Srboljub Živanović, akademik Nema saživota žrtava i ubica bez pokajanja
Slavica Lazić Na upravo završenoj Međunarodnoj konferenciji o zločinima NDH u Banja Luci 26. i 27. aprila, Komisija konferencije koja se bavi ispitivanjem sistema logora u NDH tokom Drugog svetskog rata i genocida počinjenog nad Srbima, Jevrejima i Romima, u kojoj inače nema predstavnika iz bivše Jugoslavije što joj obezbeđuje nezavisnost, donela je zaključak da je poštujući naučne studije i istraživanja utvrđen precizan broj jasenovačkih žrtava, čime se stavlja tačka na pokušaje minimiziranja broja žrtava koja su se kretala u skladu sa političkim potrebama. Predsednik Komisije, stručnjak svetskog glasa, Srboljub Živanović, britanski državljanin, kaže da su brojke surove - u logorima na obe obale Save surovo je pogubljeno je preko 730.000 Srba, od čega 20.000 dece, kao i 23.000 Jevreja i 80.000 Roma, dakle preko 800.000 ljudi. Počinjena zverstva su zločini protiv čovečnosti i genocid u kome su stradale čitave nacionalne i etničke grupe u Hrvatskoj, samo zato što su, po mišljenju Hrvata, pripadali pogrešnoj veri, etničkoj grupaciji ili narodu. Komunistička vlast bivše posleratne Jugoslavije i zvaničnici Srbije danas ne žele da čuju istinu niti dopuštaju da se ona saopšti javnosti.Građanski rat doneo je nove grobove i masovne grobnice nevinih ljudi ubijenih tokom proteklih deset godina i Srbi su prestali da misle na Jasenovac i stara zverstva. Da je istina o Jasenovcu bila saopštena na vreme, bilo bi manje žrtava u poslednjem ratu u Jugoslaviji. Naš sagovornik je objavio preko 150 radova i autor je više knjiga i udžbenika objavljenih u Srbiji, Velikoj Britaniji i SAD. Profesor Živanović se od početka svog naučno - istraživačkog rada pored anatomije bavio i antropologijom, paleopatologijom i sudskom antropologijom. Aktivni je učesnik eshumacija na stratištima sistema koncentracionih logora Jasenovac 1964. godine, penzionisani profesor na Londonskom univerzitetu i saradnik kraljevskog Istituta za antropologiju, krunski svedok sudskog procesa protiv Dinka Šakića, komandanta ustaškog logora Jasenovac. Da li je Srbija dostojno obeležila Dan Jasenovca ? - Dan kada su pre 64 godine zatočenici Jasenovca izvršili proboj koji je jedva preživelo stotinak logoraša, 22. april, zvanično je proglašen Danom Jasenovca. RTS počinje svoj program sramnom rečenicom koja me je pogodila, da mi ne znamo tačan broj žrtava i da su se zverstva desila u fašističkoj Hrvatskoj. Kome je potrebno da se u Srbiji i dalje izriču laži o genocidu koji su hrvatski koljači predvođeni katoličkim klerom počinili nad pravoslavnim srpskim, jevrejskim i romskim narodom? Samo u Jasenovačkom logoru hrvatskih logora smrti u toku četiri godine ubijeno je preko 730.000 pravoslavnih Srba, preko 23.000 Jevreja i oko 80.000 Roma. Nemački vojni i državni izvori, hrvatski ustaški izvori, italijanski i drugi izvori potvrđuju navedene brojke. Vlasti NDH su se hvalile da su uspele da ubiju 1.400.000 Srba, za koje su nemački obaveštajni izvori tvrdili da je preterivanje i hvalisanje pred Hitlerom. U Hrvatskoj nikada nije bilo fašista. Fašista je bilo u Srbiji, koja je bila okupirana od strane Nemaca, a u Hrvatskoj su bili domobrani, križari, koljači franjevci i oko 30.000 ustaša koji su ubijali. Naravno, i građani, Hrvati, koji su ubijanjem hteli da se domognu imovine svojih komšija, nesretnih Srba. U srpskim školama se ne uči o katoličkom hrvatskom pokolju, malobrojne preživele žrtve nisu želele da se govore o stratištima u kojima su zatirana sela koja više ne postoje i da tim strahotama opterećuju svoje potomke, komunističke vlasti su sprečavale da istina dođe do ljudi u ime bratstva i jedinstva i mirnog saživota žrtava i ubica. Ni danas se nije ništa promenilo u vezi sa Jasenovcem. A istina leži sakrivena na metar i dvadeset centimetara ispod površine zemlje u području dužem od dvadeset i širem od pet kilometara na kome se prostire jasenovačko groblje. ŠTA NAM JE ČINITI Kod kule Nebojše se nalazi ogromna masovna grobnica jasenovačkih žrtava koje je Sava izbacivala na obalu. Ona je neobeležena, zarasla u korov, tu se nalazi đubrište. Treba realizovati predlog da se na Starom Sajmištu postavi Muzej holokausta. U našim inastitutima za proučavanje moderne istorije sede istoričari