Re: [Orasi] facebook Μυρτω Τσιλιγκιρη, Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ (είναι μεγάλο αλλά παρακαλώ διαβάστε το)
έχω ακούσει μυριάδες τέτοιες ιστορίες και αακόμη πιο σκληρές. όταν δίδασκα bra;ille και είχα αναπληρωτές που πηστεύοντας ότι τρέχοντας σε όλη την ελλάδα θα μάζευαν μόρια έτσι ώστε κάπια στιγμή να τα καταφέρουν. αγωνιζόμενους στην ζωή, που πλήρωσαν σεμηνάρια και σεμηνάρια των τριών και πέντε χιλιάδων ειδικής αγωγής κάννωντας εργασίες για ότι οι πάνσοφοι καθηγητές και φοστήρες της ειδικής εκπαιδευσής τους ζητούσαν. όλα αυτά, μάλιστα εντός των κατά τα άλλα δημόσιων πανεπηστίμίων. γρηγόρης Στις 11/1/2019 2:03 μ.μ., ο Kostas .D. Theodoropoulos έγραψε: Η αναλγησία και η απανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο. Πραγμαικά αξίζει να το διαβάσει κανείς μέχρι την τελευταία γραμμή. --Κώστας-- -Original Message- From: σωκράτης Ζωγράφος Sent: Friday, January 11, 2019 12:55 PM To: Orasi@hostvis.net Subject: [Orasi] facebook Μυρτω Τσιλιγκιρη, Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ (είναι μεγάλο αλλά παρακαλώ διαβάστε το) Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ (είναι μεγάλο αλλά παρακαλώ διαβάστε το) Η σημερινή κυβέρνηση, η οποία εξελέγη με σύνθημα ‘’ΗΤΑΝΕ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΞΗ’’, κατέθεσε το νέο σύστημα διορισμών, μόνιμων και αναπληρωτών ξεκινώντας όπως πάντα από την Ειδική Αγωγή, η οποία ανέκαθεν αποτελούσε το πειραματόζωο και αντικείμενο απαξίωσης και εκμετάλλευσης διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, με αποκορύφωμα τη σημερινή, η οποία ας μην ξεχνάμε είναι ΑΡΙΣΤΕΡΗ(?) Το νομοσχέδιο αυτό(που θ’ αφορά όλες τις ειδικότητες), ουσιαστικά μετατρέπει την Ειδική Αγωγή(τον πιο απαιτητικό κλάδο της εκπαίδευσης) σε χωνευτήρι όπου όλοι μπορούν να εργαστούν έχουν, δεν έχουν προσόντα. Καταργεί τους βασικούς τίτλους σπουδών από τα ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ αφού υπερμοριοδοτεί αμφιβόλου ποιότητας μεταπτυχιακά και σεμινάρια(το γνωριζω γιατι εχω πληρωσει 2000 ευρω για τετοιο ετήσιο σεμιναριο με το οποιο, αν δεν ήξερα ηδη απο Ειδικη Αγωγη ουτε και θα μάθαινα )τα οποία αποκτώνται επί πληρωμή(ενώ ταυτόχρονα αρνείται την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα) και μάλιστα υπέρογκη, των τάξεων των 5000 – 6000 ευρώ, την στιγμή που το ετήσιο εισόδημα ενός αναπληρωτή είναι μεταξύ 9000 – 11000 ευρώ ενώ ταυτόχρονα πολύ συχνά συντηρεί δύο σπίτια (στη πόλη του και στο διαφορετικό μέρος που τον στέλνουν κάθε χρόνο). Καθόλου ταξικό ε; Μοριοδοτεί το lower που πήρα στα 13 μου, το παιδί που ΉΘΕΛΑ και ΜΠΟΡΟΥΣΑ να κάνω (αυτό και αν είναι επαγγελματικό προσόν) ΑΛΛΑ ΠΕΤΑΕΙ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΜΟΥ, ΤΟΝ ΜΟΧΘΟ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ καθώς βάζει ταβάνι 120 μηνών όταν εγώ ήδη έχω 160. 