήθηκε εδώ, και η μητέρα μου
ήρθε εδώ σε παιδική ηλικία από τα σύνορα Μεσσηνίας - Αρκαδίας) η
καταγωγή μου από την πλευρά του πατέρα μου είναι από την
Κωνσταντινούπολη: Η γιαγιά και οι γονείς του παππού (μια γενιά πίσω
δηλαδή) έχουν γεννηθεί εκεί.
Ούτε εγώ ακόμα την έχω επισκευθεί, και ένα πράγμα που δεν θα
συγχωρήσω ποτέ στην αναβλητικότητά μου, ήταν η μεγάλη ευκαιρία που
έχασα να την επισκευθώ με όλες μου τις ανέσεις, όταν ένας φίλος και
συμφοιτητής μου έμενε εκεί για πάνω από έξι μήνες, ως επισκέπτης
καθηγητής στο Πανεπιστήμιο.
36.Ριβαλντίνιο said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:08
Έτσι πρόχειρα : Λέων Α΄ο Βέσσος ( ή Θράξ ή Δαξ ).
37.Κώστας said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:10
Όταν είχα αγοράσει τον δίσκο «Πολιτικά τραγούδια» του Θάνου
Μικρούτσικου, είχα προσπαθήσει να πείσω τους δικούς μου ότι ήταν
Πολίτικα τραγούδια, σκέφτηκα ότι θα βοηθούσε και το όνομα του Ναζίμ
Χικμέτ. Δεν ξέρω άν τα κατάφερα.
38.?ρχιμήδης ?ναγνώστου said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:15
39.?ρχιμήδης ?ναγνώστου said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:16
38. ?χι
40.Δύτης των νιπτήρων said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:26
34 Καθόλου χόακας. Βλ. συζήτηση με τα όλα της εδώ (σχ. 50, 54 κ.εξ.):
https://sarantakos.wordpress.com/2014/05/27/europa-2/#comment-220678
41.nikiplos said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:43
Από τον λίκνο του Σπάϊραλ, προς το τέλος: 26 Δεκεμβρίου - Το Ανώτατο
Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης συνέρχεται και διαλύει επίσημα τη
Σοβιετική Ένωση.
Οπότε στο μηνολόγιο Δεκεμβρίου μπορούμε να προσθέτουμε:
26 Δεκεμβρίου Τελευτή Σοβιετικής Ένωσης
42.sarant said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:44
34 Με πρόλαβε για μιαν ακόμα φορά ο Δύτης ??
43.Ριβαλντίνιο said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:49
ακόμα κι αν δεν είχαμε φύγει, θα ήμασταν πολύ λίγοι ανάμεσα στα 15-17
εκατομμύρια που την έχουν κατακλύσει.
Γιατί ; Λιγότεροι ναι, αλλά και ο δικός μας πληθυσμός δεν θα είχε
αυξηθεί ; Μπορεί να ήμαστε και 1 εκ. Έλληνες.
αν η Πόλη είχε κατοχυρωθεί στην Ελλάδα, κάτι που εξ αρχής δεν
αποκλειόταν εντελώς στο πλαίσιο της μικρασιατικής εκστρατείας
Εξ αρχής αποκλειόταν εντελώς στο πλαίσιο της μικρασιατικής
εκστρατείας να κατοχυρωθεί στην Ελλάδα η Πόλη.
Πώς ένας μικρός αρχικός εποικισμός
Εποικισμός ή αποικισμός έγινε ; Ή είναι το ίδιο ;
Δεν υπάρχει καμία άλλη πόλη με τα ίδια εύσημα. Σημαντικές πόλεις
προϋπήρχαν. Όμως, όλες, καταστράφηκαν, εγκαταλείφθηκαν,
υποβαθμίστηκαν, ατρόφησαν ή εξαφανίστηκαν από το χάρτη. Μερικές
αναγεννήθηκαν μετά από αιώνες, αλλά καμία δεν έπαιξε κεντρικό ρόλο
για πάνω από δύο χιλιετίες χωρίς κενά.
