Boas, Tras máis de meio ano de traballo intensivo sobre iste asunto e máis de cinco anos de espera:
http://www.mancomun.org/novas/localizacion-e-traducion/a-version-en-galego-do-firefox-3-xa-forma-parte-do-repositorio-de-moz.html Por fin! :-) Como me tocou asumir personalmente a resolución deste conflicto creo que será útil partillar o máis relevante da miña experiéncia, que como sabedes me levou a coñecer persoalmente a moitas persoas chave da Fundación Mozilla, tanto os da parte europea como a membros fundadores da corporación norteamericana que foron os protagonistas da histórica liberación do código fonte en 1998, así como á maior parte dos técnicos/as involucrados nas labores de localización nos encontros que tiveron lugar ao longo destes meses de posta en común. Dende logo foi unha situación de tensión continua mantida durante todos estes meses; mais non ocultarei que a oportunidade de coñecer a esa xente, protagonista en boa medida dun dos momentos máis importantes na historia da industria do software (e por ende do software libre) foi unha experiencia fascinante e de gran trascendencia para min. Personalmente, direi que mereceu a pena, tanto pola experiencia humana como pola intelectual xa que me permitiu extraer dúas conclusións que quixera extendervos aproveitando a consecución deste fito. A primeira refírese á interlocución coa Fundación Mozilla (ou mais ben, coa comunidade de persoas que sustenta) creo que sería importante resaltar que a dificuldade maior non estivo nos problemas técnicos -que os houbo, tanto para "adiviñar" cómo funcionaban as cousas como para convivir cunha migración do sistema de control de versións e un cambio de branch incluído- senón na parte das relacións humanas: a Fundación Mozilla ten unha cultura corporativa moi particular con cuestións nefastas (como as que nos tocou experimentar a nós) mais outras moi positivas que lles permitiron superar durante os dez últimos anos todas as dificuldades que se lles foron plantexando, gañando paseniño pero con paso firme posicións no disputado biosistema do software. En boa parte as dinámicas da Fundación Mozilla comparten o mellor e o peor do software libre: forte pendente na curva de aprendizaxe, e sólida sustentabilidade dos proxectos ao longo do tempo. Por tanto, aínda que a sensación de frustración que todos e todas tiñamos era real e a responsabilidade da Fundación Mozilla era evidente, non soubemos atribuirlle a súa cota de responsabilidade ao grupo editorial que publicou a nova transformando o convite (desinformado) de Nitot nun ataque á comunidade galega de localización, e por ende ao conxunto da sociedade galega. Afortunadamente soubemos recoller ese convite e integrarnos na dinámica de Mozilla asumindo así a parte de responsabilidade que tamén nós tiñamos; máis estaba pendente aínda sinalar a responsabilidade do xornal El País naquel suceso. Tiven a oportunidade de falar personalmente con Nitot e constatar que non foron esas as súas palabras nin tampouco a súa intención. Se cadra é tarde para pedir responsabilidades ao/á xornalista ou ao seu grupo editorial (deixo iso completamente ao voso critério) mais nunca o é para visibilizar o problema, especialmente cando se está a facer balance do acontecido. A primeira conclusión por tanto é que parte da responsabilidade que atribuímos á Nitot ou á Fundación Mozilla no seu conxunto, correspondíalle en boa medida ao xornal El País, que manipulou unhas declaracións que o/a xornalista nin siquera se ocupou de contrastar. Sobre ista conclusión non abundarei máis, aproveitando que xa o fixen neste artigo que convido a visitar a quen desexe aprofundar na tese: http://www.anosaterra.org/nova/steiner-firefox-galiza.html A segunda conclusión refírese á natureza da nosa própria intervención e consecuentemente, ao xeito como creo que deben enfocarse no sucesivo as políticas públicas de promoción do software libre na Galiza. No que se refire á natureza da nosa intervención, debo resaltar que tamén na