Amung Kitu
Ngaing mudu menta bantu
Ka Raja Wetan
jeung
ka Raja Sultan di Cirebon!
Kai Cakra!
Dia nu bisa ngapak mega, geura bawa ieu surat ka Raja Demak!

Kocapkeun bae
Kai Cakra anggeus miang
Heunteu kacaturkeun di jalanna
Ngan kacaturkeun inyana geus balik deui ka Banten!
Mawa surat
surat ti Raja Demak
Surat ti Raja Cirebon
Ngabejakeun pada eudeuk ngaririm balad!

Urang kocapkeun deui bae,
Balad balad urang wetan mani ngabrul
dikolotan ku:
Embah Pringpitu,
Seh Mahmud,
Embah Rekso,
Seh Mustakim,
Embah Joyo
jeung
Mas Kromo alias Ngapdulirakman!
Tunda heula keun sina ting alabrul ka Pajajaran!

Urang kocapkeun ayeuna dayeuh Pajajaran!
Ngeungkeung sora bende!
Bende, batur, bende!
Aya naeun, Aya naeun?
Aya naeun, nyah?
Dihandapeun gintung nu tujuh,
Si Lengser keur nagog sabari edeg!
Ret inyana ka kenca,
ret ka katuhu,
ret ka luhur ....
gurubug inyana lumpat,
bari leungeunna acung-acungan:
"Ampun Gusti, ampun!"

Ceuk raja urang:
"Kumaha Lengser?
Ku naha dia ampun-ampunan?"
Ceuk si Lengser sabari tanggah:
Deuleu!
Deuleu ituh!
Matapoe dikalang lima!

Raja tanggah!
Patih Tanggah!
Juragan Demang tanggah!
Juragan Cutak tanggah!
Saeusi karaton tanggah!
Ngan Jaro hanteu tanggah,
da inyana mah anggeus bongkok mani bengkung!
Nu sejenna mah pada taranggah
Kabeh pada tanggah
Sadayeuh pada taranggah!
Neuleukeun matapoe dikalang lima!
Mimiti kalang matapoe,
laju kalang beureum,
laju kalang bodas,
laju kalang biru,
laju kalang hejo,
pangluarna kalang bodas!

Ceuk Raja:
Lengser!
Tetela!
Eta kila-kila hanteu hade!
urang mudu ngeli!
tapi
Jigana moal aya waktu pikeun bebenah!
Hayoh!
Bawaan banda ngaing kadieu!
urang sumputkeun!
Di jero leuwi Sipatahunan!

Laju si Lengser bebenah,
bebenah, bebenah
Ngawadahan!
Ngawadahan sakur anu dibenahan
Datang heunteu kaitung lobana wadah,
loba keneh nu can kawadahan,
beak pikeun ngawadahanana
Ti dinya,
durugdug si Lengser mudun,
bari manggul bari nanggung,
bari mikul bari nyuhun,
bari ngelek bari ngegel,
ngagusur sabari nyurung,
nyenyered sabari lumpat,
salumpat laju ngarenghap,
kadua laju ngarenghap,
da mawa disakalikeun,
lobana salawe gardueun,
awahing ku loba-lobana nu dibawa
Si Lengserna hanteu kadeuleu.

Anu kadeuleu ugag-igeug,
nyurungkuy bari tutubruk,
cara gunung nu keur pindah
ngan unggulan paunggul-unggul,
tetenong jeung kaneron,
nyusun kepek jeung boboko,
nyiru sosog jeung kempis,
nyusun ruhur dina karung,
Awaing ku loba teuing nu dibawa,
Si Lengser teu katembong jalan,
Nya lumpat teh
salumpat-lumpatna...

Nya karuhan,
loba karung keuna ruyuk,
loba wadah keuna regang,
loba babawaan anu murag,
patulayah sapanjang jalan,

Tah,
Eta sabab-sababna,
datang ka kiwari,
palebah Leuwi Sipatuhunan,
Sok katarembong nu aneh-aneh!
Tembong soteh
Ka anu kaberenehan....!
Sakapeung ngarupa situng
Pada hal eta teh kujang,
sakapeung ngarupa kalakay
padahal eta teh panitih daun
Tina emas sapuluh real
sakapeung sok jiga oray
padahal mah koroncong rante
sakapeung jiga titinggi
padahal mah geulang koroncong,
malah sakapeung mah
sok jiga samak
anu anyar sarta rubak
tah
anu kitu
eta mah ulah dicarokot
sabab eta teh:
LULUN SAMAK

Ari nu panglobana tembong?
loba batu patulayah
tapi diantarana
sok aya batu mustika
anu hade perbawana
pikeun dagang pikeun gawe
pikeun tani jeung ngajampe

Ngan bae,
teu meunang dibawa sombong,
agul-agul jeung umaing,
Saha nu mahiwal,
engkena baris kalindih,
Mun teu owah,
sok ngajubleg,
lajuna modar kasarad!

Tunda deui, keun sina marulung mustika!

[Lajengkeuneun]

Reply via email to