Ιερουσαλήμ, Δαμασκός, Ρώμη ;
Πώς συμβιβάζεται αυτό
άλλαζαν οι κουλτούρες, οι γλώσσες, οι θρησκείες, τα πολιτικά
συστήματα, άλλαζε η αρχιτεκτονική της, άλλαζε ό,τι μπορεί να αλλάξει
με αυτό
φοβάμαι ότι αν η Πόλη είχε κατοχυρωθεί στην Ελλάδα, (.)μπορεί να της
είχαμε προκαλέσει μεγαλύτερες βλάβες απ' αυτές που υπέστη
Αν δεν ενοχλεί το πρώτο, δεν θα έπρεπε να ενοχλεί ούτε το δεύτερο.
44.diant said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:54
#40 #42 Μερσί μπιάν! ??
45.Ριβαλντίνιο said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 12:58
Υπάρχει και η άποψη που είχε πεί ο Σμέρδ .
Σχόλια 127 και 134β)
https://sarantakos.wordpress.com/2016/02/17/doublevowels/#comment-337018
Λοιπόν υπάρχει και ένα άλλο ενδιαφέρον πράγμα με την πρόθεση sC- > isC-.
Αυτή ήταν τυπική των αρχαίων γλωσσών της Μικράς Ασίας (Χεττιτική,
Φρυγική, Αρμενική και Ελληνιστική Ελληνική της Μικράς Ασίας) και
είναι τυπική και της Τουρκικής!
https://imgur.com/nCgvkGJ
Παράδειγμα από την ελληνιστική ελληνική της Μικράς Ασίας: στρατιώτης
?στρατιώτης
https://imgur.com/rpZVXe9
Τουρκικά παραδείγματα: Σμύρνη > Izmir, Σπάρτη > Isparta,
Σκόδρα/Scodra > Iskodra
Όχι μόνο αυτό, αλλά και το τουρκικό επίθημα -li που σχηματίζει
γεωγραφικά συσχετιστικά επίθετα (λ.χ. Dramali/Δράμαλης, Βελεστινλής,
Tepelenli/Τεπελενλής) πάει πίσω στο 1500 π.Χ. στους Χεττίτες!!!
Hattusili = «αυτός από την Hattusa»
Οι Χεττίτες ονόμαζαν την γλώσσα τουςNesili , κυριολεκτικά, «η γλώσσα
της Kanesh/Nesa»
Προφανώς είναι μύθος τα «εις την .». Το ίδιο συμβαίνει και με το
Ισταμπούλ. Δεν είναι από το «εις την πόλη» -όπως συνήθως λέγεται-
αλλά «στην Πόλη» με μικρασιατική πρόθεση sC>isC.
46.Παναγιώτης Κ. said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:03
@25. Βεβαιότατα διαβάζουμε Παμούκ αν θέλουμε να.εγκλιματιστούμε!
Διάβασα το βιβλίο του που αναφέρεται στην Πόλη και με κάποιο,
αυθαίρετο από μέρους μου, τρόπο με παρέπεμψε στα Γιάννενα της
δεκαετίας του ΄60 όπου έζησα.
47.cronopiusa said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:04
48.nikiplos said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:05
Ωραίο και ισόρροπο άρθρο, αν και κατά τη γνώμη μου μου δίνει την
εντύπωση σε μερικά σημεία ότι προσπαθεί να εξωραΐσει τη δράση του
οθωμανικού στοιχείου εκεί σε βάθος χρόνων.
Πέρα βέβαια από αυτό, ένας τόπος πάντοτε κυριαρχείται και διοικείται
από πυλώνες που είναι θρησκευτικοί, πολιτικοί, οικονομικοί και τέλος
πολιτισμικοί. Υπό αυτήν την έννοια υπάρχουν εκεί δράσεις και
αντιδράσεις. Δεν πρόκειται για ένα ισόρροπο σύστημα, αλλά για ένα
διαρκές σημείο δράσεων, επιχειρήσεων και εγχειρημάτων. Σαφώς σε βάθος
ιστορικού χρόνου και ανάλογα με το ποιός διοικεί, ηγείται, αυτές οι
δυνάμεις παίρνουν διάφορες μορφές: Σοφός, Πορφυρογέννητος, Νομομαθής
κλπ.
Έχω τον εντύπωση όμως ότι σχεδόν πάντοτε, κουβαλούν πίσω τους
ποταμούς αίματος και μεγάλων μαχαιριών.
Η Πόλη όπως και άλλα μέρη είναι suis generis. Πέρα από αυτήν,
υπάρχουν και άλλα μέρη που η συνύπαρξη ήταν εξίσου θαυμαστή και
διήρκεσε αιώνες: Συρία, Λίβανος, Παλαιστίνη, Ερυθραία, Αίγυπτος κλπ.