Fundación Mozilla chamou a atención esta aproximación galega ao fenómeno do software libre que consisten en baseala no traballo conxunto de voluntariado, empresas e administración pública. Creo que debe resaltarse por que abunda nos recoñecementos internacionais dos que foi obxecto nos últimos meses a estratexia de promoción do software libre da Consellaría de Innovación e Industria nesta lexislatura -lembremos as da Unión Europea ou a da própria ONU-, pero sobre todo por que esta dinámica de traballo conxunto revela a existenza dunha cohesión social que explica, penso eu, esa sorprendente capacidade de resposta que a sociedade galega amosa cando sinte ameazada a súa supervivencia, ben sexa no plano biolóxico como no cultural -se é que ambas cousas poden separarse. Insisto nesta idea da nosa capacidade de reacción de forma conxunta, pois de non ter sido pola nosa inmediata reacción coordenada a traverso desta rolda, o proceso de integración nos repositorios oficiais de Mozilla teríase alargado durante moito máis tempo -no caso de ter sido posibel algunha vez. Esta é unha potencialidade que demostrou ser útil no caso do Firefox, mais penso que sería un erro atribuíla en exclusiva á nosa condición de membros da tecnoesfera galega, ou mesmo ao uso intelixente que nesa tecnoesfera facemos do software livre. Hai evidencias de que esta potencialidade se manifesta noutros ámbitos igualmente importantes; seguindo con esa clasificación epistemolóxica, poderíamos identificalos na biosfera en casos tan significados como o que dou lugar á paralización dos verquidos nucleares na fosa atlántica ou no da resposta social ante a situación creada polo verquido do Prestige; ou tamén no sociosfera, do que o caso Steiner que menciono no artigo citado é un bon exemplo de acción colectiva en defensa do próprios valores identitarios. Se traio esto a colación, é por que sendo así, a vertebración das políticas públicas en materia de promoción da programación libre deberían atender moito máis ao afortalamento da percepción por parte da sociedade da utilidade que a programación ceibe ten como ferramenta adecuada para a consecución dos intereses colectivos e por tanto, da súa supeditación ao que sexa percibido como de interese público polos axentes de representación convencional. Cabería entón perguntarse até qué punto poderían as dinámicas próprias da libre programación subvertir esa cohesión e consecuentemente, até que punto podería continuar a ser promovida a libre programación dende a administración pública na medida en que se tendera a cuestionar ou tensionar o ordenamento socioeconómico no que operamos, ben for por oposición (caso do antagonismo entre os sistemas decisionais verticais e fortemente xerarquizados das administracións públicas ou os máis horizontais, de maior presenza nos proxectos de software libre), por inadecuación (caso do confrontamento entre as tradicións xurídicas norteamericana e a europea) ou por incompatibilidade (entre as condicións nas que operan os actuais sectores productivos e as que requerirían para operar baixo os novos paradigmas de produción) das correspondentes políticas públicas. Con independencia da resposta -que en todo caso se expresaría en termos de grao- o que semella claro é que as políticas públicas de promoción da libre programación deben dirixirse a reforzar a percepción social da súa utilidade para a consecución dos intereses colectivos expresados en termos de afortalamento dos valores identitarios e de reforzamento daquelas dinámicas de transformación económica e social que obteñan unha valoración positiva por parte da cidadanía. De non facerse así a ausencia de elementos identitarios e metas de transformación socioeconómica comúns impediría a sublimación dos conflictos inherentes á implantación dunha lóxica (a da libre programación) antagónica á que caracteriza a calquera sociedade en fase de tránsito ao postfordismo: e moi especialmente no caso da nosa, na que a presenza de elementos