Re: [Orasi] Για μια μεγάλη και ανατρεπτική αλλαγή!

[Christos Koromilas Κορομηλάς]

Αντιπαθητικός σαν άνθρωπος αλλά με σκέψεις , προτασεις  και δηλωσεις  σοφές

Στάλθηκε από το iPhone μου 
Χρηστος Κορομηλας 

9 Φεβ 2016, 10:18, ο/η ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΑΣΠΑΣ  έγραψε:

> 
> - ΑΠΟΨΕΙΣ - euro2day_gr
> 
> Πραγματική ανατροπή στην Ελλάδα θα ήταν η βαθιά μεταρρύθμιση της Τοπικής
> Αυτοδιοίκησης, ώστε οι πολίτες να διαμορφώνουν οι ίδιοι το μέλλον τους. Η...
> αλλεργία των Ελλήνων στις μεταρρυθμίσεις και η ροπή προς τον λαϊκισμό! Γράφει 
> ο
> Στ. Μάνος.
> 
> Το ξεχαρβάλωμα της Ελλάδας άρχισε με την επικράτηση του Ανδρέα Παπανδρέου στις
> εκλογές του 1981. Ακολούθησε η συστηματική διάλυση της δημόσιας διοίκησης και
> του ήθους της διοίκησης, για να μην στέκεται εμπόδιο στον αχαλίνωτο λαϊκισμό 
> των
> πρώτων χρόνων του ΠΑΣΟΚ.
> 
> Μία πρώτη συνέπεια του αχαλίνωτου λαϊκισμού ήταν η θεοποίηση του παρασιτισμού 
> σε
> βάρος της δουλειάς και της προσπάθειας. Απόλαυση και κατανάλωση τώρα, οι
> συνέπειες... αργότερα. Δάνεια και πάλι δάνεια.
> 
> Σήμερα, η προοπτική οριστικής οικονομικής καταστροφής είναι ορατή. Τα 
> τελευταία
> πέντε χρόνια εξανεμίστηκαν αποταμιεύσεις, μηδενίστηκαν περιουσίες. 
> Επιχειρήσεις
> έκλεισαν, χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους. Η Ελλάδα, μας έλεγε ο
> Παπανδρέου, «ανήκει στους Έλληνες». Σήμερα, στην πραγματικότητα ανήκει στους
> πιστωτές της που την εξουσιάζουν.
> 
> Και τώρα συζητούμε για μεταρρυθμίσεις! Και ποιος θα τις κάνει; Εμείς, ο
> ελληνικός λαός; Μα έχουμε αποδείξει, ξανά και ξανά, ότι δεν έχουμε χορτάσει
> λαϊκισμό! Είμαστε έτοιμοι να εμπιστευθούμε τον πρώτο αγύρτη που θα μας τάξει 
> μία
> ανύπαρκτη εύκολη λύση. Μας αρέσει να είμαστε βουτηγμένοι σε μια θάλασσα 
> ψεμάτων.
> Μέχρι την τελική καταστροφή, για την οποία, φυσικά, όταν έλθει, θα φταίνε όλοι
> οι άλλοι.
> 
> Εδώ και τουλάχιστον είκοσι χρόνια η σημερινή κατάσταση ήταν προδιαγεγραμμένη.
> Αγνοήσαμε τις προειδοποιήσεις. Περιθωριοποιήσαμε όσους τις έκαναν. Ό,τι δεν
> κάναμε για είκοσι χρόνια, τότε που οι διορθωτικές κινήσεις ήταν σχετικά πιο
> εύκολες, πιστεύει κανείς ότι υπάρχει λαϊκό ρεύμα να γίνουν τώρα; 
> Μεταρρυθμίσεις;
> Κανείς δεν τις θέλει!
> 
> Οι πιστωτές, η τρόικα, οι θεσμοί -όπως και αν τους λέμε- έχουν καταλάβει την
> άρνησή μας να αλλάξουμε. Και επειδή μπορούν, όπως περίτρανα φάνηκε με την
> καλοκαιρινή ατιμωτική συνθηκολόγηση του κ. Τσίπρα, προσπαθούν να μας 
> επιβάλλουν
> -συχνά άγαρμπα και αδέξια- αλλαγές που εμείς πρώτοι θα έπρεπε να επιζητούμε.
> 
> Διότι, έπρεπε τάχα η τρόικα να μας ζητάει ακομμάτιστη διοίκηση; Ή πιο γρήγορη
