Deudeuh Teuing Baduga
Angin
garing diusum panas,
jukut gararing
leungit hejona ku panas,
daun-daun
garing maruragan tina tangkalna teu kuat nahan panas,
taneuh ngebul
haliber beuki nambah teu ngeunah rasa diusum panas.
Sumur garing
euweuh caina,
walungan saat
euweuh caina,
balong saraat
teu kabagean caina,
sawah teu bisa
dipelakan euweuh caina.
Euweuh
tempoeun nu matak ngeunah,
sapopoe
bayeungyang kana awak teu ngeunah,
tatar sunda nu
baheulana ngeplok hejo ngeunah kana manah,
asa geus
ratusan taun kaliwat jadi teu ngeunah.
Ti mimiti
manehna tilar dunya,
ti mimiti
manehna teu ngawasa,
tatar sunda nu
tadina ngahiji jadi pada hayang sorangan-sorangan ngawasa,
nepi teu
karasa lemah caina ku bangsa lain dikawasa.
Ki Santang
ngahelas ngurut dadana,
hatena peurih
inget ka sobatna,
bathina ceurik
inget mangsa baturna tilar dunya,
bari
nyanghareup maut masih inget jeung melang ka rahayatna.
Sunda nu
dipikanyaahna,
sunda nu
dipikamelangna,
sunda nu asa
geus ngahiji jeung ragana,
sunda nu geus
ngahiji kana getihna.
Duh Gusti,
Ki Santang
beuki ngarasa nalangsa,
hampura
Baduga,
akang geuning
can bisa,
Ki Santang
mimiti rembey ku cimata,
Ki Santang
beuki ngarasa dosa ka Baduga nu dipikanyaahna.
Akang lain rek
mungkir tina amanah salira,
ngan akang oge
kawatesan ku diri akang nu teu pira,
cimatana beuki
ngembeng dina kongkolak panona,
duh Baduga,
hampura akang
nya geuning can bisa,
sing sabar,
dina mangsana
bakal laksana.
Ki Santang
nyawang mangsa ka tukang,
mangsa endah
babarengan,
silih
mikanyaah jeung ngabejaan,
jeung Baduga
ti Tatar Pasundan.
Deudeuh
teuing Baduga kanyaah akang,
rahayat anjeun
ayeuna matak baluang,
rahayat anjeun
ayeuna hirupna sewang-sewang,
duh Gusti
ijinkeun abdi nedunan nu diamanatan.
Ki Santang
nyegruk ceurik sorangan teu wawa nahan cimata,
Ki Santang
nyegruk ceurik teu wawa nahan tunggara,
abdi teu
pisan-pisan bade nyasarkeun manusa Gusti,
ampun Gusti
abdi ngan saukur nedunan jangji.
Abdi nyeri
disebat nyandak kamusyrikan,
abdi nalangsa
rahayat Baduga nyangki nyandak kabohongan,
ampun Gusti,
ceurik Ki
Santang beuki sesegrukan,
bathina
ngajerit adug-adugan narima kanyataan.
Dicokot gambar
Baduga nu jadi kenang-kenangan,
diusapan pinuh
kadeudeuh jiga ka anakna sorangan,
dicium
tarangna bari ngagerentes sorangan,
ulah hariwang
cenah,
geus aya
rahayat anjeun nu rek nedunan nu diamanatan.
Gusti,ijinkeun
abdi,
Gusti,lereskeun
abdi,
Gusti,tunjukeun
abdi,
Gusti,ampunkeun
abdi.
Ki Santang
ngoloyong ka cai,
nyokot wudlu
jang ngaleungitkeun nalangsana ati,
terus shalat
masrahkeun ka Gusti,
sumujud
dipayuneun Gusti