identitarios de natureza pre-industrial é tan manifesta. A conclusión por tanto é que no caso galego as políticas públicas de promoción do software libre teñen unha clara oportunidade para consolidarse e facerse efectivas no marco do proceso de construción nacional iniciado no rexurdimento do século XIX e que tería a súa continuación a través do galeguismo político durante o século XX. O motivo radica en que este enfoque galeguista toma como referente principal precisamente o conxunto de intereses colectivos que nos permitirían neutralizar o conflicto latente, ao tempo que orienta a súa acción cara os procesos de transformación socioeconómica demandados pola cidadanía e que básicamente se corresponden cos que tenden a acelerar a converxencia dos nosos indicadores cos que na Unión Europea definen os estandares de benestar social e crecemento económico sempre dentro dunha perspectiva de sustentabilidade. Ahí quedan pois esas reflexións por si serviran pra instanciar posta en común ao respeito; obxeccións, alternativas comentarios... son sempre benvidos. En todo caso poñervos ao tanto dos traballos en camiño adiantando que están en camiño as versións oficiais de Thunderbird, Sunbird, Seamonkey e Camino (das que cada unha seguirá o seu proprio ritmo). As dúas primeiras xa están integradas no repositorio oficial polo que pronto comezarán a disponibilizarse betas e Seamonkey seguirá ese mesmo camiño a diferenza de Camino, que ten a súa própria dinámica igual que sucede co Songbird, que Calidonia (Carlos Neira) ven de disponibilizar como saberedes: http://calidonia.blogaliza.org/2008/12/16/songbird-10-en-galego/ Saúdos, grazas e sobre todo: parabéns por este éxito que en todo caso é colectivo! Suso Baleato escrebeu: > suso.baleato en xunta.es escrebeu: > > > > - Ratificar a proposta feita en Bugzilla para que Mancomún coordene a > ^^^^^^^^^ ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ > > localización do software da Fundación Mozilla ao galego. > > > > Faltaba resolver iste cabo que nos quedaba sen facer; acabo de terminalo fai > un momento e aiquí deixo o resultado: > > http://www.mancomun.org/novas/localizacion-e-traducion/mancomun-e-mozilla-xa-traballan-conxunta-3.html > > Feito iso entendo que o tema social -por así decilo- queda resolto. A miña > valoración é moi positiva tanto pola repercusión mediática como polos > compromisos obtidos e sobre todo pola forza que demostramos ser capaces > de facer traballando xuntos. E agora coido que deberíamos ir pensando en > celebralo, con comida e bebida físicas a ser posibel :-) > > En todo caso e, unha vez resolto o tema social, agora temos por diante o > reto máis interesante: debemos ser quen de cumprir estrictamente os > procedementos de localización de Mozilla e facelo sen demoras no tempo; e > non estamos en condicións de cometer erros ou deixar o tema para outro día. > > Posto que iso é tarefa específica do equipo oficial de localización de > Mozilla todo isto será mellor coordenado empregando a súa própria rolda > de correo, que vai en CC: > > http://www.mozdev.org/mailman/listinfo/galician > > Polo que estiven mirando na documentación, o proceso de localización non > é nin moito menos trivial, e vai ser precisa toda a axuda que poidamos > obter. Personalmente o reto non me asusta, así que xa estou inscrito na > rolda; nela será onde seguirei traballando en relación a iste tema e > gustaríame convidar a quen se anime a facer o mesmo. > > Saúdos, > > -- > Xesús Manuel Benítez Baleato Coordenador de mancomun.org > > Consellaría de Innovación e Industria Xunta de Galicia > Praza de Europa, nº 15 - A, 6ºC 15707 Santiago de Compostela (Galiza) > (0034) 638035310 Ext: 343820/ Fax: 881999113 <suso.baleato @ xunta.es> -- Xesús Manuel Benítez Baleato Coordenador Centro de Referéncia e Servizos de Software Libre http://www.mancomun.org Praza de Europa, nº 15A, 6ºC 15707 Santiago de Compostela (Galiza/ ES) Tel/ Fax: (0034) 981 957 867/ 881 999 113 <suso.baleato @ mancomun.org>