> απονομή της δικαιοσύνης; Σύγχρονη Παιδεία; Δυστυχώς, όμως, γι' αυτές τις 
> αλλαγές
> που εμείς πρώτοι έπρεπε να θέλουμε, ΔΕΝ υπάρχει λαϊκή πίεση για την
> πραγματοποίησή τους. Το αντίθετο υπάρχει. Άρνηση, υποκινούμενη από ένα ανόητο
> και χυδαίο πολιτικό σύστημα.
> 
> Ο για δεκαετίες αχαλίνωτος λαϊκισμός, ο συνεχής δανεισμός για άμεση απόλαυση 
> και
> κατανάλωση, διαμόρφωσαν κοινωνικά αντανακλαστικά και συμπεριφορές που 
> στρέβλωσαν
> την ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Θα έχουμε λοιπόν
> μεταρρυθμίσεις με το στανιό, που θα μας επιβάλλουν οι πιστωτές. Άλλες θα είναι
> σωστές και άλλες λάθος. Καμία όμως δεν θα είναι με τη θέλησή μας. Και αυτό 
> είναι
> λάθος. Μεγάλο λάθος.
> 
> Στις σημερινές συνθήκες, έχουμε ανάγκη από μία αλλαγή, μεταρρύθμιση, που δεν
> είναι στο τραπέζι με την τρόικα. Κανείς δεν μιλά γι' αυτήν. Φανταστείτε την 
> σαν
> μία ένεση ευθύνης. Ένα αντιβιοτικό που μπορεί να σκοτώσει τον λαϊκισμό.
> 
> Από πρόσφατο άρθρο του Θανάση Παπανδρόπουλου αντιγράφω: «Η αντιδυτική και
> αντιφιλελεύθερη Ελλάδα είναι καταδικασμένη στην αφάνεια και την παρακμή. Ακόμα
> χειρότερα, είναι ανίκανη να κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια προσαρμογής στον
> ταχύτατα μεταβαλλόμενο κόσμο της ψηφιακής εποχής και των μεγάλων
> μετασχηματισμών. Ιδεολογικά, η ελληνική κοινωνία έχει καταρρεύσει υπό το βάρος
> του πτωχευμένου κρατισμού και της διαφθοράς του.
> 
> Αυτός είναι και ο λόγος που η χώρα έχει σήμερα την κυβέρνηση που της αξίζει.
> Κυβερνάται έτσι από μία δράκα γερασμένων πνευματικά και ιδεολογικά ανθρώπων, 
> που
> νομίζουν ότι μπορούν να διατηρήσουν εν ζωή ένα σύστημα αρπαγής και ανοησίας το
> οποίο κρατιόταν ζωντανό ελέω εξωτερικών επιδοτήσεων και δανείων». Και
> συμπληρώνει ο Θαν. Παπανδρόπουλος: «Τα 35 τελευταία χρόνια το σύστημα αυτό
> απορρόφησε πάνω από 1.000 δισεκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις και δάνεια και το 
> μόνο
> που κατάφερε ήταν να... πτωχεύσει! Πρόκειται για μοναδική περίπτωση 
> ανικανότητας
> και φαυλοκρατίας, αλλά και της άρνησης μιας κοινωνίας και ενός πολιτικού
> συστήματος να συγκλίνουν προς την πραγματικότητα».
> 
> Το χαρακτηριστικό του πολιτικού συστήματος αρπαγής και ανοησίας είναι η
> συγκέντρωση της εξουσίας στο κέντρο, στην Αθήνα, και εν τέλει στον 
> πρωθυπουργό.
> Το σύστημα έχει χαρακτηριστεί πρωθυπουργοκεντρικό -ποτέ περισσότερο απ' ό,τι
> σήμερα.
> 
> Στο υπερσυγκεντρωτικό σχήμα, ο πολίτης αισθάνεται αμέτοχος, αδύναμος και
> ανεύθυνος. Πώς μπορεί να συνδέσει στο μυαλό του ο κάτοικος της Κνωσού, για
> 

[Orasi] Για μια μεγάλη και ανατρεπτική αλλαγή!

[ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΑΣΠΑΣ]

 - ΑΠΟΨΕΙΣ - euro2day_gr

Πραγματική ανατροπή στην Ελλάδα θα ήταν η βαθιά μεταρρύθμιση της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης, ώστε οι πολίτες να διαμορφώνουν οι ίδιοι το μέλλον τους. 
Η...
αλλεργία των Ελλήνων στις μεταρρυθμίσεις και η ροπή προς τον λαϊκισμό! 
Γράφει ο

Στ. Μάνος.

Το ξεχαρβάλωμα της Ελλάδας άρχισε με την επικράτηση του Ανδρέα 
Παπανδρέου στις
εκλογές του 1981. Ακολούθησε η συστηματική διάλυση της δημόσιας 
διοίκησης και
του ήθους της διοίκησης, για να μην στέκεται εμπόδιο στον αχαλίνωτο 
λαϊκισμό των

πρώτων χρόνων του ΠΑΣΟΚ.

Μία πρώτη συνέπεια του αχαλίνωτου λαϊκισμού ήταν η θεοποίηση του 
παρασιτισμού σε

βάρος της δουλειάς και της προσπάθειας. Απόλαυση και κατανάλωση τώρα, οι
συνέπειες... αργότερα. Δάνεια και πάλι δάνεια.

Σήμερα, η προοπτική οριστικής οικονομικής καταστροφής είναι ορατή. Τα 
τελευταία
πέντε χρόνια εξανεμίστηκαν αποταμιεύσεις, μηδενίστηκαν περιουσίες. 
Επιχειρήσεις

έκλεισαν, χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους. Η Ελλάδα, μας έλεγε ο
Παπανδρέου, «ανήκει στους Έλληνες». Σήμερα, στην πραγματικότητα ανήκει 
στους

πιστωτές της που την εξουσιάζουν.

Και τώρα συζητούμε για μεταρρυθμίσεις! Και ποιος θα τις κάνει; Εμείς, ο
ελληνικός λαός; Μα έχουμε αποδείξει, ξανά και ξανά, ότι δεν έχουμε χορτάσει
λαϊκισμό! Είμαστε έτοιμοι να εμπιστευθούμε τον πρώτο αγύρτη που θα μας 
τάξει μία
ανύπαρκτη εύκολη λύση. Μας αρέσει να είμαστε βουτηγμένοι σε μια θάλασσα 
ψεμάτων.
Μέχρι την τελική καταστροφή, για την οποία, φυσικά, όταν έλθει, θα 
φταίνε όλοι

οι άλλοι.

Εδώ και τουλάχιστον είκοσι χρόνια η σημερινή κατάσταση ήταν 
προδιαγεγραμμένη.

Αγνοήσαμε τις προειδοποιήσεις. Περιθωριοποιήσαμε όσους τις έκαναν. Ό,τι δεν
κάναμε για είκοσι χρόνια, τότε που οι διορθωτικές κινήσεις ήταν σχετικά πιο
εύκολες, πιστεύει κανείς ότι υπάρχει λαϊκό ρεύμα να γίνουν τώρα; 
Μεταρρυθμίσεις;

Κανείς δεν τις θέλει!

Οι πιστωτές, η τρόικα, οι θεσμοί -όπως και αν τους λέμε- έχουν καταλάβει 
την

άρνησή μας να αλλάξουμε. Και επειδή μπορούν, όπως περίτρανα φάνηκε με την
καλοκαιρινή ατιμωτική συνθηκολόγηση του κ. Τσίπρα, προσπαθούν να μας 
επιβάλλουν

-συχνά άγαρμπα και αδέξια- αλλαγές που εμείς πρώτοι θα έπρεπε να επιζητούμε.

Διότι, έπρεπε τάχα η τρόικα να μας ζητάει ακομμάτιστη διοίκηση; Ή πιο 
γρήγορη
απονομή της δικαιοσύνης; Σύγχρονη Παιδεία; Δυστυχώς, όμως, γι' αυτές τις 
αλλαγές

που εμείς πρώτοι έπρεπε να θέλουμε, ΔΕΝ υπάρχει λαϊκή πίεση για την
πραγματοποίησή τους. Το αντίθετο υπάρχει. Άρνηση, υποκινούμενη από ένα 
ανόητο

και χυδαίο πολιτικό σύστημα.

