Απλά εξαιρετικό ευχαριστούμε :-) Ναι εκτίμηση Σωτήρης Κορφιάτης
30 Ιουλ 2015, 10:01 π.μ., ο/η Kostas D. Theodoropoulos <ks...@hostvis.net> έγραψε: > Γεια σου Νίκο. Πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση. Ο άνθρωπος έχει γνώσεις αλλά και > εξαιρετική αισθητική. Παραθέτω τον πολιτευτή του Διονύση σαβόπουλου ένα > τραγούδι που γράφτηκε για την αριστερά και είναι επίκαιρο ιδιαίτερα σήμερα. > Από το σκίσιμο των μνημονίων, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης στο 3ο μνημόνιο > με αριστερή σφραγίδα με ισχυρή δόση παραμηθιού. > > “παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα, απ' το πόδι με τραβάς > βαθιά μέσα στο χώμα” . > > Τον Σεπτέμβριο του 1975, ο Διονύσης Σαββόπουλος ηχογραφεί δύο τραγούδια που > κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά σε ένα δισκάκι 45 στροφών. Στην πρώτη πλευρά > τραγουδούσε > μαζί με τον ρεμπέτη Δημήτρη Γκόγκο (ή αλλιώς Μπαγιαντέρας) σε δεύτερη > εκτέλεση ένα παλιότερο τραγούδι του Μπαγιαντέρα, τον «Καθρέφτη». Στην άλλη > πλευρά, > υπήρχε ο «Πολιτευτής», τραγούδι που συμπεριλήφθηκε 4 χρόνια αργότερα με > διαφορετική εκτέλεση στη «Ρεζέρβα». > Μέσα στην καρδιά της μεταπολίτευσης, την περίοδο που η πολιτικοποίηση του > κόσμου ήταν στο απόγειό της και η Ελλάδα προσπαθούσε να "ανασυγκροτηθεί" > πολιτικά > μετά από (ακόμα μία!) δικτατορία, ο Διονύσης Σαββόπουλος γράφει ένα τραγούδι > που με την πρώτη ματιά θα χαρακτήριζε κανείς απλά, ειρωνικό. Θα μπορούσε να > είναι ένα τραγούδι βγαλμένο από κάποιο νούμερο επιθεώρησης που θα σατίριζε > πρόσωπα και καταστάσεις της αριστεράς εκείνης της εποχής. Ο ρυθμός του > παραπέμπει > στα ρεμπέτικα τραγούδια του μεσοπολέμου, η ενορχήστρωση σ’ αυτή την πρώτη > εκτέλεση (και όχι σ’ εκείνη που μπήκε στη «Ρεζέρβα») είναι ιδιαίτερη, > πρωτότυπη, > σχεδόν πειραματική. Το τραγούδι σε προκαλεί να το προσέξεις από τις πρώτες > κιόλας νότες, από αυτή την εξαιρετικά πρωτότυπη εισαγωγή: > > Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα > τα είπε χθες το βράδυ μια ψυχή > κι ένας φαλάκρας απ' έξω κι από μέσα > χαμογελούσε, ναι, γιατί να σκοτιστεί; > Η σκληρή φωνή του Διονύση Σαββόπουλου με τη συνοδεία του μπουζουκιού και του > μπαγλαμά, καθώς κι εκείνη η περιγραφή του “φαλάκρα απ’ έξω κι από μέσα”, δεν > αφήνουν κανένα περιθώριο στον ακροατή να αδιαφορήσει για το τραγούδι. Η > μοναδική ικανότητα του Διονύση Σαββόπουλου να σε κάνει να θες να δεις “τι θα > πει > παρακάτω”, αποτυπώνεται στον «Πολιτευτή» με τρόπο μοναδικό! Και η συνέχεια > του τραγουδιού σοκάρει τον ακροατή εκείνης της εποχής (έχει πολύ μεγάλη > σημασία > να μπούμε στο κλίμα της εποχής για να κατανοήσουμε το σοκ που προκαλεί η > αναφορά στην εξορία, τον Ρίτσο, ακόμα και η χρήση της λέξης "πόπολο" που > αντικαθιστά > τη λέξη "λαός"). > Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία > και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία; > τώρα κοκορεύεσαι απάνω στον εξώστη > και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη. > Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί > θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή. > Όσο ξεδιπλώνεται το τραγούδι, η ενορχήστρωση εμπλουτίζεται από τις σκόρπιες > δοξαριές ενός βιολιού και τα σχεδόν άτσαλα χτυπήματα