u udobnim foteljama i tvrde da su žrtve samo oni čija imena i prezimena znamo. Kao mali posmatrao sam godinu dana ostrva leševa koji su plovili Dunavom sve do Kladova - ko zna njihova imena? Ti naši istoričari idu na ruku onima koji minimiziraju broj žrtava. Mi moramo da pripremimo program akcije za proglašenje Jasenovca za genocidni logor smrti. Od UN, Svetskog saveta Jevreja i drugih međunarodnih organizacija tražićemo da podrže plan da se celo područje Memorijalnog centra Jasenovca i Gradine (na bosanskoj strani) stavi pod zaštitu UNESKO-a kao svetsko nasleđe. Kada će istina o balkanskoj fabrici smrti izaći na videlo, šta Srbija mora da učini kako bi odgovorne za genocid izvela pred lice pravde i rešila problem kompenzacije ? - Ostatak bivše Jugoslavije ne želi da ostavi utisak da podržava istragu jer teže da očuvaju dobre odnose sa sadašnjom vlasti u Hrvatskoj, uprkos činjenici da ova zemlja nastavlja sa svojom genocidnom politikom, koja je nastavak genocida počinjenog tokom Drugog svetskog rata. Današnja genocidna politika Hrvatske dovela je do egzodusa miliona novih žrtava koje su morale da pobegnu iz Hrvatske a koje se ne smeju vratiti u domove svojih predaka u Hrvatskoj. Moramo da insistiramo na višenacionalnom, naučnom i interdisciplinarnom ispitivanju kompletnog jasenovačkog područja, kako bismo mogli da ilustrujemo istinu i ukažemo na zločine.http://pravoslavlje.spc.rs/slike/1011/nema-sazivota-zrtava-i-ubica-bez-pokajanja-2_150.jpgTrebalo bi da tražimo pomoć izraelskih i američkih institucija za ova ispitivanja, jer postoje nove metode i nova oprema koje se koriste u konkretnom preciznom lociranju masovnih grobnica i sadržaja grobalja upotrebom geofizičkih i radarskih metoda. Takvo ispitivanje dalo bi nam dokaze jer su Hrvati uništili većinu dokumenata i predmeta koji su bili čuvani u muzeju u Jasenovcu. Zna li naša javnost da je ostatak muzejske kolekcije predat vlastima RS, što je prećutano međunarodnoj komisiji stručnjaka koja je zasedala u Banja Luci? Mi nismo znali da se materijal tu čuva, a premijer vlade RS je odmah po završetku konferencije predao sva dokumenta i predmete iz jasenovačkog muzeja zvaničnicima SAD. Rekli su nam da je pregledan u SAD i opet vraćen u Hrvatsku. Šta je ostalo, šta je uništeno, niko ne zna. Da bi mogla da deluje, Srbija mora imati naučno utemeljene dokaze. Nesrećne žrtve zahtevaju da neko negde saopšti istinu. Naša je dužnost da pronađemo dokaze koji će govoriti umesto njih, da ih opojemo i podignemo hramove u kojima ćemo se moliti za njih. Moramo insistirati na novčanoj naknadi za preživele žrtve hrvatskog genocida ili nadoknadi njihovim porodicama. Znamo da su Hrvati opljačkali imovinu nevinih žrtava i da je ogromna količina zlatnog novca, nakita i sl. poslata u Vatikan pred kraj Drugog svetskog rata. Postoje dokumenti o tome ko je sakupljao i poslao zlato, ko ga je primio u Vatikanu i kako je upotrebljeno. Vatikan i Hrvatska moraju da vrate ovo zlato. Naš predsednik Tadić u izjavi „Severnoj Dalmaciji“ kaže da on ne zna broj žrtava u Jasenovcu i da sve treba zaboraviti zarad mira u regionu. U čije ime gospodin Tadić to sme da izgovori? U ime preklanih, spaljenih, živih sahranjenih mučenika, dece čije sam razbijene lobanje držao u rukama ? Jedina nacija koja je mučila svoje žrtve, pa ih ubijala je bila Hrvatska. Srbija ništa ne čini i zbog toga je treba osuditi. Hrvatska klerikalna, politička i intelektualna elita, amnestirana za zločin genocida, nastavlja da zvanično negira zločin. Nedavna istraživanja javnog mnjenja pokazala su da oko 40% Hrvata odobrava kleroustaške zločine Pavelićeve Hrvatske svojih predaka, kojih, navodno nije bilo. Koji su to preduslovi na religioznom i kulturnom planu, koji su oblikovali sveukupni identitet hrvatskog naroda, koji vrhunac svoje političke ideologije vidi u pokušaju fizičke i duhovne likvidacije pravoslavnog naroda ? - Komandant logora smrti u Jasenovcu je bio katolički sveštenik koji je sprovodio politiku svoje crkve koju je formulisao Fra D. Juričev još na početku Drugog svetskog rata u svom javnom govoru „Nitko izuzev Hrvata ne može da živi u Hrvatskoj. Oni koji odbiju da pređu u katoličanstvo moraju biti proterani u Jasenovac. Danas nije nikakav greh ubijati čak i malu decu koja stoje na putu