Ο για δεκαετίες αχαλίνωτος λαϊκισμός, ο συνεχής δανεισμός για άμεση 
απόλαυση και
κατανάλωση, διαμόρφωσαν κοινωνικά αντανακλαστικά και συμπεριφορές που 
στρέβλωσαν

την ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Θα έχουμε λοιπόν
μεταρρυθμίσεις με το στανιό, που θα μας επιβάλλουν οι πιστωτές. Άλλες θα 
είναι
σωστές και άλλες λάθος. Καμία όμως δεν θα είναι με τη θέλησή μας. Και 
αυτό είναι

λάθος. Μεγάλο λάθος.

Στις σημερινές συνθήκες, έχουμε ανάγκη από μία αλλαγή, μεταρρύθμιση, που 
δεν
είναι στο τραπέζι με την τρόικα. Κανείς δεν μιλά γι' αυτήν. Φανταστείτε 
την σαν

μία ένεση ευθύνης. Ένα αντιβιοτικό που μπορεί να σκοτώσει τον λαϊκισμό.

Από πρόσφατο άρθρο του Θανάση Παπανδρόπουλου αντιγράφω: «Η αντιδυτική και
αντιφιλελεύθερη Ελλάδα είναι καταδικασμένη στην αφάνεια και την παρακμή. 
Ακόμα

χειρότερα, είναι ανίκανη να κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια προσαρμογής στον
ταχύτατα μεταβαλλόμενο κόσμο της ψηφιακής εποχής και των μεγάλων
μετασχηματισμών. Ιδεολογικά, η ελληνική κοινωνία έχει καταρρεύσει υπό το 
βάρος

του πτωχευμένου κρατισμού και της διαφθοράς του.

Αυτός είναι και ο λόγος που η χώρα έχει σήμερα την κυβέρνηση που της 
αξίζει.
Κυβερνάται έτσι από μία δράκα γερασμένων πνευματικά και ιδεολογικά 
ανθρώπων, που
νομίζουν ότι μπορούν να διατηρήσουν εν ζωή ένα σύστημα αρπαγής και 
ανοησίας το

οποίο κρατιόταν ζωντανό ελέω εξωτερικών επιδοτήσεων και δανείων». Και
συμπληρώνει ο Θαν. Παπανδρόπουλος: «Τα 35 τελευταία χρόνια το σύστημα αυτό
απορρόφησε πάνω από 1.000 δισεκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις και δάνεια και 
το μόνο
που κατάφερε ήταν να... πτωχεύσει! Πρόκειται για μοναδική περίπτωση 
ανικανότητας

και φαυλοκρατίας, αλλά και της άρνησης μιας κοινωνίας και ενός πολιτικού
συστήματος να συγκλίνουν προς την πραγματικότητα».

Το χαρακτηριστικό του πολιτικού συστήματος αρπαγής και ανοησίας είναι η
συγκέντρωση της εξουσίας στο κέντρο, στην Αθήνα, και εν τέλει στον 
πρωθυπουργό.
Το σύστημα έχει χαρακτηριστεί πρωθυπουργοκεντρικό -ποτέ περισσότερο απ' 
ό,τι

σήμερα.

Στο υπερσυγκεντρωτικό σχήμα, ο πολίτης αισθάνεται αμέτοχος, αδύναμος και
ανεύθυνος. Πώς μπορεί να συνδέσει στο μυαλό του ο κάτοικος της Κνωσού, για
παράδειγμα, τα έξοδα που αποφασίζει το αθηναϊκό κράτος με τους φόρους που
πληρώνει; Συνειδητοποιεί ο κάτοικος της Κνωσού ότι οι καθαρίστριες που 
προσέλαβε
η κυβέρνηση του μειώνουν κατά τι ό,τι του μένει στο πορτοφόλι; Ακόμη και 
σήμερα,
παρά την οδυνηρή και εξοντωτική φορολογία, εξακολουθούμε να μην 
αντιλαμβανόμαστε
ότι κάθε περιττή κρατική δαπάνη, κάθε 

Re: [Orasi] Για μια μεγάλη και ανατρεπτική αλλαγή!

