Γεια σου Νίκο. Πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση. Ο άνθρωπος έχει γνώσεις αλλά και
εξαιρετική αισθητική. Παραθέτω τον πολιτευτή του Διονύση σαβόπουλου ένα
τραγούδι που γράφτηκε για την αριστερά και είναι επίκαιρο ιδιαίτερα σήμερα.
Από το σκίσιμο των μνημονίων, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης στο 3ο μνημόνιο
με αριστερή σφραγίδα με ισχυρή δόση παραμηθιού.
“παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα, απ' το πόδι με τραβάς
βαθιά μέσα στο χώμα” .
Τον Σεπτέμβριο του 1975, ο Διονύσης Σαββόπουλος ηχογραφεί δύο τραγούδια που
κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά σε ένα δισκάκι 45 στροφών. Στην πρώτη πλευρά
τραγουδούσε
μαζί με τον ρεμπέτη Δημήτρη Γκόγκο (ή αλλιώς Μπαγιαντέρας) σε δεύτερη
εκτέλεση ένα παλιότερο τραγούδι του Μπαγιαντέρα, τον «Καθρέφτη». Στην άλλη
πλευρά,
υπήρχε ο «Πολιτευτής», τραγούδι που συμπεριλήφθηκε 4 χρόνια αργότερα με
διαφορετική εκτέλεση στη «Ρεζέρβα».
Μέσα στην καρδιά της μεταπολίτευσης, την περίοδο που η πολιτικοποίηση του
κόσμου ήταν στο απόγειό της και η Ελλάδα προσπαθούσε να "ανασυγκροτηθεί"
πολιτικά
μετά από (ακόμα μία!) δικτατορία, ο Διονύσης Σαββόπουλος γράφει ένα τραγούδι
που με την πρώτη ματιά θα χαρακτήριζε κανείς απλά, ειρωνικό. Θα μπορούσε να
είναι ένα τραγούδι βγαλμένο από κάποιο νούμερο επιθεώρησης που θα σατίριζε
πρόσωπα και καταστάσεις της αριστεράς εκείνης της εποχής. Ο ρυθμός του
παραπέμπει
στα ρεμπέτικα τραγούδια του μεσοπολέμου, η ενορχήστρωση σ’ αυτή την πρώτη
εκτέλεση (και όχι σ’ εκείνη που μπήκε στη «Ρεζέρβα») είναι ιδιαίτερη,
πρωτότυπη,
σχεδόν πειραματική. Το τραγούδι σε προκαλεί να το προσέξεις από τις πρώτες
κιόλας νότες, από αυτή την εξαιρετικά πρωτότυπη εισαγωγή:
Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα
τα είπε χθες το βράδυ μια ψυχή
κι ένας φαλάκρας απ' έξω κι από μέσα
χαμογελούσε, ναι, γιατί να σκοτιστεί;
Η σκληρή φωνή του Διονύση Σαββόπουλου με τη συνοδεία του μπουζουκιού και του
μπαγλαμά, καθώς κι εκείνη η περιγραφή του “φαλάκρα απ’ έξω κι από μέσα”, δεν
αφήνουν κανένα περιθώριο στον ακροατή να αδιαφορήσει για το τραγούδι. Η
μοναδική ικανότητα του Διονύση Σαββόπουλου να σε κάνει να θες να δεις “τι θα
πει
παρακάτω”, αποτυπώνεται στον «Πολιτευτή» με τρόπο μοναδικό! Και η συνέχεια
του τραγουδιού σοκάρει τον ακροατή εκείνης της εποχής (έχει πολύ μεγάλη
σημασία
να μπούμε στο κλίμα της εποχής για να κατανοήσουμε το σοκ που προκαλεί η
αναφορά στην εξορία, τον Ρίτσο, ακόμα και η χρήση της λέξης "πόπολο" που
αντικαθιστά
τη λέξη "λαός").
Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία
και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία;
τώρα κοκορεύεσαι απάνω στον εξώστη
και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη.
Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί
θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή.
