VESTI iz Frankfurta, 08.januar 2006
www.vesti.de
MOJA NEDELJA - OTAC SIMEON, IGUMAN MANASTIRA BANJSKA
SVETINJE NAM OBNAVLJAJU RUSITELJI
www.vesti.de
MOJA NEDELJA - OTAC SIMEON, IGUMAN MANASTIRA BANJSKA
SVETINJE NAM OBNAVLJAJU RUSITELJI
Prethodna sedmica, prva u Novoj 2006. po novom kalendaru i pretposlednja u
2005. po starom Julijanskom kalendaru, na Kosovu i Metohiji cime je mogla biti
obelezena ako ne brigom i staranjem za stanje i stradanje srpske Crkve i srpskog
naroda, kao i pripremom za predstojeci praznik, „jedino Novo pod suncem“,
rodjenje Boga u telu, Gospoda nasega Isusa Hrista.
Nasa svakodnevica, nas svakodnevni zivot i briga jeste, svakako, stanje
nase Crkve i nasih svetinja. Cinjenica da je na Kosovu i Metohiji od dolaska
medjunarodnih snaga 1999. godine i pod njihovom upravom unisteno ili osteceno
150 srpskih pravoslavnih crkava, sastavni je deo nasega zivota i nezaobilazna
tema nase brige i naseg razmisljanja.
Srpski narod navikao je kroz istoriju da se njegove svetinje unistavaju i
zatiru, kao sto je naucio i da ih obnavlja, ali nikada do sada nije doziveo
takav intenzitet razaranja i zelje da se zatre sve sto je srpsko, kako to
poslednjih sest godina cine Siptari na Kosovu i Metohiji, kao sto nikada nije
doziveo takvu „obnovu“ unistenih svetinja, kakva se sprovodi od sredine 2005.
godine.
To sto nismo mogli da verujemo desilo se, da oni sto su sa patoloskom
mrznjom unistavali sve sto je srpsko, i to jos uvek cine, pokazujuci tako da se
u njihovim namerama nista nije promenilo, sada zapocinju nekakvu “obnovu“,
toboze hoteci da poprave ono sto su porusili. Da nam crkve zidaju inoverni,
muslimani, Siptari, Turci, do sada u nasoj istoriji nismo imali, Nemanjici tako
nisu radili, niti nasi preci u periodu turskog ropstva, a pogotovu ne da ih
obnavljaju oni љto ih ruse. Nazalost, danas smo svedoci takvoga procesa, pred
nasim ocima odvija se nekakva „obnova“ koju vrse Siptari, i sve to uz saglasnost
i blagoslov jednog dela klira nase Crkve, onih koji su nas i javno uveravali i
tvrdili da ce obnovu izvoditi srpska preduzeca a ne siptarska.
Naravno, najveca je tragedija sto znamo da je ova „obnova“ iskljucivo u
funkciji sticanja nezavisnosti Kosova, i sto se zeli sada, u osvit pocetka
pregovora o buducem statusu Kosova i Metohije, prikazati nekakva demokraticnost,
ispunjenje standarda, i spremnost na suzivot, a ne sprovodi se ona iz istinske
zelje za obnavljanjem porusenog i pruzanja mogucnosti Srbima za potvrdu svoga
identiteta. Bez izvesnog ucesca Srba ova se obnova ne bi mogla sprovesti, jer
Siptari nemaju nikakvo strucno znanje o zastiti pravoslavne bastine, te mi preko
svojih institucija iz Beograda, a pre svega Republickog Zavoda za zastitu
spomenika kulture, dajemo legitimitet ovome procesu i mogucnost Siptarima da ga
sprovedu.
No ipak, sva ova tragedija i postradanje srpskoga naroda danas na Kosovu i
Metohiji, zasladjeno je i oradosceno predstojecim praznikom Rodjenja Hristovog u
telu, koji je praznik radosti, jer nam se, po svedocanstvu Svetoga Pisma
izrazenom kroz usta angela, „danas rodi spas koji je Hristos Gospod“.
