Progon hrišćana novijeg doba
Kosovo: Bundesver uskratio srpskim monasima zaštitu od albanskih terorista*
BERLIN - Zapanjen sam time kako tretiraju naše monahe. Ovakvo ponašanje nemačkog vojnog kontingenta će dovesti do potpunog progona srpske crkve iz regiona u kojem je ona bila vekovima, čak i pod turskom vladavinom", protestovao je početkom februara vladika Artemije, najviši velikodostojnik Srpske pravoslavne crkve na Kosovu.
Sadašnje pogoršanje odnosa između okupacione sile i vernika usledilo je posle napada trideset albanskih nasilnika 21. januara na pravoslavne monahe u Đakovici koji su išli u pratnji jedne ekipe televizije ARD i Kfora. Eparhija je o tome obavestila medije, a i beogradski listovi su opširno pisali. Nemački vojnici, koji su nakon što su i njihova vozila bila oštećena prilikom napada imali sve razloge da sudski gone albanske počinioce, iznenada su usmerili svoj gnev na srpske žrtve.
Kao prvo, uskratili su ovom napadnutom manastiru u Đakovici mogućnost korišćenja električnog generatora - što je usred zime gotovo smrtnosna mera.
Kao drugo, obustavili su dostavljanje životnih namirnica poslednjem srpskom svešteniku koji se nalazi u sedištu eparhije u Prizrenu, glavnom gradu nemačke zone.
Kao treće, ukinute su sve vojne pratnje koje su do sada štitile vernike na njihovom putovanju po Kosovu. "Monasi su kažnjeni samo zbog toga što su objavili istinu o incidentu u Đakovici. Nemački Kfor je želeo da zataška sve", protestovao je vladika Artemije.
Ako Kfor više ne bude snabdevao Srbe životnim namirnicama, strujom i pratnjom, oni će biti prepušteni albanskim nasilnicima na milost i nemilost. Albanci su od stacioniranja Kfora u junu 1999. godine samo u nemačkom sektoru uništili 30 crkava i manastira, a na celom Kosovu preko sto, među kojima su mnoge crkve bile nenadoknadivi spomenici kulture sa freskama iz ranog srednjeg veka.
"Nijedan počinilac nije izveden pred sud, a nema čak ni dokaza da su uopšte pokrenute istrage", protestuje eparhija. Đakovica i Prizren su poslednja uporišta pravoslavlja u nemačkoj zoni. U Prizrenu, gde je pre dolaska NATO živelo 20.000 Srba, sada ih je preostalo samo 60. Sveukupno, od juna 1999. godine sa Kosova je pobeglo ili je proterano između 200.000 (podaci Crvenog krsta) i 360.000 (podaci srpske vlade) nealbanaca, dok u pokrajini još uvek živi između 80.000 i 120.000 nealbanaca. Broj stanovnika albanske većine navodno iznosi skoro dva miliona.
"U poslednje četiri godine ubijeno je 2.500 Srba i drugih nealbanaca uprkos protektoratu Kfora", žalio se srpski premijer Zoran Živković, političar koji, inače, ima pozitivan stav prema NATO, prilikom svoje zvanične posete Berlinu krajem novembra 2003. godine.
Tokom jedne posete manastiru u Đakovici krajem januara kapetan Majk Štilers, portparol nemačke komande Kfora, rekao je da bi srpski monasi morali da očekuju napade budući da su "Srbi ovde ubili puno Albanaca". On je naročito kritikovao vladiku Artemija jer "uvek insistira na Rezoluciji UN 1244 i na tome da je Kosovo deo Srbije".
Pomenuta rezolucija UN je međunarodno-pravna osnova za stacioniranje Kfora na Kosovu i ona utvrđuje da je zadatak Kfora između ostalog i "garantovanje javne bezbednosti i poretka" (član 9d).
