G-dine Anticu,
Priložite, slobodno, uz ovaj tekst i cinjenicu, da je Vlada RS Krajine pribavila u junu informaciju o tajnoj sednici Saveta bezbednosti. Dastavio ju je jedan Amerikanac, preko Srpkinje u Njujorku. Na sednici je bila jedna tacka dnevnog reda - prikljucenje RS Krajine Hrvatskoj. Referisao je nemacki ambasador. Garantovao je da ce hrvatska policija i hrvatska vojska najhumanije postupiti prema srpskom stanovnistvu, kada budu zauzimali Zonu pod zaštitom Ujedinjenih nacija (Republiku Srpsku Krajinu). Nemac je rekao da ce to Hrvatska obaviti početkom avgusta 1995. godine. Nijedna država nije stavila veto na ovaj predlog. Svi su glasali za, osim Kine i Rusije. One su se uzdržale - nisu glasale ni za, ni protiv. Vlada RS Krajine je o ovome, istog dana, kuriskom postom, obavestila Milosevica, Bulatovica i Karadžica, ali oni su naredili, da se hrvatskoj vojsci u "Oluji" ne pruža nikakv otpor. Istovetnu naredbu je prihvatio i komandant krajskog korpusa u Vukovaru, general Loncar. Odgovorio je Predsedniku Marticu, da on slusa komandu iz drugog mesta, ne iz Knina. A Vukovarski korpus bio najbrojniji u Krajini i najbolje naoružan. Pozdrav, S. Jarčevic _____ HRVATSKA OPTUŽUJE RUSKE OFICIRE: KAKO SU OTKRIVENI ARTILJERIJSKI PLANOVI ZA „OLUJU“ petak, 27 avgust 2010 15:18 Ivan JEGOROV Ponovo su oživele vojne tajne koje su, činilo se, pouzdano sahranjene pod ruševinama bombardovanja, eksplozija i zločina u Krajini Hrvatska je optužila ruske oficire koji su u vreme rata u toj bivšoj jugoslovenskoj republici (1991-1995) služili u misiji vojnih posmatrača UN za namerno prikrivanje ili uništavanje tajnih dokumenata iz tog vremena. Radi se o jednoj od belih mrlja u dramatičnoj istoriji Balkana – operaciji “Oluja” protiv srpskog stanovništva, koju mnogi eksperti ocenjuju kao ratni zločin. Nije slučajno što tužilaštvo Haškog tribunala već duže od dve godine traži od Hrvatske da dostavi dokumenta o “Oluji”. Pored ostalog, i takozvane “artiljerijske dnevnike” – planove o pripremama i logistici operacije sa spiskom meta. Ti materijali mogli bi rasvetliti kako se moć artiljerijske vatre sručila na glave mirnog srpskog stanovništva. Međutim, ti su dnevnici na neobjašnjiv način nestali bez traga. Zašto je danas Hrvatska pokrenula krivični postupak protiv dvojice bivših starijih oficira ruskog Generalštaba i jednog engleskog generala, koji su služili u misiji vojnih posmatrača UN? Pukovnika Aleksandra Černeckog, potpukovnika Viktora Tarusina i generala Pitera Viljamsa optužuju da su pre 15 godina oni tobože upali na teritoriju Srpske Krajine i ukrali“artiljerijske dnevnike”. Posle toga, tvrde Hrvati, svi tragovi o dokumentima se gube. Zaključak se nameće sam po sebi: za to su krivi, naravno, Rusi. Iza neočekivanog krivičnog dela kriju se intriga i velika politika. Hrvatsku ne puštaju u Evropsku Uniju zbog toga što njeno rukovodstvo nije voljno da sarađuje sa međunarodnim tribunalom. U Hagu će uskoro biti obnovljena saslušanja o ratnim zločinima protiv hrvatskih generala Ante Gotovine, Ivana Čermaka i Mladena Markača, koje optužuju za genocid protiv stanovništva Republike Srpska Krajina. I eto, hrvatski pravnici su smislili kontrapotez: uputili su zahtev Interpolu sa molbom da se pronađu i saslušaju bivši posmatrači UN. Realizujući nalog Interpola, u Samari su na informativni razgovor pozvali Aleksandra Černeckog a u Moskvu je u centralnu kancelariju Interpola došao Viktor Tarusin, koji je međunarodnim policajcima dao izjavu o događajima od pre petnaest godina. DNEVNICI U GRAHOVU Tada, u avgustu 1995. godine, hrvatske oružane snage su pod komandom generala Gotovine izvele operaciju “Oluja”. Sa teritorije Srpske Krajine isterano je praktično celokupno srpsko stanovništvo: po različitim ocenama, od 150 do 250 hiljada ljudi. Porušena su i spaljena čitava sela i gradski kvartovi. Celokupno srpsko muško stanovništvo uzrasta između 16 i 60 godina proglašeno je “ratnim zločincima”. Zadatak misije vojnih posmatrača bilo je i registrovanje zločina protiv mirnog stanovništva. U septembru 1995. godine