Μόνο που κάποτε τα συμφέροντα των ισχυρών ήραν τις τοτινές παγιωμένες
ισορροπίες από εκείνα τα σημεία κι άρχισε το πατιρντί.
Υπό αυτήν την έννοια οικουμενικά μιλώντας δεν βλέπω κάτι ιδιαίτερο
στην Πόλη, που να μην υπήρξε στη Ρώμη στα χρόνια των Γερμανών και του
Καρόλου του βραχέως, της σημερινής Ιερουσαλήμ, της Σαγκάης πριν 70
χρόνια ή της Νέας Υόρκης των πρόσφατων χρόνων. Προσωπικά η τελευταία
είναι η μόνη πόλη που με κάνει να μην αισθάνομαι ξένος. Όλοι μιλούν
κακά αγγλικά, όλοι είναι από κάπου αλλού, όλοι είναι ξένοι, όλοι
είναι περαστικοί από εκεί. ??
49.sarant said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:07
43 Υπήρχαν κάποια σχέδια απελπισίας για επέλαση προς την Πόλη, όταν
είχε αρχίσει να στραβώνει το πράγμα.
50.Παναγιώτης Κ. said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:11
Γίνεται λόγος για τέσσερα κέντρα του Ελληνισμού εκτός ελληνικών
συνόρων τον προπερασμένο και περασμένο αιώνα, Κωνσταντινούπολη,
Αλεξάνδρεια, Σμύρνη και Οδησσός.Στα δικά μου.αυτιά είναι αξιοπρόσεκτη
η Ελληνική που εκφερόταν από κατοίκους που έζησαν σε αυτές τις πόλεις!
51.giorgos said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:11
«.Ο? τεράστιες ?κτρωματικ?ς μητροπόλεις τύπου ?θήνας ?ταν διπλ?
?παραίτητες, ?φ' ?ν?ς μ?ν γι? τ?ν γραφειοκρατικ? συγκέντρωση πρ?ς
«?νετη διακίνηση» το? ?μπορίου, ?φ' ?τέρου δ? διότι θ? ?νέτειναν τ?ς
?σωτερικ?ς ?θνικ?ς ?ντιθέσεις κα? θ? ?δικαιολογο?σαν ?τσι τ?ν
συγκεντρωτισμ? τ?ν «?θνικ?ν» κυβερνήσεων (? τ? ?σχυρ? συντάγματα στ?ν
γλώσσα τ?ν νομομαθ?ν), πρ?ς ?ποτελεσματικώτερη καταστροφ? παντ?ς
πολιτισμο? κα? συνεπ?ς πρ?ς πλήρη διασάλευση τ?ς πολιτιστικ?ς
ταυτότητος δηλαδ? πρ?ς πλήρη «?πελευθέρωση το? χρήματος»! Κατ?
παράξενο τρόπο, τ? μεγάλα πολιτιστικ? κέντρα τ?ς ?νατολ?ς, πού
?κράτησαν το?ς μεγαλύτερους γνωστο?ς πολιτισμο?ς στ?ν ?στορία -
Κων/πολη, ?λεξάνδρεια, Κάϊρο, Δαμασκός, Βαγδάτη, Τεχεράνη - ε?ναι τ?
χαρακτηριστικώτερα παραδείγματα ?κτρωματικ?ν τριτοκοσμικ?ν
μεγαλουπόλεων μ? ?πειρία ο?κολογικ?ν προβλημάτων. Τυχα?ο ?ραγε;
Δεδομένου ?τι ε?ναι ? πολιτισμ?ς μίας χώρας πού διατηρε? τ?
περιβάλλον, μπορο?με ν? καταλάβουμε ?π? τ?ν ?κτρωματικ? φυσιογνωμία
τ?ν πόλεων ποι?ς ε?ναι ο? ?ντίστοιχες ?σωτερικ?ς καταστροφ?ς το?
πολιτισμο? τ?ν χωρ?ν. Ε?δικ? μάλιστα ? Κων/πολη ?πρεπε ν? γίνη
?πωσδήποτε «?στανμπο?λ» (πράγμα γι? τ? ?πο?ο πολ? συνέτεινε κα? ?