[Σκορδήλης Σπύρος]

όσοι λένε αλήθειες είναι αντιπαθητικοί. σπύρος
- Original Message - 
From: "Christos Koromilas Κορομηλάς" <ckoromi...@hotmail.com>

To: "orasi mailing list" <orasi@hostvis.net>
Sent: Tuesday, February 09, 2016 1:18 PM
Subject: Re: [Orasi] Για μια μεγάλη και ανατρεπτική αλλαγή!


Αντιπαθητικός σαν άνθρωπος αλλά με σκέψεις , προτασεις  και δηλωσεις 
σοφές


Στάλθηκε από το iPhone μου
Χρηστος Κορομηλας

9 Φεβ 2016, 10:18, ο/η ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΑΣΠΑΣ <mlas...@otenet.gr> έγραψε:



- ΑΠΟΨΕΙΣ - euro2day_gr

Πραγματική ανατροπή στην Ελλάδα θα ήταν η βαθιά μεταρρύθμιση της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης, ώστε οι πολίτες να διαμορφώνουν οι ίδιοι το μέλλον τους. 
Η...
αλλεργία των Ελλήνων στις μεταρρυθμίσεις και η ροπή προς τον λαϊκισμό! 
Γράφει ο

Στ. Μάνος.

Το ξεχαρβάλωμα της Ελλάδας άρχισε με την επικράτηση του Ανδρέα Παπανδρέου 
στις
εκλογές του 1981. Ακολούθησε η συστηματική διάλυση της δημόσιας διοίκησης 
και
του ήθους της διοίκησης, για να μην στέκεται εμπόδιο στον αχαλίνωτο 
λαϊκισμό των

πρώτων χρόνων του ΠΑΣΟΚ.

Μία πρώτη συνέπεια του αχαλίνωτου λαϊκισμού ήταν η θεοποίηση του 
παρασιτισμού σε

βάρος της δουλειάς και της προσπάθειας. Απόλαυση και κατανάλωση τώρα, οι
συνέπειες... αργότερα. Δάνεια και πάλι δάνεια.

Σήμερα, η προοπτική οριστικής οικονομικής καταστροφής είναι ορατή. Τα 
τελευταία
πέντε χρόνια εξανεμίστηκαν αποταμιεύσεις, μηδενίστηκαν περιουσίες. 
Επιχειρήσεις

έκλεισαν, χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους. Η Ελλάδα, μας έλεγε ο
Παπανδρέου, «ανήκει στους Έλληνες». Σήμερα, στην πραγματικότητα ανήκει 
στους

πιστωτές της που την εξουσιάζουν.

Και τώρα συζητούμε για μεταρρυθμίσεις! Και ποιος θα τις κάνει; Εμείς, ο
ελληνικός λαός; Μα έχουμε αποδείξει, ξανά και ξανά, ότι δεν έχουμε 
χορτάσει
λαϊκισμό! Είμαστε έτοιμοι να εμπιστευθούμε τον πρώτο αγύρτη που θα μας 
τάξει μία
ανύπαρκτη εύκολη λύση. Μας αρέσει να είμαστε βουτηγμένοι σε μια θάλασσα 
ψεμάτων.
Μέχρι την τελική καταστροφή, για την οποία, φυσικά, όταν έλθει, θα φταίνε 
όλοι

οι άλλοι.

Εδώ και τουλάχιστον είκοσι χρόνια η σημερινή κατάσταση ήταν 
προδιαγεγραμμένη.
Αγνοήσαμε τις προειδοποιήσεις. Περιθωριοποιήσαμε όσους τις έκαναν. Ό,τι 
δεν
κάναμε για είκοσι χρόνια, τότε που οι διορθωτικές κινήσεις ήταν σχετικά 
πιο
εύκολες, πιστεύει κανείς ότι υπάρχει λαϊκό ρεύμα να γίνουν τώρα; 
Μεταρρυθμίσεις;

Κανείς δεν τις θέλει!