Όσο ξεδιπλώνεται το τραγούδι, η ενορχήστρωση εμπλουτίζεται από τις σκόρπιες
δοξαριές ενός βιολιού και τα σχεδόν άτσαλα χτυπήματα στα πιατίνια των
ντραμς.
Το τραγούδι αρχίζει σταδιακά και δείχνει τις πραγματικές του προθέσεις, που
δεν είναι απλώς να σατιρίσει ή να προκαλέσει το αίσθημα των αριστερών της
εποχής,
ούτε καν να αποκαλύψει κάποια κρυμμένη αλήθεια. Ο «Πολιτευτής» δεν είναι ένα
τραγούδι που θέλει να εκθέσει κάποιον συγκεκριμένο πολιτικό εκείνης της
εποχής
(αν και πολλοί πιστεύουν ότι αναφέρεται σε συγκεκριμένο ηγετικό στέλεχος της
αριστεράς), αλλά ούτε και να υποδείξει τον σωστό τρόπο άσκησης της
πολιτικής.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος γράφει ένα βαθιά μελαγχολικό τραγούδι! Τολμάει σε μια
εποχή που τα πεπραγμένα της αριστεράς δε χωρούσαν ιδιαίτερη αμφισβήτηση και
κριτική, να εκφράσει ουσιαστικά την μελαγχολία των ανθρώπων της αριστεράς
που σαν φιλμ σε fast forward έβλεπαν την ιστορία να επαναλαμβάνεται, τα
όνειρά
και τις ελπίδες τους να αναπτερώνονται και την ίδια στιγμή να μην μπορούν να
εκφραστούν μέσα από τους ηγέτες τους.
Εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει
είναι της καρδούλας μου το φως που ξεχειλίζει
κι ότι σε γλιτώνει και σου δίνει την αιτία
είναι που χρειάζεται κι η γραφειοκρατία.
Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί
θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή.
Τα όργανα που συνοδεύουν τη φωνή του Διονύση Σαββόπουλου σταματούν απότομα
και μένει μόνο το μπουζούκι και ο μπαγλαμάς, ενώ το ρυθμό κρατάνε τα
παλαμάκια
των μουσικών. Αυτός ο σκληρός ήχος που αιφνιδιάζει, θα μπορούσε να είναι τα
παλαμάκια του κοινού, του “πόπολου”, ενώ χειροκροτεί τον «ναυαγοσώστη»
πολιτικό
κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του από τον “εξώστη”. Ή θα μπορούσε απλά να
είναι ένα τυχαίο εφέ, προετοιμάζοντας την κραυγή “άλα πολιτευτάκια” που
θυμίζει
τις αντίστοιχες κραυγές του Σαββόπουλου στον «Μπάλλο» και την «Μαύρη
Θάλασσα». Και με το που ξαναμπαίνουν όλα τα όργανα, ένας μακεδονικός ασκός,
όμοιος
με αυτόν του «Μπάλλου», εισβάλει με τον χαρακτηριστικό του ήχο για να ενωθεί
με τα υπόλοιπα όργανα, δίνοντας την αίσθηση ότι το τραγούδι δεν τελείωσε
ακόμα,
δεν είπε όλα όσα ήθελε να πει. Υπάρχει και συνέχεια, ακόμα πιο σκληρή, ακόμα
πιο μελαγχολική:
Ο πρώτος προβοκάτορας απ' όλους στη ζωή μου
είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει την φωνή μου
άλλαξες το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη
σαν τον αριστεροχουντισμό που σε βολεύει.
Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί
θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή,
τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω
το νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό.
s320/%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82
Εδώ ακριβώς είναι και το μεγαλύτερο σοκ: “σαν τον αριστεροχουντισμό που σε
βολεύει”! Ο Διονύσης Σαββόπουλος πλάθει μια λέξη που δεν υπάρχει σε κανένα
λεξικό,
μα μπορεί ο καθένας να την καταλάβει. Προκλητικός, για κάποιους άλλους
βλάσφημος, τολμάει σε μια εποχή που και το δικό του κοινό είναι από το χώρο
της
αριστεράς, να μιλήσει για αριστεροχουντισμό και να αμφισβητήσει ουσιαστικά
την ηγεσία (ή μέρος της ηγεσίας) της αριστεράς εκείνης της εποχής.