?νυποψίαστος τουρκικ?ς ?θνικισμός). Διότι δ?ν ?πάρχει μεσαιωνικ?
ε?ρωπαϊκ? ?στορία χωρ?ς Κων/πολη. Α?τ? τ? ?νομα λοιπ?ν ?πρεπε ν? γίνη
?ρος τ?ν ?ρευν?ν κα? τ?ν σεμιναρίων, κάτι τ? παρελθόν, μ? ?χον σχέση
μ? τ?ν ?στορικ? συνέχεια, ?πρεπε ν? γίνη «?στανμπούλ» κατ? τ?ν ?διο
τρόπο πού ?γινε κα? ? ?θωμανικ? Α?τοκρατορία «τουρκικ? κατάκτηση» κα?
«κίνδυνος» γι? τ?ν Ε?ρώπη. Δ?ν ?πρεπε ν? μείνη ? Κων/πολη στ? στόμα
τ?ν Τούρκων, διότι κάτι τέτοιο δ?ν συνεβάδιζε μ? τ?ς ?πιδιώξεις το?
παρόντος. Ν? γίνη ? Κεράτιος τ?ν ρωμαίων α?τοκρατόρων κα? τ?ν ?νετ?ν
πατρικίων τ? γνωστ? ?ποχωρητήριο πού ε?ναι σήμερα, ?ταν κάπως
«ε?ρωπαϊκ?ς διακινδυνευμένο». ?ς χ?ρος τ?ς «?στανμπο?λ» ?μως,
μπορο?σε. Χαρακτηριστικ? ε?ναι ?τι τ? βιβλία το? περασμένου α?ώνα
?που πάντα τ? πρόβλημα τ?ν Δαρδανελλίων παρέμενε πρόβλημα κα? συνεπ?ς
?χρειάζοντο πραγματικο? ?ροι συνεννοήσεως, ?μιλο?ν συνέχεια περ?
Κων/πόλεως. Τ? «?στανμπο?λ» καθιερώνεται μ? τ?ν «ε?ρωπαϊκ?
προσανατολισμ?» τ?ς ?θνικ?ς Τουρκίας, ?ταν α?τ? ?ς κράτος τ?ς
«νοτιοανατολικ?ς Ε?ρώπης» πλέον θ? ε?χε το?ς «προαιώνιους ?χθρούς»
της το?ς ?λληνες ν? τ?ν μισο?ν γι? τ?ν ?νομασία!!!
Μ? τόσο ?πλοϊκ?ς «θεωρίες» δούλεψε ? ?μπεριαλισμ?ς στ?ν ?νατολικ?
Μεσόγειο. Κα? κατέστησαν δυνατ?ς (θ? ?δο?με ε?δικώτερα π?ς στ?ν
περίπτωση τ?ς ?λλάδος), διότι ? ?λη «?θνικ?» συγκρότηση ?φκιάσθηκε ν?
λειτουργ? ?ποκλειστικ?ς ?ναντίον ?ν?ς κα? μόνου: τ?ς διανόησης κάθε
χώρας, πο? ε?χε τ?ν ?ναγκαστικ? σχέση μ? τ?ν πολιτισμό.
β?
Ποι? περίπου μπορε? ν? ?ταν α?τ? ? Κων/πόλη, τ?ν ?ποχ? πού ?
Ναπολέοντας ?κστρατεύει κατ? τ?ς Α?γύπτου, μπορο?με ν? καταλάβουμε
?π? τ? ?πομνημονεύματα το? Καζανόβα, πού ?ναφέραμε στ?ν ?ρχή. Βενετ?ς
?ξιωματο?χος κα? γέννημα τ?ς Βενετίας ? ?διος, μόλις ?ντίκρυσε τ?ν
Κων/πολη, λέει, α?σθάνθηκε ν? ?ντικρύζη κάτι τ? μοναδικ? κα?