στα πιατίνια των ντραμς. > Το τραγούδι αρχίζει σταδιακά και δείχνει τις πραγματικές του προθέσεις, που > δεν είναι απλώς να σατιρίσει ή να προκαλέσει το αίσθημα των αριστερών της > εποχής, > ούτε καν να αποκαλύψει κάποια κρυμμένη αλήθεια. Ο «Πολιτευτής» δεν είναι ένα > τραγούδι που θέλει να εκθέσει κάποιον συγκεκριμένο πολιτικό εκείνης της εποχής > (αν και πολλοί πιστεύουν ότι αναφέρεται σε συγκεκριμένο ηγετικό στέλεχος της > αριστεράς), αλλά ούτε και να υποδείξει τον σωστό τρόπο άσκησης της πολιτικής. > Ο Διονύσης Σαββόπουλος γράφει ένα βαθιά μελαγχολικό τραγούδι! Τολμάει σε μια > εποχή που τα πεπραγμένα της αριστεράς δε χωρούσαν ιδιαίτερη αμφισβήτηση και > κριτική, να εκφράσει ουσιαστικά την μελαγχολία των ανθρώπων της αριστεράς που > σαν φιλμ σε fast forward έβλεπαν την ιστορία να επαναλαμβάνεται, τα όνειρά > και τις ελπίδες τους να αναπτερώνονται και την ίδια στιγμή να μην μπορούν να > εκφραστούν μέσα από τους ηγέτες τους. > Εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει > είναι της καρδούλας μου το φως που ξεχειλίζει > κι ότι σε γλιτώνει και σου δίνει την αιτία > είναι που χρειάζεται κι η γραφειοκρατία. > Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί > θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή. > Τα όργανα που συνοδεύουν τη φωνή του Διονύση Σαββόπουλου σταματούν απότομα > και μένει μόνο το μπουζούκι και ο μπαγλαμάς, ενώ το ρυθμό κρατάνε τα παλαμάκια > των μουσικών. Αυτός ο σκληρός ήχος που αιφνιδιάζει, θα μπορούσε να είναι τα > παλαμάκια του κοινού, του “πόπολου”, ενώ χειροκροτεί τον «ναυαγοσώστη» > πολιτικό > κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του από τον “εξώστη”. Ή θα μπορούσε απλά να > είναι ένα τυχαίο εφέ, προετοιμάζοντας την κραυγή “άλα πολιτευτάκια” που > θυμίζει > τις αντίστοιχες κραυγές του Σαββόπουλου στον «Μπάλλο» και την «Μαύρη > Θάλασσα». Και με το που ξαναμπαίνουν όλα τα όργανα, ένας μακεδονικός ασκός, > όμοιος > με αυτόν του «Μπάλλου», εισβάλει με τον χαρακτηριστικό του ήχο για να ενωθεί > με τα υπόλοιπα όργανα, δίνοντας την αίσθηση ότι το τραγούδι δεν τελείωσε > ακόμα, > δεν είπε όλα όσα ήθελε να πει. Υπάρχει και συνέχεια, ακόμα πιο σκληρή, ακόμα > πιο μελαγχολική: > Ο πρώτος προβοκάτορας απ' όλους στη ζωή μου > είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει την φωνή μου > άλλαξες το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη > σαν τον αριστεροχουντισμό που σε βολεύει. > Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί > θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή, > τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω > το νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό. > s320/%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%B2%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82 > Εδώ ακριβώς είναι και το μεγαλύτερο σοκ: “σαν τον αριστεροχουντισμό που σε > βολεύει”! Ο Διονύσης Σαββόπουλος πλάθει μια λέξη που δεν υπάρχει σε κανένα > λεξικό, > μα μπορεί ο καθένας να την καταλάβει. Προκλητικός, για κάποιους άλλους > βλάσφημος, τολμάει σε μια εποχή που και το δικό του κοινό είναι από το χώρο > της > αριστεράς, να μιλήσει για αριστεροχουντισμό και να αμφισβητήσει ουσιαστικά > την ηγεσία (ή μέρος της ηγεσίας) της αριστεράς