Η καλτσοδέτα και η βουλευτίνα
Αναρτήθηκε από τον/την sarant στο 8 Δεκεμβρίου, 2011
i
Rate This
Θα διαβάσατε ίσως ότι η βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή ζήτησε να συγκληθεί το
πειθαρχικό συμβούλιο του κόμματός της και να παραπεμφθούν σ' αυτό συνάδελφοί
της βουλευτές που εκφράστηκαν υποτιμητικά για το πρόσωπό της, ιδίως δε ο
βουλευτής Ξάνθης κ. Σωκρ. Ξυνίδης για τον οποίο λέγεται πως την αποκάλεσε
"καλτσοδέτα" ή πως σχολίασε "σιγά την καλτσοδέτα" όταν η βουλευτίνα εξέφρασε τη
διαφωνία της για το δημοψήφισμα.
Σχολιάζοντας στο ηλεΒήμα το συμβάν, η Λώρη Κέζα χαρακτήρισε "λεκτικό χούφτωμα"
τις επιθέσεις κατά της κ. Καϊλή, και επικρότησε την κίνησή της να μην
προσπεράσει την εναντίον της λεκτική επίθεση. Συμφωνώ γενικά με το άρθρο της
και δεν έχω τίποτε να προσθέσω, πέρα ίσως από το ότι ο κ. Ξυνίδης στο προσωπικό
του ιστολόγιο απάντησε (και) στο άρθρο της κ. Κέζα και κατάφερε να πει πολλά
χωρίς να αρθρώσει λέξη για την καλτσοδ. ταμπακέρα. Αν είναι έτσι το νέο ήθος
που φέρνουν οι νεότεροι σε ηλικία βουλευτές μας, ζήτω που καήκαμε.
Ωστόσο, στο άρθρο της Λώρης Κέζα υπάρχει κάτι που τράβηξε την προσοχή μου και
μού έδωσε την ευκαιρία να ανακινήσω ένα από τα αγαπημένα μου θέματα, τα
γλωσσικά μουστάκια εννοώ, αναδημοσιεύοντας ένα παλιότερο άρθρο μου, γραμμένο
λίγο πριν ανοίξω το ιστολόγιο. Βέβαια, οι παλιοί θα έχετε ίσως βαρεθεί να
διαβάζετε τα ίδια και τα ίδια: ζητώ συγνώμη.
Η φράση της Λώρης Κέζα την οποία πρόσεξα είναι αυτή που ανοίγει το άρθρο: Ένας
άνδρας που κατέρχεται στην πολιτική μπορεί να βάζει στόχους: θα γίνει υπουργός,
πρωθυπουργός, πρόεδρος. Για τη γυναίκα δεν υπάρχουν αντίστοιχες λέξεις: δεν θα
γίνει υπουργή, πρωθυπουργή, πρόεδρα. Θα πρέπει να αποδεχτεί το αξίωμα στο
αρσενικό καθώς η ίδια η γλώσσα δεν προβλέπει τέτοια ανέλιξη.