Ustaškog pokreta“. Toliko je veliki broj Srba pobijen samo zato što su bili Srbi istočno pravoslavne vere. Komunistička vlada Maršala Tita se potrudila da zabrani svaki pokušaj pominjanja hrvatskih zločina, jer se Tito plašio moguće srpske osvete. Katolička crkva je učila Hrvate da mrze pravoslavne Srbe i da se bore za uništenje Jugoslavije i istrebljenje Srba. U svim katoličkim manastirima još od kraja 19. veka postojale su grupe katoličkih sveštenika koji su pripremali Hrvate za vršenje terorističkih napada. Po izbijanju Drugog svetskog rata katolički hrvatski narod je bio dobro pripremljen da izvrši genocid nad Srbima i svim drugim narodima koji nisu bili katolici. Franjevački red Katoličke crkve predstavljao je glavnu grupu sveštenika koja je navodila Hrvate da počine genocid. Oni su bili najostrašćenije ubice, koljači i komandanti koncentracionih logora. U „Hrvatskim Narodnim novinama“ od 4. juna 1941. god. piše da je Franjevački samostan u Širokom Brijegu određen za glavni pripremni centar za obuku hrvatskih terorista i koljača pod vođstvom franjevačkog sveštenika dr Radoja Glavaša. Fra Miroslav Filipović - Majstorović iz katoličkog samostana Petričevac kod Banja Luke blagosiljao je ustaše „Koljite, neka krv padne na moju dušu, a ja ću vam dati oprost grijeha u ime Crkve za sve što danas počinite“. Na suđenju ratnim zločincima sam je izjavio da je lično ubijao najmanje 100 žrtava svakog dana. Katolička crkva je amnestirana za zločine. Gospodin Mesić je izjavio da bi lično voleo da se proterani Srbi vrate u Hrvatsku, ali da je to nemoguće jer bi se hrvatski narod pobunio. U Hrvatskoj nikada nije vršena denacifikacija, žrtve nisu priznate, ni obeštećene. ISTORIJA SE PONAVLjA Srbija mora da unese u nastavne programe svih škola nastavnu jedinicu o genocidu izvršenim nad srpskim narodom tokom 20. veka. Na taj način deca će znati istoriju svoga naroda, tragediju koja ne sme više da nam se ponavlja. Jer, istorija se tako često ponavlja. Na jednom od sastanaka međunarodne komisije u Njujorku, kada sam rekao da posedujemo imena preko 315 katoličkih sveštenika koji su klali i ubijali, jedan od američkih stručnjaka je rekao: „Vi u Srbiji ne radite ništa na rasvetljavanju, mi smo skupili preko 1.400 imena katoličkih sveštenika koji su okravivili ruke“. Ako znamo da je u celoj Jugoslaviji bilo preko 2000 katoličkih sveštenika u to vreme, znači da su od trojice - dvojica ubijali. Međunarodna komisija je istakla da su sve posleratne vlade, zaključno sa sadašnjom, želele da naprave nekakvu pogodbu sa Hrvatima, da udese da se „ne talasa“ i ne pominju ustaški zločini zarad nekakvog mira, pomirenja. Šta se postiglo takvom politikom? - Nekad je to bila politika bratstva i jedinstva, sada je tzv. regionalna saradnja, menjamo termine a sve se svodi na isto. Katolička crkva je decenijama spaljivala, zabranjivala ili otkupljivala celokupne tiraže knjige koje su pisane na ovu temu, da se unište tragovi. Nijedna nacija se ne odnosi tako površno prema svojoj nacionalnoj tragediji kao Srbi u Srbiji. Mi smo u godinama, nećemo još dugo istraživati, a Srbija ne školuje nove kadrove koji će nastaviti dalji rad, kao što to rade recimo u Izraelu. Možemo da se borimo za istinu podrškom naučno - istraživačkom radu na ovu temu, bez uticaja političara i polupismenih ljudi koji su na vlasti. Naše vlasti se klanjaju Hrvatima, pristaju na sve, pitanje je kakav su sporazum sklopili. Mi se sada borimo za izgradnju crkava na stratištu. Jedna će biti posvećena samo postradaloj deci mučenicima. Iz moštiju dece koja su nedavno otkopavana radi istraživanja, širi se čudesni miomiris, tako da je Mitropolit Amfilohije počeo da ugrađuje mošti u antimise pojedinih manastira. Drugi hram će biti posvećen mučenicima koji su pogubljeni samo zato što su pravoslavne vere. Planove je uradio Oton Urban, jedan od najvećih američkih arhitekata, inače iz Zemuna. Gradiće se i kapela u Šušnjaru, gde je veliko stratište. Crkva to ne može sama da podigne, potrebna je pomoć. http://pravoslavlje.spc.rs/broj/1011/tekst/nema-sazivota-zrtava-i-ubica-bez-pokajanja/print/lat _____ © Православље, Сва права задржана. Адреса овог текста на интернету је http://www.pravoslavlje.org.yu/broj/1011/tekst/nema-sazivota-zrtava-i-ubica-bez-pokajanja/
<<image001.jpg>>