Ουσιαστικά,
ο Σαββόπουλος δεν προσβάλει (θεωρώ πως ποτέ δεν το έχει κάνει, τουλάχιστον
μέσα από τα τραγούδια του), αλλά εκφράζει αυτή τη μελαγχολία του οπαδού που,
για μια ακόμα φορά ποντάρει τα όνειρα και τις ελπίδες του σε ηγεσίες που
εξαγοράζουν τους αγώνες του με αντάλλαγμα που δεν προσδιορίζει μεν, αλλά
είναι
σίγουρος πως έχει την ίδια αξία με “έπιπλα και σκεύη”.
Να σημειώσω στο σημείο αυτό, ότι στη ηχογράφηση που μπήκε 4 χρόνια αργότερα
στον δίσκο «Ρεζέρβα», ο στίχος “σαν τον αριστεροχουντισμό που σε βολεύει”
αντικαταστάθηκε
από τον στίχο “σαν τον σοσιαλισμό που τώρα σε βολεύει”!. Προφανώς το …
δοκιμαστικό στάδιο που μεσολάβησε από την έκδοση του δίσκου 45 στροφών μέχρι
την
κυκλοφορία της «Ρεζέρβας», θα έδειξε ότι το κοινό (και ειδικά το κοινό του
Σαββόπουλου) δεν ήταν έτοιμο να δεχτεί ένα τέτοιο στίχο. Το σίγουρο όμως
είναι
πως, το τραγούδι έχασε πολύ από το αρχικό του “άρωμα”, τόσο με την
διαφορετική ενορχήστρωση, όσο και τον αυτό-λογοκριμένο στίχο.
Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ' το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα.
.
Το τραγούδι τελειώνει περίπου όπως άρχισε. Με τη διαφορά, ότι στο τελευταίο
δίστιχο περικλείεται όλη η μελαγχολία στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω. Ο
«Πολιτευτής»
στη συγκεκριμένη άγνωστη εκτέλεση, αποτελεί μια ιδιαίτερη στιγμή σ’ αυτό που
θα ονομάζαμε γενικά "πολιτικό τραγούδι". Πολλοί είναι οι συνθέτες που
έγραψαν
πολιτικά τραγούδια, ειδικά κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης. Ο
Σαββόπουλος όμως μίλησε με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, έχοντας μια καθαρά
προσωπική
ματιά και αισθητική στα τραγούδια του και σπάνια παρασύρθηκε από ηρωικές
τυμπανοκρουσίες και πανηγυρικές κορώνες. Ο Σαββόπουλος έγραφε πάντα
προσωπικά
τραγούδια που υπηρετούσαν αποκλειστικά τη δική του οπτική (όποια κι αν ήταν
αυτή, κι ας άλλαζε κατά περιόδους) και όχι τραγούδια που ικανοποιούν
απαραίτητα
το αίσθημα του κοινού. Ο «Πολιτευτής» είναι ένα τραγούδι που αξίζει να
ακούγεται ακόμα και σήμερα (ίσως, ειδικά σήμερα), μαζί με πολλά άλλα
πολιτικά τραγούδια
του Διονύση Σαββόπουλου (από την «Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ» μέχρι το «σχόλιο»
από το Happy Day του Παντελή Βούλγαρη), όχι αποκλειστικά κάθε παραμονές
εκλογών
ή στην επέτειο του Πολυτεχνείου, όταν τα ραδιόφωνα τα ξεθάβουν από τη
δισκοθήκη τους.
ΥΓ: καθώς πλησιάζει η επέτειος της 21ης Απριλίου, σκεφτόμουν να ανεβάσω ένα
κείμενο για το πολιτικό τραγούδι (και ειδικά το αντιδικτατορικό). Προτίμησα
τελικά αυτή την αναφορά στον «Πολιτευτή» του Διονύση Σαββόπουλου, ως ένα
μοναδικό και ιδιαίτερο δείγμα πολιτικού τραγουδιού.