stariji vojni posmatrač UN u sektoru Jug postavio je zadatak Černeckom da ode u područje Bosanskog Grahova kako bi ustanovio koliko je grad porušen i koja se vojska nalazi oko grada. Prilikom približavanja Grahovu patrolu posmatrača zaustavila je hrvatska vojna policija, koja im je zabranila ulazak u grad. Černecki je odlučio da krene makadamskim seoskim putevima i u brdima je, zajedno sa svojim kolegom, naleteo na napušteni komandni punkt hrvatske armije, a malo podalje i na napušteni položaj artiljerijskog diviziona. Posmatrači su otkrili vojnu imovinu, skladište hrane i operativnu dokumentaciju na komandnom punktu. Bile su to mape sa oznakom “strogo pov.”, shema organizacije operativne grupe, tabele sa imenima rukovodilkaca i mnogo štošta. Tamo je takođe pronađen i plan vatrene pripreme i podrške operaciji “Oluja”. Ali je najvažnije bilo to što su u planove unite i tabele za izvođenje vatre. Mi navodimo te podatke kako bismo pokazali: “artiljerijski dnevnci” nisu izmišljotina Černeckog, koji je o njima govorio u Haškom tribunalu. Prema rečima Viktora Tarusina, dokumenta, koja je otkrio pukovnik Černecki, zvanično su uključena u arhiv misije UN u Zagrebu. Kako se seća Černecki, do početka operacije “Oluja” u regionu su praktično svakodnevno patrolirali vojni posmatrači UN i nikada se u regionu nije registrovalo prisustvo teške tehnike i naoružanja. A na mapama su Hrvati označavali nepostojeće vojne ciljeve na mestu stambenih zgrada, škola, bolnica i crkava. I upravo su te objekte zasipali artiljerijskim projektilima. Prema rečima Černeckog, on je tada zaključio da je hrvatska komanda umišljeno planirala udare po civilnom stanovništvu. O svojim zapažanjima Černecki je raportirao štabu misije i predao takođe tom štabu pronađena artiljerijska dokumenta, koja i potvrđuje tu pretpostavku. Razumljivo je što su za nestanak dnevnika, koji osvetljavaju ratne zločine protiv srpskog stanovništva, bili zainteresovani jedino u Hrvatskoj. “Prema mom mišljenju, tragove dokumenata treba tražiti u Zagrebu. Tamo gde su i ostaci kompjutera, koji su oduzeti humanitarnoj misiji UN januara 1996. godine“, izjavio je dopisniku “RG” bivši vojni posmatrač potpukovnik Viktor Tarusin. Prema njegovim rečima, nije tajna da je štab misije UN radio pod stalnom kontrolom specijalnih službi Hrvatske i praktično je celokupni tehnički personal, od prevodioca do čistačica, na uniformi imao epolete. “Na primer, u mom kabinetu redovno je telefon bio u kvaru, a lokalni majstor za popravke bio je čest gost kako bi, eto, otklanjao kvar“, seća se Tarusin. “A tek kakva je bila naša stalna čistačica, koja je prala podove i uklanjala papire iz korpi za otpatke! Ona je tečno govorila nemački, engleski i španski, i fenomenalno se snalazila na operativnim mapama”. Optužbe hrvatskih pravnika izazvale su nepodeljeno čuđenje i generala Pitera Vilijamsa, bivšeg zamenika šefa misije vojnih posmatača UN u Jugoslaviji. U MEĐUVREMENU Prema informacijama očevidaca tih događaja, arhiv se duže vreme nalazio u Zagrebu, u posedu štaba vojnih posmatrača UN, pod kontrolom hrvatskog personala. Već sredinom 1996. godine u arhivi više nije bilo fajlova o sektoru Jug za period koji se odnosi na operaciju “Oluja”. Te iste 1996. godine iz štaba UN u centru Zagreba ukradeno je nekoliko kompjutera iz kancelarije grupe za monitoring kršenja ljudskih prava. Ako pretpostavimo da su “artiljerijski dnevnici” zaista bili uništeni, svakako je da su ostale netaknute arhive oružanih snaga Hrvatske, gde se čuvaju planovi i drugih jedinica, koje su učestvovale u “Oluji”. Doduše, njih izgleda niko ne namerava da otkriva. Hrvatska strana za sada ne zahteva izručenje ruskih oficira, ali postoje podaci da će ih, ako uđu u tu zemlju, smesta uhapsiti. Rosijskaja gazeta, Moskva Prevod Rajko DOSKOVIĆ http://standard.rs/vesti/36-politika/5259-hrvatska-optuuje-ruske-oficire-kako-su-otkriveni-artiljerijski-planovi-za-oluju-.html
_______________________________________________ SIM mailing list SIM@antic.org http://lists.antic.org/mailman/listinfo/sim