4 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ. Ας δούμε λοιπόν πίσω από τους αριθμούς, τι δεν υπολογίζει ο κύριος υπουργός, τι συνέβη αυτά τα 4 χρόνια. Στα 18 μου χρόνια έδωσα πανελλήνιες στη Γ’ δέσμη και πέρασα στο ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ με σειρά, σχεδόν με βαθμούς νομικής. Η σχολή που πέρασα λειτουργούσε για πρώτη χρονιά, οπότε δεν γνώριζα καν αν θα έχω επαγγελματική αποκατάσταση και τι είδους. Το μόνο που γνώριζα ήταν ότι το ήθελα πολύ ότι η ψυχή μου με οδηγούσε εκεί, ότι ήθελα να προσφέρω στα ΑΜΕΑ, ήθελα να σώσω τον κόσμο. Η Ειδική Αγωγή πριν 20 χρόνια ήταν σχεδόν ανύπαρκτη στα δημόσια Ελληνικά σχολεία και εμείς οι απόφοιτοι από τους πρωτεργάτες. 2002-2003 Μόλις αποφοίτησα και γύρισα στη Θεσσαλονίκη και ενώ είχα ξεκινήσει εθελοντισμό , μου τηλεφώνησαν από Πρωτοβάθμια Διεύθυνση Αθήνας και με ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑΝ να σπεύσω στη πρωτεύουσα να αναλάβω κατ’ οίκον διδασκαλία μαθητή ο οποίος ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο και δεν έβγαινε ποτέ από το σπίτι του καθώς η οικοδομή δεν είχε ασανσέρ. Επιπλέον ζούσε σε ένα ακατάλληλο οικογενειακό και υγειονομικό περιβάλλον. Ήμουν μόλις 22 ετών, άπειρη, ψαρωμένη και με πέταξαν χωρίς σωσίβιο και επίβλεψη στα βαθιά .Λόγω των δυσκολίων της περίπτωσης ζητούσα την συμβουλή και συνδρομή των προϊσταμένων μου αλλά ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΙΠΟΤΑ. Στο τέλος της χρονιάς για να ηρεμήσει η ψυχή μου αναζήτησα και βρήκα οικονομικούς πόρους μόνη μου ώστε να εγκατασταθεί εξωτερικό ασανσέρ και να μπορεί ο μαθητής μου να πηγαίνει στο σχολείο ή μια βόλτα. 2003 – 2004 Φεύγω από Αθήνα τοποθετούμαι ορεινή Χαλκιδική (3 ώρες στο δρόμο καθημερινώς), σε κατ οίκον διδασκαλία σε 6χρονο μαθητή με καρκίνο. Το σοκ μου ήταν μεγάλο όμως σε λίγο διάστημα ούτε καν έβλεπα τα σημάδια της ασθένειας στο πρόσωπο και στο κορμί του. Έμαθα να αλλάζω τα σωληνάκια του με άνεση, κοιμόμουν στο σπίτι της οικογένειας όταν είχε χιόνι( άρα επικίνδυνη οδήγηση) που μου έδειχνε την ευγνωμοσύνη της με κάθε τρόπο. Πήρα μαθήματα ζωής, έδωσα ψυχή, αγάπη, κουράγιο και γνώση. Σήμερα ο Α. είναι 21 ετών και είναι καλά. 2004 – 2005 Ξανά στην Αθήνα, σε μαθητή με απώλεια όρασης. Παράλληλη Στήριξη (ποιος είχε ακούσει τότε αυτόν τον όρο, ποια ήμουν εγώ; Η εξωγήινη του σχολείου). Ένας πανέξυπνος μικρός, με μαθηματικές ικανότητες πέραν του φυσιολογικού αλλά τόσο απομονωμένος. Θορυβήθηκα, ενεργοποιήθηκα και τελικώς ο μαθητής μου διαγνώστηκε και με Asperger οπότε άρχισε να λαμβάνει την εκπαίδευση που πραγματικά χρειαζόταν. 2005 – 2006 Παραμένω
