Seratan ti Kang Oman, memang kedah kitu pisan, dibaladah sacara sistemik tapi
oge solusina dibejerbeaskeun prak-prakanana. Tiasa janten hiji proposal,
diajukeun ka para capres anu rek jadi presiden.
Kamari ngobrol sareng pun bojo, hiji mangsa mah cenah pun bojo teh kadongkapan
saurang bapa-bapa ti hiji LSM hususon nguruskeun anu aya pakaitna sareng
TKI/TKW di nagri deungeun. Eta LSM teh tugasna masihan sosialisasi sagala
perkara ka para TKI anu aya di nagri deungeun. Ceuk bapa eta teh, cenah seueur
dana ti pausahaan anu ngabeayaan LSM eta pikeun ngajelaskeun perkara anu aya
pakaitna jeung TKI. Ngan eta LSM teh kawalahan, kakirangan SDM pikeun
ngokolakeun urusan ka TKI an. Ti pihak instansi pamarentah sareng swasta
responna luar biasa positif ngabantos kagiatan LSM eta. LSM eta teh sok sering
ngayakeun penyuluhan kanggo TKI di Hongkong, Taiwan, Korea, jrrd.
Ieu teh hiji kasempetan, sing saha wae anu rek jadi relawan dina urusan TKI,
ari perkara imbalan mah, langkung ti cekap cenah.
baktos,
mrachmatrawyani
--- On Fri, 6/12/09, oman abdurahman <omana...@gmail.com> wrote:
From: oman abdurahman <omana...@gmail.com>
Subject: [Urang Sunda] Siti Hajar urang Garut
To: kisu...@yahoogroups.com
Cc: "urang sunda" <urangsunda@yahoogroups.com>, ta...@yahoogroups.com
Date: Friday, June 12, 2009, 2:16 PM
Baraya,
Poe kamari Siti Hajar, TKW asal Garut anu keur nandangan sangsara di
pangumbaraan, nagara tatangga, Malayasia tea, ditelepon ku Presiden.
Pasoalanana, tangtu geus loba nu apal. Lain Presiden caper alias cari
perhatian, tapi, memang geus rezekina Siti Hajar wae, meunang panyombo lain ti
jalma samanea di Indonesia, tapi ti pimpinan pamarentahan pangluhurna: Presiden
Indonesia danget ieu. "Sing sabar wae nya, siti Hajar....jst". Kurang leuwih
kitu diantara potongan kalimah pangbeberah ka Siti Hajar ti Presiden. Atuh Siti
Hajar alhamdulillah atoh bari ingsreuk-ingsreukan oge. Sahenteuna, ditelepon ku
pa Presiden anu dipikaresep, utamana ku ibu-ibu (ceuk cenah).
Inget kana kasus Siti Hajar Garut, jadi inget oge ka Siti Hajar isterina Nabi
Ibrahim. Sarua nandangan sangsara, ngan bedana oge gede. Ari Siti Hajar ibuna
Nabi Ismail mah sangsara teh jadi hiji cara ibadah, nyaeta kasabaran nalika
dikantun ku caroge, bulak-balik antara Sofa jeung Marwa neangan cai, jeung
kasabaran nalika Isma'il dibawa ka tempat pameuncitan keur korban (anu teu jadi
tea da digantian ku "dzhibhim kadzim" alias peupeuncitan anu badag, kitu ceuk
Al Qur'an). Sangsara Siti Hajar anu ti Mekkah mah sangsara keur syarat jadi
isteri tuladan sadunya, syarat keur lahirna hiji manasik (tatacara ibadah),
tangtu kasangsaraanana oge bisa jadi disyukuran pisan.
Anapon kasangsaraan Siti Hajar anu ti Garut mah meh sakabeh bangsa urang
manghanjakalkeun, manglebarkeun, jeung papada nganaha-naha: Naha bisa nepi ka
kitu (diseblok ku Cipanas ku juraganana, gajihna teu dipasrahkeun samemeh
diurus ku Pamarentah mah, jst? Dimana fungsi Pamarentah samemehna? Memang aya
hal anu pantes jadi diconto (hartina bisa jadi ibadah oge) dina kasus Siti
Hajar Garut oge, upamana wae: kasabaran nalika nandangan nyanghareupan
kahirupan anu peurih. Tapi, ari diseblo ku cai panas atawa teu mayar gajih
karyawan atawa badega mah lain hiji cara ibadah atawa turutaneun.