Τα παραδείγματα που διαλέγει η αρθρογράφος δεν είναι ίσως τα καλύτερα, επειδή
πρόκειται για ουσιαστικά σε -ος, και η ελληνική γλώσσα δεν απορρίπτει τα θηλυκά
ουσιαστικά σε -ος. Όμως η κ. Καϊλή είναι βουλευτίνα -αλλά ο επίσημος τίτλος της
είναι "η βουλευτής", παρόλο που θηλυκά ουσιαστικά σε -ής δεν ήξερε η ελληνική
γλώσσα μέχρι πρόσφατα. Λέγαμε και λέμε ο μαθητής - η μαθήτρια, ο ποιητής - η
ποιήτρια, ο εργάτης - η εργάτρια. Θα περίμενε κανείς ο βουλευτής να δώσει
αβίαστα τον θηλυκό τύπο "η βουλεύτρια", αλλά για κάποιο λόγο αυτό δεν έγινε και
χρησιμοποιήθηκε ο επίκοινος τύπος (εγώ τον λέω 'ερμαφρόδιτο τύπο') "η
βουλευτής". Λέγεται επίκοινος επειδή είναι ίδιος και για τα δύο γένη. Επειδή ο
επίκοινος τύπος είναι (υποστηρίζω) βαθιά αφύσικος, εμφανίστηκε ο λαϊκός τύπος
"η βουλευτίνα". Αυτόν τον τύπο πολλοί τον θεωρούν υποτιμητικό ενώ άλλοι
πιστεύουν ότι σημαίνει τη γυναίκα του βουλευτή. Ως προς το πρώτο, οι ίδιοι
θεωρούν ότι και τα θηλυκά σε -ισσα είναι υποτιμητικά και φέρνουν για παράδειγμα
τη μάγισσα ξεχνώντας τη βασίλισσα και την αρχόντισσα. Ως προς το δεύτερο,
πράγματι, τότε που δεν υπήρχαν γυναίκες στα έδρανα της Βουλής ο όρος
χρησιμοποιήθηκε για τη σύζυγο του βουλευτή, όπως και τα αντίστοιχα δημαρχίνα,
υπουργίνα κτλ. αλλά σήμερα αυτό δεν ισχύει -άσε που θα ήταν και ντροπή για την
κοινωνία μας αν ίσχυε. Διότι, αν υπουργίνα λέμε τη σύζυγο του υπουργού, πώς θα
πούμε π.χ. τον σύζυγο της κ. Διαμαντοπούλου; Υπουργίνο μήπως; Όπως δεν λέμε πια
Γιώργαινα τη γυναίκα του Γιώργου, αλλά την αποκαλούμε με το ονοματεπώνυμό της,
έτσι και το υπουργίνα σήμερα θα το κρατήσουμε για την γυναίκα υπουργό. Η
Γιώργαινα ανήκει σε άλλες εποχές (παρεμπιπτόντως, στο μανιάτικο σόι μου έχουμε
περιπτώσεις προγιαγιάδων που έζησαν και πέθαναν χωρίς ποτέ να ακούσει κανείς το
όνομά τους, και χωρίς να το ξέρουμε σήμερα, αφού στα οικογενειακά δέντρα
καταγράφονται ως Γιώργαινα ή Νικολού).
Αναδημοσιεύω τώρα το παλιότερο άρθρο μου, γραμμένο πριν από τρία χρόνια. Έχω
απλώς επικαιροποιήσει τα στοιχεία για το γκουγκλ. Και προσθέτω ότι αν κάποια
επαγγελματικά θηλυκά ξενίζουν, ο λόγος είναι ότι δεν έχουν αφεθεί να
χρησιμοποιηθούν, να τριφτούν.
Να τη λέμε βουλευτίνα, σ. Περικλή!
Τις προάλλες στη Βουλή (στις 10.11.2008) ο Περικλής Κοροβέσης ξεκινώντας την
ομιλία του απευθύνθηκε σε «βουλευτές και βουλεύτριες» διευκρινίζοντας ότι έψαξε
στα λεξικά για το «βουλευτίνα» και βρήκε «να με λένε βουλευτίνα κι ας πεθαίνω
από την πείνα», δηλ. ότι η βουλευτίνα δηλώνει τη σύζυγο του βουλευτή.
Συγκεκριμένα, στα πρακτικά της Βουλής, βρίσκω το απόσπασμα:
Κύριε Πρόεδρε, κυρία Υπουργέ, αγαπητοί συνάδελφοι, Βουλεύτριες και Βουλευτές,
εισάγω ένα νεολογισμό γιατί η Βουλευτίνα δεν ανταποκρίνεται στην ιδιότητα της
γυναίκας Βουλευτού, ας το πούμε έτσι από την άποψη αν κοιτάξουμε τα λεξικά «ας
με λένε Βουλευτίνα κι ας πεθαίνω από την πείνα». Νομαρχίνα, δημαρχίνα, είναι η
γυναίκα. Οπότε, λοιπόν, σύμφωνα με τον Σοσίρ κατ' αναλογία εργάτης-εργάτρια,
βουλευτής-βουλεύτρια. Θα το βάλουμε αυτό τώρα στην Επιστημονική Επιτροπή της
Βουλής με τους φιλόλογους να δούμε τι θα γίνει.