Re: [Orasi] facebook Μυρτω Τσιλιγκιρη, Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ (είναι μεγάλο αλλά παρακαλώ διαβάστε το)
Η αναλγησία και η απανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο. Πραγμαικά αξίζει να το διαβάσει κανείς μέχρι την τελευταία γραμμή. --Κώστας-- -Original Message- From: σωκράτης Ζωγράφος Sent: Friday, January 11, 2019 12:55 PM To: Orasi@hostvis.net Subject: [Orasi] facebook Μυρτω Τσιλιγκιρη, Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ (είναι μεγάλο αλλά παρακαλώ διαβάστε το) Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ (είναι μεγάλο αλλά παρακαλώ διαβάστε το) Η σημερινή κυβέρνηση, η οποία εξελέγη με σύνθημα ‘’ΗΤΑΝΕ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΞΗ’’, κατέθεσε το νέο σύστημα διορισμών, μόνιμων και αναπληρωτών ξεκινώντας όπως πάντα από την Ειδική Αγωγή, η οποία ανέκαθεν αποτελούσε το πειραματόζωο και αντικείμενο απαξίωσης και εκμετάλλευσης διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, με αποκορύφωμα τη σημερινή, η οποία ας μην ξεχνάμε είναι ΑΡΙΣΤΕΡΗ(?) Το νομοσχέδιο αυτό(που θ’ αφορά όλες τις ειδικότητες), ουσιαστικά μετατρέπει την Ειδική Αγωγή(τον πιο απαιτητικό κλάδο της εκπαίδευσης) σε χωνευτήρι όπου όλοι μπορούν να εργαστούν έχουν, δεν έχουν προσόντα. Καταργεί τους βασικούς τίτλους σπουδών από τα ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ αφού υπερμοριοδοτεί αμφιβόλου ποιότητας μεταπτυχιακά και σεμινάρια(το γνωριζω γιατι εχω πληρωσει 2000 ευρω για τετοιο ετήσιο σεμιναριο με το οποιο, αν δεν ήξερα ηδη απο Ειδικη Αγωγη ουτε και θα μάθαινα )τα οποία αποκτώνται επί πληρωμή(ενώ ταυτόχρονα αρνείται την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα) και μάλιστα υπέρογκη, των τάξεων των 5000 – 6000 ευρώ, την στιγμή που το ετήσιο εισόδημα ενός αναπληρωτή είναι μεταξύ 9000 – 11000 ευρώ ενώ ταυτόχρονα πολύ συχνά συντηρεί δύο σπίτια (στη πόλη του και στο διαφορετικό μέρος που τον στέλνουν κάθε χρόνο). Καθόλου ταξικό ε; Μοριοδοτεί το lower που πήρα στα 13 μου, το παιδί που ΉΘΕΛΑ και ΜΠΟΡΟΥΣΑ να κάνω (αυτό και αν είναι επαγγελματικό προσόν) ΑΛΛΑ ΠΕΤΑΕΙ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΜΟΥ, ΤΟΝ ΜΟΧΘΟ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ καθώς βάζει ταβάνι 120 μηνών όταν εγώ ήδη έχω 160. 4 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ. Ας δούμε λοιπόν πίσω από τους αριθμούς, τι δεν υπολογίζει ο κύριος υπουργός, τι συνέβη αυτά τα 4 χρόνια. Στα 18 μου χρόνια έδωσα πανελλήνιες στη Γ’ δέσμη και πέρασα στο ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ με σειρά, σχεδόν με βαθμούς νομικής. Η σχολή που πέρασα λειτουργούσε για πρώτη χρονιά, οπότε δεν γνώριζα καν αν θα έχω επαγγελματική αποκατάσταση και τι είδους. Το μόνο που γνώριζα ήταν ότι το ήθελα πολύ ότι η ψυχή μου με οδηγούσε εκεί, ότι ήθελα να προσφέρω στα ΑΜΕΑ, ήθελα να σώσω τον κόσμο. Η Ειδική Αγωγή πριν 20 χρόνια ήταν σχεδόν ανύπαρκτη στα δημόσια Ελληνικά σχολεία και εμείς οι απόφοιτοι από τους πρωτεργάτες. 