Zalaczam ponizej tresc przemowienia baronowej Margaret Thatcher
wygloszonego 6 pazdziernika na konferencji Partii Konserwatywnej
w Blackpool w obronie Pinocheta :
Drodzy przyjaciele, dziekuje za wspaniale przyjecie. Minelo
9 lat odkad przemawialam na konferencji Partii Konserwatywnej.
Duzo zdarzylo sie od tego czasu, chociaz niewiele dobrego.
Dzis przerywam samonarzucone milczenie. Czynie to z bardzo
waznego powodu. Chce mianowicie wyrazic swe oburzenie na
niegodne i niesprawiedliwe potraktowanie senatora Pinocheta.
Najpierw pragne jednak, takze we wlasnym imieniu, powitac
chilijskich gosci, ktorzy przebyli pol globu aby byc tu z nami.
Chce, aby wiedzieli, jak gleboki wstyd i gniew odczuwamy dzis
w obliczu tego, jak zostalo potraktowane Chile, honor, godnosc,
suwerennosc i byly przywodca waszej ojczyzny.
Nie wiem, kiedy i jak zakonczy sie ta tragedia. Ale bedziemy
walczyc tak dlugo, jak bedzie trzeba, aby doprowadzic do bez-
piecznego powrotu senatora Pinocheta do ojczystego kraju.
Pragne zapewnic Chilijczykow, ze chociaz obecny rzad Partii
Pracy moze zachowywac sie w sposob zaslugujacy tylko na pogarde,
to Brytyjczycy nie zapomnieli, co oznacza lojalnosc wobec
przyjaciol.
Chile jest naszym najdawniejszym przyjacielem w Ameryce Po-
ludniowej. Nasze zwiazki byly zawsze bardzo bliskie, poczawszy
od czasow, gdy admiral Cochrane dopomogl Chile uwolnic sie
spod tyranskiej wladzy Hiszpanii. Dzis musi sie przewracac
w grobie, gdy Brytania wspomaga hiszpanskie, aroganckie
wtracanie sie w wewnetrzne chilijskie sprawy.
Augusto Pinochet okazal sie oddanym, prawdziwym przyjacielem
naszego kraju w chwili rzeczywistej potrzeby, wowczas gdy
Argentyna dokonala aneksji Falklandow. Wiem o tym dobrze -
bylam wtedy premierem. Na osobiste polecenie prezydenta
Pinocheta i za cene wielkiego ryzyka dla siebie, Chile za-
pewnilo nam wowczas wrecz nieoceniona pomoc. Nie moge ujawnic
szczegolow, wspomne tylko o jednym incydencie. Podczas wojny
falklandzkiej chilijskie lotnictwo dowodzone przez ojca
obecnego tu senatora Matthei, dostarczalo nam wczesnych in-
formacji ostrzegawczych przed powietrznymi atakami argentyn-
skimi, co umozliwialo nam przygotowanie akcji obronnej.
Ile znaczyla ta pomoc, okazalo sie, gdy jej zabraklo. Jednego
dnia, pod koniec wojny, chilijskie stacje radarowe dalekiego
zasiegu musialy zostac wylaczone, aby poddac je dlugo odwle-
kanej konserwacji. Tego samego dnia, we wtorek 8 czerwca -
na zawsze zapamietam te date - samoloty argentynskie zaata-
kowaly i zniszczyly nasze okrety: Sir Galahad i Sir Tristram.
Byly to jednostki do przewozenia wojska, pelne ludzi, i nasze
straty byly wielkie.
W sumie okolo 250 naszych zolnierzy stracilo zycie w czasie
wojny falklandzkiej. Bez pomocy prezydenta Pinocheta byloby
ich niewatpliwie znacznie wiecej. Zaciagnelismy u niego
i Chile wielki dlug wdziecznosci.
Jak postanowil go splacic obecny rzad labourzystowski ?
Powiem wam - wspoluczestniczac w przybranym w szaty prawa
kidnappingu senatora Pinocheta.
Pelny wymiar stopnia kolaboracji tutejszych wladz politycznych
z Hiszpanami pozostaje wciaz niejasny. Ale wiemy juz na tyle
duzo, aby sporzadzic caly katalog naduzyc, jakie mialy miejsce.
Wiemy, ze tak jak przy poprzednich okazjach, senatora Pinocheta
traktowano przy przyjezdzie jak honorowego goscia. Wiemy, ze
starano sie, aby Chilijczycy sadzili, ze jest bezpieczny,
podczas gdy wladze brytyjskie wiedzialy, ze to falsz. Wiemy,
ze zostal aresztowany w nocy, po operacji kregoslupa, w okoli-
cznosciach, jakich nie powstydziloby sie panstwo policyjne.
Wiemy, ze byl poczatkowo przetrzymywany w malym pomieszczeniu
w klinice, pozostajac pod dzialaniem srodkow uspokajajacych,
a nastepnie w budynku, z ktorego nie pozwolono mu wyjsc nawet
do ogrodu.
Wiemy, ze wszystko to zrobiono w oparciu o niezgodny z prawem,
jak potem ocenily sady, nakaz aresztowania. Wiemy, ze wladze
zdawaly sobie z tego sprawe, bo wyslaly pospiesznie prawnikow
do Hiszpanii, aby przygotowac i przywiezc inny, nowy.
Wiemy, ze wina senatora Pinocheta zostala publicznie, z gory,
w sposob kompromitujacy przesadzona przez jednego z ministrow,
czlonka gabinetu. Wiemy, ze po raz pierwszy w historii, Izba
Lordow musiala anulowac swoj werdykt, poniewaz jeden z lordow
orzekajacych ukryl swe zainteresowanie wynikiem sprawy, i ze
ten sedzia zostal potem publicznie oczyszczony przez labour-
zystowskiego ministra skarbu.
Nigdy nie sadzilam, ze dozyje czasow, w ktorych honor Wielkiej
Brytanii i reputacja brytyjskiego wymiaru sprawiedliwosci zos-
tana tak ponizone. Wszyscy za to odpowiedzialni powinni byc
publicznie napietnowani.
Ostatnio potwierdzilo sie znow, ze senator Pinochet jest w
praktyce pozbawiony mozliwosci przedstawienia swej sprawy przed
brytyjskim sadem, a jego oskarzyciele nie musza zaprezentowac
jakichkolwiek dowodow jego bezposredniej wi