.
.
-----Αρχικό μήνυμα-----
From: Nikos Demetriou
Sent: Thursday, July 30, 2015 9:30 AM
To: orasi mailing list
Subject: [Orasi] πρόταση. Ενδιαφέρον blog με τίτλο το άρωμα του τραγουδιού
Καλή σας μέρα.
Μόλις έπεσα πάνω σε ένα blog με τίτλο το άρωμα του τραγουδιού και το
βρήκα παρα πολύ ενδιαφέρον.
http://toaromatoutragoudiou.blogspot.com
Εκεί αναλύονται κάποια τραγούδια και μάλιστα είναι χορισμένα σε δεκαετίες.
Σας παραθέτω ένα παράδειγμα που δεν θα μπορούσε να ήταν οτιδήποτε άλλο
παρά τραγούδι του Μαρκόπουλου.
Συστήνω όμως να διαβάσετε και για το ξενητεμένο μου πουλί του Χρήστου
Λεοντή.
“… στην κάμαρα που παίζουν τάβλι, για ένα τσιγάρο οι χαμένοι”
Το 1987, ο Γιάννης Μαρκόπουλος κυκλοφορεί τον δίσκο «Τολμηρή
επικοινωνία», αμέσως μετά από μια σειρά συναυλιών με σημαντικούς
ερμηνευτές, όπως ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης, η Βασιλική Λαβίνα και ο
Άγγελος Διονυσίου. Ο διπλός αυτός δίσκος περιελάμβανε πολλά από τα
παλιότερα τραγούδια του σε δεύτερες εκτελέσεις, καθώς και δέκα
καινούργια κομμάτια, όλα μέσα από τη φρέσκια ματιά του δημιουργού και
τη “δοκιμασία” τους στις καλοκαιρινές συναυλίες εκείνης της χρονιάς.
Ένα από τα τραγούδια του δίσκου, είναι και η μελοποίηση του Γιάννη
Μαρκόπουλου σε ένα ποίημα του Γιώργου Χρονά με τον τίτλο «Όχι δεν
πρέπει» (το ποίημα περιλαμβάνεται στην πρώτη ποιητική συλλογή του
Χρονά, το «Βιβλίο 1» στην ενότητα «Οι εβραίοι της Νέας Υόρκης», 1973).
Την πιο δημοφιλή εκτέλεση του τραγουδιού την συναντάμε στις αρχές της
δεκαετίας του ’80 με τη φωνή της Δήμητρας Γαλάνη και της Χάρις Αλεξίου
στο δίσκο «Τα τραγούδια της χθεσινής μέρας». Ο Γιάννης Μαρκόπουλος
θέλησε να ξαναηχογραφήσει το τραγούδι με δύο νέες φωνές, μέλη ενός
συγκροτήματος που δυο χρόνια πριν έκανε τα πρώτα του βήματα στη
δισκογραφία. Το συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη ονομαζόταν Νέοι Επιβάτες
και οι δύο τραγουδιστές του γκρουπ ήταν ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και η
Μαρία Φωτίου.
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος μελοποίησε αποσπασματικά το ποίημα του Γιώργου
Χρονά, αλλάζοντας σε κάποιες περιπτώσεις τους στίχους και
προσαρμόζοντάς τους στη μελωδία. Θεωρώ (χωρίς όμως να είμαι σε θέση να
το γνωρίζω με βεβαιότητα) ότι οι αλλαγές και οι προσθήκες στους
στίχους του ποιήματος έγιναν με την σύμφωνη γνώμη του ποιητή ή ακόμα
κι ότι ο ίδιος ο Χρονάς άλλαξε κάποιους στίχους προκειμένου να δέσουν
με τη μελωδία. Ολόκληρο το ποίημα του Γιώργου Χρονά έχει ως εξής:
Όχι δεν πρέπει να συναντηθούμε
Πριν απ' τη Δύση του ήλιου
Στο δάσος με τις άδειες κονσέρβες
Γιατί οι επιθυμίες μας είναι πλοία
Που θ’ αράξουν μια νύχτα του χειμώνα
Απέναντι στη Σαλαμίνα ενώ εμείς
Θα ζητάμε τις νυχτερινές βάρδιες
Στη Βηρυτό και την Όστια.