Οι πιστωτές, η τρόικα, οι θεσμοί -όπως και αν τους λέμε- έχουν καταλάβει 
την

άρνησή μας να αλλάξουμε. Και επειδή μπορούν, όπως περίτρανα φάνηκε με την
καλοκαιρινή ατιμωτική συνθηκολόγηση του κ. Τσίπρα, προσπαθούν να μας 
επιβάλλουν
-συχνά άγαρμπα και αδέξια- αλλαγές που εμείς πρώτοι θα έπρεπε να 
επιζητούμε.


Διότι, έπρεπε τάχα η τρόικα να μας ζητάει ακομμάτιστη διοίκηση; Ή πιο 
γρήγορη
απονομή της δικαιοσύνης; Σύγχρονη Παιδεία; Δυστυχώς, όμως, γι' αυτές τις 
αλλαγές

που εμείς πρώτοι έπρεπε να θέλουμε, ΔΕΝ υπάρχει λαϊκή πίεση για την
πραγματοποίησή τους. Το αντίθετο υπάρχει. Άρνηση, υποκινούμενη από ένα 
ανόητο

και χυδαίο πολιτικό σύστημα.

Ο για δεκαετίες αχαλίνωτος λαϊκισμός, ο συνεχής δανεισμός για άμεση 
απόλαυση και
κατανάλωση, διαμόρφωσαν κοινωνικά αντανακλαστικά και συμπεριφορές που 
στρέβλωσαν
την ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Θα έχουμε 
λοιπόν
μεταρρυθμίσεις με το στανιό, που θα μας επιβάλλουν οι πιστωτές. Άλλες θα 
είναι
σωστές και άλλες λάθος. Καμία όμως δεν θα είναι με τη θέλησή μας. Και 
αυτό είναι

λάθος. Μεγάλο λάθος.

Στις σημερινές συνθήκες, έχουμε ανάγκη από μία αλλαγή, μεταρρύθμιση, που 
δεν
είναι στο τραπέζι με την τρόικα. Κανείς δεν μιλά γι' αυτήν. Φανταστείτε 
την σαν

μία ένεση ευθύνης. Ένα αντιβιοτικό που μπορεί να σκοτώσει τον λαϊκισμό.

Από πρόσφατο άρθρο του Θανάση Παπανδρόπουλου αντιγράφω: «Η αντιδυτική και
αντιφιλελεύθερη Ελλάδα είναι καταδικασμένη στην αφάνεια και την παρακμή. 
Ακόμα

χειρότερα, είναι ανίκανη να κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια προσαρμογής στον
ταχύτατα μεταβαλλόμενο κόσμο της ψηφιακής εποχής και των μεγάλων
μετασχηματισμών. Ιδεολογικά, η ελληνική κοινωνία έχει καταρρεύσει υπό το 
βάρος

του πτωχευμένου κρατισμού και της διαφθοράς του.

Αυτός είναι και ο λόγος που η χώρα έχει σήμερα την κυβέρνηση που της 
αξίζει.
Κυβερνάται έτσι από μία δράκα γερασμένων πνευματικά και ιδεολογικά 
ανθρώπων, που
νομίζουν ότι μπορούν να διατηρήσουν εν ζωή ένα σύστημα αρπαγής και 
ανοησίας το

οποίο κρατιόταν ζωντανό ελέω εξωτερικών επιδοτήσεων και δανείων». Και
συμπληρώνει ο Θαν. Παπανδρόπουλος: «Τα 35 τελευταία χρόνια το σύστημα 
αυτό
απορρόφησε πάνω από 1.000 δισεκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις και δάνεια και 
το μόνο
που κατάφερε ήταν να... πτωχεύσει! Πρόκειται για μοναδική περίπτωση 
ανικανότητας

και φαυλοκρατίας, αλλά και της άρνησης μιας κοινωνίας και ενός πολιτικού
συστήματος να συγκλίνουν προς την πραγματικότητα».

Το χαρακτηριστικό του πολιτικού συστήματος αρπαγής και ανοησίας είναι η
συγκέντρωση της εξουσίας στο κέντρο, στην Αθήνα, και εν τέλει στον 
πρωθυπουργό.
Το σύστημα έχει χαρακτηριστεί πρωθυπουργοκεντρικό -ποτέ περισσότερο απ'