http://www.politika.rs/rubrike/exyu/Presuda-ozvanichila-etnichko-chishcenje.sr.html
Presuda ozvaničila etničko čišćenje U oktobru 1991. sud u Osijeku izdao je rešenje o proterivanju u Srbiju bračnog para Vuković, kojim se „ozakonjuje” etničko čišćenje Srba iz Hrvatske Od našeg stalnog dopisnika *Zagreb* – Dok se na suđenju trojici hrvatskih generala u Hagu raspreda da li je bilo ili nije etničkog čišćenja srpskog stanovništva u Hrvatskoj – što službena Hrvatska ne priznaje, (osim nekih objektivnih pojedinaca) – srpski nedeljnik iz Zagreba „Novosti” (izdaju ga Srpsko narodno veće i Zajedničko veće opština iz Vukovara) objavio je preko cele prve strane kopiju rešenja suda u Osijeku koje upravo „ozakonjuje” takvo etničko čišćenje. Suština ovog sudskog rešenja je u tome što dokumentovano govori o hrvatskom pravosuđu i naravno njegovom odnosu prema nacionalnoj zajednici Srba, kojoj je u Hrvatskoj uoči proteklog rata i samo pola godine posle dolaska na vlast Franje Tuđmana i njegove HDZ tzv. Božićnim Ustavom 1990. nezakonito oduzet dotadašnji status ravnopravnog naroda koji su odlukom Sabora imali još negde od polovine 19. veka. Uz to što mogućnost progona naprosto ne postoji kao kazna u krivičnom zakonodavstvu Hrvatske (a tada je Hrvatska još formalno bila u sastavu SFRJ, pa pogotovo nije mogla biti doneta sudska odluka o progonu u Srbiju), ovaj sudski dokument je i zanimljiv jer se radi o „kolektivnom rešenju” – progonu porodice Vuković – a ne rešenju donetom na osnovu utvrđene eventualne individualne krivice, što je normalno i uobičajeno u svim pravosuđima. Time se samo potvrđuje i dokumentuje tadašnja politika kolektivnog progona i etničkog čišćenja Srba u Hrvatskoj od strane nove vlasti. Sudsko rešenje, međutim, i nije moglo biti individualizovano pošto protiv bračnog para Vuković nije sproveden nikakav istražni ili krivični postupak, već su jednostavno – kako se to tada masovno radilo – proglašeni i označeni kao „državni neprijatelji” i nepodobni građani. Na osnovu takvih „presuda” moglo im se oduzeti sve što su imali, pa je takva sudbina ubrzo zadesila i Vukoviće, koji su inače u poodmakloj životnoj dobi (tada već zašli u 70-te) u svom okruženju bili poznati kao mirni građani koji se nisu bavili nikakvom politikom i nisu sa drugima ulazili u sukobe. Sledećih dana po prijemu ovog rešenja u stan su im počeli da dolaze hrvatski vojnici u manjim i većim grupama i stalno ih pitali šta još čekaju. Dana, 12. decembra (rok im je dat do 20. decembra) došla su dva vojna policajca i naredila im da uzmu šta mogu da ponesu i odmah napuste stan, Osijek i Hrvatsku. U dve vrećice su stavili najnužnije lične stvari, vozom stigli do Slavonskog Broda, peške prešli most u Bosanski Brod i odatle otišli za Beograd. Bili su prognani. Poznati zagrebački advokat Anto Nobilo, koji je zabeležio uspehe i na haškom sudu, zaprepašćen je ovakvim sudskim rešenjem, o čemu u „Novostima” kaže: „Ovakav tip rešenja nikad u životu nisam video, premda sam se dosta bavio kršenjem zakona u vreme poslednjeg rata. Kršenje zakona, nasilje pa i etničko čišćenje u pravilu su se ostvarivali sa što manje tragova i bez pisanih dokumenata, jer su počinioci bili svesni da rade nešto nezakonito. U ovom slučaju svakako se radi o pravnom nasilju i protivzakonitom aktu”. Prognan i opljačkan Mihajlo Vuković, koji danas ima 86 godina, i dalje živi u Srbiji, u međuvremenu je supruga Ljuba preminula, a on pokušava barem da povrati i pod uslovima kao i ostali građani otkupi oteti stan u Osijeku. Do danas, međutim, od toga nema ništa, a da bi ova farsa bila apsurdnija hrvatsko pravosuđe se u odbijanju njegovih opravdanih zahteva poziva na – pravo. Naime, kada je prognan s onim neverovatnim rešenjem istražnog sudije, posle nekoliko godina je doneto i sudsko rešenje kojim mu se oduzima stanarsko pravo zato što stan nije koristio duže od šest meseci i to neopravdano! Na sličan način, podsetimo, u Hrvatskoj je oteto više hiljada stanova (prema podacima organizacija za ljudska prava preko 24.000) i država uopšte ne namerava da ih vrati kao što je to već urađeno u BiH, već samo manji broj i „na kapaljku” preko tzv. programa o stambenom zbrinjavanju onih najupornijih koji su se vratili u Hrvatsku i potucaju po raznim smeštajima. Presuda o oduzimanju stanarskog prava dostavljena mu je 2003. godine i on je odmah sutradan uložio žalbu, ali mu je ona odbijena s obrazloženjem da je nepravovremena, odnosno da je istekao rok, jer je presuda doneta još 1996. godine. Osječki sud se, eto, čvrsto drži pravnih normi – da nije tragično, mogli bi smo se smejati. *Radoje Arsenić * -------------------------------------------------- *Prognani s obrazloženjem* Ovaj jedinstveni sudski dokument donet 8. oktobra 1991. citiramo uz originalne gramatičke greške (mešanje ijekavice i ekavice itd.): „Okružni sud u Osijeku, po zapovijedi glavnog stožera, po istražnom sucu Šimenić Dragana, donio je rješenje da se iz Republike Hrvatske prognaju u Srbiju Vuković Luke Mihajlo i supruga Ljuba, rođena Ostojić, Ruzveltova 6 Osijek najkasnije do 20. prosinca 1991. godine, a potom obavijesti glavni stožer Osijek”. U obrazloženju dalje piše: „U cilju stvaranja „Velike Srbije” sudelovali su u pomaganju oružane pobune i drugim neprijateljskim djelatnostima upravljene na ugrožavanje ustavom utvrđenog državnog i društvenog ustrojstva Republike Hrvatske, pa su time počinili krivično djelo opisano u članku 236-F KZRH. U Osijeku, dana 8. listopada 1991 godine”. [objavljeno: 21/02/2009]