?νεπανάληπτο. Κάτι δηλαδ? πού ?ν διετηρε?το κα? σήμερα, θ? ?ταν ?να
παγκόσμιο πολιτιστικ? ?γαθό. ?λλ? κάτι τ? «?νεπανάληπτο», ?φ' ?του
?γινε ? Βενετία «Ε?ρώπη» (παρ' ?τι δ?ν ?πάρχει γκραβούρα ? πίνακας
τ?ς κοινωνικ?ς ζω?ς τ?ς Βενετίας πού ν? μ?ν ?μφανίζεται τουρμπάνι,
βράκα, ? ναργιλές), δ?ν θάπρεπε ν? ?πάρχη. Διότι ?πλούστατα δ?ν
συνεβάδιζε μ? τ?ν θεωρία τ?ς «?νόδου» κα? «καθόδου» τ?ν πολιτισμ?ν,
?π? τ?ν ?ποίαν τόσον ε?χε ?νάγκη ? ?ποικιοκρατία. Γενικ? ?
καπιταλισμ?ς ?π? τ?ν φιλελεύθερη φιλοσοφία ?νδιαφέρεται κα? μεριμν?
γι? το?ς ?λλους πολιτισμούς, ?λλ? μόνο γι? τ? βιβλία, τ? σπουδαστήρια
κα? τ? μουσε?α, προκειμένου ν? προκύπτουν ο? «θεωρίες». Στ?ν πράξη
το? ε?ναι ο? πι? ?σπονδοι ?χθροί.»
«Τό Ανατολικό Ζήτημα» Σήμερα.
52.Ριβαλντίνιο said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:12
Οι Λατίνοι βέβια έλεγαν από πολύ παλιά την Πόλη ως Βυζάντιο.
Λέει ο Λιουτπράνδος για τον Συμεών της Βουλγαρίας :
.emiargon, id est semigraecum, eo, quod e puericia Byzantii
Demostenis rhetoricam Aristotelis que sylogismos didicerit ( = Ο
Συμεών ήταν μισός Γραικός. Διδάχτηκε στο Βυζάντιο την ρητορική του
Δημοσθένη και τους συλλογισμούς του Αριστοτέλη ).
Μπορεί από αυτό να είπαν την (Ανατολική) Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
«Βυζαντινή» πρίν τον 16ο αι.
Ο Πετράρχης λέει για τον Έλληνα λόγιο της εποχής του Λεόντιο Πιλάτο
από την Καλαβρία τα εξής :
Ο Λεόντιός μας είναι στην πραγματικότητα Καλαβρέζος , αλλά όπως θέλει
ο ίδιος , Θεσσαλός, σαν να είναι ευγενέστερο να είναι κανείς Γραικός
παρά Ιταλός .(.) Από τη μια εκθειάζει και αγαπά την Ιταλία , που πριν
από λίγο κατηγορούσε και την άλλη μισεί την αγαπημένη του Ελλάδα και
καταριέται το Βυζάντιο, που άλλοτε επαινούσε ( ceu terram celestem
damnatam modo laudat atque amat Italiam, dilectamque Greciam odit,
laudatamque Bizantion execratur ).(.)Εκείνος που με τόση υπεροψία
περιφρόνησε τις ομορφιές της Φλωρεντίας και απέρριψε τους κήπους της
Ιταλίας, ας υπομείνει τώρα με άλλα τόσα γογγυτά τη βυζαντινή του
φτώχεια και ας γεράσει στα δάση της Θεσσαλίας, τροφή για τα ελληνικά
σκουλήκια. Ένας άνθρωπος κατά τα άλλα ικανός για τις σπουδές μας,
αρκεί να ήταν άνθρωπος και όχι ένα τέρας ασυνήθιστης αγριότητας και
νεωτερισμού. Ας πάει στο καλό και ας κρατήσει τις συνήθειές του, τα
γένεια του, τα ρούχα του και την πείνα του.
(Άννα Μαστρογιάννη, σελ.411-418)
53.Δύτης των νιπτήρων said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:14
45 Καθόλου πειστικός ο Σμερδαλέος σ' αυτή την περίπτωση κτγμ. Καλά τα
λέει ο Άγγελος παρακάτω. Καταρχάς το -li δεν κάνει μόνο γεωγραφικά
συσχετιστικά επίθετα, σημαίνει και «με» (πεϊνιρλί πχ) και φυσικά
συναντάται και εκτός Μικρασίας:
http://journals.istanbul.edu.tr/iuturkiyat/article/download/1023009437/pdf
(ειδικότερα 2.9.9)
Μα πού ήμουνα σ' αυτή τη συζήτηση; Μόνο για τον Ταβαγκαλάβα
πετάχτηκα; Πάω να αντιγράψω το σχόλιό μου κι εκεί ??