εκείνης της εποχής. Ουσιαστικά, > ο Σαββόπουλος δεν προσβάλει (θεωρώ πως ποτέ δεν το έχει κάνει, τουλάχιστον > μέσα από τα τραγούδια του), αλλά εκφράζει αυτή τη μελαγχολία του οπαδού που, > για μια ακόμα φορά ποντάρει τα όνειρα και τις ελπίδες του σε ηγεσίες που > εξαγοράζουν τους αγώνες του με αντάλλαγμα που δεν προσδιορίζει μεν, αλλά είναι > σίγουρος πως έχει την ίδια αξία με “έπιπλα και σκεύη”. > Να σημειώσω στο σημείο αυτό, ότι στη ηχογράφηση που μπήκε 4 χρόνια αργότερα > στον δίσκο «Ρεζέρβα», ο στίχος “σαν τον αριστεροχουντισμό που σε βολεύει” > αντικαταστάθηκε > από τον στίχο “σαν τον σοσιαλισμό που τώρα σε βολεύει”!. Προφανώς το … > δοκιμαστικό στάδιο που μεσολάβησε από την έκδοση του δίσκου 45 στροφών μέχρι > την > κυκλοφορία της «Ρεζέρβας», θα έδειξε ότι το κοινό (και ειδικά το κοινό του > Σαββόπουλου) δεν ήταν έτοιμο να δεχτεί ένα τέτοιο στίχο. Το σίγουρο όμως είναι > πως, το τραγούδι έχασε πολύ από το αρχικό του “άρωμα”, τόσο με την > διαφορετική ενορχήστρωση, όσο και τον αυτό-λογοκριμένο στίχο. > > Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις > εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις > παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα > απ' το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα. > . > Το τραγούδι τελειώνει περίπου όπως άρχισε. Με τη διαφορά, ότι στο τελευταίο > δίστιχο περικλείεται όλη η μελαγχολία στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω. Ο > «Πολιτευτής» > στη συγκεκριμένη άγνωστη εκτέλεση, αποτελεί μια ιδιαίτερη στιγμή σ’ αυτό που > θα ονομάζαμε γενικά "πολιτικό τραγούδι". Πολλοί είναι οι συνθέτες που έγραψαν > πολιτικά τραγούδια, ειδικά κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης. Ο Σαββόπουλος > όμως μίλησε με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, έχοντας μια καθαρά προσωπική > ματιά και αισθητική στα τραγούδια του και σπάνια παρασύρθηκε από ηρωικές > τυμπανοκρουσίες και πανηγυρικές κορώνες. Ο Σαββόπουλος έγραφε πάντα προσωπικά > τραγούδια που υπηρετούσαν αποκλειστικά τη δική του οπτική (όποια κι αν ήταν > αυτή, κι ας άλλαζε κατά περιόδους) και όχι τραγούδια που ικανοποιούν > απαραίτητα > το αίσθημα του κοινού. Ο «Πολιτευτής» είναι ένα τραγούδι που αξίζει να > ακούγεται ακόμα και σήμερα (ίσως, ειδικά σήμερα), μαζί με πολλά άλλα πολιτικά > τραγούδια > του Διονύση Σαββόπουλου (από την «Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ» μέχρι το «σχόλιο» από > το Happy Day του Παντελή Βούλγαρη), όχι αποκλειστικά κάθε παραμονές εκλογών > ή στην επέτειο του Πολυτεχνείου, όταν τα ραδιόφωνα τα ξεθάβουν από τη > δισκοθήκη τους. > > ΥΓ: καθώς πλησιάζει η επέτειος της 21ης Απριλίου, σκεφτόμουν να ανεβάσω ένα > κείμενο για το πολιτικό τραγούδι (και ειδικά το αντιδικτατορικό). Προτίμησα > τελικά αυτή την αναφορά στον «Πολιτευτή» του Διονύση Σαββόπουλου, ως ένα > μοναδικό και ιδιαίτερο δείγμα πολιτικού τραγουδιού. > . > . > > -----Αρχικό μήνυμα----- From: Nikos Demetriou > Sent: Thursday, July 30, 2015 9:30 AM > To: orasi mailing list > Subject: [Orasi] πρόταση. Ενδιαφέρον blog με τίτλο το άρωμα του τραγουδιού > > Καλή σας μέρα. > Μόλις έπεσα πάνω σε ένα blog με τίτλο το άρωμα του τραγουδιού και το > βρήκα παρα πολύ ενδιαφέρον. > http://toaromatoutragoudiou.blogspot.com > > Εκεί αναλύονται κάποια τραγούδια και μάλιστα είναι χορισμένα σε δεκαετίες. > Σας παραθέτω ένα παράδειγμα που δεν θα μπορούσε να ήταν οτιδήποτε άλλο > παρά τραγούδι του Μαρκόπουλου. > Συστήνω όμως να διαβάσετε και για το ξενητεμένο μου πουλί του Χρήστου Λεοντή. > > “… στην κάμαρα που παίζουν τάβλι, για ένα τσιγάρο οι χαμένοι” > Το 1987, ο Γιάννης Μαρκόπουλος κυκλοφορεί τον δίσκο «Τολμηρή > επικοινωνία», αμέσως μετά από μια σειρά συναυλιών με σημαντικούς > ερμηνευτές, όπως ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης, η Βασιλική Λαβίνα και ο > Άγγελος Διονυσίου. Ο διπλός αυτός δίσκος περιελάμβανε πολλά από τα > παλιότερα τραγούδια του σε δεύτερες εκτελέσεις, καθώς και δέκα > καινούργια κομμάτια, όλα μέσα από τη φρέσκια ματιά του δημιουργού και > τη “δοκιμασία” τους στις καλοκαιρινές συναυλίες εκείνης της χρονιάς. > Ένα από τα τραγούδια του δίσκου, είναι και η μελοποίηση του Γιάννη > Μαρκόπουλου σε ένα ποίημα του Γιώργου Χρονά με τον τίτλο «Όχι δεν > πρέπει» (το ποίημα περιλαμβάνεται στην πρώτη ποιητική συλλογή του > Χρονά, το «Βιβλίο 1» στην ενότητα «Οι εβραίοι της Νέας Υόρκης», 1973). > Την πιο δημοφιλή εκτέλεση του τραγουδιού την συναντάμε στις αρχές της > δεκαετίας του ’80 με τη φωνή της Δήμητρας Γαλάνη και της Χάρις Αλεξίου > στο δίσκο «Τα τραγούδια της χθεσινής μέρας». Ο Γιάννης Μαρκόπουλος > θέλησε να ξαναηχογραφήσει το τραγούδι με δύο νέες φωνές, μέλη ενός > συγκροτήματος που δυο χρόνια πριν έκανε τα πρώτα του βήματα στη > δισκογραφία. Το συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη ονομαζόταν Νέοι Επιβάτες > και οι δύο τραγουδιστές του γκρουπ ήταν ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και η > Μαρία Φωτίου. > Ο Γιάννης Μαρκόπουλος μελοποίησε αποσπασματικά το ποίημα του Γιώργου > Χρονά, αλλάζοντας σε κάποιες περιπτώσεις τους στίχους και > προσαρμόζοντάς τους στη μελωδία. Θεωρώ (χωρίς όμως να είμαι σε θέση να > το γνωρίζω με βεβαιότητα) ότι οι αλλαγές και οι προσθήκες στους > στίχους του ποιήματος έγιναν με την σύμφωνη γνώμη του ποιητή ή ακόμα > κι ότι ο ίδιος ο Χρονάς άλλαξε κάποιους στίχους προκειμένου να δέσουν > με τη μελωδία. Ολόκληρο το ποίημα του Γιώργου Χρονά έχει ως εξής: > > Όχι δεν πρέπει να συναντηθούμε > Πριν απ' τη Δύση του ήλιου > Στο δάσος με τις άδειες κονσέρβες > Γιατί οι επιθυμίες μας είναι πλοία > Που θ’ αράξουν μια νύχτα του χειμώνα > Απέναντι στη Σαλαμίνα ενώ εμείς > Θα ζητάμε τις νυχτερινές βάρδιες > Στη Βηρυτό και την Όστια. > > Όχι δεν πρέπει να συναντηθούμε > Πριν απ' τη δύση του ήλιου > Στο δάσος με τις πεταμένες καπότες > Γιατί οι επιθυμίες μας είναι ταβέρνες πρόστυχες > Στο Πέραμα > Που τις νύχτες διαιωνίζουν το είδος με ζεϊμπέκικο > Ενώ εμείς ναύτες σιωπηλοί και δυνατοί > Της θάλασσας παιδιά και του έρωτα > Κατεβαίνουμε αργά τα σκαλιά του πλοίου > > Στις μέσα κάμαρες εκεί που περνούν > Οι υπόνομοι των νεκρών επιθυμιών > Στις μέσα κάμαρες εκεί που περνούν > Οι υπόνομοι της Νέας Υόρκης > Στις μέσα κάμαρες εκεί που περνούν > Η μάνα σου, η μάνα μου στα μαύρα > Στις μέσα κάμαρες εκεί που οι χαμένοι > Παίζουν στην πρέφα και στο τάβλι > Για ένα τσιγάρο > Για ένα καφέ > Τις νεκρές επιθυμίες τους > Εγώ διαλύομαι > Εγώ τεμαχίζομαι > Και συ με καλείς με πρόσκληση > Ανάμεσα σε επισήμους > Να παρακολουθήσω από την Εξέδρα > Την κηδεία μου > Το δείπνο > Με τα μέλη τα διάσπαρτα του σώματός μου > > Όχι προτιμώ να μην πάω στο δάσος > Με τις άδεις κονσέρβες > Όχι δε θα πάω στο δάσος > Με τις πεταμένες καπότες > Θα μείνω στις μέσα κάμαρες > Εκεί που αδιάκοπα περνούν > Οι υπόνομοι > Οι υπόνομοι της Νέας Υόρκης > Η μάνα σου, η μάνα μου στα μαύρα > Όχι δε θα πάω στο δάσος > > Μπορείς λοιπόν > Απόψε να βγεις με τους Εβραίους της Νέας Υόρκης. > Στην καινούργια αυτή εκτέλεση του τραγουδιού, ο Γιάννης Μαρκόπουλος > δεν αρκείται μόνο στο να αναθέσει την ερμηνεία του σε δύο νέους > τραγουδιστές. Προχωράει ένα βήμα πιο πέρα: καθώς ο “ρόλος” των δύο > τραγουδιστών τελειώνει και ολοκληρώνεται ο κύκλος του τραγουδιού, η > ορχήστρα συνεχίζει να παίζει την βασική μελωδία και ένα άλλο ποίημα > του Γιώργου Χρονά με τίτλο «Η σκηνή της αφίξεώς μου στη Γένοβα» > μπαίνει εμβόλιμα στο τραγούδι, σα να θέλει να ολοκληρώσει την > γενικότερη αίσθηση του πρώτου ποιήματος (κι αυτό το ποίημα > περιλαμβάνεται στην συλλογή «Βιβλίο 1» στην ενότητα «Συντεχνία»). Η > έκπληξη όμως δεν σταματάει εδώ! Ο Γιάννης Μαρκόπουλος αναθέτει στον > Παύλο Σιδηρόπουλο να απαγγείλει την «Σκηνή της αφίξεώς μου > στη Γένοβα»! Τα δύο ποιήματα του Γιώργου Χρονά μπλέκονται μεταξύ > τους, το ένα ως τραγούδι και το άλλο μέσω απαγγελίας, με τρόπο > μοναδικό και πρωτότυπο. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Μαρκόπουλος > πραγματοποιεί μια σπουδή πάνω σε δύο από τα πρώτα ποιήματα του Χρονά, > καταθέτοντας μια πρόταση που ουσιαστικά αποκωδικοποιεί τις προθέσεις > του ποιητή και δεν δημιουργεί καμία σύγχυση μεταξύ των δύο ποιημάτων. > Ο συνθέτης ενώνει δύο ποιήματα που διαφέρουν πολύ τόσο στο > περιεχόμενο, όσο και στη μορφή. Ο τρόπος όμως που ολοκληρώνεται αυτό > το πάντρεμα δε μπερδεύει τον ακροατή, αλλά αντίθετα προσθέτει μια > επιπλέον πινελιά στην γενικότερη αίσθηση του πρώτου ποιήματος. > Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης και η Μαρία Φωτίου ερμηνεύουν το τραγούδι σα να > συνομιλούν! Οι ερμηνείες τους δεν έχουν τίποτα το επιτηδευμένο. > Τραγουδούν απλά, απαλλαγμένοι από το άγχος του να αποδείξουν τις > ικανότητές τους στο τραγούδι (άγχος που μεταφέρουν πολλοί νέοι > ερμηνευτές στις πρώτες τους ηχογραφήσεις), πατούν πάνω σε κάθε λέξη > του ποιητικού κειμένου γνωρίζοντας το ειδικό βάρος της και τελικά > καταφέρνουν να αποδώσουν το κλίμα του τραγουδιού χωρίς υπερβολές και > ακροβασίες. Με βοηθό την μελοποίηση του Γιάννη Μαρκόπουλου, ο > Ζερβουδάκης και η Φωτίου φανερώνουν από νωρίς τις ερμηνευτικές τους > ικανότητες, αυτές που γνωρίσαμε καλά στα επόμενα χρόνια μέσα από τους > προσωπικούς τους δίσκους. Απ’ την άλλη μεριά, η απαγγελία του Παύλου > Σιδηρόπουλου είναι μια πραγματική έκπληξη. Δε θα μπορούσε να βρεθεί > κάποιος άλλος εκτός του Σιδηρόπουλου να απαγγείλει με τέτοιο ροκ τρόπο > το ποίημα του Γιώργου Χρονά. Με την κατάλληλη ηχητική επεξεργασία, στο > μεγαλύτερο μέρος του ποιήματος η φωνή του βγαίνει μέσα από τηλεβόα, οι > φράσεις του κοφτές, η αφήγησή του μοναδική! > > Στη συγκεκριμένη ηχογράφηση του «Όχι δεν πρέπει», ο Γιάννης > Μαρκόπουλος, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, η Μαρία Φωτίου και ο Παύλος > Σιδηρόπουλος