Όχι δεν πρέπει να συναντηθούμε
Πριν απ' τη δύση του ήλιου
Στο δάσος με τις πεταμένες καπότες
Γιατί οι επιθυμίες μας είναι ταβέρνες πρόστυχες
Στο Πέραμα
Που τις νύχτες διαιωνίζουν το είδος με ζεϊμπέκικο
Ενώ εμείς ναύτες σιωπηλοί και δυνατοί
Της θάλασσας παιδιά και του έρωτα
Κατεβαίνουμε αργά τα σκαλιά του πλοίου
Στις μέσα κάμαρες εκεί που περνούν
Οι υπόνομοι των νεκρών επιθυμιών
Στις μέσα κάμαρες εκεί που περνούν
Οι υπόνομοι της Νέας Υόρκης
Στις μέσα κάμαρες εκεί που περνούν
Η μάνα σου, η μάνα μου στα μαύρα
Στις μέσα κάμαρες εκεί που οι χαμένοι
Παίζουν στην πρέφα και στο τάβλι
Για ένα τσιγάρο
Για ένα καφέ
Τις νεκρές επιθυμίες τους
Εγώ διαλύομαι
Εγώ τεμαχίζομαι
Και συ με καλείς με πρόσκληση
Ανάμεσα σε επισήμους
Να παρακολουθήσω από την Εξέδρα
Την κηδεία μου
Το δείπνο
Με τα μέλη τα διάσπαρτα του σώματός μου
Όχι προτιμώ να μην πάω στο δάσος
Με τις άδεις κονσέρβες
Όχι δε θα πάω στο δάσος
Με τις πεταμένες καπότες
Θα μείνω στις μέσα κάμαρες
Εκεί που αδιάκοπα περνούν
Οι υπόνομοι
Οι υπόνομοι της Νέας Υόρκης
Η μάνα σου, η μάνα μου στα μαύρα
Όχι δε θα πάω στο δάσος
Μπορείς λοιπόν
Απόψε να βγεις με τους Εβραίους της Νέας Υόρκης.
Στην καινούργια αυτή εκτέλεση του τραγουδιού, ο Γιάννης Μαρκόπουλος
δεν αρκείται μόνο στο να αναθέσει την ερμηνεία του σε δύο νέους
τραγουδιστές. Προχωράει ένα βήμα πιο πέρα: καθώς ο “ρόλος” των δύο
τραγουδιστών τελειώνει και ολοκληρώνεται ο κύκλος του τραγουδιού, η
ορχήστρα συνεχίζει να παίζει την βασική μελωδία και ένα άλλο ποίημα
του Γιώργου Χρονά με τίτλο «Η σκηνή της αφίξεώς μου στη Γένοβα»
μπαίνει εμβόλιμα στο τραγούδι, σα να θέλει να ολοκληρώσει την
γενικότερη αίσθηση του πρώτου ποιήματος (κι αυτό το ποίημα
περιλαμβάνεται στην συλλογή «Βιβλίο 1» στην ενότητα «Συντεχνία»). Η
έκπληξη όμως δεν σταματάει εδώ! Ο Γιάννης Μαρκόπουλος αναθέτει στον
Παύλο Σιδηρόπουλο να απαγγείλει την «Σκηνή της αφίξεώς μου
στη Γένοβα»! Τα δύο ποιήματα του Γιώργου Χρονά μπλέκονται μεταξύ
τους, το ένα ως τραγούδι και το άλλο μέσω απαγγελίας, με τρόπο
μοναδικό και πρωτότυπο. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Μαρκόπουλος
πραγματοποιεί μια σπουδή πάνω σε δύο από τα πρώτα ποιήματα του Χρονά,
καταθέτοντας μια πρόταση που ουσιαστικά αποκωδικοποιεί τις προθέσεις
του ποιητή και δεν δημιουργεί καμία σύγχυση μεταξύ των δύο ποιημάτων.