Η παροιμία την οποία επικαλέστηκε ο σ. Κοροβέσης υπάρχει βέβαια και μάλιστα σε
δεκάδες παραλλαγές. Ο αείμνηστος Δημήτριος Λουκάτος, που τη μελέτησε και της
αφιέρωσε ειδική μονογραφία το 1960 στο περιοδικό «Λαογραφία» την ονομάζει «η
παροιμία για την κενόδοξη σύζυγο». Η βουλευτίνα είναι μία μόνο από τις
παραλλαγές της παροιμίας αυτής (ανάμεσα στις άλλες: βοϊβοντίνα, σουμπασίνα,
δημαρχίνα, υπουργίνα, κοτζαμπασίνα, αλημπεΐνα, σεραφίνα, ζωζεφίνα, μαρκεζίνα
κτλ.) Και ο αείμνηστος Δημ. Λουκάτος σε υποσημείωση αναφέρει ότι ο όρος
«βουλευτίνα» χρησιμοποιείται πλέον και για τις βουλεύτριες. Αυτά, το 1960. (Να
σημειώσω, χαρακτηριστικά, ότι η ταινία «Η βουλευτίνα» με τη Ρένα Βλαχοπούλου,
που κυκλοφόρησε το 1966, παρουσιάζει την ηρωίδα να εκλέγεται στη Βουλή, όχι να
είναι σύζυγος βουλευτή). Από τότε, έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας, έχουν
συμβεί κοσμοϊστορικές αλλαγές στην Ελλάδα, έχουν εκλεχτεί δεκάδες βουλευτίνες,
το ποσοστό τους στη Βουλή έχει αυξηθεί αισθητά -κι όμως, λέτε να δηλώνεται
ακόμα ως «βουλευτίνα» η σύζυγος του βουλευτή;
Και ποιο λεξικό συμβουλεύτηκε επιτέλους ο σ. Κοροβέσης; Το λεξικό του ιδρύματος
Τριανταφυλλίδη, διότι αυτό φαντάζομαι πως θα χρησιμοποιεί, δηλώνει καθαρά πως ο
τύπος βουλευτίνα είναι το θηλυκό του «ο βουλευτής», πλάι και ισότιμα με το «η
βουλευτής». Λιγάκι πιο συντηρητικό, το λεξικό Μπαμπινιώτη, καταγράφει ωστόσο το
βουλευτίνα κι αυτό στο λήμμα βουλευτής, με τον προσδιορισμό «λαϊκό». Κανένα
σύγχρονο λεξικό δεν έχει τη σημασία βουλευτίνα = σύζυγος βουλευτή. Καιρός δεν
είναι να προμηθευτούν στον Σύριζα τα πιο καινούργια λεξικά;
Αν ανατρέξουμε στα σώματα κειμένων του γκουγκλ, θα δούμε ότι όλες σχεδόν οι
ανευρέσεις του όρου «βουλευτίνα» αφορούν τη γυναίκα που έχει εκλεγεί στη Βουλή
και όχι βέβαια τη σύζυγο ενός άντρα βουλευτή. Ωστόσο, δεν θα αρνηθώ ότι ο όρος
«βουλευτίνα», αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έστω κι αν αυτό ισχύει όλο και
λιγότερο, έχει μιαν ελαφριά χροιά «οικειότητας» την οποία ίσως κάποιες βρουν
ανάρμοστη.
Αλλά, θα μου πείτε, ο Περικλής Κοροβέσης έκανε μια άλλη πρόταση -να πούμε
«βουλεύτρια», μια ευφυή λύση που αποφεύγει τον σκόπελο του «υποτιμητικού» ή
«ανάρμοστα οικείου» -ίνα. Ο σ. Περικλής δεν είναι ο πρώτος που προτείνει τη
«βουλεύτρια» -έχουν προηγηθεί μεγάλες μορφές του δημοτικισμού, αλλά η μνήμη μου
δεν με βοηθάει αν ήταν ο Εμμ. Κριαράς ή ο Αγ. Τσοπανάκης που εισηγήθηκε να
χρησιμοποιείται ο τύπος «βουλεύτρια». Όμως, η πικρή αλήθεια είναι ότι ο τύπος
βουλεύτρια, που τόσα χρόνια έχει προταθεί, δεν έπιασε. Ελάχιστα
χρησιμοποιείται, έως καθόλου. Ψάχνω στο γκουγκλ και βρίσκω τις εξής αναλογίες:
η βουλευτής 312.000 ανευρέσεις (111.000 το 2008)
η βουλευτίνα 107.000 (4.130 το 2008)
η βουλεύτρια 588 (9 το 2008)
Σχόλιο 2011: όσο κι αν τα νούμερα του γκουγκλ έχουν γίνει αναξιόπιστα, με χαρά
μου παρατηρώ ότι ο έμφυλος τύπος (η βουλευτίνα) έχει κάνει μεγάλη πρόοδο από το
2008 ίσαμε σήμερα.