Ako ima ikakve nade za srpski narod danas na Kosovu i Metohiji, onda se
njeno teziste nalazi upravo u dogadjaju otelovljenja Boga Logosa, u javljanju
Boga rodu ljudskom, u njegovom sjedinjenju sa ljudskom prirodom.
Svojim ovaplocenjem i zivotom u telu medju ljudima, Bog je hteo da rodu
ljudskom prenese jednu osnovnu poruku, da mu pokaze koji je osnovni smisao
postojanja coveka na zemlji, da mu ukaze na sustinu i sadrzaj stvaranja sveta i
coveka. Hteo je da ga iz ovoga zemaljskog zivota, iz zemaljskih briga, iz
njegove svakodnevice, cesto gorke i bolne, iz ovozemaljskog postojanja, prenese
u nebesku stvarnost, da mu predstavi perspektivu nebeske realnosti, koja se
nalazi pred svakim od nas, i da ujedno potvrdi neraskidivu vezu nebeskog i
zemaljskog, vidljivog i nevidljivog, onostranog i ovostranog, Boga i coveka. Ta
sveza potvrdjena je upravo neraskidivim sjedinjenjem bozanskog i covecanskog u
liku Hristovom, cime je nebeska realnost na najneposredniji nacin usla istoriju,
i vecnost jednom za svagda zakvasila i obesmrtila prolaznost i stradalnost
covekovu.
Sa tim mislima i tom svescu, koja je osobito utvrdjivana i obogacivana
svakodnevnim bogosluzenjima u ove dane predpraznstva Rozdestva Hristovog,
manastir Banjska pripremao se protekle sedmice veoma intenzivno za predstojeci
praznik. Centralna proslava Bozica u Eparhiji rasko-prizrenskoj ove godine bice
u manastiru Banjska, gde ce bozicnu Liturgiju sluziti Njegovo Preosvestenstvo
Episkop rasko-prizrenski g. Artemije, uz sasluzenje veceg broja svestenstva i
monastva nase Eparhije. Ocekujuci dolazak velikog mnostva naroda ne samo sa
podrucja severnog Kosova nego i iz ostalih delova Kosova i Metohije, obzirom da
su najavljeni autobusi iz centralnog Kosova i kosovskog Pomoravlja, bratstvo
manastira se priprema da ne samo dostojno doceka i proslavi rodjenje
Bogomladenca, nego i da sa ljubavlju doceka i ugosti sve one koji budu dosli da
radost bozicnjeg praznika dozive u manastiru Banjska. Svecanosti i
torzestvenosti proslave praznika doprinece svakako i cinjenica da ce bozicna
Liturgija biti direktno prenosena putem RTS-a, te time i dostupna mnogo vecem
broju naseg naroda nego sto ce ih biti prisutno u hramu.
Znajuci, dakle, i verujuci da ova Nada koja nam se na Bozic radja i sila
Bozija koja se tom prilikom projavljuje, jaci su od celoga sveta, ostajemo sa
cvrstom nadom i verom da sve ove nedace i stradanja koja kao narod i kao
pojedinci prolazimo i podnosimo, samo su stepenica i korak na putu na nasoj
istinskoj, vecnoj i nebeskoj otadzbini, ka nebeskom Jerusalimu i nebeskoj
Srbiji.
U toj nadi ucvrscuje nas i dogadjaj obnavljanja vise nasih svetinja
razorenih jos u doba turskog ropstva, koje upravo u poslednjih nekoliko godina
vaskrsavaju i podizu se iz pepela, medju kojima je divan primer manastira
Banjske, obnovljene 2004. godine nakon vise od pet vekova provedenih u
rusevinama, pri cemu se ova obnova obavlja bez pomoci i angazmana siptarskih
institucija, ukazujuci nam put i perspektivu obnove, kako svetinja porusenih u
poslednjih sest godina okupacije Kosova i Metohije, tako i naseg celokupnog
narodnog bica i identiteta.
HRISTOS SE RODI - VAISTINU SE RODI!
