[Orasi] Η προσήλωση στο ατομικό, και η αδιαφορία, για το κοινό συμφέρον, απεργάζεται,
Σαράντος Ι. Καργάκος (Ιστορικός - Συγγραφέας) «Τις αρετής, ει μέλεις πόλις είναι, ουδένα δει ιδιωτεύειν» (ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ) «Από τη στιγμή που θαπει κανείς, προκειμένου για τις υποθέσεις του κράτους, «Tιμ' ενδιαφέρει;», μπορούμε να υπολογίζουμε ότι έχει γίνει το πρώτο βήμα για την παρακμή του κράτους αυτού». Η φράση αυτή του Ζ.Ζ.Ρουσσώ φρονούμε ότι αποτελεί την καλύτερη αφετηρία για την ανάπτυξη των ιδεών μας σχετικά με το εξεταζόμενο θέμα. Κατά τον Αριστοτέλη, «όταν τό πλήθος πρός τό κοινόν πολιτεύηται συμφέρον, πολιτεία καλείται». Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό, για να έχει κάποιος δικαίωμα να φέρει τον τίτλο του πολίτη και να λογίζεται οργανικό μέλος μιας κοινωνίας, πρέπει τα ενδι αφέροντά του να μην στρέφονται αποκλειστικά γύρω από το ατομικό του συμφέρον, αλλά να επεκτείνονται ευρύτερα μέσα στον κύκλο της ολότητας. Όσοι κατά την αρχαιότητα έδειχναν αδιαφορία για τα κοινά και αποκλειστική μέριμνα τους ήταν η προαγωγή του ατομικού μόνο συμφέροντος ονομάζονταν «ιδιώτες». Ο όρος αυτός προσέλαβε σταδιακά ονειδιστική σημασία και τελικά ξέπεσε στην έννοια του απαίδευτου και του ανόητου, σημασίες που με την ίδια λέξη βρίσκουμε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Έκφραση της περιφρόνησης, που αισθάνονταν οι Έλληνες για τους μη ασχολούμενους με τα κοινά, είναι και η περίφημη φράση του Περικλή: «Τόν μηδέν τούτων μετέχοντα ουκ απράγμονα αλλ' αχρειον νομίζομεν» (=Δεν θεωρούμε φιλήσυχο αλλ' άχρηστο αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά). Είναι, λοιπόν, άχρηστος κ' επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο όποιος αδιαφορεί για την προαγωγή του κοινωνικού συμφέροντος και στερεί από αυτό τη δημιουργική του παρουσία. Καθότι μια οργανωμένη κοινωνία, για να λειτουργεί καλά, πρέπει να στηρίζεται σ' ένα σύνολο αρχών. Η θεμελιωδέστερη αρχή είναι αυτή που ορίζει την ενεργό πάντων συμμετοχή στα κοινά όχι σαν δικαίωμα αλλά σαν υποχρέωση. Το κοινωνικό συμφέρον είναι μια συνισταμένη με συνιστώσες τις επιμέρους των πολιτών προσφορές. Αν ο πολίτης δεν μεριμνά για το κοινωνικό σύνολο και αρνείται την προσφορά του, τότε η συνισταμένη της κοινωνικής προόδου εξασθενεί και αποδυναμώνεται. Η κοινωνία είναι ένας πολυκύτταρος οργανισμός και κάθε μέλος της είναι ένα ειδικευμένο κύτταρο. Τα άτομα, που ασχολούνται μόνο με τ' ατομικά τους ζητήματα, μοιάζουν με τα υπερτροφικά εκείνα κύτταρα, που διογκώνονται συνεχώς και μεταβάλλονται σε καρκινώματα του οργανισμού. Ο ατομικισμός είναι καρκίνωμα για το κοινωνικό σύνολο και γι'αυτό, προκειμένου μια πολιτεία να ευδοκιμήσει, πρέπει όλοι οι άξιοι πολίτες της να θεωρούν σαν