54.nikiplos said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:14
Πληθυσμιακά μιλώντας σε όσους λεν «θα πάρουμε την Πόλη» απαντούσα:
«Μαζί θα πάρεις και 25 εκατομύρια Τούρκους. Ελπίζω να μην σε πειράζει!»
??
55.Ριβαλντίνιο said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:16
@ 49 sarant
Του Χατζανέστη , αλλά είπαν ΝΟ οι Σύμμαχοι και κάναμε κοκοκό. ??
56.Ριβαλντίνιο said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:23
@ 54 nikiplos
Λένε ότι το είπε και ένας Τούρκος αυτό. Να δώσουμε στους Έλληνες την
Πόλη και την Ανατολική Θράκη και θα έχουμε δύο τουρκικά κράτη. ??
57.NM said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:24
Sarant, #10,γ: Νομίζω ότι η κινέζικη εκφορά της λέξης Πεκίνο κάτι σαν
«μεγίστη πόλη» σημαίνει.
58.cronopiusa said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:26
59.sarant said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 13:45
57 Στη Βίκη λέει ότι σημαίνει «Βόρεια Πρωτεύουσα»
60.ΚΩΣΤΑΣ said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 14:41
Επισκέφθηκα την Κωνσταντινούπολη μία και μόνη φορά. Έζησα αυτά που
ήθελα. Μπήκα στην Αγια-Σοφιά, έκανα τον σταυρό μου, ασπάστηκα τις
διασωθείσες ψηφιδωτές τοιχογραφίες - εικόνες. Έβαλα το δάχτυλο και
έκανα μια ευχή στην εσοχή της μαρμάρινης κολώνας. Πήγα στη Μονή
Βλαχερνών και έψαλα κατανυκτικά με άλλους τον Ακάθιστο Ύμνο. Πήγα και
εκκλησιάστηκα στον Άγιο Γεώργιο και πήρα την ευλογία του Πατριάρχη.
Πήγα στο Μπαλουκλί και . έφαγα μπαρμπούνια. Πήγα στα ξενυχτάδικά τους
και μου κατέβασαν στην αγκαλιά μου ένα εξαίσιο χανουμάκι, χόρευε πάνω
στο τραπέζι, κουνούσε επιδέξια και επιδεικτικά τα στήθη της, ε! της
έβαλα από ένα 5ευρω στο καθένα, ύστερα το πιπί της και τον πισινό της
και δεν έλεγε να φύγει. Ψάχτηκα, δεν είχα άλλο 5ευρω, τι να κάνω, της
έβαλα κι εκεί ένα 10ευρω. Μ΄ αγκάλιασε, με φίλησε και πήγε σε άλλο
τραπέζι. Και ο Τούρκος τραγουδιστής συνέχιζε σε άπταιστα ελληνικά,
«Τούρκος εγώ και συ Ρωμιός.».
Είδα και άλλα πολλά πράγματα. Ενοχλητικοί μόνο οι γυρολόγοι πωλητές,
με την επιμονή τους και τα παζάρια τους. Κανένας δεν μας πείραξε,
ούτε οι φύλακες στην Αγια-Σοφιά και όταν ακόμη μας έβλεπαν να κάνουμε
το σταυρό μας. Όλα αυτά λίγο πριν την άνοδο του Ερντογάν και όταν με
1 ευρώ δεν θυμάμαι με πόσες λίρες το αντάλλασες. Σήμερα δεν ξέρω τι
γίνεται.
Δεν θέλω να ξαναπάω, ας μείνω με αυτή την ωραία εικόνα στο μυαλό μου.
61.leonicos said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 14:44
Μου λείπει η δισεβδομαδιαία άνοιξη, τι μια φορά τον χρόνο είναι λίγο.
Τα καλοκαίρια μας μικρά κι απόμακρα, ατέλειωτοι οι χειμώνες.
Τζι
εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια
62.Ριβαλντίνιο said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 14:51
@ 60 ΚΩΣΤΑΣ
Και ο Τούρκος τραγουδιστής συνέχιζε σε άπταιστα ελληνικά, «Τούρκος
εγώ και συ Ρωμιός.».
Πφφφφ ! Αν δεν έπαιξαν το
Δυο μάνες κλαίγανε,
τα ίδια λέγανε τα μοιρολόγια
για γιους που θρέψανε
κι αυτοί πιστέψανε σε κούφια λόγια.