2002-2003 Μόλις αποφοίτησα και γύρισα στη Θεσσαλονίκη και ενώ είχα ξεκινήσει εθελοντισμό , μου τηλεφώνησαν από Πρωτοβάθμια Διεύθυνση Αθήνας και με ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑΝ να σπεύσω στη πρωτεύουσα να αναλάβω κατ’ οίκον διδασκαλία μαθητή ο οποίος ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο και δεν έβγαινε ποτέ από το σπίτι του καθώς η οικοδομή δεν είχε ασανσέρ. Επιπλέον ζούσε σε ένα ακατάλληλο οικογενειακό και υγειονομικό περιβάλλον. Ήμουν μόλις 22 ετών, άπειρη, ψαρωμένη και με πέταξαν χωρίς σωσίβιο και επίβλεψη στα βαθιά .Λόγω των δυσκολίων της περίπτωσης ζητούσα την συμβουλή και συνδρομή των προϊσταμένων μου αλλά ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΙΠΟΤΑ. Στο τέλος της χρονιάς για να ηρεμήσει η ψυχή μου αναζήτησα και βρήκα οικονομικούς πόρους μόνη μου ώστε να εγκατασταθεί εξωτερικό ασανσέρ και να μπορεί ο μαθητής μου να πηγαίνει στο σχολείο ή μια βόλτα. 2003 – 2004 Φεύγω από Αθήνα τοποθετούμαι ορεινή Χαλκιδική (3 ώρες στο δρόμο καθημερινώς), σε κατ οίκον διδασκαλία σε 6χρονο μαθητή με καρκίνο. Το σοκ μου ήταν μεγάλο όμως σε λίγο διάστημα ούτε καν έβλεπα τα σημάδια της ασθένειας στο πρόσωπο και στο κορμί του. Έμαθα να αλλάζω τα σωληνάκια του με άνεση, κοιμόμουν στο σπίτι της οικογένειας όταν είχε χιόνι( άρα επικίνδυνη οδήγηση) που μου έδειχνε την ευγνωμοσύνη της με κάθε τρόπο. Πήρα μαθήματα ζωής, έδωσα ψυχή, αγάπη, κουράγιο και γνώση. Σήμερα ο Α. είναι 21 ετών και είναι καλά. 2004 – 2005 Ξανά στην Αθήνα, σε μαθητή με απώλεια όρασης. Παράλληλη Στήριξη (ποιος είχε ακούσει τότε αυτόν τον όρο, ποια ήμουν εγώ; Η εξωγήινη του σχολείου). Ένας πανέξυπνος μικρός, με μαθηματικές ικανότητες πέραν του φυσιολογικού αλλά τόσο απομονωμένος. Θορυβήθηκα, ενεργοποιήθηκα και τελικώς ο μαθητής μου διαγνώστηκε και με Asperger οπότε άρχισε να λαμβάνει την εκπαίδευση που πραγματικά χρειαζόταν. 2005 – 2006 Παραμένω στο ίδιο σχολείο αλλά μου αναθέτουν και την ίδρυση Τμήματος Ένταξης. Μετέτρεψα μια αποθήκη σε τάξη, <<εντόπισα>> όλους τους μαθητές με πιθανές ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και λειτούργησα και το τμήμα. Η μικρή Κ. μεγάλωνε σε ίδρυμα (καθώς είχε απομακρυνθεί με εισαγγελική παρέμβαση από τους γονείς της), ήταν 9 ετών Ρομά, αγριμάκι, με παραβατική συμπεριφορά και χωρίς να έχει μάθει ακόμα να γράφει και να διαβάζει παρόλες τις προσπάθειες του σχολείου, του ιδρύματος και των εθελοντών. Προσπαθήσαμε μαζί πολύ και στο τέλος της χρονιάς, η Κ. διά