υπόθεσή τους προσωπική τις υποθέσεις του συνόλου. Οι αρχαίοι είχαν τόσο πολύ εξαρτήσει τη σωτηρία και την ευδαιμονία των πόλεων από την ενεργό συμμετοχή όλων στα κοινά, ώστε ο Σόλωνας ψήφισε νόμο που όριζε: «άτιμον είναι τόν εν στάσει τόν δήμον μηδετέρας μερίδος γενόμενον», δηλαδή να αφαιρούνται τα πολιτικά δικαιώματα από εκείνον, που σε περίπτωση εμφύλιας διαμάχης δεν συντάσσεται με τη μια ή την άλλη παράταξη. Αυτό βέβαια το έκανε ο σοφός νομοθέτης, για να υποχρεώσει τους
Re: [Orasi] Η προσήλωση στο ατομικό, και η αδιαφορία, για το κοινό συμφέρον, απεργάζεται,
καλημερα μιχάλη, μια και ανέβασες κάτι απο το συγραφικό έργο του καργάκου θα ήθελα να ρώτήσω αν κάποιοι διαθέτουν βιβλία του καργάκου, σε txt που δεν πιάνουν και χώρο και αν ναι να ανέβουν στην λίστα. -- From: mlaspas mlas...@otenet.gr Sent: Sunday, September 22, 2013 9:46 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: [Orasi] Η προσήλωση στο ατομικό, και η αδιαφορία, για το κοινό συμφέρον, απεργάζεται, την παρακμή των κρατών Σαράντος Ι. Καργάκος (Ιστορικός - Συγγραφέας) «Τις αρετής, ει μέλεις πόλις είναι, ουδένα δει ιδιωτεύειν» (ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ) «Από τη στιγμή που θαπει κανείς, προκειμένου για τις υποθέσεις του κράτους, «Tιμ' ενδιαφέρει;», μπορούμε να υπολογίζουμε ότι έχει γίνει το πρώτο βήμα για την παρακμή του κράτους αυτού». Η φράση αυτή του Ζ.Ζ.Ρουσσώ φρονούμε ότι αποτελεί την καλύτερη αφετηρία για την ανάπτυξη των ιδεών μας σχετικά με το εξεταζόμενο θέμα. Κατά τον Αριστοτέλη, «όταν τό πλήθος πρός τό κοινόν πολιτεύηται συμφέρον, πολιτεία καλείται». Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό, για να έχει κάποιος δικαίωμα να φέρει τον τίτλο του πολίτη και να λογίζεται οργανικό μέλος μιας κοινωνίας, πρέπει τα ενδι αφέροντά του να μην στρέφονται αποκλειστικά γύρω από το ατομικό του συμφέρον, αλλά να επεκτείνονται ευρύτερα μέσα στον κύκλο της ολότητας. Όσοι κατά την αρχαιότητα έδειχναν αδιαφορία για τα κοινά και αποκλειστική μέριμνα τους ήταν η προαγωγή του ατομικού μόνο συμφέροντος ονομάζονταν «ιδιώτες». Ο όρος αυτός προσέλαβε σταδιακά ονειδιστική σημασία και τελικά ξέπεσε στην έννοια του απαίδευτου και του ανόητου, σημασίες που με την ίδια λέξη βρίσκουμε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Έκφραση της περιφρόνησης, που αισθάνονταν οι Έλληνες για τους μη ασχολούμενους με τα κοινά, είναι και η περίφημη φράση του Περικλή: «Τόν μηδέν τούτων μετέχοντα ουκ απράγμονα αλλ' αχρειον νομίζομεν» (=Δεν θεωρούμε φιλήσυχο αλλ' άχρηστο αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά). Είναι, λοιπόν, άχρηστος κ' επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο όποιος αδιαφορεί για την προαγωγή του κοινωνικού συμφέροντος και στερεί από αυτό τη