Κι οι δυο λεβέντες για δυο κουβέντες
είναι στο χώμα, είναι στο χώμα.
Κι η μάνα η Τούρκα κι η μάνα η Γκρέκα
τους κλαιν ακόμα, τους κλαιν ακόμα.
Στα ξένα σμίξανε
κι οι δυο τραβήξανε λάζο μαχαίρι.
«Άπιστε!» βρίζανε
κι ύστερα στήσανε ψηλά το χέρι.?
δεν θα 'ταν ωραία η φάση. ??
63.ΚΩΣΤΑΣ said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 15:08
62 Ρίβα
Μπορεί να το είπαν και αυτό, λέγαν πολλά.
Σε κόβω να σ' αρέσουν αυτά! Πώς δεν τά 'φερε ο Θεός - που τον
πιστεύουμε και μας αγαπάει - να βρεθούμε τυχαία εκεί και να γυρίσουμε
πίσω Νικηταράδες! ??
(παρ' εκτός και ήσουν τότε πιτσιρίκι, παίζει κι αυτό).
64.leonicos said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 15:16
Για τον Κώστα στο @60
Δεν θέλω να ξαναπάω, ας μείνω με αυτή την ωραία εικόνα στο μυαλό μου.
Δεν ξέρω πόσο έμεινες, αλλά αποκλείεται να τα είδες όλα.
Εμένα, αν και με πλήρη δικαιώματα ως απόγονος εβραίων της Πόλης,
υπάρχουν πολλά πράγματα που μ' ενοχλεί από το γεγονός και μόνο ότι
δεν είναι ελληνικά. όχι ότι όλα θα επρεπε να είναι ελληνικά, αλλά τα
ελληνικά να είναι ελληνικά. Γενικά η Πόλη πληγώνει. Δυστυχώς ακόμα
και οι έλληνες της Πόλης έχουν βάλει νερό στο κρασί τους,
εκμεταλλεύονται το ότι τους εμπιστευόμαστε και είναι πιο απατεώνες
από τους τυχόν τούρκους απατεώνες, και θέλει πολύ προσοχή. Επίσης
υπάρχουν πολλοί μεικτοί γάμοι, οι οποίοι αποδίδουν, εννοείται,
μουσουλμανικές οικογένειες. Επίσης, μολονότι δεν έχω προσοπικά καμιά
σχέση με πατριαρχεία κι εκκλησίες, μ' ενοχλεί το ότι ο ορθόδοξος
παπάς αναγκάζεται, για λόγους προσωπικής ασφάλειας, να κυκλοφορεί με
πολιτικά και το ράσο τυλιγμένο σε σακούλα, ενώ ο ραββίνος και ο
ασσ'΄υριος ιερέας κυκλοφορεί ελεύθερα ή τουλάχιστον αισθ΄νεται πιο
ασφαλής. Σε μια πασχαλινή εκδρομή πρόσφατα, οι συνεκδρομείς μας
πήγανε στον Επιτάφιο και ήταν πολύ ευχαριστημένοι, εκτός Πατριαρχείου.
Πήγαινε πάλι και μείνε. Η Τουρκία και οι τούρκοι θα μείνουν. Ο
Ερντογάν και κάθε .. θα παρέλθουν.
Μην ξεχνάς ότι ο Πατριάρχης από τον οποίο πήρες ευλογία, την ίδια
νύκτα της ανάρρησής του έσπευσε να καθαιρέσει το Μ. Βρετανίας και τον
Ιταλίας-Αυστρίας, να χωρίσει την Ιταλάια από την Αυστρία και να
τοποθετήσει τρεις δικούς του.
Μην κολλάμε σε πρόσωπα. Η Κωνσταντινούπολη είναι και θα μείνει
Κωνσταντινούπολη όπως η Γιερουσαλάιμ θα μείνει Γιερουσαλάιμ, όπου κι
αν πουν οι διάφοροι αλήτες ότι ανήκει.
Και στο Πλίβντιβ, που όπως έχει αποδείξει εδώ μέσα ο μέγας ετυμολόγος
μας, δικαίως ονομάζεται έτσι και δεν είναι παρεφθαρμένο το
Φιλιππούπολις, όταν αποκαλύφθηκε το θέατρο, στους τουριστικούς
οδηγούς αναφέρεται ως Theater of Philippopolis, διότι έτσι το
αναδφέρου οι επιγραφές.