Ο συνθέτης ενώνει δύο ποιήματα που διαφέρουν πολύ τόσο στο
περιεχόμενο, όσο και στη μορφή. Ο τρόπος όμως που ολοκληρώνεται αυτό
το πάντρεμα δε μπερδεύει τον ακροατή, αλλά αντίθετα προσθέτει μια
επιπλέον πινελιά στην γενικότερη αίσθηση του πρώτου ποιήματος.
Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και η Μαρία Φωτίου ερμηνεύουν το τραγούδι σα να
συνομιλούν! Οι ερμηνείες τους δεν έχουν τίποτα το επιτηδευμένο.
Τραγουδούν απλά, απαλλαγμένοι από το άγχος του να αποδείξουν τις
ικανότητές τους στο τραγούδι (άγχος που μεταφέρουν πολλοί νέοι
ερμηνευτές στις πρώτες τους ηχογραφήσεις), πατούν πάνω σε κάθε λέξη
του ποιητικού κειμένου γνωρίζοντας το ειδικό βάρος της και τελικά
καταφέρνουν να αποδώσουν το κλίμα του τραγουδιού χωρίς υπερβολές και
ακροβασίες. Με βοηθό την μελοποίηση του Γιάννη Μαρκόπουλου, ο
Ζερβουδάκης και η Φωτίου φανερώνουν από νωρίς τις ερμηνευτικές τους
ικανότητες, αυτές που γνωρίσαμε καλά στα επόμενα χρόνια μέσα από τους
προσωπικούς τους δίσκους. Απ’ την άλλη μεριά, η απαγγελία του Παύλου
Σιδηρόπουλου είναι μια πραγματική έκπληξη. Δε θα μπορούσε να βρεθεί
κάποιος άλλος εκτός του Σιδηρόπουλου να απαγγείλει με τέτοιο ροκ τρόπο
το ποίημα του Γιώργου Χρονά. Με την κατάλληλη ηχητική επεξεργασία, στο
μεγαλύτερο μέρος του ποιήματος η φωνή του βγαίνει μέσα από τηλεβόα, οι
φράσεις του κοφτές, η αφήγησή του μοναδική!
Στη συγκεκριμένη ηχογράφηση του «Όχι δεν πρέπει», ο Γιάννης
Μαρκόπουλος, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, η Μαρία Φωτίου και ο Παύλος
Σιδηρόπουλος συναντούν την ποίηση του Γιώργου Χρονά και κατασκευάζουν
ένα underground σκηνικό: οι μυρωδιές του λιμανιού, το Πέραμα, το άδειο
δωμάτιο ενός φτηνού ξενοδοχείου, η Γένοβα, η νυχτερινή έξοδος των
ναυτών, τρείς οδοκαθαριστές, η Σαλαμίνα, η «Ένωση των Αμερικανίδων
Κυριών της Istanbul», μια δέσμη από μαραμένες κόκκινες παπαρούνες, ο
Τσέζαρε Παβέζε... Όλες αυτές οι εικόνες, σαν ζωγραφικός πίνακας που
έφτιαξε κάτω από την επήρεια αλκοόλ ένα πλανόδιος ζωγράφος, τη στιγμή
που παραμερίζει το τελάρο του για να περάσει από μπροστά του «Η μπάντα
του Αναμορφωτηρίου της Γένοβας», παίζοντας εναλλάξ το
«Ζαβαρακατρανέμια» και το «Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band»…
________
Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της
λίστας στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net
διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__________
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
__________
Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και
παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το
http://www.isobitis.com
______________
________
Orasi mailing list
για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση
orasi-requ...@hostvis.net
και στο θέμα γράψτε unsubscribe
Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας
στείλτε email στην διεύθυνση
Orasi@hostvis.net
διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα
http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net
Για το αρχείο της λίστας
http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/
παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011)
http://www.freelists.org/archives/orasi
__________
NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού
http://www.nvda-project.org/
__________
Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο
ρεπερτόριο επισκεφθείτε το
http://www.isobitis.com
______________