συναντούν την ποίηση του Γιώργου Χρονά και κατασκευάζουν > ένα underground σκηνικό: οι μυρωδιές του λιμανιού, το Πέραμα, το άδειο > δωμάτιο ενός φτηνού ξενοδοχείου, η Γένοβα, η νυχτερινή έξοδος των > ναυτών, τρείς οδοκαθαριστές, η Σαλαμίνα, η «Ένωση των Αμερικανίδων > Κυριών της Istanbul», μια δέσμη από μαραμένες κόκκινες παπαρούνες, ο > Τσέζαρε Παβέζε... Όλες αυτές οι εικόνες, σαν ζωγραφικός πίνακας που > έφτιαξε κάτω από την επήρεια αλκοόλ ένα πλανόδιος ζωγράφος, τη στιγμή > που παραμερίζει το τελάρο του για να περάσει από μπροστά του «Η μπάντα > του Αναμορφωτηρίου της Γένοβας», παίζοντας εναλλάξ το > «Ζαβαρακατρανέμια» και το «Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band»… > ________ > > Orasi mailing list > για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση > orasi-requ...@hostvis.net > και στο θέμα γράψτε unsubscribe > > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας > στείλτε email στην διεύθυνση > Orasi@hostvis.net > > διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα > http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net > > Για το αρχείο της λίστας > http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ > παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) > http://www.freelists.org/archives/orasi > __________ > NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού > http://www.nvda-project.org/ > __________ > Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και > παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το > http://www.isobitis.com > > ______________ > > ________ > > Orasi mailing list > για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση > orasi-requ...@hostvis.net > και στο θέμα γράψτε unsubscribe > > Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας > στείλτε email στην διεύθυνση > Orasi@hostvis.net > > διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα > http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net > > Για το αρχείο της λίστας > http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ > παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) > http://www.freelists.org/archives/orasi > __________ > NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού > http://www.nvda-project.org/ > __________ > Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και > παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το > http://www.isobitis.com > > ______________ ________ Orasi mailing list για την διαγραφή σας από αυτή την λίστα στείλτε email στην διεύθυνση orasi-requ...@hostvis.net και στο θέμα γράψτε unsubscribe Για να στείλετε ένα μήνυμα και να το διαβάσουν όλοι οι συνδρομητές της λίστας στείλτε email στην διεύθυνση Orasi@hostvis.net διαβάστε τι συζητά αυτή η λίστα http://hostvis.net/mailman/listinfo/orasi_hostvis.net Για το αρχείο της λίστας http://www.mail-archive.com/orasi@hostvis.net/ παλαιότερο αρχίο (έως 25/06/2011) http://www.freelists.org/archives/orasi __________ NVDA δωρεάν αναγνώστης οθώνης ένα πρόγραμμα ανοιχτού λογισμικού http://www.nvda-project.org/ __________ Για καλή Ελληνική και ξένη μουσική, Θεατρικά έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο επισκεφθείτε το http://www.isobitis.com ______________