δημιουργική του παρουσία. Καθότι μια οργανωμένη κοινωνία, για να λειτουργεί καλά, πρέπει να στηρίζεται σ' ένα σύνολο αρχών. Η θεμελιωδέστερη αρχή είναι αυτή που ορίζει την ενεργό πάντων συμμετοχή στα κοινά όχι σαν δικαίωμα αλλά σαν υποχρέωση. Το κοινωνικό συμφέρον είναι μια συνισταμένη με συνιστώσες τις επιμέρους των πολιτών προσφορές. Αν ο πολίτης δεν μεριμνά για το κοινωνικό σύνολο και αρνείται την προσφορά του, τότε η συνισταμένη της κοινωνικής προόδου εξασθενεί και αποδυναμώνεται. Η κοινωνία είναι ένας πολυκύτταρος οργανισμός και κάθε μέλος της είναι ένα ειδικευμένο κύτταρο. Τα άτομα, που ασχολούνται μόνο με τ' ατομικά τους ζητήματα, μοιάζουν με τα υπερτροφικά εκείνα κύτταρα, που διογκώνονται συνεχώς και μεταβάλλονται σε καρκινώματα του οργανισμού. Ο ατομικισμός είναι καρκίνωμα για το κοινωνικό σύνολο και γι'αυτό, προκειμένου μια πολιτεία να ευδοκιμήσει, πρέπει όλοι οι άξιοι πολίτες της να θεωρούν σαν υπόθεσή τους προσωπική τις υποθέσεις του συνόλου. Οι αρχαίοι είχαν τόσο πολύ εξαρτήσει τη σωτηρία και την ευδαιμονία των
Re: [Orasi] Η προσήλωση στο ατομικό, και η αδιαφορία, για το κοινό συμφέρον, απεργάζεται,
Καλημέρα Αλέξανδρε! Εγώ έχω δύο βιβλία του ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ - «Αλαλία»; και το ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Χρειάζονται όμως επεξεργασίας και ορθογραφικού ελέγχου για να διαβάζονται. Αν ενδιαφέρεσαι μπορώ να τα διορθώσω και να στα στείλω σύντομα, εκτός αν τα έχει κάποιος άλλος. Μιχάλης On 22/9/2013 10:44 πμ, Αλεξανδρος Δημητρόπουλος wrote: καλημερα μιχάλη, μια και ανέβασες κάτι απο το συγραφικό έργο του καργάκου θα ήθελα να ρώτήσω αν κάποιοι διαθέτουν βιβλία του καργάκου, σε txt που δεν πιάνουν και χώρο και αν ναι να ανέβουν στην λίστα. -- From: mlaspas mlas...@otenet.gr Sent: Sunday, September 22, 2013 9:46 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: [Orasi] Η προσήλωση στο ατομικό, και η αδιαφορία, για το κοινό συμφέρον, απεργάζεται, την παρακμή των κρατών Σαράντος Ι. Καργάκος (Ιστορικός - Συγγραφέας) «Τις αρετής, ει μέλεις πόλις είναι, ουδένα δει ιδιωτεύειν» (ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ) «Από τη στιγμή που θαπει κανείς, προκειμένου για τις υποθέσεις του κράτους, «Tιμ' ενδιαφέρει;», μπορούμε να υπολογίζουμε ότι έχει γίνει το πρώτο βήμα για την παρακμή του κράτους αυτού». Η φράση αυτή του Ζ.Ζ.Ρουσσώ φρονούμε ότι αποτελεί την καλύτερη αφετηρία για την ανάπτυξη των ιδεών μας σχετικά με το εξεταζόμενο θέμα. Κατά τον Αριστοτέλη, «όταν τό πλήθος πρός τό κοινόν πολιτεύηται συμφέρον, πολιτεία καλείται». Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό, για να έχει κάποιος δικαίωμα να φέρει τον τίτλο του πολίτη και να λογίζεται οργανικό μέλος μιας κοινωνίας, πρέπει τα ενδι αφέροντά του να μην στρέφονται αποκλειστικά γύρω από το ατομικό του συμφέρον, αλλά να επεκτείνονται ευρύτερα μέσα στον κύκλο της ολότητας. Όσοι κατά την αρχαιότητα έδειχναν αδιαφορία για τα κοινά και αποκλειστική μέριμνα τους ήταν η προαγωγή του ατομικού μόνο συμφέροντος ονομάζονταν «ιδιώτες». Ο όρος αυτός προσέλαβε σταδιακά ονειδιστική σημασία και τελικά ξέπεσε στην έννοια του απαίδευτου και του ανόητου, σημασίες που με την ίδια λέξη βρίσκουμε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Έκφραση της περιφρόνησης, που αισθάνονταν οι Έλληνες για τους μη ασχολούμενους με τα κοινά, είναι και η περίφημη φράση του Περικλή: «Τόν μηδέν τούτων μετέχοντα ουκ απράγμονα αλλ' αχρειον νομίζομεν» (=Δεν θεωρούμε φιλήσυχο αλλ' άχρηστο αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά). Είναι, λοιπόν, άχρηστος κ' επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο όποιος αδιαφορεί για την προαγωγή του κοινωνικού συμφέροντος και στερεί από αυτό τη δημιουργική του παρουσία. Καθότι μια οργανωμένη κοινωνία, για να λειτουργεί καλά, πρέπει να στηρίζεται σ' ένα σύνολο αρχών. Η θεμελιωδέστερη αρχή είναι αυτή που ορίζει την ενεργό πάντων συμμετοχή στα κοινά όχι σαν δικαίωμα αλλά σαν υποχρέωση. Το κοινωνικό συμφέρον είναι μια συνισταμένη με συνιστώσες τις επιμέρους των πολιτών προσφορές. Αν ο πολίτης δεν μεριμνά για το κοινωνικό σύνολο και αρνείται την προσφορά του, τότε η συνισταμένη της κοινωνικής προόδου εξασθενεί και αποδυναμώνεται. Η κοινωνία είναι ένας πολυκύτταρος οργανισμός και κάθε μέλος της είναι ένα ειδικευμένο κύτταρο. Τα άτομα, που ασχολούνται μόνο με τ' ατομικά τους ζητήματα, μοιάζουν με τα υπερτροφικά εκείνα κύτταρα, που διογκώνονται συνεχώς και μεταβάλλονται σε καρκινώματα του οργανισμού. Ο ατομικισμός είναι καρκίνωμα για το κοινωνικό σύνολο και
Re: [Orasi] Η προσήλωση στο ατομικό, και η αδιαφορία, για το κοινό συμφέρον, απεργάζεται,
πάντα ενδιαφέρομαι για βιβλία ιστορικών συγραφέων και ιδιαιτέρως του καργάκου, ναι αν σου είναι ευκολοκαι δεν σου κάνει κόποθα τα ήθελα,βέβαια δεν ξέρω με ποιον τρόπο μπορείς να μου τα στείλεις,εκτός αν τα ανεβάσει στην λίστα ο κώστας, προσπαθω να φτιάξω μια βιβλιοθήκημε βιβλία ιστορίας σε μορφή txt που δεν πιάνουν ιδιαίτερο χώρο στον δίσκο,σε ευχαριστώ πολύμιχάλη! -- From: mlaspas mlas...@otenet.gr Sent: Sunday, September 22, 2013 11:20 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: Re: [Orasi] Η προσήλωση στο ατομικό, και η αδιαφορία, για το κοινό συμφέρον, απεργάζεται, την παρακμή των κρατών Καλημέρα Αλέξανδρε! Εγώ έχω δύο βιβλία του ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ - «Αλαλία»; και το ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Χρειάζονται όμως επεξεργασίας και ορθογραφικού ελέγχου για να διαβάζονται. Αν ενδιαφέρεσαι μπορώ να τα διορθώσω και να στα στείλω σύντομα, εκτός αν τα έχει κάποιος άλλος. Μιχάλης On 22/9/2013 10:44 πμ, Αλεξανδρος Δημητρόπουλος wrote: καλημερα μιχάλη, μια και ανέβασες κάτι απο το συγραφικό έργο του καργάκου θα ήθελα να ρώτήσω αν κάποιοι διαθέτουν βιβλία του καργάκου, σε txt που δεν πιάνουν και χώρο και αν ναι να ανέβουν στην λίστα. -- From: mlaspas mlas...