[Orasi] facebook Μυρτω Τσιλιγκιρη, Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ (είναι μεγάλο αλλά παρακαλώ διαβάστε το)
Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΜΟΥ ΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ (είναι μεγάλο αλλά παρακαλώ διαβάστε το) Η σημερινή κυβέρνηση, η οποία εξελέγη με σύνθημα ‘’ΗΤΑΝΕ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΞΗ’’, κατέθεσε το νέο σύστημα διορισμών, μόνιμων και αναπληρωτών ξεκινώντας όπως πάντα από την Ειδική Αγωγή, η οποία ανέκαθεν αποτελούσε το πειραματόζωο και αντικείμενο απαξίωσης και εκμετάλλευσης διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, με αποκορύφωμα τη σημερινή, η οποία ας μην ξεχνάμε είναι ΑΡΙΣΤΕΡΗ(?) Το νομοσχέδιο αυτό(που θ’ αφορά όλες τις ειδικότητες), ουσιαστικά μετατρέπει την Ειδική Αγωγή(τον πιο απαιτητικό κλάδο της εκπαίδευσης) σε χωνευτήρι όπου όλοι μπορούν να εργαστούν έχουν, δεν έχουν προσόντα. Καταργεί τους βασικούς τίτλους σπουδών από τα ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ αφού υπερμοριοδοτεί αμφιβόλου ποιότητας μεταπτυχιακά και σεμινάρια(το γνωριζω γιατι εχω πληρωσει 2000 ευρω για τετοιο ετήσιο σεμιναριο με το οποιο, αν δεν ήξερα ηδη απο Ειδικη Αγωγη ουτε και θα μάθαινα )τα οποία αποκτώνται επί πληρωμή(ενώ ταυτόχρονα αρνείται την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα) και μάλιστα υπέρογκη, των τάξεων των 5000 – 6000 ευρώ, την στιγμή που το ετήσιο εισόδημα ενός αναπληρωτή είναι μεταξύ 9000 – 11000 ευρώ ενώ ταυτόχρονα πολύ συχνά συντηρεί δύο σπίτια (στη πόλη του και στο διαφορετικό μέρος που τον στέλνουν κάθε χρόνο). Καθόλου ταξικό ε; Μοριοδοτεί το lower που πήρα στα 13 μου, το παιδί που ΉΘΕΛΑ και ΜΠΟΡΟΥΣΑ να κάνω (αυτό και αν είναι επαγγελματικό προσόν) ΑΛΛΑ ΠΕΤΑΕΙ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΜΟΥ, ΤΟΝ ΜΟΧΘΟ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ καθώς βάζει ταβάνι 120 μηνών όταν εγώ ήδη έχω 160. 4 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ. Ας δούμε λοιπόν πίσω από τους αριθμούς, τι δεν υπολογίζει ο κύριος υπουργός, τι συνέβη αυτά τα 4 χρόνια. Στα 18 μου χρόνια έδωσα πανελλήνιες στη Γ’ δέσμη και πέρασα στο ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ με σειρά, σχεδόν με βαθμούς νομικής. Η σχολή που πέρασα λειτουργούσε για πρώτη χρονιά, οπότε δεν γνώριζα καν αν θα έχω επαγγελματική αποκατάσταση και τι είδους. Το μόνο που γνώριζα ήταν ότι το ήθελα πολύ ότι η ψυχή μου με οδηγούσε εκεί, ότι ήθελα να προσφέρω στα ΑΜΕΑ, ήθελα να σώσω τον κόσμο. Η Ειδική Αγωγή πριν 20 χρόνια ήταν σχεδόν ανύπαρκτη στα δημόσια Ελληνικά σχολεία και εμείς οι απόφοιτοι από τους πρωτεργάτες. 