Δηλαδή, μπορεί το «η βουλευτής» να υπερισχύει, αλλά η μόνη αξιόλογη
«αντιπολίτευση» έρχεται από το «βουλευτίνα», όχι από το «βουλεύτρια», το οποίο
σχεδόν δεν λέγεται, όσο κι αν θεωρητικά είναι «σωστότερο». Η γλώσσα παίρνει
μυστήριους δρόμους. Ας πάρουμε ένα άλλο ουσιαστικό, πολύ όμοιο με το
«βουλευτής», το «εκπαιδευτής». Όπως θα περιμένατε, ο τύπος «η εκπαιδευτής»
είναι μειοψηφικός, ο τύπος «η εκπαιδεύτρια» είναι ο κανονικός με πολύ μεγάλη
υπεροχή εμφανίσεων. και βέβαια ο τύπος «η εκπαιδευτίνα» είναι ανύπαρκτος. Δεν
θα αρνηθώ πως η αιτία για την υπεροχή της βουλευτίνας είναι ότι βουλευτίνες ως
σύζυγοι βουλευτών υπήρχαν περίπου 100 χρόνια πριν αρχίσουν να εκλέγονται
γυναίκες στη Βουλή, όμως η σημερινή υπεροχή του τύπου βουλευτίνα απέναντι στο
βουλεύτρια είναι γεγονός.
Θα μου πείτε, αν είναι να κοιτάζουμε ποιος τύπος πλειοψηφεί, γιατί να μην
υιοθετήσουμε μια και καλή τον τύπο «η βουλευτής» που υπερισχύει συντριπτικά σε
συχνότητα και έχει το 95% των ανευρέσεων; Θα επιχειρήσω να απαντήσω σ' αυτό.
Ο τύπος «η βουλευτής» πράγματι υπερισχύει συντριπτικά στις ανευρέσεις, αλλά
είναι ο θεσμικός τύπος. Πριμοδοτείται από τη χρήση του στην επίσημη γλώσσα και
από την τρομοκρατία που έχει εξαπολυθεί εναντίον των έμφυλων τύπων. Το γεγονός
ότι ο έμφυλος τύπος για μια τόσο επίσημη λέξη βρίσκει ένα 5% των ανευρέσεων (το
2008, κι ένα 25% το 2011) είναι μάλλον ενθαρρυντικό για το μέλλον του.
Έπειτα, ας κοιτάξουμε από πιο κοντά τα στατιστικά στοιχεία. Είπαμε ότι ο τύπος
«βουλευτής» υπερτερεί σε σχέση με τον τύπο «βουλευτίνα», με αναλογία 3:1. Γιά
να τούς βάλουμε ένα επίθετο μπροστά:
η νέα βουλευτής: 25.700 ανευρέσεις, η νέα βουλευτίνα: 21.000 ανευρέσεις. Πάλι
υπερέχει ο ερμαφρόδιτος τύπος, αλλά με πολύ μικρότερο προβάδισμα.
Και πάλι, ας δούμε την αιτιατική πληθυντικού, τη μόνη στην οποία ο ερμαφρόδιτος
τύπος διαφοροποιείται από τον αρσενικό (διότι στην ονομαστική και στη γενική
πληθυντικού, όταν λέμε «των βουλευτών» δεν ξέρουμε αν εννοούμε μόνο άντρες ή
μόνο γυναίκες). Λοιπόν, ενώ στον ενικό η υπεροχή του ερμαφρόδιτου τύπου είναι
αναντίρρητη, στην αιτιατική πληθυντικού ο έμφυλος τύπος εμφανίζεται συχνότερος:
τις βουλευτές 2390 ανευρέσεις
τις βουλευτίνες 4730 ανευρέσεις
τις βουλεύτριες 3 ανευρέσεις
Συμπέρασμα; Όταν η βουλευτίνα είναι μία, εύκολα μπορούν να της φορέσουν τη
μπούρκα του ερμαφρόδιτου τύπου. Όταν όμως γίνονται πολλές βουλευτίνες, τότε η
μπούρκα σκίζεται και λάμπει η γυναίκα με όλο της το κάλλος!