65.Ριβαλντίνιο said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 15:21
@ 63 ΚΩΣΤΑΣ
«Μήτε Νικηταράδες, μήτε Νικηταρούδες», που έλεγε και ο Κανέλλος
Δεληγιάννης.
Πιτσιρίκι δεν είμαι, ούτε πολύ μεγάλος, αλλά διάγω ενάρετο , μονήρη
και ασκητικό βίο.
66.leonicos said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 15:21
μέγας ετυμολόγος μας, = Σμερδαλέος
Δεν διάβασα την επίμαχη ανάρτηση ακόμα, θα επανέλθω, αλλά όταν
αμφισβητούμε τον Σμερδαλαίο, έχω πειστεί από πάρα πολλά κι εκτός
ιστολογίου, ότι πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ. Το έχει, που λένε, ο
άνθρωπος. Έγώ έχω άλλα, και πολύη τοι χαίρομαι
67.Γρηγόρης Κοτορτσινός said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 15:25
Για την ετυμολογία του «Ιστανμπούλ» υπάρχει κι αυτό
http://www.ejournals.eu/SEC/2015/Issue-4/art/4471/
Η κοινότης μας διαθέτει το πλήρες κείμενο αλλά, για τους ανυπόμονους,
μπορείτε να πατήσετε το μπλε που λέει PDF κάτω από εκεί που λέει
«PELNY TEKST».
68.janetweiss said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 15:25
10: Στη «Λευκή Φρουρά» του Μπουλγκάκοφ (την οποία διαβάζω κατόπιν
πρότασης του ιστολογίου), το Κίεβο αναφέρεται μόνο ως «Πόλη». Όταν το
διάβασα απόρησα, από ότι καταλαβαίνω όμως είναι συγγραφική επιλογή
του Μπουλγκάκοφ και όχι κάποια διαδεδομένη ονομασία.
69.ΚΩΣΤΑΣ said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 15:40
65 Ρίβα ?? ?? ??
70.sarant said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 15:42
67 ??
68 Ενδιαφέρον! Το έχω στη στοίβα με τα αδιάβαστα.
71.ΚΩΣΤΑΣ said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 15:56
64
Λεώνικε, σίγουρα δεν τα είδα όλα, είδα και έζησα όμως αυτά που είχα
στο μυαλό μου πριν πάω.
Τα συναισθήματά σου τα αντιλαμβάνομαι ως Θεσσαλονικιός. Βλέπω τα
οθωμανικά και εβραϊκά μνημεία και κλαίει η καρδιά μου. Δεν βλέπω
Οθωμανούς και Εβραίους. Και η Θεσσαλονίκη ήταν συμβασιλεύουσα, είχε
κάτι από Κωνσταντινούπολη. Σήμερα έχασε την παλιά της αίγλη. Έχω
λίγους φίλους μουσουλμάνους και είχα φίλους Εβραίους. Η Έρικα Κούνιο
και ο Ρόλις Αμαρίλιο ήταν κάποιοι απ΄αυτούς. Συχωρέθηκαν πλέον.
Ειδικά για τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης, κάτι μέσα μας, ιστορικά,
μας βαραίνει. Ας το αφήσουμε.
72.Jimakos said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 17:20
Ερώτηση:
Από το Ισταμπούλ προκύπτουν άραγε και τα επώνυμα 'Σταμπουλής'
'Σταμπούλος', 'Σταμπούλογλου' κ.ο.κ. ;;
73.Δύτης των νιπτήρων said
9 Ιανουαρίου, 2018 στις 17:28
72 Για την ακρίβεια: Ισταμπουλλού=Κωνσταντινοπολίτης.
Σχολιάστε
Γράψτε το σχόλια σας εδώ....Γράψτε το σχόλια σας εδώ....
Gravatar
Λογότυπο WordPress.com
Φωτογραφία Twitter
Φωτογραφία Facebook
Φωτογραφία Google+
« Μια περιήγηση στις λέξεις του 2017
Δημιουργήστε ένα δωρεάν ιστότοπο ή ιστολόγιο στο WordPress.com.
Follow
________
Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές
της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net
διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__________
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_____________
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις
βιβλιοπροτάσεις προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι
φορείς των τυφλών
____________
