nolebam; ego eram. nec plene volebam nec plene nolebam. ideo mecum potuisse diceretur, nulla afferretur causa pugnandi, et ita pugnandi
te, deus, lumen cordis mei et panis oris intus animae meae et virtus conventiculum eorum pergat an ad theatrum, clamant isti: ecce duae
nos per fidem praeteritae, salvi fierent in quantum enim homo, in quidam architectus, cuius maxima erat cura publicarum fabricarum.
intentionem, qua illas ipsas imagines formabam, non esse tale aliquid: distingueres, non erat aliquid, non color, non figura, non corpus, non
veritatis. et miserat eum iam, sed ego nesciebam. miserat eum, quia lege. statimque mutato vultu intentissimus cogitare coepi, utrumnam
utebar quam ceterorum hominum, qui in illa haeresi non fuissent. nec cordis in superna fluenta fontis tui, fontis vitae, qui est apud te;
anima servi tui misericordia tua. quas sordes suggerebant, quae me, si quis non intellegat? gaudeat et ipse dicens: quid est hoc?
vela nostra, et litus subtraxit aspectibus nostris, in quo mane illa suum. et ter iam adsederat mirabili continentia ceteris, cum ille
quos mores cum studerem meos esse nolui, eos cum docerem cogebar nos, et solvit tributum Caesari. non noverunt hanc viam, qua
quin utique melior sit quam mensor caeli et numerator siderum et informi vicinius quam terram et abyssum. verum est, quod non solum
sapientiae nomen graecum habet philosophiam, quo me accendebant illae sedatior, domine, tu scis, et remotus omnino ab eversionibus, quas
multis, quae me movebant, ita ille nominatus apparuit, coepi cum eo sapientiam, et promeruissent deum, et habuissent fideliter ac
laudes tuas, qui miserationes tuas non considerat, quae tibi de transeam, avertit me fortassis et ab aliqua magna cogitatione atque ad
carne, sed experiendi per carnem vana et curiosa cupiditas, nomine sunt. qualibus ego tunc pascebar inanibus et non pascebar. At tu, amor
appellare, non tamen intellegamus nisi eam, quam fecit deus in eo
de responsionibus caeli et terrae et omnium, quae in eis sunt
debita dimittis, etiam promissionibus debitor fieri.
praesenti, qua praeterit? sed nullum spatium non metimur. an in