Σε μια συζήτηση που είχαμε στο φιλικό ιστολόγιο του Χασοδίκη (δεν θέλει
φιλοσοφία για να καταλάβετε πως συμμετείχαν κυρίως δικηγόροι) ένας φίλος
υποστήριξε ότι οι τύποι όπως «η βουλευτής, η δικαστής» δεν είναι ερμαφρόδιτοι,
αφού «το γένος του φορέα τους αποκαλύπτεται από το άρθρο». Όμως, πάρα πολλές
φορές δεν υπάρχει άρθρο ή δεν είναι αποκαλυπτικό:
Παράδειγμα: πριν από λίγο καιρό η κ. Παζαΐτη κάλεσε σε γεύμα τους συζύγους των
βουλευτών. Προκειμένου να σκεφτούν οι αναγνώστες ότι έχουν αρχίσει γάμοι
ομοφύλων, η Ελευθεροτυπία έγραψε, και της είπα μπράβο, "των βουλευτίνων"
Αλλά, και να υπάρχει το άρθρο, για σκεφτείτε αν έρχεται ομαλά μια φράση όπως:
* Το 1907 εκλέγονται στη Φινλανδία οι πρώτες βουλευτές.
* Η κ. Πετραλιά κάλεσε σε σύσκεψη τις βουλευτές όλων των κομμάτων για το
ασφαλιστικό (δεν λέγεται, παραδεχτείτε το! Μήπως θα πείτε "τις γυναίκες
βουλευτές"; Έστω. Αλλά στην πρόσκληση ανταποκρίθηκαν μόνο μερικές βουλευτίνες.
Εσείς θα τολμούσατε να γράψετε "μερικές βουλευτές της ΝΔ και του ΛΑΟΣ"; Η
εφημερίδα ευτυχώς όχι. Και στον τίτλο η εφημερίδα έβαλε "Βουλευτίνες της ΝΔ και
όχι όλες". Εσείς τι θα βάζατε; Βουλευτές της ΝΔ και όχι όλες; Γυναίκες
βουλευτές της ΝΔ και όχι όλες; Ενώ τι ομαλό είναι το βουλευτίνες (ή το
βουλεύτριες, ο όποιος έμφυλος τύπος).
Τώρα, στο υποκειμενικό θέμα, πράγματι αναγνωρίζω ότι ορισμένοι που έχουν κατά
νου παλιότερες χρήσεις θεωρούν υποτιμητικό το "βουλευτίνα". Με τη χρήση και την
τριβή, ασφαλώς θα αλλάξουν γνώμη.
Το "η βουλευτής" όμως έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει. Όχι μόνο για λόγους
ισότητας φύλου, που λέτε -αλλά και επειδή είναι ελαττωματικό στις πλάγιες
πτώσεις. Δηλαδή, άλλοτε ("της βουλευτού") έχει ανώμαλο σχηματισμό, άλλοτε δεν
διακρίνεται από το αρσενικό ("των βουλευτών") και άλλοτε, αν και ομαλό, δεν
λέγεται ("τις βουλευτές").
Και θα κλείσω με ένα απόσπασμα από παλιό άρθρο του Αντρέα Παππά: «Για να
καταλήξω, όμως, και σε κάποιου είδους (βελτιωτική, έστω) πρόταση, όπως είχα
δεσμευτεί, θα έλεγα ότι σε ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις θα μπορούσαμε σιγά
σιγά να αρχίσουμε να αποφεύγουμε βάρβαρες και άχαρες διατυπώσεις όπως η
(ευρω)βουλευτής/της (ευρω)βουλευτή/ού και να χρησιμοποιούμε τον σαφώς πιο
δόκιμο και ορθό τύπο η βουλεύτρια/της βουλεύτριας, η δικάστρια/της δικάστριας,
η ειδική αγορήτρια κ.ο.κ. Ακόμη και ο τύπος η βουλευτίνα/της βουλευτίνας ή η
δικαστίνα/της δικαστίνας, έστω και αν δεν είναι «του γούστου μου», πιστεύω ότι
είναι προτιμότερος από την αφασική αμηχανία τού η βουλευτής/της βουλευτού ή η
δικαστής/της δικαστού.»