2002-2003 Μόλις αποφοίτησα και γύρισα στη Θεσσαλονίκη και ενώ είχα ξεκινήσει εθελοντισμό , μου τηλεφώνησαν από Πρωτοβάθμια Διεύθυνση Αθήνας και με ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑΝ να σπεύσω στη πρωτεύουσα να αναλάβω κατ’ οίκον διδασκαλία μαθητή ο οποίος ήταν καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο και δεν έβγαινε ποτέ από το σπίτι του καθώς η οικοδομή δεν είχε ασανσέρ. Επιπλέον ζούσε σε ένα ακατάλληλο οικογενειακό και υγειονομικό περιβάλλον. Ήμουν μόλις 22 ετών, άπειρη, ψαρωμένη και με πέταξαν χωρίς σωσίβιο και επίβλεψη στα βαθιά .Λόγω των δυσκολίων της περίπτωσης ζητούσα την συμβουλή και συνδρομή των προϊσταμένων μου αλλά ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΙΠΟΤΑ. Στο τέλος της χρονιάς για να ηρεμήσει η ψυχή μου αναζήτησα και βρήκα οικονομικούς πόρους μόνη μου ώστε να εγκατασταθεί εξωτερικό ασανσέρ και να μπορεί ο μαθητής μου να πηγαίνει στο σχολείο ή μια βόλτα. 2003 – 2004 Φεύγω από Αθήνα τοποθετούμαι ορεινή Χαλκιδική (3 ώρες στο δρόμο καθημερινώς), σε κατ οίκον διδασκαλία σε 6χρονο μαθητή με καρκίνο. Το σοκ μου ήταν μεγάλο όμως σε λίγο διάστημα ούτε καν έβλεπα τα σημάδια της ασθένειας στο πρόσωπο και στο κορμί του. Έμαθα να αλλάζω τα σωληνάκια του με άνεση, κοιμόμουν στο σπίτι της οικογένειας όταν είχε χιόνι( άρα επικίνδυνη οδήγηση) που μου έδειχνε την ευγνωμοσύνη της με κάθε τρόπο. Πήρα μαθήματα ζωής, έδωσα ψυχή, αγάπη, κουράγιο και γνώση. Σήμερα ο Α. είναι 21 ετών και είναι καλά. 2004 – 2005 Ξανά στην Αθήνα, σε μαθητή με απώλεια όρασης. Παράλληλη Στήριξη (ποιος είχε ακούσει τότε αυτόν τον όρο, ποια ήμουν εγώ; Η εξωγήινη του σχολείου). Ένας πανέξυπνος μικρός, με μαθηματικές ικανότητες πέραν του φυσιολογικού αλλά τόσο απομονωμένος. Θορυβήθηκα, ενεργοποιήθηκα και τελικώς ο μαθητής μου διαγνώστηκε και με Asperger οπότε άρχισε να λαμβάνει την εκπαίδευση που πραγματικά χρειαζόταν. 2005 – 2006 Παραμένω στο ίδιο σχολείο αλλά μου αναθέτουν και την ίδρυση Τμήματος Ένταξης. Μετέτρεψα μια αποθήκη σε τάξη, <<εντόπισα>> όλους τους μαθητές με πιθανές ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και λειτούργησα και το τμήμα. Η μικρή Κ. μεγάλωνε σε ίδρυμα (καθώς είχε απομακρυνθεί με εισαγγελική παρέμβαση από τους γονείς της), ήταν 9 ετών Ρομά, αγριμάκι, με παραβατική συμπεριφορά και χωρίς να έχει μάθει ακόμα να γράφει και να διαβάζει παρόλες τις προσπάθειες του σχολείου, του ιδρύματος και των εθελοντών. Προσπαθήσαμε μαζί πολύ και στο τέλος της χρονιάς, η Κ. διάβαζε, έγραφε, ήταν καθαρή και περιποιημένη, σταμάτησε να κλέβει και να χτυπάει, μια σωστή κυρία. Κάθε χρόνο από τα δεκαεφτά που εργάζομαι ως Αναπληρώτρια Ειδική Παιδαγωγός εγκαταλείπω τους μαθήτες μου,τα αποτελέσματα της δουλειάς μου, τα Τμηματα Ενταξης που έχω στείσει,τα ειδικά σχολεία που έχω αναβαθμίσει μαζί μα τους σύναδελφους μου, για να με στείλουν κάπου άλλου,να τα ξανα