@otenet.gr Sent: Sunday, September 22, 2013 9:46 AM To: orasi mailing list orasi@hostvis.net Subject: [Orasi] Η προσήλωση στο ατομικό, και η αδιαφορία, για το κοινό συμφέρον, απεργάζεται, την παρακμή των κρατών Σαράντος Ι. Καργάκος (Ιστορικός - Συγγραφέας) «Τις αρετής, ει μέλεις πόλις είναι, ουδένα δει ιδιωτεύειν» (ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ) «Από τη στιγμή που θαπει κανείς, προκειμένου για τις υποθέσεις του κράτους, «Tιμ' ενδιαφέρει;», μπορούμε να υπολογίζουμε ότι έχει γίνει το πρώτο βήμα για την παρακμή του κράτους αυτού». Η φράση αυτή του Ζ.Ζ.Ρουσσώ φρονούμε ότι αποτελεί την καλύτερη αφετηρία για την ανάπτυξη των ιδεών μας σχετικά με το εξεταζόμενο θέμα. Κατά τον Αριστοτέλη, «όταν τό πλήθος πρός τό κοινόν πολιτεύηται συμφέρον, πολιτεία καλείται». Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό, για να έχει κάποιος δικαίωμα να φέρει τον τίτλο του πολίτη και να λογίζεται οργανικό μέλος μιας κοινωνίας, πρέπει τα ενδι αφέροντά του να μην στρέφονται αποκλειστικά γύρω από το ατομικό του συμφέρον, αλλά να επεκτείνονται ευρύτερα μέσα στον κύκλο της ολότητας. Όσοι κατά την αρχαιότητα έδειχναν αδιαφορία για τα κοινά και αποκλειστική μέριμνα τους ήταν η προαγωγή του ατομικού μόνο συμφέροντος ονομάζονταν «ιδιώτες». Ο όρος αυτός προσέλαβε σταδιακά ονειδιστική σημασία και τελικά ξέπεσε στην έννοια του απαίδευτου και του ανόητου, σημασίες που με την ίδια λέξη βρίσκουμε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Έκφραση της περιφρόνησης, που αισθάνονταν οι Έλληνες για τους μη ασχολούμενους με τα κοινά, είναι και η περίφημη φράση του Περικλή: «Τόν μηδέν τούτων μετέχοντα ουκ απράγμονα αλλ' αχρειον νομίζομεν» (=Δεν θεωρούμε φιλήσυχο αλλ' άχρηστο αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά). Είναι, λοιπόν, άχρηστος κ' επικίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο όποιος αδιαφορεί για την προαγωγή του κοινωνικού συμφέροντος και στερεί από αυτό τη δημιουργική του παρουσία. Καθότι μια οργανωμένη κοινωνία, για να λειτουργεί καλά, πρέπει να στηρίζεται σ' ένα σύνολο αρχών. Η θεμελιωδέστερη αρχή είναι αυτή που ορίζει την ενεργό πάντων συμμετοχή στα κοινά όχι σαν δικαίωμα αλλά σαν υποχρέωση. Το κοινωνικό συμφέρον είναι μια συνισταμένη με συνιστώσες τις επιμέρους των πολιτών προσφορές. Αν ο πολίτης δεν μεριμνά για το κοινωνικό σύνολο και αρνείται την