Επομένως: Να τη λέμε βουλευτίνα, σ. Περικλή!
Επίμετρο: Η παροιμία για την κενόδοξη σύζυγο
Από περιέργεια, κοίταξα στο γκουγκλ να δω πόσο χρησιμοποιείται σήμερα η
παροιμία «Ας με λένε ___ κι ας πεθαίνω από την πείνα».
Λοιπόν, έχει γύρω στις 20 ανευρέσεις, αν και σε μερικές περιπτώσεις τη βρίσκω
σε συλλογές παροιμιών. Από αυτές τις ανευρέσεις, συντριπτικά υπερτερεί η
δημαρχίνα, με 7 ανευρέσεις. Από 2 ανευρέσεις βρήκα για τη βοϊβοντίνα, την
κυραΜπεήνα και την υπουργίνα, και από μία για τη Ζοζεφίνα, τη Σεραφίνα, την
κοτζαμπασίνα, τη μπακαλίνα και τη βουλευτίνα -που ήταν αναδημοσίευση της
αγόρευσης του Κοροβέση.
Κάνοντας σύγκριση με το άρθρο του Λουκάτου, βρίσκουμε συρρίκνωση της ποικιλίας
των παραλλαγών. Ο Λουκάτος στο άρθρο του δίνει τις εξής παραλλαγές:
.σουμπασίνα (ο σούμπασης, κατά λέξη «επί των υδάτων» ήταν ανώτερος διοικητικός
υπάλληλος του τουρκικού κράτους)
.βοεβοντίνα ή βοϊβοντίνα (γυναίκα του βοεβόδα)
.μπεΐνα (γυναίκα του μπέη)
.αλημπεΐνα (του αλήμπεη)
.αγίνα (του αγά)
.αληπασίνα (του αλήπασα)
.γιουζμπασίνα (του γιούζμπαση = λοχαγού)
.καδίνα ή κατίνα (του καδή = δικαστή)
.μπιμπασίνα (του μπίμπαση = συνταγματάρχη)
.μπουλουκμπασίνα (του μπουλούκμπαση = ομαδάρχη)
.νταμπασίνα (του οντάμπαση = χανιτζή)
.ουσταμπασίνα ( του ουστάμπαση = πρωτομάστορα)
.πασατσίνα ή κυρα-πασίνα (του πασά)
.κοτζαμπασίνα (του κοτζάμπαση)
.τσορμπατζίνα (του τσορμπατζή = προύχοντα)
.προεστίνα (του προεστού)
.πρωτογερίνα (του πρωτόγερου)
.δημαρχίνα (του δήμαρχου)
.παρεδρίνα (του πάρεδρου)
.βουλευτίνα (του βουλευτή)
.υπουργίνα (του υπουργού)
.αρχοντίνα (του άρχοντα)
.κοντεσίνα (του κόντε)
.δεσποτίνα (μάλλον θα εννοεί τον τοπάρχη -και όχι τον δεσπότη!)
.γιατρουδίνα (του γιατρού)
.κασαπίνα (του χασάπη)
.παμπακίνα (του μπαμπακά)
.Λουβερδίνα (της οικογενείας Λοβέρδου)
.Φραγκοπουλίνα (της οικογενείας Φραγκόπουλου)
Να σημειώσω πως τη μπακαλίνα, τη Ζοζεφίνα και τη Σεραφίνα δεν τις καταγράφει ο
Λουκάτος. Επίσης πως αυτοί οι δυο τελευταίοι τύποι δεν δηλώνουν συζύγους
αξιωματούχων αλλά γυναίκες αυθυπόστατες, ενδεχομένως χειραφετημένες ή
ανεξάρτητες ή κοσμογυρισμένες. Γι' αυτό, και πάλι: να τη λέμε βουλευτίνα!
________
Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net
διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
______________
