Η καταπίεση των συναισθημάτων δηλητηριάζει την ψυχή.
Συνειδητοποιούμε ότι πρέπει να το πούμε, αλλά το κρατάμε μέσα μας. Ξέρουμε πως
υπάρχει κάτι μέσα μας που παλεύει να βγει έξω αλλά δεν το επιτρέπουμε.
Δυστυχώς, φοβόμαστε την απόρριψη, φοβόμαστε μήπως δείξουμε πως είμαστε
ευάλωτοι. Έχουμε αισθήματα ντροπής τα οποία μας κάνουν να αναθεωρήσουμε το τι
αισθανόμαστε.
Ωστόσο, δεν ξέρουμε πως η καταπίεση των συναισθημάτων δηλητηριάζει την ψυχή
μας. Αυτού του είδους συμπεριφορά καταλήγει σταθερή για εμάς. Θα βρίσκουμε
τον εαυτό μας να αποφασίζει μεταξύ του «όχι» και του «ναι» κάθε φορά που θα
θέλουμε να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε.
Πόσες φορές έχουμε νιώσει ενοχές επειδή δεν ήμασταν αρκετά γενναίοι να
επιτρέψουμε στις λέξεις να βγουν από μέσα μας; Χωρίς να πρέπει να τις
αποκρύψουμε;
Πόσο έχουμε μετανιώσει το να μην αφήνουμε έξω αυτό που φωνάζει η καρδιά μας;
Ίσως είναι καιρός να πάρουμε περισσότερο στα σοβαρά την συγκεκριμένη φράση.
Αυτό που όλοι γνωρίζουμε αλλά συχνά επιλέγουμε να το αγνοήσουμε: «Αυτός που
καταπίνει πολλά, στο τέλος πνίγεται.»
«Έχω μια βαθιά θλίψη στην καρδιά μου που πρέπει τώρα και στην συνέχεια να
ξεσπάσει με την μορφή ήχου.» -Franz Liszt-
Η καταπίεση των συναισθημάτων μας έχει ένα τίμημα.
Μας έχουν πει να καταπιέζουμε τα συναισθήματα μας από πολύ μικρή ηλικία.
Ξεκινήσαμε κρατώντας τα δάκρυα μας όταν εκείνα ήθελαν να κυλήσουν. Ξεκινήσαμε
να αποφεύγουμε την έκφραση των αληθινών συναισθημάτων μας με τον φόβο πως οι
άλλοι θα μας απορρίψουν. Και η απόρριψη είναι πικρή και πονάει.
Ο φόβος ξεκινά να εγκαθίσταται μέσα μας σαν φίμωτρο στα συναισθήματα μας. Η
οργή, ο θυμός και η θλίψη είναι συναισθήματα που έχουμε μάθει να κρύβουμε,
επειδή δείχνοντας τα αποκαλυπτόμαστε στους άλλους. Από την άλλη μεριά, οι
αγκαλιές ή το να λέμε «Σ 'αγαπώ» επίσης καταπιέζονται.
Ίσως το κάνουμε αυτό λόγω φόβων που κουβαλάμε από την παιδική μας ηλικία. Λόγω
αυτής της αίσθησης, η ντροπή για παράδειγμα η οποία είναι άχρηστη σε κάποιες
περιστάσεις, μας ακολουθεί παντού.
Παρ' όλα αυτά, το να το κάνουμε αυτό είναι ενάντια στην φύση μας. Είμαστε
συναισθηματικά όντα. Όσο και αν ευχόμαστε το να μην νιώθουμε τίποτα, όσο και
αν καταπιέζουμε τα συναισθήματα μας, αυτά παραμένουν. Μπορούμε να προσπαθήσουμε
όσο θέλουμε να παραμείνουμε σιωπηλοί, αλλά αργά ή γρήγορα το σώμα μας θα
αντιδράσει. Με χωρίς κανένα τρόπο να το σταματήσουμε, αυτά τα κρυμμένα δάκρυα
και οι κρυμμένες λέξεις κάπως θα αναδυθούν.
«Η θλίψη που δεν αποβάλλεται από τα δάκρυα, μπορεί να κάνει άλλα όργανα να
κλάψουν.» -Francio J. Braceland-
________
Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net
διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
Εναλλακτικό αρχείο:
http://hostvis.net/pipermail/orasi_hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__________
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθόνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
_____________
Τα ηχογραφημένα βιβλία με φυσική φωνή που ανεβαίνουν στις βιβλιοπροτάσεις
προσφέρονται από τις βιβλιοθήκες που λειτουργούν οι φορείς των τυφλών
____________
