Wilson –Okamura scripsit:
I teach and write at a large public university in eastern North Carolina (not to be confused, I am afraid, with the University of North Carolina at Chapel Hill, which is a much better school). As for Tolkien and Virgil, I do not take offense at your words. My courses are usually offered in the English department. This content of this particular course is defined very loosely. I have chosen books that (a) are worth teaching and (b) cohere together as a group. We think of Tolkien as a scholar of Old English, but the man also knew his classics. This is clear from his lectures and letters. But it also comes out in his fiction. Have you ever noticed, for instance, that there are no birds in the Dead Marshes? The point is made two or three times in the text, even though it has no bearing on the plot. Why? Because Frodo and Sam are on their way to Mordor, and Tolkien wants us to think of the underworld. Cf. Aen. 6.237ff:
Clarissime, Wilson-Okamura, ingenio acutissimo praedite,
gratias plurimas tibi ago quia non solum efficis ut pertinentiam loci Vergilii cum Tolkenii opere cognoscam ( revera recta pertinentia ista et doctissime a te esplicata), sed etiam quia Tolkenii opus melius nunc comprehendam, cum adhuc oderim . Aliud est enim Tolkien apud Britannicos et Americanos aliud apud Italicos. Apud Italos enim Tolkien celeberrimus factus est postquam rerum potiti sunt ii quos nos Fascisti vocamus (Berlusconi et alii…) et Tolkenii operis isti « Fascisti » amant maxime illud « Super man » qui iis videtur inveniri posse in aliquibus fabularum Tolkenii personis.
Tolkien « as a scholar of Old English …” qui “ also knew his classics” non novum nobis, sed hoc non satis ut ipse cum Vergilio misceatur: cavendum est ne nobis, in alligandis tot scriptorum tam et tempore et spatio dissimilium locis, accidat idem quod Habinnae in Petronio (Satyricon, LVIII), cum Encolpius exclamat, postquam Habinna declamavit Aen. V,1:
« nullus sonus unquam acidior percussit aures meas ; nam praeter errantis barbariae aut adiectum aut deminutum clamorem, miscebat Atellanicos versus, ut tunc primum me Vergilus offenderit ».
Verum est, insignis Wilson-Okamura, quod dixit Jacobus Le Goff, cum affirmavit scientiam antiquitatis principium habere in ea quae est praesens conscientia aetatis nostrae et praecipue cum dixit Americanos non satis profunda sentire principia antiquitatis eorum : abhinc ergo istud miscere Vergilio scriptores recentes ? Si cum Europaeis communis Antiquitas putanda est Americanorum, certe vobis Tolkien satis antiquus apparebit, quia satis Europaeus, praesertim cum idem sit vir doctus Britannicarum antiquitatum ? Et quomodo discipuli Caesarem vel Augustum cognoscent si cum fabulis scriptis ab Auctore XX saeculi et ad Mediam Tempestatem Britannicam afferentibus Aeneis legitur ? Revera et in Italia quoque recentissimis temporibus, relictis Historiae Philologiaeque regulis et instrumentis, ista consuetudo vestra vecta est miscendorum variarum aetatum et variorum locorum scriptorum, alligatis per argumenta locis eorum ( ex. gratia : qui de amore scripserunt simul leguntur, vel qui de bello). Et iisdem recentissimis temporibus pervenit in Italiam usus Americanus eorum instrumentorum docendi qui apud vos « tests » vocantur, ita ut Schola non regnum ratiocinandi et sentiendi appareat sed unus ex iis spectaculis in quibus fiunt ea quae « quiz » vocantur.
Sed sane, non totum in iis generalibus consuetudinibus hauritur ingenium tuum ; et revera cum de linqua loqueris splendidis argumentis mihi persuades ut tibi credam nullum extare periculum discipulis tuis. Historiae profunditas confusa autem tribus rebus aqua sustinetur praesentis aevi : monumentis qui e terra eminent ; religione et moribus ; lingua praecipue. Si linguam perscrutas semper ita ut facis nec Vergilius disiunctus est a Tolkienio neque a nobis. Lingua enim tamquam latere constructa pervenit ad nos laterem ad laterem adponendo, neque ordine certo, sed omnibus una superficie iacentibus : cum lateres istos scrutamur historiae restituimus quod suum est et historia in praesentem adfluit, tamquam Mercurius divinum regnum et humanum vivorum et mortuorum efficiebat ut communicarent. Et ab eo enim Graeci « hermeneutiké » creaverunt , quae ars est praecipue nostra.
Vale.
Personalizza MSN Messenger con sfondi e foto. E' divertente! ----------------------------------------------------------------------- To leave the Mantovano mailing list at any time, do NOT hit reply. Instead, send email to [EMAIL PROTECTED] with the message "unsubscribe mantovano" in the body (omitting the quotation marks). You can also unsubscribe at http://virgil.org/mantovano/mantovano.htm#unsub
